Morgunblaðið - 01.03.1963, Blaðsíða 3

FÖRtudagur 1. marz 1963
MORCUWBLAÐ1Ð
3
GAMAjU| AIVAM
lengri fcna, enda þótt börn- Hér sést hvað börnin á myndinni á baksíðunni hlógu að.
in væru sjálf rétt í þessu bú- Skólastjóri öldugötuskólans, Hans Jörgensson, rennir sér nið-
in að fara þessa miklu feirð. ur plastrennuna við mikinn fögnuð nemendanna.
Brunaverðinum lízt ekkert á blikuna og er greinilega smeykur um að búið verði að taka
bílinn í sundur, áður en þeir koma bílnum íburtu.
Við erum aftur staddir nið-
ur við Miðbæjarbarnaskólann
þegar klukikan er tuttugu
miínútur yfir tvö. Allt er með
kyrrum kjörum og friðsælt,
börnin í óða önn að lesa eða
skrifa undir handleiðslu sinna
kennara. AJlt í einu glymur
skólabjalilan og í þetta sinn
var ekki beðið eftir að búið
væri að setja börnunum fyrir
undir næsta tima heldur þot-
ið út, og bækur og töskur
skildar eftir.
Stigabíll slökkviliðsins kom
einnig við sögu þarna. Um
leið og skólabjallan glumdi
óik hann inn í portið og stig-
inn var reistur upp að glugga
á suðurálmu skólans, en það-
an muin vera erfiðast um út-
göngu.
Varla var búið að koma stig
anurn fyrir við gluggann, þeg-
ar skólinn var orðinn mann-
Xaus, því það liðu ekki nema'
ein mínúta og fimm sekúndur
frá brunakallinu þar til allir
voru komnir. út í port.
Viðbrögð barnanna í Mið-
bæj arskólanum urðu nokkuð
á annan veg en í Öldugötu-
skólanum, því þótt flest litu
á þessa æfingu sem skemmti-
lega tilbreytingiu í gráum
'hversdagsleikanum, skaut æf-
ingin sumum börnunum skelk
í bringu, þau fóru að giráta
og fóru heim.
En fleiri voru þau, sem tóku
þessu með mestu ró, og höíðu
jafnvel athugað viðbrögð
kennaranna, sem engu frekar
en börnin höfðu vitað um
þessa fyrirhuiguðu æfingu.
Þið (hefðuð átt að sjá kenn-
arann okkar. Hann var í miðri
setningu, þegar bjallan
'hringdi, og fyrst varð hann
rauður og svo gulur og svo
alveg hvítur og hann alveg
stamaði þegar hann sagði okk
ur að 'hlaupa út úr skólanum.
Hann hélt bara að þetta væri
alvöru eldur, sagði’einn strák-
ur við okkur þarna í portinu.
Þegar börnin voru komin
út í portið, notuðu mörg
þeirra, og auðvitað sérstak-
lega strákarnir, tækifærið til
að- skoða slökkviliðsbílinn og
leizt brunavörðunum illa á
að það mundi vera hægt að
athafna sig á þessum stað
nema undir öflugri lögregiu-
vernd.
VIÐ VORUM staddir uppi á
Ölduigötu í síðustu viku laust
eftir kl. 10 um morguninn,
þegar stigábíM frá slökkvlið-
inu rann iheim að Öldiugötu-
skólanum og stiginn var í
skyndi reistur upp að kvist-
glugga á þakhæð skólans.
Inni í skólanum var uþpi
fótur og fit, hringt var bruna-
ihringingu á bjöMu skólans og
samstundis þustu börnin að
dyruim skólans. Ekki kómusit
þau þó út þá leiðina, því all-
ar venjulegar útgönguleiðir
höfðu verið byrgðar, eins og
um væri að ræða eld í stiga-
gangi skólans. Börnunum var
Börnin þustu öll út úr skólanum á rúmri mínútu og ekkert þeirra tróðst undir.
STAKSTIINAR
Bragð er að þá
barnið finnur
Jóhannes skáld úr Kötlum rit-
ar í gær grein í Þjóðviljann und-
ir fyrirsögninni „Fram, fram
fylking". Deilir hann þar hart
á ráðamenn þjóðfélagsins, en
einnig og ekki síður á sína vinstri
vini. Kemst hann þar m.a. að
orði á þessa leið:
„Það er i - sannleika helvíti
hart, að efnahagsleg velmegun
almennings skuli valda sívax-
andi siðhrörnun og lífsleiða — og
það þýðir ekkert fyrir okkar
ágætu vinstri öfl að skella allri
skuldinni á íhaldið eða krata, þó
sízt skuli úr sök þeirra dregið á
nokkurn hátt. Hér gerist aldrei
nein samfélagsleg siðabót að
gagni fyrr en vinstri öflin lyfta
hagsmunabaráttu vinnustéttanna
úr ófrjóu og þröngsýnu dægur-
þrasi í alhiiða menningarbar-
áttu.“
Bragð er að þá barnið finn-
ur, það má nú segja. Það er rétt
hjá skáldinu að hið „ófrjóa og
þröngsýna dægurþras“, sem mót-
ar stjómmálabaráttu kommún-
istaflokksins er hvorki líklegt til
þess að skapa nokkrum manni
kjarabót, hvað þá heldur aukinn
þroska eða sanna menningu.
Deilan um
„keisaraskeggið“
Eftir að Jóhannes úr Kötlum
hefur deilt á vinstri menn fyrir
sundrung þeirra og aixdleysi, lýk-
ur hann grein sinni á þessa leið:
„Þetta sjá auðvitað allir vinstri
menn. Samt halda þeir áfram að
deila um keisaraskeggið, sjálfum
sér tii dómsáfellingar og and-
skotanum til athlægis. Allir tala
þeir að vísu um samfylkingu,
þjóðfylkingu — allar mögulegar
fylkingar. En því almennara
sem fylkingahjalið verður því
minni virðast líkindin til að
nokkur alvarleg og heilsteypt
fylking verði mynduð."
Það er sannarlega ekki að
furða, þó skáldið sé svartsýnt i
framtíð kommúnismans á ís-
landi og „fylkingar“ hans, þegar
ástandið er eins og hann lýsir
því.
Falsar ummæli
forsætisráðherra
Tíminn heldur áfram viðleitnl
sinni til þess að falsa ummæli
Ólafs Thors, forsætisráðherra, á
þingi Norðurlandaráðs í Ósló.
Tönnlast málgagn Framsóknar-
flokksins stöðugt á því, að Ólaf-
ur Thors hafi sagt, að hann
„vildi ekkert segja vegna vænt-
anlegra kosninga á íslandi“ um
efnahagssamvinnu Evrópu.
Þegar forsætisráðherra kom
heim birti Morgunblaðið samtal
við hann, þar sem tekinn var af
allur vafi um það, hvað hann
raunverulega hefði sagt í ræðu
sinni í Ósló. í þessu samtali
vitnar Ólafur Thors m.a. í þessi
ummæli I ræðu sinni:
„Ég lét semja áður en ég fór
að heiman stutta greinargerð,
sem íslenzka stjórnin er sam-
mála um. Hana tók ég með mér
og skal nú lesa upp. Mér þótti
Iíka hollast að tala varlega, því
á íslandi eru kosningar fyrir
dyrum og gæti ég ekki skjalfest
það sem ég segði, myndi stjórn-
arandstaðan — og hún er ekkert
verri en ég, á það vil ég leggja
áherzlu — segja að ég hafi sótt
um fulla aðild að Efnahags-
bandalagiúu og/eða fríverzlunar-
bandalaginu“.
í staðinn fyrir að viðurkenna
villu sína heldur Tíminn áfram
að tönnlast á fréttafölsun sinni,
löngu eftir að fcrsætisráðherr-
ann hefur leiðrétt fréttina sem
Tíminn birti, og skýrt frá því
hvað hann raunverulega sagði.
Þannig er blaðamcnnska þeirra
Tímamanna.