Morgunblaðið - 26.11.1969, Síða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 216. NÓV. 1060
— Austur
Framhald af hls. 15
Imarma. Það er sjálfsagt réttlæt-
ismál íslenzkra sjómanna og heí-
ur alltaf verið, að þeir og fisk-
urinn fái fastan átta stunda
vinnudag, morgunleikfimi og
stað-kennslu eins og þeir kóre-
önsku. Kóreanskir fiskimenn
byrja daginn á knébeygjum, koll
hnísuim, hoppi og skokki á þil-
farinu og gera þeir allt þetta
eftir morgunleikfimiþætti í át-
varpi síniu, en honum stjómar
nokkurs konar kóreönsk útgáfa
af Valdimar ömólfssyni. Á ég
fagrar litmyndir af æfingum
þessum. Á meðan bíður fiskur-
inn þess þolinmóður undir að
verða veiddur.
Ég lofaði hundraðfalt auknu
andlegu og líkamlegu afli,
óhagganlegri pólitískri sannfær-
ingu og ég veit ekki hverju.
Allt er það hér: „Kenningin um
það, að hver maður skyldi verða
hundrað manna maki varð til og
þróaiðist undir forystu Kim II
Sungs á þessum erfiðu tímum.
Við þjálfuðum okkur stöðugt í
hemaðartækni, bæði í hernaðar
legu og hugmyndafræðilegu til-
liti og þess vegna gátum við
Kóreumenn alltaf greitt óvinin-
um hundrað sinnum — nei, þús-
und sinnum þyngri högg en
'hann okkur“. Það sér hver van
trúargepill, að maðurinn þyrði
ekki að ljúga þessu, því þetta
mætti reyna með einföldu prófi
hvenær, sem væri. Þetta er dag-
satt og þarf engan að undra
það, sem fylgir: „Vegna þessa
neyddust óvinimir, sem gert
höfðu æðisgengnar tilraunir til
að útrýma kóreönsku skærulið-
unum, loks til að fóma höndum
í örvæntingu og segja: — Hinn
kommúnistíska hernaðarlist er
alveg furðuleg! Kommúnistam-
ir berjast eftir reglum, sem
hvergi finnast í kennslubókum
um hemaðarvísindi. Við stönd-
urn ráðlþrota gagnvart þessari
miklu tækni“. Hvað gátu mann-
ræflamir líka arrnað gert? Ég
held fast við það í starfi mínu
að láta allan sannleikann ná
augum fólks og birti því hér
þessa einkunn, sem hermenn
Leiðtogans gefa honum: — Ekk
ert er dýrlegra, en nema bylt-
ingarsögur svo indæls foringja
og fræðast af honum —, enda
þótt ég sjái ósköp vel hve stíll
heonar líkist hinu fleyga stíl-
bragði sjónvarpsauglýsingarinn-
ar: — Ekkert jafnast á við
smjör —.
En Leiðtoginn snýst í fleiru,
en svona stórvirkjum. Það -=»r
ekki til, sem hann afrækir. „Fé-
lagi Kim 11 Suinig heimsótti dag-
íheimili og bamaheimili býlisns
í eigin persónu og skipaði svo
fyrir að bæta skyldi gluggaskip
anina; hanin sagði að bömin
yrði að ala sómasamlega upp cg
brá sér síðan inn í búð eina og
lýsti ánægju sinni vegna þess
hve verzlunin var vel birg.“
Það er því hreint ekki ofmæit,
að: „Satt að segja eru allirhlut
ir í Rihyonri — hver moldarlúka,
hvert tré, hvert heimili, —
þmngið hinni viturlegu forystu
hans og miklu dyggðum".
Það vita allir, að æðstu gæði
lífsins em þau, að hafa nokkuð
nóg að éta, fallegt landslag og
dálítið af aurum. Hér stendur
það: „Hann dáðist að landslag-
inu og kvað íbúa Rihyonri lifa
mjög viðunandi lífi, þar sem
þeir hetfðu nóg til hnífs og skeið
ar, hefðu unnið sér inn miklar
fjámpphæðir og byggju við svo
fagurt landslag." Og enn hefur
hinn kæri marskálkur eitthvað
að segja okkur. Nú er það um
húsagerð: „Þegar þið byggið
hús ættuð þið að hafa efst í
huga að dulbúa það nógu vel“.
Þessi vísa verður seint of oft
kveðin. Hafa nú íslenzkir hús-
byggjendur gætt þess að dulbúa
hús sín nægilega? Hvar er
nefnd sú, sem hafa á umsjón
með dulbúninigi húsa? Br hún
dauð? Ég minnist þess, að Þjóð-
viljahúsið var prýðilega dulbú-
ið til skamms tíma, hulið öðru
húsi og vinnupöllum í átt að
Keflavík, en þakið þannig litt,
sem bezt féll að umhverfinu.
Hafa aðrir haft jafn góðan and-
vara á sér? Svari þeir.
Ég lofaði ást og umhyggju.
Hér er eitt dæmið. Við komum
þar aíð, sem Kim II Sunig er að
huga að hermönnunum sínum,
þessum smávöxnu, gulleitu ofur-
mennum. Hann kemur í matsal-
inn og heimtar að fá að smakka
svo hann finni, hvort þeir fái
nógu gott í kroppinm. Þeir vikna
að sjálfsögðu, en er þeir jafna
sig lítillega færa þeir honum
einn skammt; Leiðtogann brest-
ur ekki kjarkinn fremur venju,
heldur sezt hann að snæðingi
og sjá: „Hann kvað hermennina
mjög góða matreiðsluimieinin og
bragðaði á öllum réttunum —
jafnvel sojasósunni og bauna-
stöppunni. Ég fann tárin brjót-
ast fram í augu mér vegnahlýju
og mannleika Föður Marskálxs
Khn II Sumgs, sem anmiaðist ævi
og aðbúð hermannanna af svo
föðurlegri umhyggju". Já, svo
mikið elskaði Hinn Kæri Mar-
skálkuir hermemm sína, að hamn
át — jafnved aoj asósiuma og
baunastöppuna.
Ekki gengur það, að Hinn
Kæri Marskálkur gefi okkur
hvem stað — kennslutímann af
öðrum endurgjaldslaust. Við rís
um því snöggvast öll úr sætum
og syngjum þennan salm numm
ea- fire; þetta innblásna, sósíal-
realíska, fleyga og verðskuld-
aða ljóðkom hins kóreanska
þjóðskálds:
„Forin'ginin kom til hinnar miklu
Chongsanri-sléttu,
þá breytti náttúran gersamlega
um svip.
Hver hlaða er full hrísgrjóna.
Fólkið er lamglíft.
Já, saitt er það! Haimimigjam er í
fyigd,
alls staðar, þar sem Hinn Virta
og Elskaða Leiðtoga ber að
garði.
Jafnvel fjöll og akrar höndla
hamingjuna“.
Þið megið svo setjast, börnin
góð, þegar þið hafið haft yfir
þetta vers úr sálmabókinni ykk
ar: „Féliagi Kim II Sumig gerir
kraftaverk. Hann er óviðjafnan
legur ættj arðarvinur með rúm-
gott hjarta, sameinari fjöldans.
snillingur, uppalandi og vinur
hinna kúguðu, kyndilberi, sem
hlúir að logum mikilla hugsjóna;
hann er mikill Foringi og vin-
ur hinna undirokuðu og heims-
byltinigarimeaæ“.
Enn er það ástin og umhyggj-
an: „Hin unga kynslóð Kóreu
vex nú hröðum, styrkum skref-
um og myndar traust varalið
sósíal- og kommúnísks skipulags
Hún er vel undirbúin, sálar-,
siðferðis-, og líkamlega og nýt-
ur umhyggju Foringjans, sem
yljair likt og sólim hið þróaðasta
sósíalíska kerfi, sem er hans
verk. Æska Kóreu öfumdar ekk-
ert og engan í heiminum". En
um leið og kemur yfir landamær
in blómstrar ranglætið og
skepnuskapurinn. Og Hinn Kæri
Marskálkur á bágt með svefn:
„En ekki vaxa öll heimsinsböm
hamingjusöm úr grasi. Börnin í
suðurhluta lands okkar stynja
undan hersetu heimsvaldasinn-
anna, hinna svömu fjandmanna.
f Suður-Kóreu ganga böm á
skólaskyldualdri betlandi húsa
milli í stað þess að fara í skól-
ann. Fjöldi bama neyðist til að
halla sér undir Chonggechon-
brúnmi. Kim II Sumig marsikálkr
ur festir ekki blund, er hann
hugsar til þessara kóreönsku
barna. Sá dagur kemur vissu-
lega, að þessi tötrum klæddu,
soltniu og umkomulausu suður-
kóreönsku böm fá aö hvila í
f aðmi hinnar miklu ástar og um
hygju Kim II Sungs marskálks,
Hins Virta og Elskaða Leiðtoga
Hinna Fjörutíu Milljóna Kóreu
búa“. Já, fögur verður sú stund,
er Hinn Kæri Marskálkur þrýst
ir þessum veslings litlu skinn-
um að barmi sér til viðbótar
þeim, sem fyrir em. Hér kem-
ur enn hugljúft dæmi: „Enda
þótt Hinn Kæri Marskálkur
væri í óða önn að drepa óvin-
ina, þá hjálpaði hann bömum
foreldra, sem fallið höfðu fyrir
japönsku heimsvaldasinnunum,
þurrkaði tárin af hvörmum
þeirra og faðmaði þau að hlýj-
um barmi sínum“. Hvar er það
illmenni, sem ekki viknar yfir
þessu?
Leiðtoginin hefur stofnað
fjölda uppeldisklúbba og félaga
með fögru markmiði, og nægir að
nefna æskulýðsfylkinguinia: „Sam
tökin Niður Með Heimsvailda-
stefniuinia“. Kóreönsk börn eru
ekki vaimþakklát og skelfimg hlýt
ur að vera hræramdi að heyra
þe®si fallegu kríli syngja þeesar
liniur Skærri röddu:
„Ó, elskiu pabbi, Kim II Sung,
faðmur Flokksins er hæli
okkar“.
Fátt er það, sem Leiðtoginn
elskar heitar en frið og takmark
að frelsi. Við heyrum enn þessa
stóru friðardúfu: „Ef fleiri ríki,
jafnvel þótit snrná séu, sameina
krafta sína og berjast af einurð
gegn heimisvaldastefnunni, geta
þjóðirnar barið bandaríska heims
valdastefmu niður af yfirþyrm-
andi afli á öllum vígstöðvum.
Þjóðir allra byltingarríkja ættu
að rí£a bandaríska skrímslið í
tætlur hálsihöggva það, hvar sem
til þess næst.“ Það er fráleitt
ofmiælt, sem fréttamaður minm
bætir við: „Þetta er mikilfengleg
iexía í sameinuðu átaki til þess
að kála heimsvaldastefnunni,
sem Bandaríkin hafa forystu
fyrir".
Hinn Kæri Marskáikur þreyt-
ist seint á því að brýna fyrir
þjóð sinni, hvermig bezt sé að
varðveita friðinn: „Ráðist Kan-
arnir aftur á okkur ættum við
að útrýma þeim í eitt skipti fyrir
öli“. En ýmsar eru hætturnar:
„En við verðum að minnast þess,
að við höfum engan sigur unmið,
þótt við útrýmum humdrað varð
flokkum óvinanna, ef við miss-
um einn mann úr eígin liði. Það
eir vegna þess, að líf eins kóre-
ansks hermanns er miklu dýr-
mætara en þúsund herflokkar ó-
vinamna". Og mikið hefur þó á-
ummizt: „Nú er svo komið, að
heimsvaldasinnarnir játa van-
mátt sinn; þeir væla um það, að
þeir hafi ekkert í okkur að gera,
jafnvel þótt tíu þeirra fari á
móti einum Kóreumanni".
Enn kveður Marskálkur
okkar; „Allar þjóðir eru jafnar
og eiga heilagan, sameiginlegain
rétt á því að ákveða eigim ör-
lög. Þjóð getur því aðeims tryggt
frelsi og sjálfstæði, hagniazt og
notið hamingju, ef hún öðlast
algert pólitískt sjálfræði og
fram'kvæmir það; tekur það föst-
um tökum eigim höndum". ÞetJta
er því aðeins kleift, að heims-
valdasinnar og stéttafjendur
verði drepnir og „ölium þeim
hugmyndum hafnað, sem ekki
samræmast byttingarhugmyndum
Kim II Sungs“, eins og frétta-
stofan segir réttilega, og fer þar
eftir kenningu Leiðtogans í hvoru
tveggja.
En því miður eru þeir tímar
enn ekki runnir uipp, að þjóðirn-
ar geti notið þessara sjálfsögðu
m'annréttinda, því illskan er mik
il í heiminum og Bandaríkjamenm
kæfa allian frelsis- og friðaranda,
hvar sem hann finnst. Því verð-
ur fyrst að koma þessum rétt-
indum á inrtan eigin landamæra.
og sjá svo hvað setur. Til þessa
eru ýmis ráð: „Það er áríðandi,
að búa alla þjóðina vopnum sem
fyrst og sameina fram- og bak-
verðina, svo óvinurinn komist
ekki að okikur og hin sósíalislka
uppbygging gangi hraðar“. Og
svo er enn annað, sem gera
þyrfti: „Það verður að gera
hvern hermann að byltingar-
manni, trúan Flokknum, Bylfing
unni og Fólkinu og ehnfremur
þyrfti að breyta Þjóðarhernum
okkar í ósigrandi her, þar sem
hver félagi jrrði hundrað manma
maki“. Já, allt þetta_ og miklu
fleira þyrfti að gera. Ég mun nú
senn fara að slá botninn í þessa
kynningu mína á Hinum Kæra
Marakálki og Eldóradóinu hans.
Þó vil ég aðeins hnykkja á með
því að geta þakklætis þess, sem
Kóreubúar sjálfir sýna Hinum
Virta og Elskaða Leiðtoga fyrir
allt, sem hann hefur fyrir þá
gert. f blöðum þeirra og tknarit-
um fjalla 60—70 prs. efnisins
oftliega um hann og þegar ný-
lega komu út úrval&verk hans
náði ritdómuirinn um þau yfir sjö
blaðsíðtur af sextán í „The
POnigyang Times“ og vair Sunig
þar nefnduir alis 160 sinnium með
nafni, en hinar níu um önnuir
stórvirki hans. Ég hef oftlega
séð a.m.k. þrjár stórar myndir af
Leiðtoga mínum á sömu forsíð-
unni og eitt sinn man ég eftir
ndu afar stórum og fallegum
myndum á þremur fyrstu síðuii
um. f Leiða.ra þess blaðs var Kim
II Sungs getið með nafni alls
fjörutíu og sjö sinnum. Er kóre-
anskir blaðamen.n sogja eitthvað
eru þeir ekki jafn ósvifnir og
vestrænir kol’legar þeirra að
þykjast hafa fundið allt upp sjálf
ir, helduir setja þeir ævinlega
fyrir framan klausur sínar: „Fé
lági Kim II Sumg kenmdd okkur",
eða „Kim II Sung, Hinn Virti og
Elskaði Leiðtogi Hinna Fjörutíu
Milljóna Kóneubúa, brýndi þetta
fyrir okkur“.
Svo langt gengur þakklæti
hinna kóreönsku blaðamanna, að
þeirn tekst á einum stað í frá-
sögn um gamlan skæmliða, sem
heitir hreint ekki Kim II Sung,
að koma nafni Hins Kæra Mar-
skálks fyrir alls tuttugu og einu
sinni í greininnd, sem er aðeins
hálf síða að tóngd. Ætti þetta
gífurlega þakklæti að ýta við
þeim fáu vantrúargemgum, sem
enn em að lesa þessa kynningu.
Mega og allir sjá, að varla eru
Kóreumenn að þakka MarsikáHk
inum fyrir ekkert. Skýrslu sína,
ssm Marskálkurinn flútti á 20
ára afmæli Kóreanska kommún-
istaflokksins, kryddaði han.n
spakmælum og fLeygum orðum
að vanda. Svo rammt kvað að
þessu, að samtals klöppuðú fund
armenn 221 — tvö hundruð tuitt-
ugu og einu sinni og greindist
það eins og hér segir: „Lófatak:
03 sin.num, hávært lófatak: 65
sinnum, la.ngvin.nt, hávært lófa-
tak: 32 sinnum, þramandi 1 ófa-
tak 18 sinnum og langvinnt, þrum
andi lófatak:13 sinnum. Eg hef
kosið að geyrna mér þessa fögm
ein'kunn, þar til nú, sem kóre-
ansika þjóðin giefur Leiðtoga
sínrum: „Menn bera mikla góð-
vild saman við fjöll eða úthöf.
En til er heit ást, sem teygir sig
hærra en fjallstindur og víðar
en úthafið. Það er sú ást, sem
verndarinn Kim H Sung Mar-
Skállkur, Hirrn Virti og Elskaífi
Foringi Hinna Fjörutíu Milljóna
Kóreubúa, lætur í té. Maninkyna
sagan geymir engin dæmi uim
aðra eius umhyggju".
Ég vænti þess, að enginn les-
ara minnia sé svo einfaldur að
hann hu.gsi sig tivisvar um að
taka kostakjörum mínum, heM-
ur kaupi þegar af mér farmiða
til landsins, þar sem: „Fólkið f
landinu starfar ötullega að upp-
byggingu sósíalismans með riffil
inn í annarri bendi en hamar og
sigð í hkuii“.
Eyjaberg
fiskverkunarstöð Vestmannaeyjum
óskar eftir viðskiptum við 2 báta á komandi vetrarvertíð.
Ýmis konar þjónusta kemur til greina, sími 1123 Vestmanna-
eyjum.
Skrifstofusfúlka
óskast til starfa við verzlunarfyrirtæki frá næstu áramótum,
ekki yngri en 22 ára. Þyrfti að hafa einhverja bókhaldsþekk-
ingu og geta skrifað ensk verzlunarbréf.
Tilboð ásamt upplýsingum um menntun og fyrri störf sendist
afgreiðslu Morgunblaðsins fyrir 29. þ.m. merkt: „Áreiðanleg
— 8633".
Afgreiðslumaður
óskast til starfa í bílavarahlutaverzlun. Nokkur þekking á bif-
reiðahiutum áskilin og helzt einhver starfsreynsla.
Tilboð með upplýsingum um menntun og fyrri störf sendist
afgreiðsiu Morgunblaðsins fyrir 28. þ.m. merkt: „Áhuga-
samur — 8634".
Uppskera Chongsanri meira en tvöfaldaðist vegna „stað-
kennslu“ Leiðtogans.