Morgunblaðið - 05.05.1963, Side 20

20
MORCV1SBL4ÐIÐ
Sunnudagur 5. tnaí 1963
DUNKERLEYS
Elsie, sem var orðin tuttugu
og átta ára gömul, fór ósköp
nærri um, hvað hin væri að
hugsa. bitt hvorum megin við
eldstóna var tágastóll og hún
settist í annan og horfði á þessa
hrukkóttu, skæreygðu konu, sem
sat í hinum. Frú Phyfe, sem héð-
an í frá yrði að ganga undir
nafninu, sem sonur hennar not-
aði út á við, var íklædd, nú sem
venjulega, skrjáfandi, svörtum
kjól, frá hvirfli til ilja, o:g hún
var svo lítil, að það hefði mátt
halda, að tvær stikur af kjólefni
hefði nægt til að klæða hana.
Eina tilbreytingin frá öllum
þessum sorta var kragi úr falleg-
■um knipplingum, sem var fest-
ur með litsteinsnælu. Þunna hár-
ið var sleikt aftur og rekið í
harðan hnút aftan á hnakkan-
um. — Hún er eftirtektarsöm -—
Tnjög eftirtektarsöm, hafði Izzy
sagt og það gat líka sannarlega
hverjum dottið í hug, sem sá frú
Phyfe, hversu eftirtektarlaus,
sem hann hsfði sjálfur verið —
hún var eins og eitthvert smá-
dýr, sem hefði ekki gert annað,
alla sína löngu ævi en verjast
veiðimönnum. Og það var líka
sanni næst, að þannig hafði ævi
hennar verið. Og jafnvel nú,
þegar allmörg ár voru liðin, án
þess að hún hefði heyrt nein
hættumerki, gat hún eins og
varla trúað því, að hún væri
orðin alveg laus~ við þaú, að sá
dagur mundi aldrei koma, er
hún þyrfti að víkja sér undan
og leita í hlé og nota vit sitt og
fimi til að finna smugu til að
smjúga gegnum.
Og nú er hún að velta því
fyrir sér hugsaði Elsie, sem var
svo nærfærin um hugsanagang
fátæklinga, — nú er hún að veltá
því fyrir sér, hvort ég þýði
sama sem endalok þessarar náð-
ugu ævi hennar, hvort ég ætli
að kippa stoðinni undan þessu
þaki, sem hún á yfir höfuðið.
Hvorug jkonan kom þessum
hugsunum sínum í skipuleg orð,
en þessarar voru hugsanir
þeirra, bak við alla varfærnina,
sem þær beittu, hvor gegn ann-
arri, meðan Isambard, sem hafði
sett upp ketilinn, var að leggja
bollapör og kex á borð.
í augum frú Phyfe var Is-
ambard fegursta blómið 1 þess-
ari langvinnu örlagaþróun. Hún
var hreykin af honum, en jafn-
framt hrædd við hann. /Hún
hafði alltaf vonað, að hann
„kæmist áfram“, og hafði gert
sitt til að stuðla að því og ýta
á eftir honum. En nú, er hann
var kominn aVo langt að vera
farinn að lesa erlendar bækur,
hafði gefið henni svona gott
heimili og var- orðinn hægri
hönd manns, sem hét sir Daniel,
hafði hún mesta tilhneigingu ti
að hrista höfuðið og efast um,
að neitt gott gæti stafað af þess-
ari velgengni, sem var svona
glæsileg og yfir sig heimtufrek.
Það eina, sem hún hafði óttazt,
framar öllu, va: það að þessi
velgengni Sams, meðal mann-
anna sona, gæti orðið til þess, að
einhver lævís kona gæti fest kló
í honum. En nú var Sam orðinn
þrítugur, án þess að það hefði
orðið. Hann var of önnum 1: .finn
við að koma sér áfram, til þess
að geta eytt nokkrum tíma í
kvenfolk. Og nú hafði brugðið
út af þessu, og frú Phyfe var
ekki lengi að skilja hálfkveðna
visu.
Hann setti nú litið borð millí
stólanna við arininn og bar á
það þessar óbrotnu góðgerðir.
Elsie var róleg og henni leið vel.
Þessi skemmtilega og vistlega
íbúð var svo mikil andstæða við
sálarstríðið, sem hún hafði átt í.
Það var ejns og þessi skyggni,
sem opinberaði henni tilfinning-
ar þeirra mægðinanna gagnvart
henni, lýfti henni upp. Hún var
alls ekki viss um hvað úr þess-
um tilfinningum yrði hjá henni,
en hún vissi, að nú varð hún að
taka ákvörðun, og að þessi tvö
mátu hana einhvers, svo að nú
þóttist hún ekki lengur vera ekki
neitt, heldur talsvert mikilvæg
persóna. Hún gleymdi feimninni,
sem gerði venjulega öll manna-
mót að hálfgerðri kvöl, og örið
á hendinni á henni var aldrei
fjarlægara huga hennar en nú.
Þetta sár, sem hafði spillt fyrir
henni öllu, því sem hún þráði
mest, kom henni til að halda,
að allir tækju eftir því. En í
raun og veru var því ekki þannig
farið. Sjálfri fannst henni þessir
fin^ur, sem einu sinni voru svo
fimlr, vera orðnir einskisnýtar
körtur, en sannleikurinn var sá,
að enda þótt örið væri ennþá
hvítt, voru fingurnir ekki nema
dálítið í stirðara lagi. Hún var
farin að nota þá, án þess að
'hugsa um það og fara hjá sér.
Hún lyfti nú bollanum og Is-
ambard og móðir hans urðu þeg-
ar vör þessara missmíða á hend-
inni.
En ef fegurðin á andliti Elsie
hafði verið upphafið að tilfinn-
ingum Izzys gagnvart henni, þá
var þetta fullkomnunin. Hann
langaði til að taka þessa hönd
og kyssa hana og gæla við hana,
og vera sjálfur vörn þess, að
neitt slíkt henti hana aftur. Þótt
einkennilegt sé, gerði þessi galli
hennar hana þrefalt eftirsóknar-
verðari og þrefalt fallegri í aug-
um hans. En þýðingu þessa
ágalla fyrir hana sjálfa, gat hann
ekki gert sér í hugarlund nema
að litlu leyti. Það var ekkert í
'huga hans, sem gat gert sér
ljóst, hvað það þýddi að missa
annað eins og þetta. Hann sagði
því: — Þú skilur, mamma, að
ungfrú Dillworth fæst við tón-
list. Hún leikur á fiðlu.
En þá kipptist höndin á Elsie
við, rétt eins og slegið hefði ver-
ið á hana. Fáéinir dropar skvett-
ust upp úr bollanum og á gólfið,
og hún setti bollann niður, var-
lega, en þó glamraði hann ofur-
lítið við undirskálina. — Ég verð
að fara, frú Phyfe, sagði hún.
— Það er heldur ekkert vit í að
vera að ónáða yður svona síðla
'kvölds.
En jafnvel þetta snö'gga upp-
þot hennar nægði ekki til áð
■sýna Isambard, að hann hafði
þarna hætt sér út á hálan ís.
Hann var sannfærður um, að
hann þyrfti ekki annað en reyna
að koma Elsie í samband við
fiðluna, og svo mundi tíminn sjá
fyrir því, sem á vantaði. Hann
var talsverður safnari, síðan
'hann tók að efnast. Þarna átti
hann ekki einungis fallegu postu
líns-tebollana, sem þau voru að
drekka úr, heldur hafði hann
einnig eignazt fiðlu, sem hann
hélt að væri Stradivarius — eða
þannig hafði hann að minnsta
kosti keypt hana, samkvæmt um-
sögn seljandans, og enda þótt
'hann væri fjarlægur allri tón-
list og þessi fiðla væri í hans
augum ekkert annað en fallegur
hlutur úr tré, þá hékk hún nú
þarna inni.
Þegar hún stóð upp, sagði
hann:_ — Þér megið ekki halda,
að þér séuð að halda vöku fyrir
okkur, ungfrú Dillworth. Við
mamma erum vön að sitja uppi
fram úr öllu valdi. En nú, þegar
þér eruð komin hingað, verðið
þér að fá að sjá húsið okkar.
—• Einhverntíma seinna, ef ég
má, frú Phyfe, sagði Elsie og nú
var hún farin að halda hendinni
fyrir aftan bak, eins og hún
hafði vanið sig á.
Þau voru nú öll staðin upp
og frú Phyfe, sem vár svo smá-
vaxin horfði upp á hin tvö. Hana
langaði til að segja: — Já, seinna
. .einhverntíma. .næsta ár. . ein-
hverntíma.. aldrei, en þá tók hún
eftir augnabendingu frá Izzy og
vildi ekki gera honum vOnbriði.
Hann var einmitt að biðja um
liðveizlu hennar. Og hver sem
hennar vilji væri, þá mátti hún
ekki gera honurh vonbrigði.
— Þetta er fallegt, sagði Elsie,
þegar þau höfðu skoðað íbúðina.
Gamla konan sneri sér að
henni og nú vottaði í fyrsta sinn
fyrir brosi á andliti hennar.
— Hann Sam hefur gaman af
þessu, sagði hún, rétt eins og það
gæti skýrt og afsakað þetta allt.
— Já, það er verulega fallegt,
endurtók Elsie.
— Þarna er líka fallegt, sagði
Isambard. — Eða það finnst mér
■að minnsta kosti. Hann tók fiðl-
una ofan af veggnum. Sjáið þér
þetta tré. Það er eins og silki.
Þetta er Stradivarius.
Hann strauk fingrunum eftir
trénu og rétti síðan fiðluna að
Elsie. Snertið þér það, sagði
hann.
Fyrir tíu árum, þegar hún varð
fyrir áfallinu, hafði hún tekið
fiðluna sína og lamið henni í
stein og þannig sundrað henni
og draumum sínum í einu. Síðan
hafði hún aldrei snert við fiðlu
og hún vildi heldur ekki snerta
við þessari. Það var eins og
Phyfe hefði rétt henni eitur-
bikar.
Hún brá við þegar klukkan
sló. — Guð minn góður! Klukk-
an er orðin tólf, frú Phyxe! Ég
verð að fara.
— Æ, verið þér ofurlitla stund
enn, sagði frá Phyfe. — Hann
Sam hefur gaman af þvL
— Já, svolitla stund, tók Is-
ambard undir með ákafa, og sló
tvo tóna á fiðluna með fingrun-
um. — Ég hefði svo gaman af að
heyra í gömlu fiðlunni.
— Farið nú varlega, innsiglingin er þröng.
SflUtvarpið
Sunnudagur 5. maí
8.30 Létt morgunlög. - 9.30 Fréttir.
9.10 Morguntónleikar .
11.00 Messa í Laugarneskirkju. —
Prestur: Séra Garðar Svavars
son. Organleikari: Kristinn
Ingvarsson.
12.15 Hádegisútvarp.
14.00 Miðdegistónleikar.
15.30 Kaffitíminn: a) Josef Felz-
mann og félagar hans leika.
b) Bandarískar polka-hljóm-
sveitir leika.
16.30 Veðurfregnir. - Endurt. efni:
a) Leikrit: „Við, sem erum
skáld" eftir Soya (Áður útv.
í ág. 1961). Þýð.: Áslaug Árna-
dóttir. Leikstj.: Gísli Halldórs
son.
b) Samleikur á fiðlu og
píanó: Karel Snebergr frá
Prag og Árni Kristjánsson
leika (Áður útv. 16. marz s.l.).
17.30 Barnatími (Skeggi Ásbjarnar-
son).
18.30 „Allar vildu meyjarnar eiga
hann“: Gömlu lögin.
18.55 Tilkynningar. — 19.30 Fréttir
og íþróttaspj all.
20.00 Svipast um á suðurslóðum:
Annað erindi séra Sigurðar
Einarsson frá ísrael.
20.15 Óperu- og óperettumúsik:
Kvennakór Slysavarnafélags
fslands og Karlakór Kefla-
víkur syngja saman. Söngstj.:
Herbert Hriberschek.
21.00 Sitt af hverju tagi (Pétur
Pétursson).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Danslög. — 23.30 Dagskrárl.
Mánudagur 6. maí
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.15 Búnaðarþáttur: Gísli Krist-
jánsson ritstjóri bregður sér
með hljóðnemann að Móum
á Kjalarnesi og grennslast
um gæsarækt.
13.35 „Við vinnuna": Tónleikar
15.00 Síðdegisútvarp.
17.05 Tónlist á atómöld (Þorkell
Sigurbjörnsson).
18.00 Lög úr kvikmyndum.
18.50 Tilkynningar - 19.20 Veðurfr.
19.30 Fréttir.
20.00 Um daginn og veginn (Sig-
valdi Hjálmarsson blaðam.).
20.20 íslenzk tónlist:
a) íslenzk rímnalög eftir Karl
O. Runólfsson.
b) „Systurnar í Garðshorni"
eftir Jón Nordal.
20.40 Á blaðamannafundi: Hákon
Bjamason skógræktarstj. svar
ar spurningum. Spyrjendur:
Jón Helgáson og Magnús
Þórðarson. Stjórnandi: Dr.
Gunnar G. Schram.
21.15 Tónleikar: „Alt-rapsódía“ op.
53 eftir Brahms.
21.30 „Grafskriftin", smásaga eftir
Selmu Lagerlöf, 1 þýðingu
séra Gunnars Árnasonar (Her
dís Þorvaldsdóttir leikkona).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Hljómplötusafnið (Gunnar
Guðmundsson).
23.00 Skákþáttur (Guðmundur Arn-
laugsson).
23.35 Dagskrárlok.
Þriðjudagur 7. maí.
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 „Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Síðdegisútvarp.
18.30 Þjóðlög frá ýmsum löndum.
18.50 Tilkynningar. - 19.20 Veðurfr.
19.30 Fréttir.
20.00 Einsöngur í útvarpssal: Gunn-
ar Kristinsson syngur. Við
hljóðfærið: Fritz WeisshappeL
20.20 Þriðjudagsleikritið: „Ofur
efli“ eftir Einar H. Kvaran;
V. kafli. — Ævar R. Kvaran
færði söguna i leikform og
stjórnar flutningi.
21.00 Tónleikar: Tony Mottola og
hljómsveit hans leika létt lög.
21.15 Frá Ítalíu; annað erindi Borg
Vulcans og Virgils (Dr. Jón
Gíslason skólastjóri).
21.40 Tónleikar: Divertimento nr.
1 i Es-dúr (K113) eftir Mozart
21.50 Inngangur að fimmtudags-
tónleikum Sinfóníuhljómsv,
ísl. (Dr. Hallgr. Helgason),
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Lög unga fólksins (Bergur
Guðnason).
23.00 Dagskrárlok.
16250 VINNINGAR!
KALLI KÚREKI — * — -X — Teiknari: Fred Harman

lÁFTeZ ZSP HAS
gECCVFEED THE BODY
OFSHEg/FF AHe7?V,
AHD BZOLJGHT BACK -
THEZUHAWAT' TEAH1
IF YOU PIPNÍ'T
SHOOT HIM, WH'
DIPHETUCM ,
THE WAS-OIS)
TCWACD THE j
CAWYOH) ? y
A BAWK ROBBER AWP )
A SHERIFF/ THEY A
BELOMG- W THE SAME
SRAVE, TH09E TWO//
A LAW MAI0 THATSOES BAD IS
R OFF DEAD/ WELL,THAT'S
THAT/ WE'LL SEND50MEBOPY j
FR0M TOWM FOE TH’ TEAM/.
TH’ TEAM STAMPEDED
WHEW 1 FIREP/ H£ |
COULDW’THOLD’EM/ I
TlETH’VALISETDMÝ
SADDLE, WILLYOU ?
I&OTAJOB WITH ]
_ TH' SHOVEL/ r—^

Eftir að Kalli hefur náð líki lög-
reglustjórans og náð hinum fældu
hestum.
— Ef þú skauzt hann ekki, hvers-
vegna í ósköpunum stýrði hann þá
hestunum beint í gilið?
— Hestarnir trylltust þegar ég
skaut, svo hann hafði ekki stjórn á
þeim. Bittu töskuna við hnakkinn
minn, því ég þarf aðeins að nota
skófluna augnablik.
— Bankaræningi og lögreglustjórL
Þeir eiga vel saman í sömu gröf.
— Vörður laganna, sem bregst
skyldu sinni og trausti borgaranna,
er eins vel kominn dauður. En þessu
er lokið. Við sendum einhverja úr
bænum til að ná í hestana.
Fjórði hver miði vinnur að meðaltali!
Hæstu vinningar 1/2 milljón krónur,
Lægstu 1000 krónur.
Dregið 5. hvers mánaðar.
11
SAIOHFÍ
ÞJÓhlUSTA
FRÖVSK ÞJÓNUSTA
andlitsböð
(landsnurtincj
hárqreicsla
CeiSbeint met uai
Snyrti iföru.
valhöllf“r,iS
[JlhSÍrni Z2I38