Morgunblaðið - 25.06.1969, Qupperneq 19

MORGUNBLAÐIB, MIÐVIKUDAGUR 25. JÚNÍ 196>9
19
Sunrid og Jan Kristoffersen eru systkin, og hér sjáum við þau
í búningi þeim, sem börnin koma fram í á söngskemmtunum.
Herrarnir fimm í færeyska barnakórnum, frá v. Pétur Birgir Petersen, Dánjal J. Mortensen,
Pétur Mohr Reinert, Jan Kristoffersen og Bartal Kass.
Yngismeyjarnar Ingun Simonsen, sem er yngst í kómum, aðeins 9 ára, Ása Jakubsstiivu,
Jóna Olsen, Ingibjörg Joensen 5 ára dóttir annars fararstjórans, Annie Tórstún, Elsa Peter-
sen, Anita Apol, Alexandra Tauser og Tove Midjord. Það var svo gaman að sofa í einni
stórri flatsæng að þær gátu ekki sofnað fyrir söng og kæti fyrr en á öðrum tímanum í fyrri-
nótt. (Ljósm. Sv. Þorm.)
var „góðain daginin", ©n síð-
an hélt hanin áfraim við iðju
sín.a, því að þegar maður er á
söngferð í fnaimandi landi get
ur maður eklki verið þekktur
fyrir aninað en að vera í vel
búimn að bursta slkúna sína,
fór hann inm í stofuna, þar
sem hamn og hinir fjórir kór-
dneniginnir ihafa aðsetur. Þeir
voru líka að bursta skó —
sögðuist vera alvanir þessu að
mininihliuta, aðeims fimm.
„Stnákum finmlst víst ekki
eins gaiman að syngja og stelp
um“, sögðu fiimimimenningarn-
ir — „en dkkur þykir garni-
an að sönig. Skemmtilegasta
lagið, sem við synigjuim, er
isaendkur sönigur um „að
steypa bjöllur“, en auk fær-
eyskra laga syngj«um við
dönsk, enlslk, þýzk og sænsk
lög. Við symgjium ekikert á ís-
lenzlku en útvarpskórimn, sem
fullorðna fóilkið er í, hefur
sunigið „Abba labba lá.“
Unga kórfóikið hefur verið
d'Uglegt við að fara í Sund-
höllima og fimmist það hin
bezta skeimirmtun,
„f Færeyjuim höfuim við
eklki heitt vatn eirns og þið,
og þess vegma er mjög dýrt að
reka suindlaugar", sagði amn-
ar fararstjórimn, Hamna Lis-
bjerg. „Af því leiðir að sumd-
kenmisla er ekki almenin nema
í Þórshöfm — en ég 'held að
flestir 'krakkarnir séu syn«dir.“
Söngvararnir ungu sögðu
að brakkair í Færeyjum vissu
allir eitthvað um ísland —»•

Hildur Jensdóttir
spurðum við Önmu hvaðan
ættarnafn heninar væri kom-
ið.
„Hann afi minm, pahbi hans
pabba, var alltaf ballaður
Dumiga, ég veit edtiki hvfrs
vegna. Hamrn hét Kristjam
Mikkelsem en það kölluðiu
hanrn allir Dunga og húsið
hanis Dumigahús. Til þess að
þetta gleymdist ekki ákvað
paþbi að taka upp ættarnafnið
Dunga og þess vegna heiti ég
Anna á Duniga."
Ellefu ára ynigismær í hópn-
um ber alíslenzkt nafn, Hild-
ur Jemsdóttir og hún talar
ágæta íslemzkiu og við spurð-
um hana hvar hún hefði lært
málið?
„Jú, ég bjó með pabba og
mömimiu hér á íslandi dálít-
inm tímia meðan pahbi vann
hérma oig þá lærði ég íslenzk-
una. Númia í september verða
liðin fjögur ár frá því, að við
fluttum aftur til Þórshafnar.
Pabbi vimniur þar sem bíl-
stj«óri.“
„Er«u foreldrar þinir í Fær
eyjum núna?“
„Nei. Þegar vitað vax, að ég
mundi fara til íslamds með
kórmum, þá lamgaði mömmu
svo að sjá landið aftur, svo
að við fórum öll — pabbi,
mamma og litla systir mín
átta ára. Þau búa hjá . . .
Hild'ur leitar að orðimu . . .
min gufebi eða bróður hans
pabba, «sem býr hém«a.“
„Ertu búin að vera lerngi
í kórnnm?"
„Ég byrjaði að syngja með
knökkumum fyrir ári. Við er-
um öll frá Þónslhöfn."
„Hefur kórimn áður sunig-
ið í útlöndum?“
„Nei, eða að mimmista kosti
ékki eftir að ég byrjaði að
syngja í kómum.“
Hvennig líkar þér að vera
komin aftur til íslands?"
„Jú, jú. Ég á vini, sem ég
Framhald á bls. 27
í íslandi“
„Mær dámar vel
Lífið spjall við börn í fœreyska barnakórnum
Á STIGAPALLINUM í hús-
næði Málasfcólams Mímis stóð
uragur miaður og var að bunsta
dk'óma sína, þegar Morguntolaðs
fólk bar að garði í gænmorg
un. Hann leit upp hýr á svip
og tók glaðlega undir er sagt
burstuðum sfcúm. Fnam á gang
inn banst þríraddaður söngur,
hanin kom ininan úr einni
keminsluistofunmi, sem þessa
dagana er svefniákáli fær-
eyskra unigmeyja.
Þegar ungi maðlurinn var
heiman. „Nei, þeir væru nú
efcki vanir að láta hana
mömimu sjá um svona nokk-
uð.“
í barnakór Þórislhafn'ar eru
30 böm á aldrinium 9—15 ára,
og piltamir enu í algenuim
pabbar margra hefðu verið á
veiðum við Island eða uninið
hér. Þótt krakkarnir séu öll
menkilega dugleg að skilja ís-
lenzku þá kormumst við að
því að tvær stúlkurmar stóðu
þar hinum framar.
Anna á Duniga, sem er 12
ára hefuir ekki fynr komið til
íslands og .þegar hún var
'Spurð Ihvar hún hefði lært að
dkilja íslemzku, tðk hún fram
að hún gæti efcki talað ís-
lenzku en sagði:
„Þrjár föðumsystur mínar
búa hér á íslandi og þegar
krakkarnir þeirra hafa kom-
ið til Færeyja á -sumrin hef
ég lært að skilja íslenzku á
því að tala við þau.“
„Ætlarðu ekki að hekn-
sækja þær bér?“
„Jú, jú, þær búa í Rey'kja- .
vík og ég hitti þær allar.“
íslendingum fimmist færeysk
nöfn stundum skrýtin og því
Amva á Dunga, sem hefur
lært að skilja íslenzku heima
í Færeyjum.