Morgunblaðið - 23.12.1962, Qupperneq 5

-undn\3'[lq e uua T[.T3q JÁ[
-[t:7V 'unvuoq jitjo e jsj3[|s
ugjo Gjeq jba uueq 3o
jegBjq gpdnB[q jeg uui
'■•injin. iæ ‘æ 3o o ‘o ug
11 'jGuurnxÆui
XT1 guijjb t jb3 uueq 3o
jjejq sura dofjq 3o dofyq
UUBJJ 'BUUBJOJ [IJ qoj 3o
jæq b jsijous ‘jos bjj iuun
-qfUinjJ TgBJSB3[ ‘bjoCj gTA
jsBfiaq gB [ij jas ijsXojj
uuia uios ‘igrudSnq uuiq)
•r-ÍTIBA ‘Bfæfo iSgSBiq [ij,
nu jXjiba qoj gBAjj 'uin
-u3SOAsnq|iB|[j uspun jn
[seC3æ3 gnjqqpjjn junjq
-gnej jses UBdtAS nuios
l iTTOJ Stqtui 30
•3nq j uinuoq 3nB[j ,,‘jioq
Buioq njj“ 'bjs gB' ijjoeq
So ddn igBugJijs •VÆhba
•jnjjA go suia uinjsæu um
-xÁa j ja,i ui0S ‘uinunsnqi
-JBfj bjj jstgBjsBqjnpua
JB|UlgjOQ 'BIIJ IgBUIOfiq
gsq ua 'uinjjqjq umnq
JB BJS gB JOJ 3o JfS gSUI
injju uueq TgBsSnq *„jb
-ujnqumjj Bfjaq gs Jzaq
fS Jfui gB piaq 3§c“
'jæj T jn
-giu 30 qBUisiBiq bjj ubjo
Soajb ‘sputuqq 3o suuiqs
IHiui ujba TjBq BUUOJ
jfs uubj uuBq 3o 'Snq
T nul9 J JIJB ÆJIBA IIBp
„‘3is i uuBq bjjj gB ruoA
jiujBjin UBgaui ‘gBsSnq
BjBq uuijngnBS sSuqsoA
tpiiCqs gBAH“ 'ipuBAjq
-ddn stuquiBq uofs issaq
jba tqqa 'tuunudoqs
s3ui[BS0A jb jijjo gqiqs
ngjoq jiuJBjyn uiss ‘juins
So IIIB JBA gBc[ 'gB3UBq
3o gB3uiq nS'Bj jBgSB[
-jBqn jijqqou 3o [jnBj gi
sbjS gB[q IgjBq uinugnBS
Jn gtgfiq jBAq bs uusq
gB ‘oas ua iæu tqqa ‘gis[
E[[B 3oa[B tqqo juibs joj
UUBH 'gBlS JB jnjJB Tg3BI
So uuBq gBAqB ‘„BuuBsnq
-jffj qj ui'Bjjib ipisq, 3f
gB ‘jzaq Ja gBq ‘taH“
Sjoui b ddn 3iq B[a ga
gaui jissia jioq nra ‘bjiti.
giA jziJBq JiJBq nq gB
‘3Bp i ddn lAiq JBAqqjqs
nq jq iumuuqui So ignS
jiiAj Igæq ‘B3nfi gB puiís
ja gBq gB ‘ppfa njsuBui
‘SUBq BqZTAUTBS IggBS
„jupq nisBuiuiB3fS“ ‘iíqBA
igBsSnq „‘Bjifij e igSB[
uias ‘ji[in uura giA jai
-jBq ijBq 3f gB ‘eCSss So
giA Bnus gB Sf i[[&r“
'gBjq gB uinun
-j[n BgjOA gB uinuoq jba
BjepiyajgoSo ;,Aq 3o ‘ut
snqiBfj njuiqS uinuoq [sn
puXs TJBqqBqs 3o iJBqjiCut
ia4 ‘Bjjsq ippra[3nq uusq
uias ‘jn3ua[ TAq 'Jfs um
J[B.fS goui JyC[,[BA IgBS'Snq
‘III oas Ega iSap uinjjqfq
b gsq 3o ‘buSb [i[ ddn
jfq uuija iqsuuBq GgisA
gB unsSnqm Soiijuiiuiaqis
-9 jba gBq 'iuuipuajS
j jBgBjs njqqou jba
BfqSOUUBUI ipUBJII ui3uo
So umura jb jjbj igSBS
JfH 'uuignBS gijf ngjqq
3o nuios jraq ‘BUJBq B,q
-uua Jraq ngiq iqsuuBH
iBUjaq [zuÁS[ njæ3
JBj[n jiSjbui gBAq ‘issia
joah 'Bpiæqs 3o BqqBqs
buoas ‘Biq giA j3a[UBu3nq
-0 gBAqfpra JBA gBcJ 'BJ3A
jiujBjoq umuoq jsnpunj
ijSa[B3Snqs So iiBjofi TAcj
‘uioq uusq uios ‘jæu ia^
ug 'uuignBS gidsjp ngjqq
jiujbjip uias JBq uisnq
JB.fj UUBq JSIgBS[BU [[bjh
'TJBSSnjq jjoAniqj uibjjbi
nu Jifq 3o uuBq igBsSnq
‘„gaui Bunqumq tgjBq 3a
gB ‘l[OD“ 'jnjjB jsqqf sÁ[
-[BA iqqajSnH 'Buiujqf(|i
giA nuisBjg jn ddin SnBij:
íbo ‘Bf ‘bo ÍBBAq
umuSSoA
-snqjBBfj UEpun jn [sigSæS gnjoqsqn qunjqgnB'a

BgB[jaqo uuBq gjA 3js
[[[oj ispio jb3 uusq uios
jBq ‘3'Bp Bjsiæu xbjjs ddn
[SJBS U8 ‘Jfs JIJÁJ BUUTA
gB IIJ Igæ[Sqj0ABgIUIS
-fj[ B Bq Siis IgfJ UUBH
•giuiBiu3iuos giA Bqqæq
gB gJBA UUBH 'BUlppqj
«q iqsspui So jnqnui t ubi
[sijqQ subh Jqj [[Bjq gB
jAq ‘JtvpiíB ub3ub[ iqqo oq
jfs t[[B BfguiuiBq issaqy
•BfSuÁs gB urnuoq ipuuoq
uuBq uiss ‘ssaq qne ‘suBq
piBqiddn Bjsoq gB [iiq
buuis buia [B'gaui uin3ut
uad igBUjBS So UujSuajp
jijá jsigGAqutnB juoq
jg 'gisnqqrai B3a[@unuoq
giA iJBUuaqðuos jba uubh
•lUJBU gB juoqjs ‘jtlgBUI
jnqsiBjj jba gB<j 'uuBq
b igBjsniq xuas ‘uueui
sqqi uueq uubj gnqoi [sn
-jjta puns iiq jB3aq 's<ueq
nijq3 BgisjS pp[TA uut
-3ua ua ‘gtsnqqrai giA gB
jseuioq gB uin qsq sqfi t
UUBq [fl JBgB’JS S['IV 'SJB
-uub [i[ umuiuuBuiBjtjq
-b uinura ejj UBijsjjqo
subr XHcáo njSL 'U
"e Tjæj jfs bs unq
So [[qfu S'uia jiCp e um
-uoq uioq So ejiefui um
-Iiq gaui iqqa uæA uuun
3uajp ge ‘Hfq uaqos tJJU
•ijBSUBp[[aiiBq uias jbuis
Jt[si[ euás ge qq[ 3o ‘jun
-jo[s t tuui urnuqqs jn joj
uias ‘uubui e3un ueuuáq
b ui[so[ ngjnj JgJJoq
utjæuisuea 'Suipiiqs
uinuoq J[[fi 3o BJB[[aq
BJ3A uueq igSnq ‘Bfquiejj
graj t[[B uias ‘euoqBqjSA
•tuuniiqfq tpSuijq uueq
ua Jngf ‘jijjCj [9geq 3o
fuq b ufj uubh 'tioqos
njj ‘jBuutjBfÁaiuisuBp [ii[
gTjajqe[æuigaui gaui gBjs
je [[fq So urngæiq njzoq
umuts uueq jgB[jBqs
ji[ja uuiSea 'nutsnqqiai
BSa[3unuoq Jtjja um [se
-diAs ge uueq jqj ‘iSjaq
jaq [JÁpq Jfs [Srai IgJBq
uusq 3o xbjis 'JBUUI
-jbSjcxi iii qqe3 3o iSjaq
-sqiJgiJU b umuiuSiBA jn
jfj uubh '&I8I Sio? J®
-UJBqBUUBUldnBH I’T[ UH0I5J
UBi[Siijqo SNVH '91
•iqeq
ge uæA jBuu[jBg3asjj
III tuuigrai e uuiiiBfq
USBgijja gB ‘uueq [[fq
njs[ 'ujqqBUUBiudnBH J
gisnqqrai eBaiSunuoq giA
jBfÁauisuep pi jfjqBiæui
gaui qqf j uucq So ‘tjbíjioi
BgJ3A gB JBA SUBI[S[jqO
subh qso "B[SB[ioh
„'sjngieq
pi umuóq • [[Áajqs jn
-gjOA sueq SJoqjeSuigæj
gB 'TAq ge Jnuraq biuiji
ujoAquiq -jngBui jnSæaj
3o npiiTiu JngjaA uupq in
uos“ ugSBs ui3ui[jaq|Bdg
•jBuuijngqui BgtAq umnq
ippÁe jBuuaq qdg 'um
-u3uajp jijáj Bds ge t[B
uias ‘nSuiiJaqGds J{[ja
\Z
VNNVNHVH HQHSH'l
VNNVNHVH HOHSHH
Zl
28
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
9
1 Oftast vaxa níálarnar
ut frá hliðuim fynsta kriist
alsinis. Milli nálanna
komia svo nýjar hliðar,
sem náilar greinast aftur
út frá og þannig koll ai
kolli eftir stasrð stjörn-
unnar. Þess vegna er eins
og ískristallamir hafi
bið fegursta kniplinga-
mynztur, eins og þú sérð
ef þú hiorfir á þá á vettíl-
ingnum þínuim.
i ískrista'lilarnir halda
sér bezt, ef þeir eru
blautir, þ.e.a.s. þegar þeir
eru að byrja að bráðna.
Þess vegna eru snjóflyks
urnar stærstar og mynzt
ur þeirra fallegust, þeg-
ar hitinm er aðeins yfir
frostmarki. f miklum
fculda era ísnáiamar litl
ar og harðar, svo að brak
ar undir fæti, þegar geng
ið er yfir froisinn snjó-
inn.
HÉRNA er mynd af
sleða, sem að vísu er dá-
lítið valtur, en ekki síð-
ur skemmtilegur fyrir
það.
Þið sjáið næstum al-
veg á myndinni, hvernig
hann er búinn till. Fjölin,
sem setið er á, er úr
tommuborði. Meiðurinn
á að skaga 1S sim. út
fyrir borðið að framan
og aftan. Til þess að meið
urinn slitni ekki alit of
fljótt, þarf að setja á
hann garðajám til hlífð
ar — það er sýnt með
svörtum lit á myndinni.
Bezt er að skrúfa hand
aihalddð vandlega á fyrst
og festa fjölina síðan of-
an á meiðann.
Þessi sleði getur náð
mikiili ferð niður brekku
— þú verður að hailda
þér fast í handarhöldin
og stýra með fótunum.
Skíðin
Fyrstu skíðin vora úr
furu oig þau hafa verið
til á Norðurlndum fyr-
ir allt að 4000 áruim.
Nú era aanerísk skíði
úr valihnotu talin bezt
allra skíða. Þau ganga
undir nafninu „Hidkory-
skíði.“
Bæði skíðin á að búa
tiil úr sama trénu —, ann
ars „vinna þau ekki rétt
saman,“ segja sérfræðing
amir. Hvert skíði er gert
af 19 hlutum, sem límdir
era saman með vatns-
heldu lími, og' því næst er
það sett saiman með vatns
heldu lími, og því næst
er það sett í þurrkofn
Að síðiustu eru skíðin
fuillunnin í véluim og
með handverkfærum.
skjálfa á veldisstóli sín-
um.“
Pólstjarnan, sem marg-
er aðrar stjörnur snúast
um hrópaði svo hátt að
heyrðist beimshornanna
milli, allt till hinnar grá-
leitu stjörnuþoku kring
um Órion, en þær fjar-
lægðir verða ekki með töd
um taldar: „Ég sé lítið
barn í jötu í Betlehem!“
í sömu svipan fylltist
allur geimurinn engla-
söng og milljónir mililjóna
af Ijósverum svifu um
ioftið og lofuðu guð. Nó*tt
in helga var upp rannin.
Hin langa bið var liðin
og nú vissu allir eftir
hverji. heimurinn hafði
beðið ai'lt frá upphafi:
Frelsari mannanna, Jesús
Kristur, var í heiminn
borinn.
Næstu tvo dagana breidd
ist sá orðrómur út um
Betlebem O'g alla Júdeu,
að nú værd hinn mikli,
eilrfi konungur í heminn
borinn. Hirðarnir höfðu
sagt frá himnesku her-
sveitumum og vitringarn-
ir frá Austurlömduim gef-
ið barninu í jötunni gu'll,
reykelsi og myrru. Á-
gjarni gistihúseigandinn,
Amrah, fór að hugsa sig
betur um.
„Vitlaus var ég,“ hugs-
aði hann, „en hiverjum
gat dottið í bug, að þess-
ir flakkarar væru svona
hátt settir? Nú ætla ég
að bjóða þeim að búa
í konungissalnum og þá
mun ég fá eitthvað í minn
hlut af öllu gullinu, sem
þeim hefur verið gefið.“
Hann fór nú yfir í hell-
inn og hneigði sig auð-
mjúklega við jötuna, fyrir
þessu fól'ki, sem hann
taldi nú vera konungbor-
ið.
„Fyrirgefið mér, yðar
göfugu bátignir! Ég sver,
að framkoma mín í gær
byggist á mifclum mis-
skilningi. Ef yðar tignir
viljið sýna mér þá náð
að búa í konungssalnum,
mun ég telja það mikinn
heiður."
Smiðurinn Jósef, svar-
aði: „Við erum engar há-
tignir, hekkir fátækir
þjónar guðs, og við fyrir-
gefum þér, af því að börn
þín hafa bætt úr harðúð
þinni. Við imunum vera
hér kyrr í þessu gripa-
hiúsi, en hitt er satt, að
í gær breyttir þú ekki
rétt. Rektu fátæklingana
aldrei fiá dyrum þínum,
því að konungssal þinn
munu óvinir brjóta niður,
en yfir þessa jötu verður
byiggð gullskreytt kirkja,
þar sem fó(l‘k úr aildri
heimsbyggðinni mun
falla fram í lotningu."
„Hörmulegt", andvarp-
aði Amrah með sjiálfum
sér, „að ég skyldi vera
svo heimskur, svo óum-
ræðilega heimskur! En
beyrið þið mig, Elí og
Tirza, var nokkra að ykk
ur vikið, fyrir að hjálpa
nýfædda konunginum
um þak yfir höfuðið?“
„Já“, svaraði BIí. „Okk
ur á aldrei að hungra eða
þyrsta og aldrei sfculum
við vera heimilislaus.“
„Það eina hungur og
sá eini þorsti, sem við
munum finna til,“ bætti
Tirza við, „á að vera
hiungur og þorsti eftir
réttlæti guðs.“
„Einmitt það,“ sagði
Amrah hugsandi, „það
voru vissulega konung-
legir drykkjuskildingar.
Þegar allt kemiur til atts
borgar það sig að öllum
iíkin-dium að vera hinum
fátæku góður.“
Zacharias Topelíus.