Morgunblaðið - 15.07.1970, Side 19

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 15. JÚL.Í 1070
19
okkur þó hvernig hann brást
við þegar við lentum í óvænt-
um vanda, og hvernig hann
gekk fram í að aðstoða okkur
við að leysa hann, — ekki að-
eins að hann skyldi hjálpa okk-
ur, heldur miklu fremur hvern-
ig hann gerði það. Fyrir þetta
og svo ótal margt annað langar
mig að þakka að skilnaði, en
máttvana orð ná skammt.
En nú er strengurinn brost-
inm og hljómurinn þagnaður.
Það verður furðulega hljótt við
hin snöggu umskipti. En endur-
ómurinn frá fögru lífi ymur þó
lengi eftir í hugum þeirra, sem
Guntnari kynntust, líkt og þegar
orgeltónar kveða við og sveifl-
ast millá kirkjuveggja löngu eft-
ir að leik er lokið, deyja reynd-
ar aldrei, heldur lifa í kirkj-
unni eins og ilmur.
Við hjónin sendum Hönnu,
Friðgeiri og Erlu og fjölskyld-
um þedrra einlægar samúðar-
kveðjur. á rauiniastuind um leið
og við blessum minningu Gunn-
ars frænda þakklátum huga.
Sverrir Pálsson.
Gunnar: Þetta verða engin eft
irmæli í venjulegum skilningi,
heldur er mér svo ofarlega í
huga, samstarf okkar í Kirkju-
kór Háteigssóknar um 17 ára
skeið, að ég get ekki látið hjá
líða að festa á blað þakklæti
mitt fyrir þá samvinnu og allan
þátt þinn í uppbyggingu söng-
mála á þeim vettvangi. Ég
minnist alúðar þinnar og ósér-
hlífni í starfi þínu við sköpun
þessa söngflokks og það voru
ekki talin sporin, eða fyrirhöfn
in við þjálfun hans þótt þú
gengir ekki alltaf heill til skóg-
ar. Ég veit að starf þitt í þágu
kórsins veitti þér margar gleði
og ámæigjusitundir þótt við
stundum yllum þér vonibrigðum.
Og í hug mínum ríkir aðeins
miinningiin um góðar og ánægju-
ríkar stundir þar sem milli kórs
og söngstjóra ríkti fullkomið
samspil í söng og undirleik. Ég
vil þakka þér fyrir þann þátt,
sem þú hefur gefið mér í list
þinni. Ég vil þakka óeigingjarnt
starf þitt í þágu Kirkjukórs
Háteigssóknar. Ég vil síðast en
ekíki sízt þaklka persúnuleg
kyninii, vinarhug þinn og hjálp-
semi, ég tel það innlegg í and-
legan velferðarsjóð, að kynnast
möninum eins og þér.
Þú hefur lokið þessum áfanga
á eilífðarbraut, þú hefur lokið
honum með sóma. Þú hefur skil
ið eftir verðmæti af verkum þin
um hér, sem er þér verðugur
bautasteinn. Og einlæg og ör-
ugg trú þín mun veita þér góða
heimkomu. Og minningin geym-
ist.
Hanna: Þér, börnum ykkar og
öðrum aðstandendum, votta ég
miína dýpstu samúð,
Höskuldur Egilsson.
ALLT of sj'aldiain huigieiðum við
það á okkar lífsferð, að gtóðir
viniir og féiaigar eru oitokur léðir
uim stundarsiakir. Þegar viinur
hverfur ototour, eiguim við aðeins
endursk'iiniið frá birtumini, sem
hasmn bar inn í líf otoikar, og hug-
urinin fyllist þöklk.
Guinnar Ségurgieirsision er horf-
inn o© ég hlýt að flytja fláein
þakkarorð fyrir allt það, sem
hamin var bömum miím.um og
hekniili okkar. Em ósjálfrátt
hvarfiar huigurimin heilan manns
aldur aftur í tíimainm.
Umig stúika keimur til Akur-
eyrar oig á eima ósk í brjósti, en
hún er sú að læra að leika á
orgel. Hún hafði brotizt í þvi áð
eigmast lítið orgel, eitt hið fyrsta
í sveitiinmi. Hún kamst í húsið
til binmia miertou áigætishjóna
Sigurgeirs Jórussonar söngkenm-
ara og Friðritou Tómiasdóttur
itooiniu hamis, siem áttu stóram barna
hóp, og fyrir að líta eftir böm-
umuim ag hjálpa húsfreyjunni
ætlaiði húsbómdiimm að kernma
henrnii að spila. Þesisi stúlka varð
síðar móðdr miím, og bún var til
hinztu isitunidar þakfclát fyrir dvöl
irnia í þeiSBu m.úsík-heianili og
miimmtiist verummiar jþar alla tíð
mieð hlýjuim hiuiga ag virðinigu.
Nú líður lamgur tími. Unga
stúlkam giftir sig og eignast
sjálf mörg börn, og þagar hún
flytur aftur á fornar slóðir, eru
börn Sigiurgeirs stálpuð og full-
orðið fólk. En þá semdir hún
börn sin til gamla kenmarams
síns til þesis að fá tilsögn í org-
elspili. Eitt þessara bama var sú,
er þeissar línur ritar. Nú var
Guninar kvæmtur sinni góðu komu
ag suimartíma eirnn leit sg eftir
litlu fallegu bömiumiutn þeirra,
sema þá voru umig að árum. Og
enn líða mörg ár. Þegar við hjón
in fluttuimst til Reykjavíkur fyrir
12 áruim með tvö umig börn otok-
ar, var þráðurinm tekinn upp á
nýjam ledik, það var þriðja kyn-
slóðim, sem átti að fá áð njóta til-
sagnar — „læra að spila“ eins
og það var kallað, en nú var
Sigurgeir borfim af sjónarsvið-
imiu, en Guinmiar sonur hams, sem
hlotið hafði ríkulaga músíkgáfu
auik allra manntoostamna, sem
hanin bjó yfir, varð sjálfkjörinm
fyrsti keinniari þeirra.
Aldred verður þatokað, hvemig
hanin tók börmiuinum oig leiddi
þau fyrstu skrefim á furnd tónlist-
arinnar. Hann var óvenjulegur
toenmari. Allt, sem hamm lagði á
sig fyrir bönnin, taldá hamm ávinn
ing fyrir sjálfan sig. „Þau gefa
mér svo m’kið,“ sagði hann eitt
simn vfð miig, og hiomium t'annst
hanm vera mdkill baminigjumað-
ur að fá ;,að keniraa eiinum“, einis
og hatnin orðaði það, hafa hjá
sér litla barnssiál og mega leið-
beinia og fylgjaist með þrostoan-
um. Eitt sinm á mieðan ég stjórn-
aðd barniatímum í útvarpinu,
nefinidii ég það við hanm hvort
við ættum ekki að fá mofakra eim-
leikara úr hóprnum hanis til þess
að leitoa í baroatiimamum. Ég
gleymd aldrei srvarinu: „Nei niei,
mei, góðia mín, eklki eninlþá. Þetta
er lítill gróð'rarreitur og hér
verður allt að fá að vaxa í friðV'
Ég var fljót að draiga ósk mína
til baka. En Guinnar hafði samt
mikinn stoilninig á því að kenna
börnumum að komia fram, og
suninuidiaigs-toonsertiaimiir voru fast
ir liðdr í námd bamamna. Þar var
ekkert miargmenmii, erugar auglýs
inigar, etokert Uímstanig. Það voru
aðeims bömdm hans og toemmiarinn
þeirra, siem þar funduist. Eg sótti
eitt sinin barn mitt af slíkuim
tónleitoum og gleymi því ekki.
Börniin voru að tínast i burtu
oig keminiarinn stóð brosandi í for-
sitofumini og kvaddd hvert og eitt
með hamdabaindd. Sparibúinn og
ljómiamdi af ánæigju bauð hann
mér imrn. A borði voru blóm og
logamidd kertaljós — það var
regluleg hátíð í stofummi hamis.
Allt var þeititia autoastarf og aldrei
sikrifað á nedmia reiitaniiniga. Svo
liðu árim og Gummiar skilaði
börnumum til antmarra keniniara,
þeigar homium fainimst tími til korn
imn að breytia til og bæta við því,
sem hanin sjálfur taldd sig ekfci
eiga alð gera. En hainin sleppti
ekki af þeirn henddmini né hug-
anuirn, hamn fylgdiist með þeim
til hiinzitu stundar og gladdist yfír
fraimtföruim og þrostoa, gaf þeirn
bætour oig nótur, gramimiófóntplöt-
ur oig síðast en ekki sízt vin-
áttu sínia, sem hann sýndi á svo
miargvísieigan hátt.
Ég tel víst, að aðrir muni minn
ast starfs hans við kirkjuna, en
hamin var organleiiteari í 17 ár,
æfðd sönig og stjórnaði kórum og
allt var giert af sömu alúð og
kærleika til tónliistiarinmar, siem
átti hug hams og hjarta frá fyrsrtu
tíð.
Það var hryiggið á heimili
miíniu, þeigar Gunmar veiktist, en
mitoil gleði, þegar aftur rofaði til
og öllum sýndiist heilsa hans á‘
batavegi. Og mest vadð gleði okk
ar, þeigar við hittuim hann á síð-
ustu tónleikum nýafstaðmnar
liistahiátíðar. En srvo kom kallið
skyndilegia, og nú er þesst góði
viniur horfiinm.
Frá mörgum ungum hjörtum
oig fjölmiörgiuim heiimdlum sitreymia
hlýjar kveöjur ag þakkir, þegar
Guninar Sigurgeirsison er kvadd-
ur hinztu kveðju. Endurskinið
frá birtuninii, sem bamin bar inn á
heimdli oklkar, muin aldrei hverfa.
Anna Snorradóttir.
MITT í önin dagslinis hirun 9. þ. m.
var mér tilkynmlt að Gummtar
Siigurgeiinsson vseri látiiinm. Svo
drjúgan skerf á þessú miaðuir í
fj'ársjóði miinminiganinia að ég flinn
dtieirlka löniguin til þess að komia
á fnamtfært niotokruim kveðjuim og
þatokaroirðlum.
Þegar vimiarlát bemsrt mianinii tiil
eyrma hverfluir huiguirúnm óisijálf-
rátt flil liðimis tímia. Miisimiumiandi
buigstæðair mánininigar Skílur hver
imaðuir eftir siig við visitiastoiptim,
stuniduim eru þessar miimm/iinigar
svo umvafðair ljóimia tilveruminiair
að þær eru ógleymianlegar ag
vairpa ávallt ljósli inin í líí þeirira
sem eftliir lifa. Ég sfcaldinaði við
er fragniin banst. Ýmisiir aittouirðöir
þyrptuslt flram í huga míniuim og
ég famin >að það var saimiemgiinlegt
mieð þeiim ölluim, aið þeir vörp-
uiðu ljósd' á liðmia diaiga.
Ég kymmitislt fynst Gunmiari Sdg-
uirgeinssynd ©r ég, rúmlaga tví-
inigur að aldrú, kom til Reykjia-
víkur vestan frá Breiðafírði, árið
1942. En þá hö'fðu Bireiiðfirðiinigar
hór syðra myndiað mieð sér
mjög fjölmieninián áttlhaigafélagls-
stoap, Brieiðfiiirðlimigaifélaigið, svo
sem títlt var á þeirn áruim, er
Sólksisrtiraumiurtnm var sam miestur
úr drieifbýliimu til hötfuðsit/aðiainimis.
Ég baifðii ekki dvalizt hér miamgair
vitour, er ég var orðdmin félags-
miaður og þáttitiatoamdi í ýmisiuim
viðfamigaefnuim þess. Bn það sem
mér er allria minmiiisisltæðiast er
þátitlbaltoa mím í Bireiiðfirðimga-
kóimiuim, sem stofraaður var inm-
an félaigsinis.
Ekki er mér kuinmuigt uim
hvarinilg það atvdlkaðiiislt að Giu/nin-
ar Sigurige'irssoin varð söngsrtijórá
þessa breiðfirzka sömgflotoks, því
Guminiar var Þirageyingur að ætt.
En þar uirlðu ofckar fyrsitu kyrarai,
er ég ásiamt eirauim vimi mdinum
að veisitian, fóx hoim 'til Gunmiaris,
og bairan lét mig symigja eimisömig,
'tiil að vita hvorrt hæigt værd að
iniotiaat við rödd miraa í samsörag.
Mér er þassi heimisóton föst í
míiinmii fyrir það hvað mér faninslt
þessi miaður einSbakleiga lj'úí-
miainmlegur, og fraimkomian verto-
aði stnax þarantig á miig, að hér
'miunidli góður drenigur á fieirð,
eradia reyndásf mér svö æ síðam.
Þótt Guinmiair vært VeStianimönin-
uim lítt touraniuir í fyrstu, ledð etoki
á löngu þar rtiil hanin átitli fjöl-
rnariga tareiðfdirz-ka virnii, og þá
sérstaklega sömigfólkið í Brieíð-
fli-rðinigakórnium. Umdir gtijóim
Guniraaris flainmst otokur kóirimin
vena stiolt BireiðifliirðSiragafélagsiirns.
Han-n laigðd mikið sta-rif af mörk-
uim, sem félagið vi'rti og þafck-
aði mieðal 'araniars mieð því að
gera haran að heiðu-rsfé 1-ag'a siin-
um. Vil ég raú sérsitiaklega fyr-
iir toönd Bireiðffiirðiniga'félagsliinis
þaikka honiuim það ómetanlega
starf, seim hanin lagðd Artaim á því
svirði, sem stiyirkir og göfigar
-hvenn félagststoap.
Breiðlflirðiiragakóriinin fóir nlokkr-
ar söngferðir til Breli'ðafjiairðair
undir -Stjórn Gunmiars. Er rraér
sórsitakleiga miimmiisatæð sömigför,
sem fairmn var í júinií 1945.
Hin ógleymiainlega miáttúiruifieguirð,
þegair sól dkain yfir suinidiuim
Breálðaíj-ai-ðiair, næstum þvi mórtit
og daig sniertd á ógleymianlegan
hátt hiran samstillitia syragjandi
hóp uiradlir öruiggri bandleiiðislu
.sömigstjóira síins.
Ég máininlist þessairair ferðar -hér
í fymsba lagi <aif þvi að hún vairð
Guininart alveig sónSbalkleiga huig-
stæð, svo oft síðar þunfltli hanrn
að lýsa því fyrfir mér hvaða á-
hrfifluim hann hefði orðlið fyr-iir,
þagair hiairan sbóð á skipsfjöl ó
Jónismiessunióitt og stilltli sarraain
sbremgi sönigs og sálair farþeig-
aninia, mieðatn Skiipið -klauf -gullli
slagiinin hafflötliin\n á leið úr
ÞorSkafliirði til Flabeyjar. í öðru
lagi er mér þessi ferð mijöig
miiranfisstæð fyriir það, að á leið-
ininá heim gerðist það, að Við
fjóriir 'SÖnigmiamn úr kórrauim
mynduðum með oktour félaigs-
skap, kvartiett, sam við síðar
nefndum „Lenlkbræðúir". Það
valktd sbrax miikla abhygli sönig-
Sbjórams, er hanm beyirðli okkuir
Sbilla raddiiir okkar saimiain í tveiim
löguim er vdð kumniuim. Við fjóir-
mianiniinigarnir garðum dkkuir -elkki
í hugairluinid á þeiirri sturad/u, aið
Við áittuim eifbiir um niokkur/ra átia
bil að sam-æfa sörag og sym/gjia á
fjölmömgum sböðum fyriir full-
um húsum áheyrend-a mieira og
miiniraa uindir handleáðslu Gunm-
airis Siigur.geirssomiair. Of lanigt
miál yrðii upp að teljia all-
ar þær ógl-eyrraanleigu sam-
verustlundir eem við fjóir-
mienmiiiragarmiiir átturn á þess-
uim árum mieð þessum ágæta
félaiga ökkair. En ég vil fyrir
hönd okkair allria, mú, þegar hin
óþekktiu lanrdaimæri skilj-a okkuir
að, færa fram þaltokiir okkar fyrir
ómiebamlaga leiðsögn á söragætf-
inigum, og á söngpallinium, svo og
við f jölmörg önniuir tækifæm þeig-
ar mest á treynidli. Mteð virðinigu
og þökk er Guniraair kvadduir af
ok’kuir öllum og fjölskyldum
okkar.
Það er götfugt hlubskiþti að
helga ævistarf si'tt tónlistinind,
þeiirri lást sem öllum listiuim
fremur göfgar og Styrkár m'anmis-
sáliraa og lyfltíir henmi á feguinstu
svið -mianinlífsánis. Þeitltia hlutslkiptli
valdii Guninlar sér.
Aðalstarf hans' vair að k.enoa
píaniólei'k og ég hygg -að sá raem-
enidahópur ®é æði stór, siam raú
á þegsarí kveðj-usitiuradiu miiiranislt
hianis mieð hlýj-uim þaikkarhug
fyriir þá harodleiðslu, sem h-ainn
veiifti þeám yör enfliðair toirfæruir
í byrjun tónliiSbarniámsiins. Á
seininli árum var Guraoar éimmæg
söngsbj'óri og organiisti Háteágs-
kir/kj'U, og vair honium það sibau’f
mjög huigleiikið.
Gunmiar áit'ti ýmiiis öniniuir áhuga-
mál en tónlistiinia, og hygg ég að
flesit af þeim hafii veirið tanigd
við það fla/gna sem lífiið býður
okkuir. Sérstaiklega var homuim
h'Uigleitoiiran gróðiuir jarðlair og him
íslanztoa raáttiúira, svo sraortónin og
hrilfinin var hann, þegar hún
skartaiðti siniu feiguirötia.
Gunniair var hár maðuir vexti
og friðu/r, einshaikt ljúfmienmi í
allri flramlkomiu og hafði sénstiakt
lag á því að ffimnia ávallit björiuv
hliðdiraa á öllutm viðfanigsiefnum.
Á -hiiniuim fjölmiörigu samvenu-
stundum sem ég ábti rraeð horaum
sá ég hanin aldreS sk-iptia s'kaipi.
Og raú þegia/r ég renini hugamiuim
yflir þessi kyninli fininist mér að
geniginin sé miertour maður og
dnemiguir góður, sem bar mer'ki
himis þrostoaða miaranis, pnúð-
meninskumia, ljúfimierunisikuina og
biróðuirkær leitoanin.
Efltirlifamidíi komu h’aras, frú
Höniniu Siiguirgeiirssan, bönrauim
þéirra, Erlu og Fri-ðgeári, svo og
ölluim öðriuim ætit-imgjum færi ég
saimúðark veð j uir.
Ástvaldur Magnússon.
Verzlunin verður lokuð
til kl. 1 í dag vegna útfarar Fridtiof Nieisen heildsala.
HJÖRTUR NIELSEN H/F.
Templarasundi 3.
LOKAÐ
eftir hádegi á morgun, fimmtudaginn
16. júlí.
Björgvin Schram
heildverzlun.
SKRIFSTOFUR VORAR VERÐA
Lokaðar
eftír hádegi á morgun vegna útfarar fosætisráðherrahjónanna.
SÖLUMIÐSTÖÐ HRAÐFRYSTIHÚSANNA,
TRYGGINGAMIÐSTÖÐIN H.F..
JÖKLAR H.F.,
MIÐSTÖÐIN H.F.
Vegna jarðarfarar
dr. Bjarna Benediktssonar forsætisráðherra frú Sigríðar
Björnsdöttur og Benedikts Vilmundarsonar verða skrifstofur
okkar og verzlanir lokaðar frá kl. 1 e.h. fimmtudaginn 16. þ.m.
HEKLA hf.
Laugavegi 170—172 — Sími 21240.
TILKYNNING
UM LOKUN
Undirrituð samtök beina þeim tilmælum til
félagsmanna sinna, að fyrirtæki þeirra loki
skrifstofum sínum og verzlunum á morgun,
fimmtudaginn 16. júlí frá kl. 1—4 vegna
jarðarfarar frú Sigríðar Björnsdóttur, Dr.
Bjarna Benediktsson, forsætisráðherra og
Benedikts Vilmundarsonar.
Félag ísl. stórkaupmanna,
Kaupmannasamtök íslands,
Verzlunaráð íslands.