Morgunblaðið - 23.12.1962, Qupperneq 2

sjngiaq uuisoq ueaiapuv
D 'H -reA i98I fiTJy
'ífislS JB jojS uunq
uios j@<í ‘jnpj j bjbj ge
gJBA ‘luÆruSBS go xgeq
Bjæui gB ‘um Jnpp-æjiT
gTJBA TgJBTJ UISS‘ U3SJ3
puy '0 'H ‘sso<í ifj jtjsuÆj
gigjo juibs ngjsq ira< gB
‘nðuiuuoqjngiA umuoq
njJTSA JTgOtqndpJAa JBJgB
So gofq uiSra subtj jBgeq
‘sssp jsbuutui uusq ngnq
So uingæj go gluo® goui
uuBq njH'Xq goC%Ag t
Tpurvq j jiujBjuopníVs
go igBq gB jngjBq bjoa
gB BpUUO UUBq . JSIgBUO
‘Bjgtreui rigutuuoqjngTA
nu TjÁiq uuBq jjgq ug
-txÆiuTAæ Bjrjqs gB UIBJJB
UBuiBS umiB uosuapuv
D 'H y<íNNH fZ
„•gruia ipcj uios pjBqs
jjjiis jsiBugra BjBq gB graui
nfguTui'Eq iu sseq igiun
-uoq go nutui rpuBi Bqso
IgOJS SUBUUB IBgOUI
uías jeq ‘umjiBfs BpunoCs
tqtjgrj^ bjj jojqjBqqBTj
umuoq jsjBq ‘ngutuj;ojp
go gunuoq jtiÆj um
-uis umqjaA in sbj uueq
uras ibc[ ‘Buinpqsgunuoq
j uijosuiraq Jtua •tuuis
gofq gTJOg tgjBq uosaa
-puV '0 'H IjægnB qjlfAq
‘jSEfipjjS gB qpl THPH 'Uin
juxÆojp jbjiib igJBq uuBq
uies ‘jBggæjj JBjjrap iu
jnejq jos jj.ru nu igjeq
uusq gB ‘jnjipfs TUUTS
nuta iqqo isia uasaspuv
'0 ‘H „•umujoq Bfgss
ge m ijÆjUTAg/" IgTjraq
JBq uras qpq t ubuibs gB
ujbs utraq jba buuios um
-jb jnurtaAij go ijÆjuiAiæ
Bjtjqs ge uíejjb uasuapuv
'0 'H upq ‘lÁcf BUJ urn
i sueq JTTtTA JTOrl
•Ujoq JiiÆj iiÆiuiAæ Bjijqs
gB giA jngtu gis Bfggai
iptÆqs pjeqs gB jtjÆ qge
-jsqÆauq ruæA uuatu ge
‘gtA bj geq -qgÆqiB Bgaj
-ruaA Biqqou njqoA neq
sssp ue jn sueq TjÆjuTAæ
rqsuÆj nuioq ggsí fiPV
•III bjoj ge qoj sqoq •uibjj
-b Bpjeq ge iii pptajgnq
umuoq jeg gep go euigp
Bgog Buraq ura juibs
jnBjq sqcvx -giqoj BlJT
jba sueq umqpq umisajj
ua ‘Bjiiqs gB uibjjb jgn
gojs uasjapuv ‘0 'H Hpil
utnuis wnrmnr.i y zz
•ubuub ujoAq npjiqs jraq
gB OAS --- ‘jtlgæjj gJBA
uuBq ua JngB ‘egtijs ge
jqjæjej gTA UB bj®i tgjeq
uaspiBAJoqtx 'uinpupqnpB
-uta umjsnBjj uaspiBA
Joqj, ioijoh umuBJBAggpq
-puÆui uueq jstpguaj
‘tupq i ipiBAp uueq jego<j
gO ‘UUOUI BgœjJ BgjBUI
gTA luuÆq i uosuapuv 'O
'H isuioq uinuis tungjaj
y •tunuoq ipisA ‘ipofs
qijgtjj; ‘uutjngunuoq
jnjipfs uras ‘sqjÆjSBgiaj
uuBq ineu bujs jojubjh
Piqo J3 'tjraiJ Jracf nas ua
gTA ga Ja jnppæjq
-Q 'Jaui gaui SBuof Bqej
gB íijJÆq ga piOAq bjia
gB ip BjBq nu igjnds ga“
‘jÆlIB/t. IggBS ‘„buibs uias
OAS nu J3 gBcJ ‘BfæfO“
•UUTJBIBUI TgBJBAS
„‘pjqa gtA tuniiA gBci“
„ÍUB
uibs JtgjBtu nas jraq ge
uuaui epieq go“ ‘jÆjib'A
Igges ‘„iittuura ‘ep“
•„uisnq)jpjJ giA
rádn eujBp jeqqo uuignBS
BisBiraj gpa jtujBjin
BJBq upu J“ •UUTJBIBUI IgB
JBAS „'JJ3A nu Jð TA<X“
•iuuipuajg i Jecf
Bjiri gTA IJBA gigjo" egai
-Æu rgjaq gnqqou iJOAq
‘jBUunuÆtu iii ntuoq Jtaq
So xbjis tgjnds jÆiiba
•uut
-gpqs umugag pi ejjraq
giai UBgaui umijpjq
umnp jb Bunqqitui Pfs
ge jÆuba •Ipj eq ‘sBugp
TgBJBAs „‘Bfuqs ge Jnjag
gB<x“ -jnqtunjj giA ji
ppæjq ppta ruæA jtujBjin
IJOAq ‘seupf igjnds uubh
•uinunuunj i jjn e jegejs
sjaAqura tæs iqqa jjOAq
gjaAsajj gijojq So nqanuj biuibS i ifiBU uubji
Bjægge ge iii urn egaj
PUBA JXJIBA JSTgBdlAS ‘UUI
-goqs j uui nuioq Jtacf go
xbjjs -uiraq jijja b ipue
sjoqBtus dofjq JnjB}i ug;
•nUISSBjq B UBJO Bfjts gB
qqaj jÆjjba 3o BunuÆtui
I ujoq gaui joj seupp
ge iii jaA oas jpija njj
•eq iiraui
tjæg geq — ‘ipuBjit njoA
jiacf uBgatu b geq Bjag ge
ge jjpfi jsuubj uinuojH
umunjjn ngnep jb unjÆa
ejaqs ge iii bjou ipunui
uueq uras ‘uujjiuqesBA
Bfiaj jeqs jzis iipia ua jsb
gpS •nguTjq t qjaqs umun
-jjn Bjpfqs gB tuas oas
TgBjjæ uubh •UBqqniJBq)
uepprajgp J Bgujjs ge jtjí
BJtjj uueq tjjb jngpfjBueq
Bgnej go ‘ggaqsjijk jjbas
gis e gejBui ijæg uueq gs
oas ‘qjoq UBptcuaaq uueq
Tgjeq umuBSBA umuiq
I — •UTjÆpiniA J ejseqj
gB IP uubsba j Jpjejs
uueq uias ‘umutajsBuis
umjjpfpu go rauis nssÆq
-njoj jseudoA ge ppjo jn
pjaq tpuiÆaig uubh’ JfiiaS
uitj urn ugag i ijsjíajq gau*
gis pfq uuBq uegjs ‘ge
-juiBjq go gjjojq Jba jb
puÆaJ uras ‘jjis gigjaAsajj
uueq jrajp jsæu TAq -ajj.
-ejda 3o tutpiq jiya gis
BfgjCaj gB iii euBq b ddn
uegjs grajs go nuiuuiqs
b ijBg gaui nqumaj i tgeu
uubh •JBgraABjin b gis
Bnqtjn gB uueq qpj uin
-qqou Sbq 'jnjiBfs uueq
go sÆjiba igÆjdgnq tun
ssia sura jba uuiguai
„•Bjin EJOfj
giA uura jsBfjaq ge Jiiocj
uias ‘tgrudgnq jÆjiba Jo
Bjjacj inggps ‘igaA tunujpjj
b ijjæui uueq raas ‘jb
SI
VNNVNHVH HQHSaH
VNNVNHVH HQHSHH
81
2
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
31
EINU SINNI fyrir langa
löngu var allur heimurinn
fulltir eftirvæntingar.
AHir* víssu að eitthvað
nýtt og mikilvægt mundi
ske, en enginn vissi, hvað
það var. Stjörnurnar á
himnum litu spyrjandi
hver á aðra.
„Hvað getur það verið?
spurði stjarnan Capella
í austri aðra hljóða
stjörnu lengst í vestri.
Hún gat ekki svarað öðru
vísi en að senda blik sitt
úr órafjarlægð og segja:
„Systir, ég veit það
ékki?“
Stjarnan Vega á norð-
vestanveðri festingunni
spurðd bróður sinn, Sírí-
us, í suðrinu, „Hvenær
skeður þetta óviðjafnan-
lega?“
En engin stjarna gat
svarað hvað myndi ger-
ast eða hvenær.
Karlsvagninn fór hvern
Ihringinn eftir annan
kring um Pólstjörnuna og
í hvert sinn hugsaði hann
með sér: „í næstu ferð
hefur heimiurinn öð’lazt
iþetta, sem hann bíður
eftir.“
Þúsund ár liðu án þess
að nokkuð gerðist. Spá-
menn Gyðinga höfðu sagt
fyrir, að guð myndi stíga
niður til jarðar sem Mess
ías og miskunna sig yfir
alla, sem líða og þjást.
Þetta var miklu meira en
stjörnurnar vissu, en það
var samt sem áður ekki
allt, því að Gyðingarnir
misskildu spámenn sína
og sögðu sin á milli:
„Við munum jEá mikinn
iherkonung, sem leysir
okkur undan oki Róm-
verja og gerir okkur að
drottnuruim heimsins."
Á þeim dögum bjó í
Betlehem essreki nokk-
ur, Amrah að nafni. Hann
var slægvitur, harðhjart-
aður og ágjam maður,
sem hafði fyrst átt einn
asna, en átti nú fimmtíu
og vonaði að eignast að
minnsta kosti bundrað.
Hann raik gististað fyrir
ferðamenn og leigði asna
sína út til þeirra. Honum
hafði borizt til eyrna, að
allir í Júdalandi ættu að
láta skrásetja sig í ætt-
borg sinni. Oig þar sem
Betlehem var borg
Davíðs, hugsaði Amrah
með sér: „Hingað munu
margir koma af ætt
Davíðs konungs, sem eru
bæði ríkir og voldugir.
Ég ætla að gera gistihús
mitt helmingi stærra og
græða mikla peninga.“
Amrah byggði nú stórt
hús með mörgum gisti-
herbergjum og hann lét
gera gripahús tii að hýsa
hesta og asna ferðamann
anna. Margir voru af ætt
stofni Davíðs og fólkið
streymdi að, bæði ríkir
Ef þið haldið, að köttur hafi étið fiskana, verðið þið að geta betur. Dragið
strik frá einum depli til annars eftir talnaröðinni og þá kemur synda-
selurinn í ljós. —
---------------------------------------------------------------------------*
Óvenjuleg gjöf
MAÐUR noktour, sem
áitti átta börn, kallaði þau
til sín og sagði: „Á þess-
ari landspildu, sem ég á,
vaxa 8 jóiatné og þau
eigið þið að fá, en auik
þess eigið þið, hvert um
6ig að fá % hiluta af
lan/di mínu. Allar spild,-
urnar eiga að vera eins
Btórar, hafa sömu lögun
«g á hverri á að standa
eitt jóiatré."
Börni'n urðú
im vt® að fá
fyrinheit um þessa
óvenjulegu jóia-
gjöf, en þau gátu
etoki stoilið, hvern
ig faðir þeirra
gæti framkvæmt
þetta.
Getið þið sýnt
með stritouim,
tovernig hann
skipti landinu?