Morgunblaðið - 13.11.1969, Blaðsíða 24

Morgunblaðið - 13.11.1969, Blaðsíða 24
24 MORGUNBLAÐIÐ, FEMMTUDAGUR H3. NÓVEIMIBER 10-60 — og engu hlýlegar. — Jú, hann rúmar að vísu sex, en ekki ef sá sjötti er þræll. Hann sneri sér að Nibiu og brosti snöggt. — Ég veit alveg, að þú skilur þetta Nibia, er það ekki? — Jú, massa Dirk, ég skal ganga, sagði Nibia, en gleðisvip- urinn hvanf af hen-nl Graiham fölnaði, en gerði e-kki fr-ekar í málinu. Hann skreið inn í sjálfan sig. Hann missti gleði sína aftur og augun urðu flótta leg o-g feimin. — Ég sé þig að miiininista kositi aiftuir, Nibia flýtiti hann sér að segja. — Gættu að kjólnum þínum í forinni, þegar þú feir ð heim. Ameríkani var í London og ræddi um auglýsingar við Breta'. — Fyrirtak, þessar aiuglýsingar á Broadway, sagði haon, — Við höfum til dæmás eina, sem mær yfir heila götulenigd. Hún aug- lýsir Wrigleys tyggigúmmí, og það eru 250.000 ljósaperur í hemmi. — Hvað segið þér, sagði Bretinm agndofa. — Er þetta ekki allt of áberandi? Ungur prestur var í borginni, og ætlaði að kaupa skilti sem átti að hengja upp fyrir framan kirkjuna, Það var almenn þögn í vagn- inum á leiðinni heim til Johns læknis, en þar áttu þau að borða kvöldverð. Storm hafði — engu síður. en Graham — diregið sig inn í sjálfan sig. Elísabet var kuldaleg og dálítið ögnandi, enda þótt hún reyndi að brosa til Grahams, þegar hún leit á hann. Dirk sat við hliðina á Comelíu og hélt um höndina á henni, sem hann hafði tekið upp í kjöltu sér, og svipurinn var bæði ástúðlegur og herralegur. John lækniir og Mary föignuðu þeim rólega og innilega. Þau vom bamlaus, en virtust hafa sætt sig við það. — Já, þetta eir varðandi nýja vakningu. Hanm gleymdi máliinu heíma og áletrum- inni. Hann sendi því skeyti heim í sóknina, svohljóðandi, til konu s-inn ar: — Símaðu texta og stærð. Svar- skeytið var á þessa leið: — Barn oss fætt, sex feta langt og tvö á breidd. Ungur maður var I vélskóla und- ir meirapróf á stríðstímum. Á próf imu var hann spurður, hvað aurhlíf væni. — Ómissandi, alveg ómissandi fyrir þá, sem ætla sér út í pólitík. skemmtilegt hús að eldast í. Mary brosti þegar Graham fór að tala um, hvað útsýnið yfir höfnina væri fallegt. — Við John sjá- um oft út um svetfnherbergis- gluggann, þegair skipin eru að koma. Kvöldverðurinn vair skemmti- leg máltíð. Það vair ekki fyrr en þau voru að standa upp frá borðuim, að einhver spenma virt- ist gripa þau. Og hún staifaði af nokkru, sem Graham sagði. — Rósa hlýtur að veira orðin falleg stúlka. Ég kom með körfu aif ávöxtun-um frá möonmu handa henni. Ég verð að faira með hana til hennar á morgun. Dirk stirðn-aði uipp og Cornelia lei't snöggt á hanm-. Elísabet s-agði: — Já, þú varst eitthvað að nietfnia það í bréfimu þíruu, að Saria betfði fengið þér eiitthvað til áð færa hennd. Það vi'll nú svo til, að hún kieimur í Nýmörk á motrgun til að miáita á mig kjóliinn í síðasta sinn. — Hún er orðin natfnikunn saium'aikania, hef ég heyrt, sagði Graham. Hann leit á bróðúr 67 sinn. — Þú hefur va-rla nefnt harna á natfn í seinni tíð, Dirk. Ég beif víst áreiðanile'ga ýmis- legt milkiLvægara að ræða í bréf um mínum, hvæsti Dir'k. — Ég -betf engan sérstaka-n áhuga á kjólasaum og s-aiumiaikonium.. Ekki þurfti hann niú að bíta atf miér haiusin-n, þó að éf nefndi Rósu á nafn, hugsaði Graha-m m-eð sér. Það var gaman að ko-ma til Canje atftur og horfa á eldfluig- urnar í my-rkrinu út um gamila svetfntoerber'g is-gluig-ga nn, og minnast náttanna áður fyrr, þegar hann var lítill og svo hræddiur vi'ð öll h-lljóðin utan fr-á. Herbeirgið var vitainiega orðið breytt. Og nú va-r það Dirks herbergi. Frá næsta mánudegi að telja, yrði það herbergi Dirtos og Corneli-u. Hanin leit við, e-r ha-nn heyrði tfótatak. Það var Dir-k. — Ertu að stara út í rökkrið og hugsa um elisfau Ndíbiu þí-n-a? Grahiaan rak upp Skjálfa-ndi hlátur. — Já, ég var að rifja u-pp fyrir mér enid-urminningar. Þetta herberigi hef-ur að geyma svo margar minn-inigar — sem all ar eru mér dýrmætar. — Mér þykir llei-tt, að ég skyldi þurtfa að far-a svona með Nibiu í dag, en þrælt er nú allt- atf þræll. Við getum ekki látdð þá aka með okkur í vagnánutm. _ — Þe-tta er víst rétt hjá þér. Ég betf likliega s-leppt mér ófþarf- Leiga mákið. — Hverndg lízt þér á Corne- liu? — Ég kann vel við han-a. Hún er róleg og viðkunnianileig, og hún virðiist efaki ver-a neiitt veik fyrir. — Það er hún h-eldur ekki. Dirk tók að ganga um góálf, með h-eindur fyrir aftan bak. — Ég hefði ekki getað fu-ndið betri koniu. Grahaim horfði á ha-nn þegj- a-ndi og hugsaði með sér: Eitt- hvað gen-gur að homim, en þa-ð er ekki gott að sjá, hvað þ-að er. Eitthvað af grimmdin-ni er horf- ið úr augunum. Eða er það kannsiki ímyndun mín? Mér er næst að hal-da, að hann. kveljist í lauimi — en hvaðia hugsanile-ga ástæðu getur ha-nn haft ti-1 þeiss? — Svo að þú ert búi-nn að gera Jakob að ráðsmamni þínum við nýj-u sögunarmyiluna? Di-rk staðnæmdis't. — Já. Já, það er ég. Ég er fe.ginn, að h-anin s-kyldi taka boði-nu. Ég vil, að han-n komist áfraan í heimánum. Mér þyki-r mjög væn-t um Jaköb. r\ /i/^\rR\rF^n SKARTGRIPIR TRÚLOFUNARHRINGAR SKARTGRIPIR SIGMAR og PÁLMI Hverfisgötu 16 A, Laugaveg 70. Graham starði e-nn út í myrkr ið. Allt í einiu skríkti hamn. — Er þér eitth-vað skemmt? sp-urði Di-rk og stanzaði. — Ég vair að min-nast eins, sem þú saigðir — fyri-r mörguim á-rum, ög áðu,r en ég fór tiil Dem erara. Þú siagðir, að þið Jakob bafðuð gert misð ýkkur s-amn- i-nig — fóstbræðira-lag. — Það er ekki n-e-ma siatt. O-g ég h-ef ekki gleymt því. — Vel á mi-n-nzt, Dirk. Veit mamma enn u-m faðernið hams Jakobs? Dirk glotti. — Að því er ég be-zt veit, he-f-Uir hú.n e-niga huig- mynd um, að það va-r pafofoi, se-m kom hi-nigað inn tii að kitla Nibiu þín,a. — Veit það nokkur nema við og Ni'bia? — Já, JafaO'b veiit það. Og ég betf saigt Corneliu það. Við eig- um enigin leyndarmiál okkar í milili. — Þú hef-ur ald-rei minnzt á það við Rósu, er það? — Rósu? Nei, auð-vi’tað. Til hvers æ-tti ég að segja það við -hana? — Hvað ge-ngur eiginlega að Gult Hreinol með hreingerningalykt Góð lykt er öllum kær. En lyktin ein gerir ekki hreint. Það hefur aldrei beinlínis verið ilmvatnsiykt af Hreinol hreingerningalegi. Gutt Hreinol hefur töluverðan þef af salmíaki. En salmíaksblandan í gulu Hreinoli er hinsvegar einmitt efnið, sem iætur gólfin glansa, harð- plastið Ijóma, skápana skina, flísarnar, tréverkið . . . já, og jafnvel bílinn! Hver, sem trúir því ekki, ætti þara að finna lyktina. Hún sannar það. Gult Hreinol með hreingerninga- lykt... ÞRÍFUR I OG HRÍFUR I HFHREINN o ET Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl. Fjörið í dag getur orðið til þess að fólk gloprar elnhverju ót Ar sér. Nautið, 20. apríl — 20. maí. i dag gengur ekki á öðru en lagfæringum. Tvíburarnir, 21. maí — 20. júni. Gferðu þér grein fyrir þörfum eldra fólks, og sinntu þeim. Krabbinn, 21. júní — 22. júlí. Hópvinna þróast, en lagfæringa er þörf. Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst. Reyndu að kynna þér breyttar þarfir fjölskyldunnar og gerðu ekki fjársamninga. Meyjan, 23. ágúst — 22. september. Þú færð góðar fréttir. Tjáðu þig ekki með orðum. Vogin, 23. september — 22. október. Því áliðnara sem er, því meiri líkur til að fá sitt í gegn. Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember. Gerðu meiriháttar áætlanir, og gleymdu ekki peningahliðinni. Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember. Lðttu ekki freistast til að fara þér of hratt. Steingeitin, 22. desember — 19. janúar. Óþolinmæði þin getur orðið þér f jötur um fót. Vertu eins hógvær f viðskiptum og tilfinningamálum, og þú getur. Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar. Þvi minna, sem þú talar því meiru færðu áorkað. Fiskarnir, 19. febrúar — 20. marz. Vertu reiðuhúinn að hagræða málunum, ef það hentar vinum þín um eða ættingjum.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.