Alþýðublaðið - 02.01.1930, Qupperneq 3

Alþýðublaðið - 02.01.1930, Qupperneq 3
ALÞÝÐUBLAÐIÐ Westmínster, Vi Cigarettnr. Fást í ollum verzlunum t hverjnan pakha er gnllfalleg fslenzk mynd, og fær hver sá, ersafnað hefir mymd- nm, eina stækkafia mynd. J i ekki líft að koma nokkrum al- mennilegum manni. Sól skín þar aldrei og einlægt er 'þar niða- myrkur. Reynt hefir verið að fara með ljós inn í hraunið, en dáið hefir það jafnóðum vegna ólofts þess, er leggur af hinum vondu hraunbyggjumu Að öðru leyti er mönnum hraunið ókunnugt, nema menn vita, að þar búa flestir úti- legumenn og aðrir þeir óvinir, sem guð hefir vanþóknun á. Landgœdin á Glerárdal. Karl nokkur var eitt sinn að hæla landgæðunum á Glerárdal í Eyja- firði og sagði: „Ef ég væri sauð- ut, skyldi ég ganga á Glerárdal á sumrin og leggja mig með tveim fjórðungum mörs á hverju haustt." Alls eru 23 sögur i heftinu og er frásögnin víða skemtileg. Næsta hefti hefst með þætti af LeiTulækjar-Fúsa. Bæjarstjórnarfundur er í idag. Að eins þrjú mál erii á dagskxánni, pn eitt þeirra er eftirlaunasjóður (starfsmanna Reykjavíkur, sem i væntanlega verður nú loks afgreitt. Dollar. Húsmæður, hafið hug- fast: afi DOLLAR er langbezta þvottaefnið og jafn- framt það ódýrasta í notkun, að DOLLAR er algerlega óskaðlegt (samkvæmt áður auglýstu vottorði frá Efnarannsóknarstofu rikisins). Heildsölubirgðir hjá: lalHéri Eiriksspi. Hafnarstræti 22. Sími 175. „Sælia er að geía en giggjau. Þessi alkunni málsháttur: „Sælla ct að gefa en þiggja,“ rifjaðist upp í huga mínum rétt fyrir jólin, þegar ,ég las allar hjálparbeiðnirnar í blöðunum. — Já; rétt fyrir jólin, þá vaknar svo margur maður ,af værum blundi; það er ,sem þá standi alt í einu lifandi xfyrir hugskotssjón- um mannanna vanlíðan , með- bræðranna og systranna. Svo sterk virðast helgiáhrif jól- anna í hugum kristnina manna, að samhygð og þróðurkærleik- ur, sem í hverjum manni býr hið innra, fær .nokkurt útstreymi. Og þá vantar ekki framtakið til fjársöfnunar handa mörgum hjálparþurfa, og margir yerða til þess að leggja .eitthvað af mörk- um í þá líknarsjóði. Það er sjálfsagt gott og bless- að, að nokkuð sé bætt úr sár- ustu neyö öreiganna um jölin, — En það eru ekki alt af jól, — og ekki lifa sjúkir og fátækir, eða aðrir þeir, (er lægra hlut hafa borið í hinni ranglátu lífs- baráttu, alt árið ,af þeim náðar- molum, sem þeim kunna að á- skotnast fyrir jólin. Það þarf að grafa dýpra, af komast á fyrir yætur þjóðfélags- meinsemdanna. En það ,á að vera takmarklð. Og það er í flest- um tilfellum framkvæmanlegt. , Það er t. d. hægt að láta þá hafa vinnu og uægilegt kaup, sem atvinnulausir eru, ,en geta unnið. Það er siðferðileg skylda þjóð- félagsins að láta farlama gamal- menni fá ellistyrk, sjúka sjúkra- styrk, ekkjur ekknastyrk o. s. frv. Vissulega mun hlutaðeigendum þykja sælla að móttaka sína lögákveðnu styrki heldur en þiggja ölmusugjafir. Það er fagurt ,að gefa bág- stöddum. — En jrvað er það, sem vér höfum til þess að gefa hver ö.ðrum? — Er ekki allur jarðarauðurinn sameign vor allra meðan vér dveljum hér? — Ég hygg, að svo ,sé; — svo á það að minsta kosti ,aö vera. Hér að ofan sést mynd af viginu Ehrenbreitstein við Rín, Var þýzki fáninn dreginn að hún á víginu 1. dezember s. 1. í fyrsta skifti síðan setulið bandamanna settist þar að, en siðan eru 11 ár. — í tilefni af því að fáni Þjóðverja var dreginn að hún, voru hátiðir haldnar um alt Þýzkaland. Það er sjáldnast .óblandin á- nægja að 'þiggja ölmusugjafir, þótt af góðum hug séu gefnar. „Sælla er að gefa en þiggja." __________ M. G. Svar við svari berra Jóns borleifs- sonar. »--------- (Nl.) Þegar ófriðnum ,lauk höfðu málarar um , nokkra áratugi þrammað brautir jmpressionism- ans í jóslitinni halarófu; menn máluðu hver ,um annan þveran heiðarleg „Stilleben" (humar og síld á ,diski, nokkur aldin og vín- flösku). Cexanne pg ran GogK komu fram á sjónarsviðið og hurfu 'þaðan gftur, án þess fyrst í stað <að hafa getað myndað skóla. En vskömmu fyrir 1918 fóru málararnir veitthvað að hnika sér ,til, bg nú kom langa- vitleysan öll, , allir ' „ismarnir", expressionisminn, futurisminn, kubisminn, dadaisminn pg hver veit hvað. Nú vildu menn loks- ins hafa jipp á nýjum stíl, og það dugði ,ekki minna en blátt áfram að ,afneita öllu, sem áður hafði verið. ,Og með það varð hver einasti málari endurfædd- ur Rafael, því áð til þess að mála óhlutrænt, þins bg nú varð það eina .sáluhjálplega, !þurftj ekki annað en að dýfa penslinum í og Jcrita upp. Hér og hvar þurfti að Jtoma fyrir auga, háa c-inu, tómri flösku bg fjöl úr vindlastokk, sem stóð á colorado claro, flor fina bg 50, og 'þá var komin: Komposition nr. 48, eða eitthvað því um líkt. En sann- leikurinn er , sá, að í þessum djöfladanzi tókst ekki nema ör- fáum mönnum að skapa varan- leg listaverðmæti. ,En nú eni menn orðnir dauðþreyttir á fer- strendingum og ,hringjura, og menn eru farnir að finna til þess, ,að það ,er, ef vel á að vera, hvoTki hægt jað skálda inn f Esjuna eða vinna úr henni, og fyrir nokkru reis upp stefna meðal Rússa í París, sem vildi nú fara ,að sinna hlutkendri lisf á ný pg vinna af trúleik, svo; nefndur surrealismi, þér kann- ist víst yið stefnuna og vitið að' hún breiðist ýt. Hún sýnir með trúmensku það, sem er séð með; líkamlegu auga, pg þar er þvf ekki mikið svigrúm fyrir skáld- skap. Skáldskapurinn kemur aft- ur á móti til greina ef séð er með innri augum. Bak við grein yðar og það, sem borið jhefir á góma, liggur, þó aðalefnið, pfgamalt þrætuefni, það er jim takmörk listar og í- þróttar. Það er mergurinn héi;. Ef við gætum rætt það efni til þrautar, þá yærum við df til vill einhverri niðurstöðu pær, en það er engin leið í dagblaði; það getur ekki yeitt nóg svigrúm og hefir annað yið dálkana að gera. Ég veit þvað Haraldur segir, er, ég færi þonum þessa grein, og sama segir hann við yður, er þér komið ineð svarið. Sé í ,þessu alvara af yðar hendi, þá ritið um þetta grein f tímarit. Það skal ekki standa á mér að svara, ef greinin gefur tilefni til þess. 1 dagblaði verður viðtal okkar ,ekki nema karp —- klipt var það, skorið var það. Ég hefi haft mestu ánægju af því, að yið höfum leitt saman hesta okkar, .og mér væri á- nægja að kynnast yður persónu- lega. Með virðingu. Gudbr. Jónsson,

x

Alþýðublaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.