Morgunblaðið - 20.05.1966, Blaðsíða 3

Föstudagor 80. maí 1966
MEB UN6U Fóiaa
3
ið sjálfstæða afstöðu. Hér neyð-
um við ekki skoðunum upp á
nokkurn mann, hvort sera honum
er lj'úft eða leitt, eins og tíðk-
ast sums staðar erlendis.
Það er hins vegar ekkert ó-
eðlilegt, að spurningin um lækk-
un kosningaaldursins skýtur við
og við upp kollinum. Um leið og
unglingurinn er talinn fær um
að bera þær byrðar, sem hið op-
in'bera leggur hinum fullorðnu
á herðar, greiðir skatta, útsvör
og önnur gjöld, finnst honum
ekki ósanngjarnt, að hann öðl-
ist jafhliða sömu réttindi og
'hinir fullorðnu. Réttindi og skyld
ur haldast jú gjarna í hendur.
Þegar öllu er á botninn hvolft,
held ég samt, að fólk innan við
tvítugsaldur sé varla nógu mót-
að tii að bera þá ábýrgð, sem
kosningaréttinum fylgir, svo að
bezt sé, að hann sé áfram 1
höndum þeirra, sem nú hafa
hann.
— Svo aðeins eitt í samtoandi
við konur, Ragnheiður. Hvers
vegna kæra kynsystur ykkar í
Sviss sig ekki um kosningarétt?
— Annað hvort treysta þær
karlmönnunum svona vel — eða
þær ráða því, sem þær vilja ráða
bak við tjöldin! — Annars
er nú fullmikið sagt, að
þær kæri sig ekki um
kosningarétt. Þann rétt hafa þær
í þrem frönskumælandi kantón-
um, Vaud og Neuchátel frá
1859 og Genf frá 1960. Á árunum
1957—59 stóð til, að allar konur í
Sviss fengju fullan kosningarétt,
einnig í þjóðþingskosningum, en
það felldu karlmennirnir með
miklum meirihluta, sem er fá
heyrð hneisa!
Enginn spyr eftir
hvern sólarlagið sé!
UIVI þessar mundir rekur hver
skólauppsögnin aðra, og nú í vik-
unni voru skólaslit í Myndlista-
og handíðaskólanum. Við náðum
smástund tali af einum nemand-
anum, Guðmundi Sigurjónssyni,
sem var önnum kafinn við að
setja upp sýningu ásamt skóla-
systkinum sinum, er halda átti
í tilefni af því, að námsárið
var á enda.
Þar sem við vorum ekki fjöl-
fróðir um þau efni, báðum við
Gúðmund um að segja okkur frá
skólanum og náminu í stórum
dráttum og vikum síðan að hon-
um nokkrum áleitnum spurn-
ingum í sambandi við iist.
■— Auk þess sem Myndlista- og
handíðaskólinn er bæði dagskóli
og kvöldskóli, sagði Guðmundur,
skiptist hann í nokkrar deildir.
Kvöldskólann sækir áhugafólk
á öllum aldri, sem ver frístund-
um sínum hér, en skóiinn var áð-
ur einkum frístunda- og föndur-
skóli, enda hét hann þá Hand-
íða- og myndiistaskóiinn.
Dagskólinn er ætiaður þeim,
sem hyggjast leggja fyrir sig ein-
hverja grein myndlistar, hvort
sem um er að ræða kennslustörf
eða sjálfstæ'ða listiðkun. Skóla-
árin eru 4, forskóli í tvo vetur
og framhaldsdeild í tvo vetur.
Sjálfur var ég að ljúka við
fyrri veturinn í framhaldsdeild.
Guðmundur Slgurjónsson: Að-
alatriðið er ekki hver gerði mynd
ina, lieldur hvernig hún er.
Ýmlst sækja nemendur tíma sam
an eða þeir skiptast í deildir,
sem helgaðar eru hinum ýmsu
listgreinum. Nefna má deild fyr-
ir málaralist, höggmyndalist, list
vefnað, ’ deild fyrir verðandi
teiknikennara, auk þess sem
hægt er að leggja Stund á aug-
lýsingateiknun, bókband og und-
irbúningsnám fyrir arkitekta,
«vo eitthvað sé nefnt. I vetur
hefur svo skozkur kennari, Jam-
es Uangan, haft á hendi kennslu
í glermyndalist, á erlendu máli
kallað stain-glaás, sem á ís-
lenzkú hefur verið kailað stein- '
gler, sennilega fyrir misskiln-
ing.
Kennsla hefst kl. 9 fyrir há-
degi og stendur fram til kl. 6
að kvöldi. Námsgreinar eru t.d.
enska, en þá tíma sækjum vi'ð
í Málaskólann Mími, íslenzka,
listasaga, formfræði, kennslu-
fræði og barnasálfræði fyrir
kennaranemana, svartlist, litho-
grafi, höggmyndagerð og málara-
list. Auk þess á einn stærsti lið-
urinn í þessu námi að vera
modelteikning, en þar eigum við
í höggi við úrelt almenningsálit,
sem einhvern tíma hefur gefið
hér út þá dagskipun, að fyrir-
sætustarfið væri ósiðlegt. Þess
vegna hefur ekki alltaf verið
hægt að gera þessari námsgrein
jafnhátt undir höfði og hún hefði
átt skilið.
Skólastjórinn er Kurt Zier og
yfirkennari Sigurður Sigurðsson.
Auk þeirra kenna við skólann
margir þekktir listamenn eins og
t.d. Bragi Ásgeirsson, Hörður
Ágústsson, Benedikt Gunnarsson,
Arthur Ólafsson, Jóhann Eyfells,
Björn Th. Björnsson, Gísli B.
Björnsson og fleiri.
Skólinn veitir undirbúnings-
menntun þeim, sem leggja ætla
fyrir sig einhverja grein mynd-
listar.
Dagskólanemendurnir, sem í
vetur voru um 60, mynda kjarn-
ann í skólafélaginu, sem starfar
af miklum krafti. Öllum nem-
endum skólans er að sjálfsögðu
heimil þátttaka í félagslífinu, en
í vetur voru um 300 nemendur
í kvölddeildunum. Kynningar-
kvöld og aðrar slíkar skemmt-
anir hafa verið ágætlega sóttar.
Nú fyrir skömmu stóð skóiafé-
lagið fyrir 5 daga ÖræfafertS, sem
heppnaðist ágætlega.
— Svo eru það örfáar spurn-
ingar, Guðmundur. Hvernig get-
maður verið viss um að abstrakt
mynd hangi rétt?
— Venjulega áritar listamað-
urinn myndina í annað hvort
neðra hornið — þá er vandinn
enginn, svarar Guðmundur og
kímir. Annars held ég, að þetta
vefjist ekki oft fyrir mönnum.
Hitt getur aftur veri'ð álitamál,
hvar hengja á mynd, því góðri
mynd getur hæglega verið mis-
þyrmt, ef hún hangir ekki á rétt-
um stað. Okkur hættir til dæmis
oft til að hengja myndir allt of
hátt upp á stofuvegginn, og jafn-
vel sjást myndir hanga á vegg-
ræmum milli glugga þannig að
þær skaga út í báða glugga.
Annars sagði Jón Stefánsson,
að málaralist ætti ekki að vera
stofuprýði, hún væri upp yfir
það hafin.
—1 Getur þá listamanni verið
illa við, a'ó fólk hengi upp mynd-
ir hans?
— Það held ég varla — en það
er ekki víst, að honum standi á
sama um hjá hvaða fóiki þær
hanga. Ég held að allir málarar
finni til ánægju yfir því að vita
af myndurti sínum hjá góðu fólki,
sem hengir þær upp myndanna
vegna, af því það kann að njóta
þeirra og þykir vænt um þær.
Sumir menn eru líka snillingar
í að njóta mynda, eru listamenn
sjálfir hvað það snertir. Þannig
hefur Markús ívarsson veri'ð.
Honum var lífsnauðsyn að hafa
myndirnar í kringum sig. Slíkir
men eru sjaldgæfir.
— Hvers vegna áttu menn
svona bágt með að átta sig á
því, hvort rauða strikið í mynd
heiðursgestsins ætti áð vera eða
vera ekki?
— Öllum getur yfirsézt, færum
mönnum líka.
— Getur mynd eftir apa verið
falleg? '
— Það er hreint ekki útilokað
— en ég fæ ekki séð, a'ð það
skipti nokkru máli eftir hvern
myndin er, heldur hvernig hún
er. Öllum kemur saman um, að
sólarlagið geti verið failegt, en
enginn spyr eftir hvern það sé!
— Þurfa listamenn að skera
sig úr fjöldanum?
— Nei, en það er engu líkara
en fólk ætlist stundum til þess
og þeir láti síðan undan.
— Er það þess vegna, sem
málarar safna skeggi?
— Ef til vill, en það hefur
engin áhrif á listina! segir Guð-
mundur og grípur ósjálfrátt til
hökutoppsins.
— Ekki er Kjarval með skegg.
— Nei, en hefurðu sé'ð hattinn
hans......!
— Eru listamenn hrifnæmari
en aðrir?
— Eflaust stundum. Einari
Jónssyni myndhöggvara hefur
verið mikið niðri fyrir, þegar
OltlU cuv ouui, ct iiaiui
staddur austur í Þjórsárdal
varð að orði: „Hvílíkur íburðui
— Hekla og Búrfell út um einn
lítinn glugga!“
Sigrún: Laugardalshöllin tekur langt fram þeim iþróttasölum,
sem ég hef séð erlendis.
„Eitthvað varð ég að kreista.. “
Handknattleikur er sú iþrótt,
sem einna hæst hefur borið hér
á landi undanfarin ár. Hand-
knattleiksmótin eru langfjöl-
mennustu íþróttamót, sem haldin
eru, hvað keppendur snertir,
enda eru keppendur á íslands-
mótinu um eða yfir 800. íslenzku
liðin standa hinum beztu erlendu
iiðum fyllilega á sporði, og er
þess skemmst að minnast, að ís-
lenzku stúlkurnar hrepptu Norð-
urlandameistaratitilinn 1964 á
mótinu, sem fram fór á grasvell
inum í I.augardal.
Þegar við spurðum Sigrúnu
Ingólfsdóttur, eina af handbolta-
stjömum okkar, sem þá var ný-
liði í landsliðinu, hvort hún hefði
gert sér vonir um sigur íslenzka
liðsins þá, svaraði hún:
— Nei, mig hafði aldrei órað
fyrir því. Venjulega er ég svart
sýn fyrir leiki, en samt hafði ég
látið mig dreyma um, að við næð
um 3. sæti. Fyrirfram var ,gert
ráð fyrir, að baráttan stæði milli
Norðmanna og Dana, og í þá
baráttu myndu hinir ekki blanda
sér. Svíana vonaði ég, að við
gætum sigrað og svo sömuleiðis
Finnana, en handbolti hefur
aldrei verið mikil keppnisíþrótt
í Finnlandi, og þeir því ekki
staðið framarlega í þeirri grein.
— Hvernig leið þér í þessari
orrahríð?
— Ekkert sérlega vel fyrir
leikina og hræðilega, þegar allt
var um garð gengið. Nóttina eft
ir að mótinu lauk kom mér ekki
dúr á auga fyrir taugaspenningi.
— En tóku leikirnir ekki á
taugarnar líka?
— Jú, sérstaklega þó leikurinn
milli danska og norska liðsins.
Sá leikur var síðasti íeikur móts
ins og réði úrslitum um það,
hvort Danir eða við hrepptum
titilinn. Þá fann ég svo um mun-
aði, að það getur verið hálfu
verra að vera áhorfandi en
keppandi. Sigur eða jafntefli fyr
ir Dani þýddi þeirra sigur á mót
inu. Norsku stelpurnar þurftu
því að vinna leikinn, til þess að
við næðum fyrsta sæti. Þær
stóðu sig eins og hetjur og sigr-
uðu glæsilega. Meðan á leikn-
um stóð var engu líkara en á-
horfendur hefðu orðið Norðmerm
í húð og hár, svo vel hvötbu þeir
norska liðið. — Ég var útkeyrð
eftir leikinn og þegjandi hás.
Man ég, að ég stóð við hliðina á
Sveini Þormóðssyni, ljósmynd-
ara, og er dauðhrædd um, að
ég hafi stórlega meitt hann, því
eitthvað varð ég að kreista, og
handleggurinn á honum var nær
tækastur!
Meðan á mótinu stóð var
reynt að láta fara eins vel um
okkur og hægt var. Að vísu höfð
um við lítið samband við um-
heiminn, því að við vorum hafð
ar í nokkurs konar „stofu-
fangelsi" í Valsheimilinu — en
vistin var prýðileg. Við höfðum
meira að segja prívat-kokk, sem
matreiddi handa okkur úrvais
vítamínsfæðu.
— Hvaða leikur hefur þér fund
ist mest spennandi af þeim, sem
þú hefur sjálf leikið með í?
— Það var nú ekki landsleik-
ur, heldur úrslitaleikurinn í
Il.-flokki á íslandsmeistaramót-
inu fyrir nokkrum árum. Þá var
ég fyrirliði í Breiðabliks-liðinu
í Kópavogi og auðvitað þrungin
ábyrgðartilfinningu þess vegna!
Leikurinn fór fram á okkar
heimavigstöðvum á grasvelli við
annan barnaskólann. Einon kenn-
arinn, sem eflaust hefur kennt
okkur flestum, hljóp með okkur
fram og aftur meðfram vellinum
allan tímann með hvatningar-
hrópum! Áhorfendur voru nær
eingöngu Kópavogsbúar svo mér
fannst ógurlega mikið í húfi —
MEO UNGU FÓLKI
Ritstjóri:
Jakob Þ. Mötler.
Útgefandi;
Samband ungra
Sjálfstæðismanna.
— Fylgirit Morgunblaðsins —
mmaBBBammm
hefði varla getað litið framaní
nokkurn mann, ef illa færi. Við
spiluðum við Ármann, fslands-
meistarana frá árinu áður, Tvisv
ar sinnum þurfti að framlengja,
svo hnífjafn var leikurinn, en
svo náðum við að lokum að sigra
með eins marks mun!
— Og nú ertu aftur nýkrýndur
ís 1 a n dsm etsta r i.
— Já, síðasta árið hef ég leikið
með Val, og við unmim núna.
— Svo hefurðu keppt erlend-
is
— Já, ég hef þrisvar farið í
keppnisferðir, til Danmerkur,
Noregs og Austur-Þýzkalandis?
— Hvernig stenzt nýja íþrótta-
höllin í Laugardal samanburðinn.
við þá staði, þar sem þið hafið
leikið erlendis?
— Það er ekki nokkur vafi, að
Laugardalshöllin tekur öllum
þeim stöðum langt fram, sem við
höfum séð erlendis.
— Framtið
Fratnhald af bls. 1
þessum kosningum verður
okkur kleyft að koma fram
baráttu- og hagsmunamálum
unga fólksins, svo sem full-
komnu lánakerfi húsnæðis-
mála, sem veiti húsibyggjend-
um 80% lán til langs tíma.
Sigur Sjálfstæðisflokksins í
kosningunum á sunnudaginn
er ekki vís. Hann verður ekki
tryggður nema unga fólkið í
þessari borg taki höndum
saman og veiti borgarstjórn-
armeirihluta Sjálfstæðis-
manna og Geir Hallgrímssyni
borgarstjóra skýra og ótví-
ræða traustsyfirlýsingu í kosn
ingunum á sunnudaginn. Eng
inn má sitja heima. Engimi
má láta undir höfuð leggjast
að kjósa.
Stuðningur við D-listann á
sunnudaginn kemur er stuðn-
ingur við okkur sjálf. Mun-
um það, að á sunnudaginn
höldum við' — hinir ungu
borgarar Reykjavíkur —■
framtíð borgarinnar í okkar
höndum.