Morgunblaðið - 02.07.1963, Side 17

Þriðjudagur 2. júlí 1963
TUORGVNBL'AÐID
17
- Kanadamennlrnir
Framhald af bls. 8.
sr. Jack hefði nefnt 3-4 þús.
kanadiska dollara á ári fyrir
40 tíma vinnuviku eða 120-200
þús. kr. á ári. Þetta hefði hann
sagt í sjónvarpi, jafnt og við ein-
Staklinga.
Með lítið barn í verbúð
í gömlu timburhúsi hefur
Hraðfrystistöðin verbúð. í einu
herberginu liggur 6 mán. gam-
alt barn og brosir og lætur ekk-
ert á sig fá hlátrasköllin og
skrækina úr hinum herbergjun-
um og það að mamma getur ekki
sæmilega og leggja fyrir fé, þar
sem við áttum að geta það skv.
upplýsingum.
Þarna býr líka Kristína Buch-
anan. Hún var sölukona heima.
Við komum hér ugglaus, höfðum
ekki rétta myrid af því hvernig
aðstæður væru. Fólkinu hér virð
ist sama þó það vinni mikinn
hluta sólarhringsins, en við er-
um óvön því, og mörg hefðu ekki
komið hefðu þau vitað að laun-
in væru lægri en þaU höfðu
heima. Ég hafði 70-120 kr. á
tímann. Mér líkar ákaflega vei
við fólkið og ég á ættingja í
Keykjavík, og vildi gjarnan vera
Hjónin Robert og Veronika Saedal.
þvegið því vegna vatnsieysis.
Það bíður bara þangað til kalt
vatn kemur og hægt er að nota
handlaugina í herberginu. En
foreldrarnir, Þorsteinn og Marian
Sigurdur, eru örvæntingarfull yf-
ir ástandinu. — Okkur voru
gefnar alrangar upplýsingar, seg-
ir Marian. Sr. Jack vissi að við
vorum með lítið barn. Hann
sagði okkur að við gætum feng-
ið íbúð og kaupið væri miklu
hærra en maðurinn hafði við
járnbrautirnar. En útkoman er
sú, að hann hefur liðiega 20 Jtr.
á tímann, borgar 420 kr. á viku
í fæði fyrir sig, 350 fyrir mig
og þá er eftir að kaupa fæðið
fyrir barnið, og barnamjölið er
gífurlega dýrt. Við höfum engan
stað að vera á nema þetta her-
bergi, þar sem ég hefi ekki heitt
vatn og barnið getur ekki sofið
fyrir hávaða. Þeir segjast ætla að
hjálpa okkur að fá íbúð, en
svona hefur þetta verið í tvær
vikur og við vitum ekki hvað
við eigum að gera. Við verðum
aldrei búin að spara fyrir far-
inu heim. Við höfðum hugsað
okkur að vera hérna, lifa rétt
— Hvað segja jbe//
Framhald af bls. 12.
— Þeir skipstjórar, sem ég
hef rætt þessa hugmynd við,
hafa tekið henni mjög vel og
er ég að vona, að þetta fyrir-
komulag verði almennt tekið
upp á íslenzkum síldarskipum.
— Þá má segja frá því, að
rætt hefur verið um að gera
skjólborð nótakassa úr gata-
plötum, þannig að sjór geti.
auðveldlega runnið í gegn um
þau.
— Að sjálfsögðu eru mörg
önnur atriði, sem ýmist hafa
verið gerðar tillögur um eða
kröfur af skipaskoðun ríkis-
ins.
— f sambandi við stöðug-
leikaútreikninga fiskiskipa má
geta þess, að á fundinum í
London voru mættir fulltrúar
frá fiskibátadeild FAO og
buðu þeir tii sérfundar um
þau mál í Gdansk í Póllandi
í októbermánuði nk.
— Hugmynd FAO er að
sjálfsögðu að flýta starfi að
athugunum á stöðugleika fiski
skipa, sem víða um heim er
vandamál. f ráði er, að ég
Bæki FAO-fundinn.
— Áhugi FAO á þesum
málum stafar af því, að á
kvæðin um stöðugleika fiski-
skipa munu sennilega fela í
sér takmörkun á hleðslu
þeirra, en FAO hefur fyrst og
fremst í huga, að fæðuöflun
verði sem mest í heiminum.
áfram og reyna að koma mér
betur fyrir.
Og þarna býr líka eini maður-
inn, sem kveðst ekki hafa geng-
ið að því gruflandi hvað hann
ætti í vændum og hann er líka
harðánægður. Hann heitir Joe
Dalman og fékk sínar upplýs-
ingar hjá 3 ísiendingum, sem
hann vann með í Kanada og sem
höfðu verið í Eyjúm. Báðir for-
eldrar hans eru af íslenzkum
ættum og hann ætlar að vera hér
og læra málið og sjá landið og
borða heilmikið af harðfiski.
Hann hafði svipaða vinnu í frysti
húsi í Vaneouver, en hærri laun,
en það vissi hann líka fyrirfram.
★
Stór hópur Kanadamanna var
að drepa tímann á laugardags-
kvöldið með því að spila póker
í stóru herbergi í verbúðum, sem
er á loftinu í nýju húsi Vinnslu-
stöðvarinnar. Þeir hættu að spila,
og sögðu fréttamanni að þeir
hefðu íengið ranga hugmynd um
laun og aðstæður áður en þeir
komu. Árslaun hefðu þeir talið
að yrðu 140-160 þús. kr. á ári
fyrir venjulegan vinnutíma, ódýrt
að lifa og lífskjör mjög góð. n
eftir því sem þeir ættu að venj-
ast, væri þetta allt annað. Einn-
ig kvörtuðu þeir yfir matnum,
sem þeir gætu illa fellt sig við,
einkum að þurfa að byrja vinnu
á fastandi maga. Að öðru leyti
líkaði þeim vel við vinnuna og
fólkið. í hópnum voru: John
Owen Burton, sem hefur stund-
að landbúnaðarstörf heima, Bob
Ohsberg, sem starfaði við mat-
vælafyrirtæki, Don Líndal, sem
kveðst hafa komið til að kynnast
íslandi og á von á konu sinni í
haust og vonar að hann geti þá
komið sér fyrir annars staðar á
landinu, Lawrence Goodman,
stálverkamaður, Carl Helgason,
sem kveðst hafa ætlað að vinna
hér fyrir þau laun sem sr. Jack
sagði að hægt væri að hafa og
halda eftir 2 ár áfram til Evrópu
til að sjá sig um, Hjalti Melsted,
sem kvaðst hafa komið til að
vinna og sjá ísland, en hann
hefði ekki gert sér grein fyrir
því að hann þyrti að vinna 20
tíma á dag til að geta sparað
fyrir ferðalögum eftir 6 mánuði,
Laurie Arnason, sem vinnur í
timburiðnaðinum fyrir 160 þús.
kr. á ári, en átti von á hærri
tekjum hér, Gísli Borgfjörð,
námaverkamaður, sem hafði hald
ið að hann gæti safnað fé hér
og haldið áfram fyrir það til
að sjá sig um í heiminum, en
segist ekki hafa vitað að það
þyrfti 2 ár til að safna fyrir
farinu til Skotlands, Alan Carl-
son, sem kvaðst hafa fengið þær
upplýsingar að með 8 stunda
vinnu gæti hann lifað ágætlega
og ferðaðizt og ky.nnzt íslandi og
loks Hollendingurinn Leo Leen-
dert.
Leendert er eini maðurinn
sem var atvinnulaus í Kanada.
Hann kvaðst hafa haft 33 dali
skattlausa í atvinnuleysisstyrk á
viku eða um 1320 kr. og prest-
urinn hefði sagt sér að hann
gæti sent heim 50 dali á viku til
konu og 3ja barna og því kom
hann. En nú segist hann hafa
1700 kr. fyrir 48 stunda vinnu-
viku og þé sé hægt að sjá hve
mikið fari heim.
Woodrow Sigurðsson, Dorland Josepsson og Christie Dalman
— þrír óánægðir.
Andlit á borðum
Þá sem eftir voru reyndum við
að ná í, þegar þeir komu í mat
á sunnudeginum. Við biðum við
útidyrnar og þeir lofuðu
að tala við okkur, þegar þeir
væru búnir að borða, flestir
komu um hæl út aftur. — Hva,
eruð þið búnir að borða? spurð-
um við, það var óþarfi að flýta
sér svona.
— Nei, það voru andlit á borð-
um, var svarið og þeir flýttu
sér út aftur. Einkum var svip-
urinn á konunum vesældarleg-
ur, er þær komu út eftir að hafa
séð sviðin.
Barbara Bárdarson skrifstofu-
stúlka og Alda Einarsson hár-
greiðslukona lýstu því báðar yf-
ir að þeim líkaði ekki á íslandi.
Þeim hefði verið sagt að þær
gætu haft 120-200 þús. kr. í laun
á ári, gott fæði og góð herbergi,
en ekkert væru þær ánægðar
með.'Þeim var sagt að þær gætu
haft það betra en í Kanada, en
segja það alrangt.
Haraldur Gauti borðaði sín
svið. Hann hafði komið til ís-
lands til að sjá landið, en mamma
hans kom hér í fyrra. Ættfólk
hans er á Mýri í Bárðardal og
Bólstað. Hann segir að aðstæð
ur hafi verið alltof mikið gyllt
ar fyrir fólkinu, einkum kaupið,
en að öðru leyti er hann ekkert
óánægður.
Jóhann Þorsteinsson sagðist
hafa orðið fyrir vonbrigðum með
þetta fyrst, en er það ekki leng-
ur. Hann er frá fiskibæ og kúnn-
ugur vinnunni. Afi hans var frá
Höfn og. hann ætlar að vera hér,
sjá landið og reyna seinna að
fara ferð til Noregs og Danmerk
ur.
Þrír af Kanadamönnunum
komu ekki í mat. Þeir búa saman
í húsi uppi í bænum og við þurft-
úm að vekja þá kl. 1 á sunnu-
deginum. Newton Thomson sagð-
ist hafa verið 3 daga að vinna
fyrir 624 kr. 15 dölum, og fynd-
ist það hlægilegt, einkum þar eð
hann hélt að hann gæti haft um
20 þús. kr. á mánuði. Chris
Johnson sem er fiskimaður í
Kanada, kvaðst vera af íslenzk-
um ættum og hafa komið til að
sjá sig um á íslandi, og halda
svo áfram til Evrópu, en nú vissi
hann ekki hvort hann gerði
þetta, fyrst miklu minni laun
væru en hann hefði reiknað með.
Prentum
allskonar
aðgöngumiða,
kontrolnúmer,
merkímiða
og límmiöa á
rúllupappfr.
Afgreiðslubox
fyriplíggiandi.
HILMIR
Skipholt 33 - Simi 35320
Allan Ingimundarson, sem hefut
verið í háskóla, hafði sama i
hyggju. Hann fór úr byggingar-
vinnu méð yfir 100 kr. á tímann
heima, en segist nú borga 3 klst.
vinnu fyrir rolluket eða fiskmál--
tíð. En auðvitað sé ekki hægt að
koma í annað land og setja út
á allt. Allir séu bara vonsvikn-
ir af því þeir áttu von á betra.
Og hann kveðst ekki vera á
förum fyrr en hann sé búinn að
sjá landið. E. Pá.
- Einar varÖi
Framhald af bls. 11
ar er hörkusókn hjá Val. Akur-
eyrarvörnin virðist vera brostin
og leiðin í mark opin. Töldu nú
allir víst að Valsmönnum tækist
að jafna, en á einhvern óskilj-
anlegan hátt hrökklaðist boltinn
utan við stöng .
Þá kemur nú leiftursókn Akur-
eyringa. Skúli og Kári bruna upp
með ágætum samleik, en Björg-
vin ver á marklínu mjög fallega
stórhættulegt skot. Nokkrum
sekúndum síðar var leiknum lofe-
ið.
A Idðin
Liðin eru bæði nokkuð góð og
áþekk að styrkleika eins og úr-
slitin gefa til kynna. Akureyr-
ingar voru meira í sókn en Vals-
vörnin er ákaflega sterk. Jafn-
tefli hefði ekki verið ósanngjöm
úrslit, en úr því að markamunur
var á annað borð, átti hann tvi-
mælalaust að vera Akureyringum
í vil. Sóknarleikur þeirra var
hvassari, einkum miðjuþrenning-
arinnar. Einar Helgason var af-
burða góður í markinu, tvímæla-
laust bezti maðurinn á vellinum
í þessum leik.
ekkert
heimili
án
hásbúnaðar
litið á_______
husbúnaðinn
hjá husbún a ði
laugavegi 26 simi 209 70
SAMBAND HÚSGAGNAFRAMLEIÐENÐA