Morgunblaðið - 17.03.1963, Blaðsíða 20

20
M0RGVNBL AÐlO
Sunnudagur- „17.. marz 1963
13.
Flest af þessu þagði hún al-
gjörlega um við Laurie og ekki
sagði hún frá því, þegar hún
hitti ungfrú Myfanwy Price á
götunni, og ungfrúin, sem var
lítil, brosandi kona með. nef-
klemmugleraugu talaði um silf-
ur-hárburstan. Þessa hárbursta
hafði hann elsku pabbi þeirra
átt, og Hesba mundi geta séð
fangamarkið hans, J.R.P., á bak
inu á þeim. Þetta var blíðleg,
gömul kona, hnöttótt og rauð
eins og rauðbrystingur, og hún
gaf Hesbu stórrt, rautt epli úr
körfunni sinni. Þetta voru fyrstu
vinarhótin, sem hún hafði orðið
fyrir allan þennan vetur og nú
hlustaði hún með athygli á sög
una um hárburstana. Enda þótt
pabbi hennar hefði ætlað henni
þá, höfðu þeir einhvernveginn
lent hjá systur hennar. Henni
þætti afskaplega vænt um syst-
ur sína og vildd fyrir hvern mun
ekki að fara að taka þá af henni
núna. En nú væru jólin að koma
og gæti þá ekki verið gaman að
koma systur hennar á óvart?
Hesba ætti því að koma burst-
unum til hennar. Hún þekkti
mann, sem gæti tekið þetta fanga
mark af bakinu á þeim og sett
fangamark systur hennar í stað
inn. Já, víst, hann var afskap-
lega laginn við þessháttar. Og
væri þetta kannski ekki góð
jólagjöf handa systur hennar?
En ekki orð um það! Þegja eins
og steinn! Fór ekki systir hennar
út á hverjum fimmtudegi klukk
an fjögur? Jú, víst! Allt í lagi
þá. Komdu með þessa bursta til
mín yfir götuna klukkan fjögur
á fimmtudaginn kemur. En
mundu mig um að segja ekki orð
um það við nokkra sál.
Og barnið kom á tilsettum tíma
óvitándi um þennan hatursheim,
sem hún hrærðis í. Hún kom með
burstana, og hvað skyldi þá ung
frú Myfonwy vera að gera nema
halda teboð fyrir nokkra vini
sína og einn þeirra var hvorki
meira né minni persóna en Evan
Morris, sjálfur hreppstjórinn. í
þröngu forstofunni rak hún upp
óp, sem kallaði alla gestina á
vettvang. Þjófur! Lítill þjófur!
Var að reyna að stela þýfi úr
húsi systur hennar! Hafið þið
nokkurn tíma vitað annað eins?
En var það nokkuð til að vera
hissa á? spurði ungfrú Myfanwy
Vinnukindur, þó, þó! Sumt fólk
var gott við vinnukindurnar sín
ar og svo reyndust þær þjófar.
Og var það að undra? spurði
hún aftur. Ekki túskilding í kaup
og ekkert að éta annað en skorp
ur og rusl. Er það furða þó hún
steli? En óskammfeilnin að
koma til mín með hluti, sem syst
ir min á!
Hesba var eins og steini lostin
og fékk engu orði upp komið.
Heill heimur af svívirðingu, sem
hún hafði aldrei rennt grun í
opnaðist fyrir augum hennar og
lamaði alla hugsun hennar. Ung
frú Myfanwy horfði út og sá syst
ur sína vera að koma heim, og
renna sér inn um þrönga dyra-
gættina. — Hún finnur víst enga
vinnukonu fyrir, gaggaði hún.
Vinnukonur! Ónefnt fólk og
vinnukonurnar þess!
14.
Israel Lewissohn var of lítil-
fjörleg persóna til þess að and-
látsfregnin hans bærist víða. Hr.
Verecker frétti ekki látið hans.
Fyrir jólin skrifaði hann Hesbu,
en hún fékk aldrei bréfið. Hr.
Evan Morris, hreppstjóri, sem
réði þarna lögum og lofum,
ákvað, að svona ungt barn
skyldi ekki sæta ákæru, heldur
fara á annað „gott heimili“, sem
gæti þvegið af henni syndirnar
með blessunarríkum áhrifum
sínum. Síðasta þekkta heimilis-
fang hennar var auðvitað hjá
ungfrú Price og bréfið var því
afhent þar. Ungfrú Price las á-
ritunina: ungfrú H. Lewison,
snörlaði og ákvað að fleygja því
í eldinn, en auðvitað las hún það
fyrst, og sama gerði hún við bréf
frá hr. Verecker næstu tvenn jól.
Þá hætti hr. Verecker að skrifa.
Frá níu til fjórtán ára aldurs
lifði Hesba í und'irdjúpunum sín-
um. Hún gleymdi algjörlega því,
sem hún hafði eitt sinn þekkt
til kærleika og andlegrar starf-
semi. Ungfrú Myfanwy hataði
hana af því að hún hafði einu
siinni verið vikatelpa hjá systur
Z8/V
hennar og ungfrú Price hataði
hana, af því að hún taldi hana
vera í vitorði með ungfrú My-
fanwy gegn sér. Báðar voru þær
systur fæddar rógberar og höf-
undar nafnlausra bréfa, og án
þess að vita hvor af annarri,
ofsóttu þær barnið, á þennan
þokkalega hátt. Með ásökunum,
sem urðu æ gífurlegri, hundeltu
þær hana vist úr vist. Hesba
hafði ekki vit á að koma sér burt
úr þessu nágrenni. Hún var
þarna áfram — veiðidýr, sem
hægt var að elta uppi, stimpluð
þjófur og lygari og siðaspillir.
Þessar tvær konur opnuðu skolp-
ræsi huga sinna og -hrærðu
ánægjulega í öllum þeim ó-
þverra, sem þar var að finna.
Þegar þær höfðu lokið við hana,
vissi Hesba sjálf varla, hvort
þetta barn, sem var hrakið úr
einni sultarvistinni í aðra, væri
ekki önnur eins glæpakind og
hún var sögð vera.
En við Laurie sagði hún ekki
annað en þetta: — Já, þetta
voru erfiðir dagar, eftir að
pabbi dó. Hreinasta foræði. Ég
var fjórtán ára, og komin langt
á fimmtánda, þegar ég sleit mig
lausa. Þér vitið, sagði hún og
sló allt í einu út í aðra sálma,
eins og henni hætti til, — þegar
maður er dáður rithöfundur, —
jafnvel þó að það sé ekki nema
rétt í áttina, eins og ég — þá
fær maður bréf frá öllu hugsan-
legu fólki. Ég fékk í morgun
bréf um „Órabelgina". Bréfritari
segir, að heppnin hafi aldrei á-
hrif á líf manna. Jæja, ég get
nú ekki annað sagt, en hún hafi
haft veruleg áhrif á mitt líf. Já,
sannarlega.
Og heppnin kom til mín, eitt
sumarið, í líki alskeggjaðs manns
sem var að klifra upp í fjallið,
lagði málaratækin sín í lyngið,
settist síðan niður og kveikti í
pípunni sinni og horfði svo út
yfir sjóinn yfir til Anglesey. Allt
í einu hrökk hann við, er hann
heyrðd snökt og það kom frá
stúlkubarni, sem lá bak við
stein. Hún felldi tárin sín niður
í lyngið og hann var eitthvað
í efa um, að þetta væri hollt
fyrir gróðurinn. Hann sagði
þetta vdð telpuna í hógværum
aðfinnslutón og bætti því við, að
andlitið á fólki liti aldrei hvað
bezt út, þegar augun væru rauð
og nefið vott. En.. bætti hann
við með feitri, vingjarnlegri
rödd, — þú stingur nú nefinu
svo djúpt í lyngið, að ég efast
ALLTAF FJÖLGAR V0LK5WAGEN
PANTIÐ
TÍMANLEGA
VORIÐ
ER í NÁMD
VOLKSWACEN ER AtTÍÐ UNGUR
„BREYTINGAR' ti! þess eins „AÐ BREYTA TIL“
hefir aldrei verið stefna VOLKSWAGEN
og þessvegna getur Volkswagen elzt að árum
en þó haldist í háu endursöiuverði. — Engu
að síður er Volkswagen í fremstu röð tækni-
lega, því síðan 1948 hafa ekki færri en 900
gagnlegar endurbætur farið fram á
honum og nú síðast nýtt hitunarkerfi.
Gjörið svo vel að líta inn og
okkur er ánægja að sýna yður
Volkswagen og afgreiða hann
fyrir vorið.
Volkswagen er einraitt framleiddur fyrir yður
HEILDVERZLUNIN HEKLA H F
Laugavegi 170—172 — Reykjavík — Sími 11275.
KALLI KÚREKI — -K — —■■ Teiknari; Fred Harman
m D/MM
BZEAKS.-'
YOU'LL LIVE T’HANS-/ TH'
ARROW WEMT THROUS-H
YOUR SHOULDER SLICK V
Wr-1 AS A WHISTLE! i
YOU-'YOLfVE
killedme,
— í>ú hefur drepið mig!
Þú ert söguprófessor, þú ættir að — Ég er maðurinn, sem Bjarni
— Þú lifir nógu lengi til að hægt
verði að hengja þig. Örin fór gegnum
öxlina á þér.
vita að lásbogi er ekker* ba"naleik-
fang.
— Hver ert þú?
skyldi eftir úti á eyðimörkinni. Við
förum og sækjum Bjama þegar búið
er að binda um sárið.
um, að það sé hafandi til sýnis.
Líklega er það ólánleg klessa.
Hesba hlustaði á glymjandi
röddina og fann, að spenningur-
inn hjá henni fór minnkandi.
Tárin hættu að renna, en ekki
leit hún upp. — Jæja, gott og
vel, hélt hann áfram, — feldu
þá nefið á þér ef þú vilt það
heldur. Ég get fengið beztu nef
í öllu ríkinu, ef ég kæri mig um.
Ég hef þegar vísað fjöldanum
öllum af þeim frá mér.
SUtltvarpiö
Sunnudagur 17. man.
8.30 Létt morgunlög. — 9.00 Frétthr
9.10 Veðurfregnir.
9.20 Morgunhugleiðing um músik.
(Árni Kristjánsson).
9.45 Morguntónleikar.
11.00 Messa 1 Hallgrímskirkju
(Prestur: Séra Siurjón Þ.
Árnason. Oranleikari Páll
Halldórsson).
12.15 Hádegisútvarp.
13.05 íslenzk tunga; III. erindi:
Nýgervingur í fornöld (Dr.
Halldór Halldórsson prófess-
or).
14.00 Miðdegistónleikar: Óperan
„Perlukafararnir" eftir Bizet.
15.30 Kaffitíminn: Eyþór Þorláks-
son leikur á gítar.
16.00 Veðurfregnir. — Endurtekið
leikrit: „Kvenlegggur ættar-
innar".
17.30 Barnatími (Anna Snorradótt-
ir).
18.20 Veðurfregnir.
18.30 „Ó, fögur er vor fósturjörð":
Gömlu lögin sungin og leik-
in.
19.00 Tilkynningar. — 19.30 Fréttir.
20.00 Umhverfis jörðina: Guðni
Þórðarson segir frá komu
sinni til Indlands.
20.25 Frá píanótónleikum f Austur.
bæjarbíói 13. f.m.: Halina
Czerny-Stefanska leikur verlc
eftir Chopin.
21.00 Spurninga- og skemmtiþátt-
ur Svavars Gests.
22.00Fréttir.
22.10 Danslög — 23.30 Dagskrárl.
Mánudagur 18. marz.
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.15 Búnaðarþáttur: Gamaveiki I
Mýrahólfi (Guðmundur Gisla
son læknir).
13.35 „Við vinnuna": Tónleikar.
14.40 „Við, sem heima sitjum": Sig-
urlaug Bjarnadóttir les skáld-
söguna „Gesti“ eftir Kristínu
Sigfúsdóttur (7).
15.00 Síðdegisútvarp.
17.05 Stund fyrir stofutónlist (Guð.
mundur W. Vilhjálmsson).
18.00 Þjóðlegt efnl fyrir unga hlust
endur (Ingim. Jóhannesson),
18.20 Veðurfregnir. — 18.30 Þing.
fréttir. — 18.50 Tilkynningar,
19.30 Fréttir.
20.00 Um daginn og veginn (Bjart-
mar Guðmundsson alþm.).
20.20 „Ég bið að heilsa", ballett-
tónlist eftir Karl O. Runólfs-
son.
20.40 Á blaðamannafundi: Ingólfur
Jónsson ráðherra svarar spura
ingum.
21.15 „Sannir vinir", kvikmynda-
tónlist eftir Khrennikoff.
21.30 Útvarpssagan: „íslenzkur að-
all“ eftir Þórberg Þórðarson}
XII. (Höfundur les).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmar (31).
22.20 Hljómplötusafnið (Gunnar
Guðmundsson).
23.10 Skákþáttur (Guðmundur Artt
laugsson).
23.45 Dagskrárlok.