Morgunblaðið - 13.11.1969, Blaðsíða 18

Morgunblaðið - 13.11.1969, Blaðsíða 18
18 MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 13. NÓVEMBER 1909 Þórdís Jónsdóttir -Minning Fædd: 8. sept. 1895. Dáin: 6. nóvember 1969. FIMMTUDAGINN 6. nóvember andaðist að heimili aínu, Fram- nesvegi 22a, frú Þórdís Jónsdótt- ir og fer útför hennar fram frá Dóm'kirfkjunni kl. 1,30 í dag, 13. nóveanber. var alltaf nálægt, bæði í gleði og sorg. Ég man þegar Anton heit- inin bróðir minn var Skírðuir 1921, þá var auðvitað skímar- veizla og 1 þá daga tíðkaðist að bjóða ljósimóðurinni, sem var Þórunn A. Bjönnisdóttir. Margt var spjallað og Dísa hrókur alls fagnaðaæ og hefur víst eitthvað látið í ljós álit sitt á eiginmönn- um eða svona karimönnuim yfir- leitt. Þórdís var fædd að Ánanaust- um í Reykjavík 8. sept. 1895. For eldrar hennar voru Þórdís Sigur laug Benónýsdóttir, ættuð af Kjaflamesi og Jón Jónsson frá Ánanaustum. Var Þórdís elzt af sex börnum þeirra hjóna. Næstur að aldri var Hilmar, látinn 1925. Magnús kvæntur Laufeyju Jónsdóttur. Björn kvæntur Ingibjörgu Steph ensen. Sigurjón, drukknaði ung ur að árum. Yngst er Hildur gift Helga Kjartanssyni. Á heimili Sigurlaugar og Jóns ólust einnig upp tvær fósturdætur, Margrét búsett í Reykjavík og Halldóra, sem býr í Danmörku. Nutu þær alls hins bezta eins og þeirra eig in böm. Margrét bað mig að þakka Þórdísi allt gott frá fyrstu tíð. Þegar ég minnist Þórdísar frænku minnar, koma upp í huga mér mörg atvik liðinnar ævi og þá fyrst eir Hildur amma okkar veiktist skyndilega og dó 1915. Synir hennar Jón, Kristinn og Bjöm faðir minn, voru allir norð ur á Siglufirði, faðir minn og Jón á kútter „Sigríði“ en Krist inn, sem var trésmiður, var þar við smíðar. Þá kom Dísa strax til að að- stoða móður mína, því að hjá þeim voru gömlu hjónin bæði. Jón Bjömsson afi ókkar lézt árið 1917. Um Þórdisi má segja, að hún t Bróðir okkar Jón Árnason, læknir, Seattle, Wash. lézt 9. nóvember. Dýrleif Arnadóttir Þorbjörg Arnadóttir Þóra Ámadóttir Gunar Amason Inga Amadóttir Clöf D. Arnadóttir. t Ástkær eiginkona mín, Rannveig Jónsdóttir, verður jarðsunigiin 14. raóv. kL 15,00 frá Fossvogskiirkju. Davíð Hálfdánarson og böm. t Þökkum iwniiega aúðisýnda samúð við andllát og jairðairfÖT föður okkair, tengdaföður og afa Júlíusar Sveinssonar Fyrir hönd okkar og fjar- staddrar dóttur hanis. Sigrún Júlíusdóttir Þóroddur E. Jónsson Arsæli Júlíusson Þuriður Bjamadóttir og bamaböm. Man ég að Þórunn ságði: „Ja! Hún mun ábyggilega kunna að velja sér eiginmamin, stúlkan sú ama“. Það kom liika á daginn. Þórdís giftist eftirlifandi eigin- manni sínum Sigurðii Pálssyni 19. júní 1930 og er vart hægt að hugsa sér betri og sannrýmdari hjón en þau voru. Þangað var alltaf gott og skemmtilegt að koma. Heimilið alveg sénstaikt, fallegt og svo snyrtilegt, að lengra verður e'kki komizt í hreinlæti og regluseimi. Foreldrar Þórdísar, Sigurlaug og Jón voru mestu dugnaðar og sæmdarhjón í hvívetna. Hamn stundaði sjóinh í mörg ár, og er heim var komið, var ekki set- ið auðum höndum. Sigurlaug var framúrskarandi dugleg og mynd aTleg kona. Heimili þeirra var alltaf til fyrirmyndar á allan hátt, hún var sávinmandi við fisk verkun á sumrum auk heimilis- starfa, því að þá voru yfirleitt „staflckstæði“, sem þá var kallað, fyrir utain mörg hús eða bæi í Vesturbænum og svo auðvitað kálgarður, sem þurfti lfika um- hirðu við. Sigurlaug og Jón bjuggu fyrstu búskaparár sín í Ánanaustum, en fluttu síðan 1 Bjömsbæ, sem stóð eilítið aust ar við Mýrargötu. Nokkur ár bjuggu þau að Bergstaðastræti 30, en fluttust 1927 aftur í Vest- urbæinn og keyptu húseignina að Frammesvegi 22, þar sem þau bjuggu til ævilaka. Þegar Þórdís og Sigurður gift- ust, bjuggu þau í sambýli við t Við þökkium isnmáfegia auð- sýnda samúð við amidllát og jarðarför Ásrúnar Magnúsdóttur Sunubraut 6, Grindavík. Þórhallur Einarsson Helga Hrönn Þórhallsdóttir Kristinn Þórhallsson Ilelga Asmundsdóttir Magnús Magnússon. t Þökkum inniliega sýnda sam- úð og vináttu við aradllát og j'arðarför Sigurveigar Vigfúsdóttur Óðinsgötu 17A, Reykjavík. Vandamenn. Anton Jónsson bóndi foreldra Þórdísar. Jón lézt árið 1939, en Sigurlaug lifði nokkur ár sem eikkja og var áfram á heim ili dóttur sinmar og tengdasonar og naut þar alls hins bezta í alla staði. Elkfld er undarlegt, þó dætur Sigurlaugar og Jóns yrðu mynd arlega húsmæður, slíku sem þær vöndust í uppvextinum. Þórdís fór snemma að hjálpa til við heimilsstörfin. Nofckuir sumur fór hún í kaupa vinmu og sem ráðskona eða ver- tíðarkona var hún um skeið suð ur með sjó. Sízt vildi ég gleyma að minnast á, að hún lærði sauma hjá einni þekktustu saumakonu bæjarins í þá daga, Rebekku Hjörtþórsdóttur, og vann hún þar með ídu systur Rebekku og þundust þær ævar- andi vináttuböndum. Heimili Þórdísar og Sigurðar var alltaf opið systkimum og frændfólki Þórdísar, og ekkii síð ur systkinum og tengdafóllki Sig urðar og veit ég, að allt það fólk virti haina að verðleikum. Með Þórdisi er horifim af sjón aTsviðinu sérstakur persónuleiki, ógleymanleg þeim, er henni kynntust. Hún var vel greind, stákninnug og orðheppim með af brigðum. Gaanan hefði verið, ef einhver blaðamaiðurimi hefði ein hvermtíima haft taekifæri, til þesis að hafa viðtal við hana, þó að ek'ki hefði verið nema um Reykjavík, eins og húm vaT á hennar uppvaxtarárum. Þeir hetfðu ekki komið að tóm- um kofanum hjá Dísu. Hún hafði góða frásagnargáfu og orðatil- tæki sem voru í senn hnittin, ákemimtileg og eftirmininileg á allan hátt. Að endimgu vil ég færa Hihn- ari, systur- og fóstursyni henmar, innilegar samúðarkveðjur. Ég veit, að hann var henná mjög kær. Hún vildi allt fyrir hann gera, sem og báðir fósturforeldr ar hamis. Þér Sigurður, sendi ég hug- heil-ar saimúðarkveðjur. Missir þinn er óumiræðilega miikill, en minningarnar um þína góðu konu, munu ylja þér alla þína ævidaga. Ég bið þér blessunar Guðs, og minnstu þess, að öfll él birtir upp um síðir. Ásta Björnsdóttir. á Höfða VIÐ moirðlumemida Höfðavatmis í Sfcagaifirði sitamdur bærimin Hölfði, lamidniámisjöirðdin, þar sieim Hötfðia- Þórðluir mam lamd. Bærimw sitemid- ux í slkjóli fyrir kölduim morðian næðimigum uirudir Höfðahióliuim. Víðteýwt eir þaðian inin til fjiairð- arins, em fraaniumidain gmæifiir Þórðiairhiöfði em rif liigigiur firaim i hiöfðlamin milHi vatms og sijávar. Til fjáHsinis er daluir, þröngur, en girösuig'ur. — Þessa jörð sait Anfion Jónsson uim rúmtega þrjá- tíu ára sfkeið. Hanm varð biráð- kvaddiur 28, ofldtóbar síð'astliBinn á hekniiM dótítur sininar i Lamig- holti i Skiagiatfirðd, oig var til moldar borinm 6. itóveimlber og iatgðiuir 'hjmztu hvilidar í ætt- airigiriaifreit a@ hieiimdli símiu, seim er fiornft kinkj usetuir. ForeM'nar Amifcons' vomu Ihjémin Jón Eyjtóifssom og Rammiveig B jamiariótltÍT. Þaiu bjlugiglu að Hrauini í Sfl.éltbiihilið. Jóm fiaðir Anifcoms, fiórst mieð sviplegium bætti í SfliétJbuiMíðairvatmá áirið 1910 firá sj6 börmuim, Amtioin var þá uim fieinmiiraiglu, fædciiur 6. apríl 1896, elrflur siystikitniaininia, sem á ilífi vonu. Við lát 'hiainis tvísitmaðilsit syisflkinisflhópiurimrL Fór Antom þá ifyrst að Kelidium í Fellishnepipi eiltlt ár, em síðan til Eiroars og Marigrétair J Brdminieisi í Viðrvdfc- urgveit oig dvaMigt hijá þeiim tifl 2'4 ára alduirs. Bréitlt kom í llj'ós, að bamm var afibvagð miainina að breysfci og fcarlimieininislku og aif- buirðlaimiaðlur að bverju vertkii, sem bamm giefldk, em á þeim áruim voru afrek nnanma vfið St'örf og kiark- uir í bar'ðinæðiuim 'xnieiria mietið em síðan befluir orðið. Árið 1931 giökk Anifcom að eóga eftirMfamdá kioriiu símia, Steiiniumiui Guðmiumriisidiófct'ur firá Höiflða, og byrjuðu þau ári síðar búslkap í Hóla(k)oti á Höifðaströnid, em fílluft- ust að Hölfða árið 1©37 oig bjuiglgiu þar síðan. Þar reisúu þau skáfla sinm um þjóðbraut þvera eins og setgir í fiorrvum sögum. Frá þeirra gairði var geeltuir oig ganlg- amdtt aldrei á braiut hrakiimin. Miikill raiusniamsikaipur var báðum þeim hjónium í bflóð borinm, og miega vissufliega marglir mamrvast þess nú, er húúbóndtt sést efeflci lengnsr á háaði fagna gBstutru. Sá bjarmarykír. siem ja&vam fyl@di Anlfcomi bómda og Steiruunm; (hiús- fireyjíu bams befior mörgum om- að. Hjá þeim sfcóð jaifinan opið hús mönmium og máHleysnngjiuim, hvaðam gem þeir kioimiu, og bvert sam þeir fióru, og aldrei var þar huig.sað um noflckiuirt endumgjaikL Awtom á Höifiða var æð-ruiteius miaðiur og liéffctiUT í slkapi. Hiainin kujnmii altaa mianmia bezit a@ gflieðtj- ast rnieð gl'öðucn og var jatfnian bróflcur ailflis fiaginiaðar. Stoopskym hamis var dsamalaiuisit, og bamm giat ja/fmain slkiapað séæ hfllálfcra/beian. ag þeim, sieon (hiomuon voriu sam- vista, en hainm var liíflca trygigðia- tnöll og elkikíi síðlur þéfcfcur í flluinid em átötouon. Amltioin á Höfða varð aídrei taí- iran sérslíölkiur mýjumigiaimiaðubr, em af mieðlfiædriitim dutgmiaði og aít- orkiu hélt bamm búi sínu jatfnian vel í borfi og srtýrði því afldfcacf eftir þeim gruindvallamegflluan, sem giifcu að fiomniu fiari, og baain siiglfcdi rfRleyi símu heilu í höfln, þráfct fyrir ólgiuirót tíaniamnia, og effcir sifcur sviipur aniarims. seon sitælkikaði og baailtd saanitíð síma og uim(bvieinfL Á stíðtard ánutm átti Anfcom við vamhleilisu að sfcríðav en fiífct lélt bamin það á -sér sjlá, en -failidi þjóm- imigiar umidir glöðu bnagði Mj’öig ásfcúðtegfc var jaifiniain í gamíbúð þeirra Höifðiahij'ómia, enida er Sfceiniumm á Hölfða ammiáliuð gæða- og -maaiinfictosfcaltoonia. Þeim bjóniuim varð þriggia baimia 'auð- ið, en þeiu emu: GuSrún, búis- fireyja f Lymghialti í Stoaigia- firði, gift Siveivari Hjlörieifssiyinii, Friðrík bóndi á Höflðav kvænfcur Guðrúniu Þórðardófcfcur frá Hnlifis- dlai og Þóna, bústfreyja, giift Ólaíi Þómairinissynii búisefct í Hatfmaaifirði. Að ieiðiarliokiuim þalktoa ég Anfcoimi .firæmda míruuon, ómoifla tryiggð og vimiáttu við mig, æstou- bieiimiifllið máiflt á Hotfi og fiófltodð mitt þar. oig ásfcvjirum baaiis táð ég bflessumiar. Andrés Björnsson. Ólafur Stefá nsson EINN DAG í haust mætti ég honum, hvatlegum í spori og létt um í máli. Hann var á leið frá vinnu sinni í strætisvagn, valdi ekki skemmstu leið, taldi sig j afniam hafia gott af dáÍítiiWi aiuika- göngu eftir sitt venjulega 8 stunda innistarf. Slíkur var dug ur og lífsþróttur Ólafs Stefáns sonar trésmiðs, sem í dag er til miO'idiaæ boirinm í bámri eflflii, á 85. aldursári. Ólafur var fæddur að Framnesi á Skeiðum 13. maí 1885. Foreldr ar hans voru hjónin Stefán Ófl- afsson og Yilborg Jónsdóttir, bœðd af himmi lcuinmu Fj'aflllisæitt. Sjö ára gamall fluttist Ólaf- ur ásamt Stefáni föður sinum að Gaulverjabæ í Flóa til prests- hjónanna Ingvars Nikulássonar og Júlíu Guðmundsdóttur. Var hann þar fyrst með föður sínum, en er hann drukknaði skömmu síðar, varð Ólafur fóstunsonur þeirra prestshjóna og með þeim fluttist hann til Reykjavíkur 18 ára gamall. Stundaði hann þá um skeið sjómennslcu á skútum, sem þá var hieflzt févom uangra t Þötotoum aiuðsýnda aaaruúð við anidlát og jarðarför Friðriks Finnbogasonar frá Latrum, Aðalvík. Sérstaikiar þaikkir til lœkmiis og gfcartbfólcs sjúkrahússimi? í Kerflavik fyrir góða hjúitoruin. Þórunn Þorbergsdóttír, börn, tengdaböm, barna- böm og aðrir aðstand- endur. liraustra sveina. Minntist hann stundum síðar svaðilfara og harð ræða þeirra ára. Seinna nokkru lærði Ólafur um skeið brésmíði hjá þekktum meistara þeirra tíma, Steingrími Guðmundssyni, og varð það hon um notadrjúg undirstaða að lífs atarfi. Þegar séra Ingvar gerðist pmestur að Skeggjastöðum í Bakkafirði 1907, fluttist Ólafur þangað með fjölskyldunnL og þar átti hann heima næstu 30 árin. Á Skeggjastöðum kvæntist hann 1924 ágætri konu, Am- björgu Jónsdóttur frá Borgar- firði eysfcra, og stofnuðu þau þar eigið heimilL Ólafur Stefánsson var að eðlis upplagi þjóðhagasmiður. Meðan hanm dyaldist á Sflœggj asfcö@iu m, var hann ekki einungis smiður leimilisins, sem setti vissan mynd ambnaig á bæjaathiús og inmiam- stokksmuni, útihús og girðingar, hann var jafnframt aðalsmiður sveitarinnar. Hann byggði jöfn- um höndum hús úr steini og timbri — og það lak ekki um þak né glugga þeirra húsa — smíðaði húsgögn, gerði við klukkur og úr, saumavélar og hljóðfæri. Alls staðar naut sín hið glögga smiðsauga, úrræða- sami og vanidvirkni. Ólafur var greinduir maður og minnugur, opinn fyrir öllum fróð leik og nýjungum. Tómstundum varði hann gjarnan til lestrar og hljóðfærasláttar, Ólafur var prýðilega söngvinn, eins og hann áfcfci kyn til. Á uiniglliimigsiáirium hafði hann lært að leika á org- el, og þá kunnáttu þroskaði han af mikilli alúð lengi ævinnar. Hamm var um laimgrt ápaibdil oæg- anisti og forsöngvari í Skeggja- staðakirkju. Var þar í sveit á þeim árum mikið sönglíf og meiri og betri kirkjusöngur en títt muin harfa verið í afiatoefloktum gvedfca- kinkjium þeima fcíma, hátíðasömigv ar Bjaima Þorsteinssonar á stórhátíðum og kórar æfðir. Átti Ólafur gott safn nótnabóka og hafði mikinn hug á að fylgjast með öllu, sem völ var á af því tagL Þegar séra Ingvar lét af prest skap á Skeggjastöðum 1937, flutt ugt þau hjónin ólafur og Arn- björg, til Reykjavíkur. Þetta var á dögum kireppunnar miklu og utanbæjarmönnum ekki hægt um vik, en sigrazt var með dugn aði á þeim erfiðleikum. öðlaðist Ólafur brátt full réttindi í sfcarfs grein sinni, og að henni vann hann jafinan síðan. Hafði hann stundum á orðb að nútíma tré- smíði þar sem véla nýtur viC, vœri þægiilegt dúfcl, borið saanan við erfiði fyrri áma, þegar ein- aitt þumflU að fiLetta giiUdum netaa-

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.