Morgunblaðið - 06.01.1963, Blaðsíða 20

20
MOÁGUNBL ifílÐ
Sunnudagur 6. janúar 1963
PATRICIA WENTWORTH: —■
I MAUD SILVER
I KEMUR í HEIMSÓKN
Hann leit kring um sig meðan
hún var frammi. Honum komu
húsgögnin kunnuglega fyrir og
sum þeirra voru mjög vönduð.
Hann bjóst við, að móðir sín
hefði sett þau þarna handa henni.
Hann yrði að tala við Holder-
ness og fá að vita, hvernig ástatt
væri um eignarréttinn á þeim.
Ef hann færi að selja eignina.
varð Hliðhúsið auðvitað að
fyigja með í kaupunum og vitan-
lega gat hann ekki selt það nema
autt. En ef Katrín hefði leigt
það tómt kynni að reynast Cmögu
legt að koma henni burt. Gallinn
var sá, að líklega lá ekki fyrir
neinn skriflegur samningur, og
ekkert til að sýna, hvort þetta
var leigt tómt eða með húsgögn-
um. Ef það væri leigt með hús-
gögnum, gat hann sagt Katrínu
upp, en ef móðir hans hefði gef-
ið henni húsgögnin, gat hann
það líklega ekki. Falleg kona,
Katrín — fallegri en fyrir tutt-
ugu og fimm árum — þá var
hún óþarflega holdug. Hann fór
að hugsa um Riettu. Það var ekki
nema trúlegt. að hún hefði fitn-
að — það gerðu þær stundum
þessar velvöxnu stúlkur. Hún
hlaut að vera fjörutíu og þriggja.
Katrín kom inn aftur með kaffi
bakka og nafnið á vörunum.
— Hefurðu hitt Riettu?
— Nei — ekki enn.
Hún setti bakkann niður á lít-
ið borð. Þetta var dýrt borð —
hann mundi vel eftir því. Honum
fannst Katrín hafa séð vel fyrir
sér — vægast sagt.
— Það væri gaman ef ég gæti
fengið hana til að skreppa hing-
að, væri það ekki? Eg held ég
verði að reyna það. Hún er að
minnsta kosti ekki að heiman.
— Hvernig veiztu það?
Katrín hló. — James minn góð-
ur, þú hefur augsýnilega gleymt
hvernig staður Melling er. Og
hann hefur ekki breytzt.
Hún tók símann um leið og hún
sagði þetta. Hann gekk til henn-
ar og stóð yið hliðina á henni
og heyrði smellinn, þegar síminn
var tekinn hinumegin, og heyrði
röddina í Riettu. Hún hafði held
ur ekki breytzt neitt.
— Já
— Þetta er Katrín. Heyrðu,
Rietta. James er hérna .... já,
hanm stendur hérna alveg við
hliðina á mér, og okkur langar
bæði til að þú komir hingað —
og ef þú ætlar að fara að af-
saka þig með Carr og stelpunni,
þá veit ég, hvað ég á að hugsa,
og James líka.
Rietta svaraði rólega. — Eg
hefði ekki nema ánægju af að
hitta James aftur, en þú skalt
ekki hafa neitt kaffi handa mér
— ég er búin að drekka.
Katrín lagði símann og sneri
sér að James hlæjandi.
— Mér datt í hug, að hún
gæti ekki staðizt þetta. Hún kær-
ir sig víst ekkert um að láta
neinn halda, að hún vilji ekki
hitta þig.
— Til hvers væri það líka?
— O, ekki neitt. En það er
skrítið. að hvorugt ykkar skuli
hafa gifzt, finnst þér ekki.
Hann svaraði, dálítið snöggt.
— Eg hef hvorki' haft tíma né
löngun til þess. Maður kemst
betur áfram einn.
6
— Og þú hefur komizt vel
áfram?
— Sæmilega.
— Komizt það, sem þú ætlaðir
þér?
— Það má segja.
Hún hellti í bollann hjá hon-
um og andvarpaði. — Þú hlýtur
að hafa skemmt þér vel. Segðu
mér eitthvað af því.
Rietta Gray steig inn í litla
gólfblettinn fyrir neðan stigann
og lagði kápuna sína á sigastólp-
ann. Hún var gröm yfir því að
Katrín skyldi hafa sært hana til
að koma. Hún hafði sagt nei og
meint nei, en að fara að endur-
taka það nú í áheyrn James Les-
siter — það var ekki hægt. Það
varð að vera honum augljóst,
eins og öllum öðrum í Melling,
að hún kæmi fram við hann með
vingjarnlegu kæruleysi. Hún
horfði á sjálfa sig í gamla vegg-
speglinum. Reiðin hafði komið
roða upp í kinnar hennar. Hún
hafði komið eins og hún stóð, í
gamla, rauða innikjólnum sín-
um. Liturinn á honum var heppi
legur og fellingarnar fóru henni
vel. Hún opnaði stofudyrnar og
heyrði um leið Katrínu segja:
— En dásamlegt! James Lessiter
stóð upp og heilsaði hehni. —
Jæja, Rietta?
Hendur þeirra snertust. Hún
var alveg tilfinningalaus. Reið-
in var horfin og hún var orðin
rólegri. Því að þetta var ekki
nein afturganga aftan úr grárri
forneskju, heldur laglegur og
álitlegur miðaldra maður.
Hann og Katrín höfðu setið
sitt hvorum megin við arininn.
Hún settist á stólinn milli þeirra,
og fannst hún vera þarna að-
skotadýr. Allt í einu fannst henni
orðið þröngt þarna inni. Hún
sagði:
— Eg skrapp rétt yfrum til að
heilsa upp á þig. Eg má ekkert
stanza. Eg hef Carr og vinstúlku
hans gestkomandi.
— Carr? Hann nefndi nafnið
eins og hver annar ókunnugur
hefði gert.
— Sonur hennar Margrétar.
Þú manst, að hún giftist honum
Jock Robertson. Þau báðu mig
fyrir Carr, þegar þau fóru aust-
ur, en svo komu þau aldrei aft-
ur, svo að ég ól hann upp.
— Carr Robertson. Hann sagði
þetta eins og hann hefði sagt
hvaða nafn sem var. — Það var
leiðinlegt með Margréti. Hvað er
drengurinn gamall?
— Hann er nú enginn drengur
lengur. Hann er tuttugu og átta
ára.
— Giftur?
— Hann var það, en hún dó
fyrir tveimur árum.
— Það var leiðinlegt. Það er
eins og ég sé dálítið seinheppi-
legur með spurningarnar mínar.
— O, það gengur nú svona,
sagði hún.
Katrín hallaði sér til hliðar, til
að setja frá sér kaffibollann.
— Þú skalt ekki kæra þig um
það, James. Ekkert okkar þekkti
Marjorie neitt, raunverulega. —
Hún hafði engan áhuga á Mel-
ling. Eg býst varla við, að Rietta
hafi séð hana tíu sinnum. En
hvað Carr snertir, þá virðist
hann nú vera í þann veginn að
láta huggast. Vinstúlkan, sem
hann er með hérna, er sérlega
áberandi ljóshærð stúlka.
— Þetta er ómerkilegt af þér,
Katrín, sagði Rietta.
Þarna kom gamla röddin henn-
ar — með reiði og öllu saman.
Álitleg kona, Rietta, en senni-
lega ekkert góð í umgengni. —
Hann tók nú að spyrja um fólkið
þarna í þorpinu.
Þegar Rietta bjóst til farar,
eitthvað tuttugu mínútum seinna,
sagði hann: — Eg ætla að labba
með þér.
— Það er engin þörf á því,
James, svaraði hún.
— Það, sem er ánægjulegt er
ekki alltaf þarft. En ég kem
aftur, ef ég má, Katrin, svo að
ég kveð þig ekki.
Það var dimmt úti — ekkert
tungl en heldur engin ský, en
stjörnurnar daufar af einhverju,
sem hefði getað verið þokuslæð-
ingur septembernæturinnar, loft-
ið var milt og rakt með ofur-
litlum þef af viðarreyk og rotn-
andi laufi.
Þau voru komin um það bil
þriðjung af þessum stutta spöl,
þegar hann sagði:
— Ég þurfti beinlínis að tala
við þig, Rietta. Ég veit sem
sé ekkert, hvaða ráðstafanir
mamma hefur gert við tatrínu,
viðvíkjandi Hliðhúsinu. Þú gæt-
ir ef til vill eitthvað upplýst mig
um það.
Hún hægði ofurlítið á sér.
— Ég er ekki viss um, að ég
geti það. Hversvegna spyrðu
ekki hana sjálfa?
Það var eins og honum væri
skemmt. — Þú heldur víst ekki,
að það væri heppilegasta leiðin
til að komast að sannleikanum?
— Það er alltaf svo tómlegt hérna, þegar kærastinn þinn er
farinn.
Mér var nú að detta í hug ein-
hver óvilhallari aðili.
— Þá ættirðu að tala við hr.
Holderness.
— Það ætla ég líka að gera.
En mér dettur í hug, að kannske
sé hann ekki svo sérlega fróður
um þetta. Þú veizt alveg hvernig
mamma var — hún vildi fara
sinu fram — hún var býsna ein-
ráð. Hann rak upp stuttan hlát-
ur. — Henni hefði aldrei komið
til hugar að fara að nefna á nafn
einkasamning, sem hún gerði við
Katrínu. En mig langaði til að
vita, hvort hún hefur aldrei
minnzt á það við þig. Við skul-
um snúa snöggvast við aftur..
Gerði hún það?
— Já, þegar Katrín kom hing-
að, eftir lát mannsins síns, sagði
hún: „Mildred frænka ætlar að
láta mig fá Hliðhúsið fyrir leigu,
sem ekki er annað en formið“.
Og í næsta sinn, sem ég hitti
mömmu þína, sagði hún: „Ég
ætla að láta hana Katrínu hafa
Hliðhúsið það lítur út fyrir, að
Edward Welby hafi látið henni
eftir fimm aura tekjur á ári“.
— Minntist hún ekkert á leig-
una?
— Ekki orði.
—- En húsgögnin?
— Jú, mamma þín sagði: „Ég
sagði henni, að hún mætti sam-
eina herbergin tvö niðri, og ég
býst við, að ég verði að láta hana
fá eitthvað inn í þau“.
— Það getur nú þýtt hvað
sem er. En það, sem mig langar
að vita, er, hvort húsgögnin voru
að láni eða gjöf.
— Það hef ég enga hugmynd
um.
— Sumt af þeim er margra
peninga virði.
— Það mætti segja mér.
Kannski Mayhew-hjónin viti um
þetta?
— Nei, það gera þau ekki. Það
er eins og það hafi verið látið
reka á reiðanum í nokkur ár.
öðru hvoru var mamma að segja:
ílllltvarpiö
Sunnudagur 6. janúar.
(Þrettándinn)
8.30 Létt morgunlög. — 9.00 Fréttir.
—- 9.10 Veðurfregnir.
9.20 Morguntónleikar.
11.00 Messa í Dómkirkjunni (Prestur
séra Jón Auðuns. Organleikari:
Páll ísólfsson).
12.15 Hádegisútvarp.
13.15 Tækni og verkmenning; X. er-
indi: I>áttur raunvísinda í nú-
tíma þjóðfélagi (Steingrímur
Hermannsson framkvæmda-
stjóri rannsóknarráðs ríkisins).
14.00 Miðdegistónleikar:
Útdráttur úr óperunni „Madama
Butterfly'* eftir Puccini (Vikt-
oria de los Angeles, Tito
Gobbi, Giuseppe di Stefano
o.fl. syngja með kór og hljóm-
sveit Rómaróperunnar. Stjórn-
andi: Gianandrea Gavazzeni.
]>orsteinn Hannesson kynnir).
15.30 Kaffitíminn: — (16.00 Veðurfr.)
a) Carl Billich og félagar hans
leika.
b) Stan Kenton og hljómsveit
hans leikur.
16.15 End-urtekið efni: „Strindberg og
þjóðvegurinn mikli“, dagskrá
gerð af Sveini Einarssyni fil.
kand. (Áður útv. 9. sept. sl.).
17.30 Barnatími (Helga og Hulda Val-
týsdætur).
13.20 Veðurfregnir.
18.30 „Máninn hátt á himni skín'*;
Álfalög og þjóðlög.
19.00 Tilkynningar. — 19.30 Fréttir
og íþróttaspjall.
20.00 Erindi: „Kemst þó seint fari**,
(Hannes J. Magnússon skóla-
stjóri).
20.30 Kórsöngur: Alþýðukórinn syng-
ur tólf íslenzk lög. Söngstjóri:
Dr. Hallgrímur Helgason.
21.06 „„Þrettándadraumur" eftir rjóh
o g jójó. Flytjendur: Ævar R.
Kvaran, Brynjólfur Jóhannes-
son, Jón Aðils, Valdimar Lár-
usson, Kristín Anna Þórarins-
dóttir, Nína Sveinsdóttir og
hljómsveit Magnúsar Pétursson-
ar. Leikstjóri: Jónas Jónasson.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Danslög, þ.á.m. leikur hljóm-
sveit Magnúsar Péturssonar ný
danslög eftir íslenzka dægur-
lagahöfunda; Haukur Morthens
syngur „nýju dansana" og Sig-
urður Ólafisson „gömlu dans-
ana“. — (24.00 Veðurfregnir),
01.00 Dagskrárlok.
Mánudagrur 7. janúar.
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.15 Búnaðarþáttur: Á nýju ári (Dr.
HaUdór PáLsson búnaðarmála-
stjóri).
13.36 „Við vinnuna": Tónleikar.
14.40 „Við, sem heima sitjum": Jó-
hanna Norðfjörð les úr ævi-
sögu Grétu Garbo (2).
16.00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tilk,
— Tónleikar. — 16.00 Veðurfr.
— Tónleikar. — 17.00 Fréttir).
17.05 Tónlist á atómöld (Þorkell Sigur
björnsson).
KALLI KÚREKI — * - - Teiknori: Fred Harman
— Stattu upp og leitaðu í vösun-
um hjá þér. Hver veit nema þar sé
eitthvað markvert.
— Já, en veittu mér þá ekki fleiri
högg.
Um leið og Ási tæmir vasana kast-
ar hann umslaginu á jörðina og treð-
ur það undir fótum sér.
— Þetta er allt og sumt. Vasahníf-
ur, eldspýtur og vindlingapakkL
— Gaktu nokkur skref aftur á bak.
Mig langar til þess að sjá hvaða bréf
þú ert að reyna að fela þarna.
18.00 Þjóðlegt efni fyrir unga hlust-
endur (Ingimar Jóhannesson).
18.20 Veðurfregnir. — 18.30 Lög úr
kvikmyndum.
19.00 Tilikynningar. — 19.30 Fréttir.
20.00 Um daginn og veginn (Páll
Kolka læknir).
20.20 Sinfóníuhljómsveit íslands leik-
ur íslenzka tónlist.
20.40 Á blaðamannafundi: Arinbjöm
Kolbeinsson formaður Lækna-
félags Reykjavíkur svarar
spurningum. Spyrj endur: Bald-
ur Óskarsson, Haukur Hauks-
son og Þorsteinn Ó. Thoraren-
sen. Stjórnandi: Dr. Gunnar
Schram.
21.15 Tónleikar: Gitarleikarinn Laur
inde ALmeida ojEI. leika og
syngja.
21.30 Útvarpssagan: „Felix Krull"
eftir Thomas Mann; XIX. (Krist
ján Árnason).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Hljómplötusafnið (Gunnar Guð-
mundsson).
23.00 Skákþáttur (Guðmundur A
laugsson).
23.36 Dagskrárlok.