Alþýðublaðið - 22.07.1920, Blaðsíða 2

2
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Afgreidsla
blaðsins er í Alþýðuhúsinu við
Ingólfsstræti og Hverfisgötu,
Síml 988.
Auglýsingum sé skilað þangað
eða í Gutenberg í síðasta iagi kl,
10, þann dag, sem þær eiga að
koma í blaðið.
og til samanburðar skal þess getið,
að í júnílok í fyrra var Breiðdals-
heiði næstum snjólaus og sá þá
ekki snjó nerna á hæstu íjöllum,
Vinnubrög’ð.
Verkstjórn og verksvit.
Lannajöfnnðnr.
Eftir Ingólf Jónsson, cand. phil.
Það þarf engum blöðum um
það að fletta, að vinnubrögðum
manna hér á landi er oft ábóta-
vant. En allajafna er það á engan
hátt sök verkamannsins. Heldur
hinu, að hann hefir lært að vinna
verkið svona og á bágt með að
breyta til, engu síður en X, — í
Morgunblaðinu á bágt með að
skilja það, að þó núverandi þjóð-
félagsskipuiag sé eins og það er,
þá er það engin sönnun þess, að
það eigi að vera svona og að
ekki sé hœgt að breyta þvi.
Það er eins sjálfsagt að breyta
vinnubrögðunum, jafnskjótt og
annað betra, eða að því er virðist
betra, kemur, eins og að. breyta
, og laga í hendi sér þjóðfélags-
skipulagið, jafnskjótt og nokkur
vegur er til þess að brey'tingin
verði til bóta. Þetta er svo Ijóst,
að urn það þárf ekki að deila.
Enginn þiódmegunarfrœdingur,
sem stendur framarlega í sinni
grein, neitar því nú orðið, að
kerfi jafnaðarmanna sé til stórra
foóta. Ura hitt er deilt, hvernig
bezt megi koma því á. En á
meðan sítja auðmennirnir og þeirra
þý, og reynir að villa þeim, sem
þekkingarsnauðir eru, sýn. Reynir
að sýna þeim fram á, að þeir
(auðmennirnir), séu af forsjóninni
settir sem fjárhaldsmenn fjöldans,
og »svoleiðis hafi það verið og
verði þaðU Viturlega mælt og af
góðvilja miklum til fjöldansf En
ef þessu væri þannig varið, þá
væru þeir háðir lögum eins og
aðrir fjárhaldsmenn. Þá ætti fjöld
inn að geta komið fram ábyrgð
á hendur þeim og þeim bæri
skylda til að sjá sómasamlega
fyrir skjólstæðingum sínum. Ef
þeir gerðu það ekki og færu illa
með það fé, sem þeim er trúað
fyrir, þá er það skylda fjöldans
að taka í taumana og taka fjár-
ráðin af þeim. X. er þarna annars
því nær á réttri leið, að eins er
það ekki rétt, að forsjónin hafi
sett þessa »fjárráðamenn«; nei,
ónei, þeir hafa sólsad Jjárráðin
undir sig sjálfir. En það er auð-
vitað sjálfsagt að slá hinu fram,
þegar í óefni er komið fyrir
»þeim gyltus, og »fjöldinn« er að
vakna til meðvitundar um það,
að illa sé farið með fé hans. Það
hlýtur að koma að því að hann
komist til »vits og ára« og verði
sjálfur fjárráður, alveg eins og
einstaklingurinn. Og sem betur
fer nálgast sá tími óðum.
Fjöldinn er að vitkast.
Maurapokinn vaknar við það
einn góðann veðurdag, að hann
hefir veríð sviftur »fjárráðunum«.
Verksvitið, sem svo er kallað,
kemur næst vinnubrögðunum og
er því náskylt. Menn eru gæddir
því mjög misjafnlega, en þeir eru
fáir, sem með fullu ráði eru, er
ekki eiga meira og minna af því
í fórum sínum. En þéir hafa ekki
tækifæri til þess að þroska, það.
Og því fátækari og umkomulaus-
ari, sem verkamenn eru í upp-
vextinum, því síður geta þeir
þroskað þenna hæfileika sinn,
hvað þá skapað hann.
Þeir, sem korn-ungir verða að
byrja á því, að þræla baki brotnu
frá morgni til kvölds, eru orðnir
svo slitnir og sljóir löngu fyrir
aldur fram, að þeir eru líkastir
hjóli í vél — vinna sjálfkrafa
(mekaniskt), Þess vegna þarf verk-
stjórn og verkstjóra, sem oft eru
verri en ekkert, þegar þeir kunna
ekki til verks síns — kunna ekki
að stjórna vélinni og þekkja ekki
hvert einasta hjól. Hvað skyldi
X-ið f Morgunblaðinu — ég geri
ráð fynr að hann sé ekki vél-
stjóri — t. d.: geta stjóraað guíu-
vél leagi, jafnvel þó hún hefði
verið sett í gang fyrir hann. Ætli
„sjórn" haas færi ekki fljótt út
um þúfur, og sfeyldu hjólin í vél-
inni ekki brátt neyta að hlýðs
honum.
Verkstjórnin og verkstjórinn,.
ríða engu að síður baggamuninis'
í daglegu lífi manna. Sé það hvort-
tveggja í ólagi þá fer alveg eins
og með gufuvélina: Vinnan verð-
ur í óiagi, og mennirnir neita að
vísu ekki að vinna, en þeir vita
ekki hvernig þeir eiga að vinna,
verða ósamtaka og óhöndugir —
tennur hjólanna grípa skakt hver
inn f aðra — alt verður á ringul-
reið, og verkamönnunum er svc'
brugðið um leti. (Framh.)
Dm dagiim og veginn.
Mannslát. Pálmi Pálsson yfir-
kennari, er Iátinn í Khöfn. Hann
fór utan á Gullfossi síðast. ásamt
konu sinni.
Héraðssamkoma. Á sunnudag-
inn kemur verður haldin héraðs-
samkoma að Þjórsártúni. Gengst
íþróttasamb. Skarphéðinn fyrir
henni og hefir til skemtunar, ræðu-
höld, lúðrablástur, íþróttir og dans-
inn ómissandi og allra meina bót£
Ekki ólíklegt að Mgbl. hvetji
menn til þess að spara nokkra
aura með þvf að fara þangað i
„beztu" fötunum!
Yillemoes kom 17. þ. m. til
Amedku, þaðan fer hann beint tii
Akureyrar með kol.
Séra Jón Jónsson, próíastur á
Stafafelli iézt á Landakotsspítala
í fyrrinótt. Hann var korainn á
efri ár.
Samræmið er alt af hið sama
í Morgunblaðinu. í gær prédikar
það sparnað og vinnusemi fyrir
verkamönnum, sem hvorttveggja
er auðvitað gott og blessað, en
síðan skýrir það frá þvf, að tveir
efnamenn þessa bæjar séu að leika
sér að silungsveiðum og hafi látið
reisa sér tvö vönduð sumarhús
upp í sveit! Það er víst sparn-
aður! Finst ykkur ekki? „Spari&
verkamennl Eyðið efnamennP er
orðtak Morgunblaðsins.
. Meinleg prentvilla stóð í grein*
inni „Dýrtíðin og utanríkispólitílc