Morgunblaðið - 07.04.1970, Qupperneq 10

10
MORjGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 7. APRÍL 11970
I sumarfötum í aprílsól
msm

gerðist áleitinn. Ekki var þó
séð að „ungfrúinni" líkuðu illa
tilbrigðin.
I>að var ólíkt apríldegi við
Tjörnina á sunnudaginn, lík-
ara sólbjörtum júlídegi, enda
hópaðist fólk að.
Undarlegt að aldrei skuli
hafa verið settur upp fallegur
gosbrunnur í Tjörnina fyrir
framan Iðnó. Gosbrunnur,
sem gæti verið upplýstur á
kvöldin. Þetta ætti ekki að
kosta svo ýkja mikið, en yrði
mörgum tii ánægju og yndis-
auka. Fyrir utan nú það að
ekki myndi það draga úr
gönguferðum fólks í góðviðri
á frídögum og ef til vill á síð
kvöldum. E'kki veitir af hreyf
ingunni í rafmagnaða mal-
biksþjóðfélaginu, ef fast er að
orði kveðið.
>Ó að margt búi í þokunni
er ekki laust við að maður
bölvi henni stundum og óski
sér blásturs vindanna. Til að
rnynda í fyrrasumar, það er
sumarið sem týndist í þoku
og rigningu, brá ég mér flug-
leiðis norður í land. Við lögð
um upp í svartaþoku, en vor-
um rétt búnir að taka flugið
þegar glampandi sól lék um
glugga og vængbrodda. Þann
ig gekk fiugið norður, þoku-
slæða yfir landinu, en sól í
nokkur hundruð feta hæð.
Jöklar böðuðust sól.
Skilin. eru oft glögg og
stutt á milli veðra á Islandi.
Síðasti sunnudagur reis úr
rekkju með þykka skikkju
þokuflyksa á herðunum, grár

Niðri við höfnina ríkti
sama kyrrðin hjá skipunum
og í mannlífskyrrðinni á
Tjarnarbakkanum. Skipin dól
uðu við bryggjurnar og höfðu
ekki einu sinni fyrir því að
reyna kengina.
.Þennan fær kisa'
viðrast út í Tjörnina og þá
sem hafa áhuga á henni, en
ég hef hitt fleiri sem fá aldrei
nóg af Tjörninni og þeim lífs
leik sem þar á sér stað. Þar
eru ævintýri barnanna og lík
lega er enginn staður á fs-
landi umvafinn eins mörgum
ástföngnum sporum.
En það kastast í kekki í
Tjarnarlífmu eins og annars
staðar. Lítið dæmi frá sunnu-
deginum var mikilúðlegur
gæsasteggur, sem varði elsk-
una sína með miklum bægsla
gangi, þegar annar steggur
Á flökti við

Tjörnina
og hér og þar
Það var stutt á miðin, enda pilkuðu strákamir murta af mikl
um móði. Neðri mynd: Það e r nú óhætt að vera rogginn yfir
slíkum afla. Ljósmyndir Mbl. Ámi Johnsen.
Dugmiklir strákar í bátaleik.
og gugginn með stýrurnar í
augunum. Aðeins skyggni á
milli ljósastaura í borginni.
En svo vænkaðrst hagur
Guddu og eins og vlð mann-
inn væri mælt gaf þokan eft-
ir um hadegisbil og glamp-
andi sól og vorblíða hljóp í
skarðið.
Ekki leið á löngu þar til
fólki fjölgaði á götum úti.
Barnavagnar brunuðu um
gangstéttir. börn, unglingar
og eldra rólk rann léttstígt
um göturnar og vetrarhúfur
voru skildar eftir heima.
„Guð hvað veðrið er gott“,
sagði ung kona við Tjörnina
og gamail maður snýtti sér
rækilega í rósrauðan tóbaks-
klút. Já, það var fallegt dag-
inn þann.
Mannmergð var á Tjarnar-
bakkanum og margir sátu fyr
ir framan Iðnó og kúrðu í
sólinni með hönd undir kinn.
Á vatni kúrðu fuglar, en aðr-
ir sýndu tilburði sem til-
heyra þeim tíma sem senn
gengur í hönd í heimi Tjam-
arinnar. Lítill strákur reyndi
að telja gæsirnar, en hann
átti bágt með það, þær vildu
ekki vera kyrrar.
Þegar maður sér blóm kom
ið undan hjarni á vori, er
maður viss um að vorið er
komið. Folkið á Tjarnarbakk
anum síðasta sunnudag var
eins og vorblómin.
Sumir eru stundum að fjarg
Fáar veiðibjöllur voru yfir
höfninni, enda aðeins einn bát
ur að landa. Víkingur, sem
var nýkominn úr netaróðri.
Niðri á einni trébryggjunni
á Grandanum voru margir
krakkar að veiða smáufsa.
Hæg voru heimatökin, því
mergðin var svo mikil að
enga beitu þurfti. Þeir pilk-
uðu því piltarnir eða húkk-
uðu eins og það er venjulega
kallað og ekki þurfti að kippa
lengi tiil þess að fá fisk. Lít-
il ungfrú, líklega á 4. ári sá
um að rota murtana með því
að kasta þeim af alefli í
bryggjuna. Hún lét ekki sinm
hlut eftir liggja sú litl-a, en
einhverjum hefði ugglaust
ekki þótt aðferðin kristileg.
En í hita dagsins er vísast að
vera ekki með nein vettlinga-
tök og sú litla tók við afl-
anum frá mörgum veiðimönn
um. Þau sögðust vera að fiska
handa henni kisu, svo að hug
sjónin var til staðar.
kostur á því að leika sér í
bátum á þurru landi. Nóg er
af úr sér gengnum bátunum
og því ekki að gera skemmti
lega úr garði báta með rá og
reiða til þess að vekja áhuga
unglinganna á sjómennsku.
Okkur vantar nefnilega ekki
siður sjómenn en viðskipta-
fræðinga.
Það var dugur í þessu unga
fólki á bryggjunni. Það er ef
til viill ekki rétti staðurinn til
leikja, en heillandi engu að
síður og hvað er meira heill-
andi fyrir ungan strák, en að
veiða murta við skemmtilega
trébryggju?
Auðvitað er margt fleira,
sem strákar geta gert sér til
dundurs, það fer eftir hverj-
um og einum, en þegar veðr-
ið er gott eins og síðasta
sunnudag ætti engum að geta
leiðzt og samferð með einum
slíkum degi getur dugað
lengi þótt þokan leggist ef
til vill og örugglega aftur að.
Það er svona með ísland,
það er fullt af öllu, alts kon-
ar veðri, fjöíþættu landslagi,
fuglalífi, mannlífi og svo
mörgu öðru. Þess vegna er
eina ráðið á móti að vera
fullur af fslandi.
■
“i'
í þrjátíu tonna báti skammt
frá voru nokkrir strákar að
leik. Þeir höfðu stór áform
og á tali þeirra mátti heyra
að þeir væru langt úti á mið
unum og þar var nú aldeilis
líf og fjör í tuskunum.
Það er annars hreinasta
skömm að því að unglingum
á ísliandi, dugmiMum strák-
um, skuii ekki vera gefinn
■
:
árni johnsen,
Slappað af í aprílsól við Tjörnina.