Morgunblaðið - 15.07.1970, Side 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 15. JÚiLÍ 1070
GUÐBJÖRG GUÐMUNDS
DÓTTIR - MINNING
Fædd 19. júlí 1908.
Dáin 7. júlí 1970.
GULLA frænka er dáin. Það
finnst okkur svo ótrúlegt, og við
eigum avo bágt með að sætta
okkur við það, en þetta er leiðin
okkar allra, því Guð gefur og
Guð tekur.
Gulla frænka, eins og við
köiluðum hana í daglegu tali, var
hvers manns hugljúfi. Alltaf var
hún reiðubúin til að hjálpa
hvort sem var á gleði- eða sorg-
arstund. Margs er að minnast,
þegar við lítum yfir farinn veg.
Gulla hét fullu nafni Guðbjörg
Svanlaug, fædd 19. júlí 1908,
dóttir hjónanna Mattínu Helga-
dóttur og Guðmundar Guðnason-
ar skipstjóra. Hún giftist í júlí
árið 1935 Birni Björrtssyni hag-
fræðinigi bæjarins. Þau eignuðust
tvær indælar dætur, Ásgerði
Bimu og Helgu Mattínu. Mann
sinm missti hún árið 1956, en
þá var Helga aðeins 11 ára
gömul, en Birna nýgift. Hún lét
sér mjög annt um þær, og það
var hennar heitasta ósk að vera
þeirra stoð og stytta og bæta
þeim föðurmissinn svo sem
framast mátti verða. Og henni
varð að ósk sinni. Dæturniar og
fjölskyldur þeirra reyndust
henni vel, og guldu henni ástúð
henmaT og umhyggju, enda var
ekkert það, sem hún ekki vildi
gera fyrir þau, og þeirra böm,
eins og alla aðra. Okkur systkin-
unum reyndist hún sem bezta
frænka, og var ákaflega góð við
okkur. Þó svo við vissum að hún
var haldin ólæknandi sjúkdómi
í mörg ár, þá kom þetta sem
reiðarslag yfir okkur, þegar við
fréttum lát hennar. Hún var svo
dugleg og andlega sterk, og vildi
aldrei tala um sjúkdóm sinn og
bar hann með æðruleysi.
Ég veit að Gulla frænka,
myndi ekki vilja að ég skrifaði
einihverja lofgrein um hana, og
því eiga þetta aðeins að vera
fátækleg kveðjuorð frá mér og
foreldrum mínum, fyrir þá hjálp
og hjartahlýju sem hún auð-
sýndi okkur alla tíð.
Elsku Gulla mín, nú veit ég
að þú ert komin til ástvina þinna,
og þeir hafa tekið þér tveim
höndum. Þakkir okkar allra
fylgja þér yfir landamærin
elsku frænka mín.
Gurrý.
AÐ morgni hins 7. júlí s.l. and-
aðist Gulla frænika, í Borgar-
sjúkrahúsinu. Hún var ekkja dr.
Bjömis Bjömssonar hagfræðinigs
bæjarins, en hanin dó 3. janúar
1956. Var þetta henni þurag raiun
og dætrum þeirra, Birnu nýgiftri
og Helgu í bernsku, að vera
þaranig sviptar hirani styrku hönd
eigiramararas og föður. En það
var síður en svo að Gulla lét
hugfaliast. Nú kom í ljós hví
líkurn styrk og skapfestu hún
var gædd. Hún gekk þó ek'ki heil
til skógar um þessar mundir, því
undanfarin ár hafði hún þjáðst
af erfiðum sjúkdómi, sem enigin
bót fékkst við. En nú, þegar
örlögin skoruðu hana á hólm,
gjörðist hún ótrauð Skjól og
skjöldur dætra sinraa, og niaut
þeirrar gleði síðar, að sjá fjöl-
skyldur þeirra datfna. En barraa-
bömin elskuðu ömmu sína. —
En frændlið Gu'llu og vinir
rautu eiranig sömu ástúðar og um-
hyggju sem aðrir ástvinir henn-
ar. Síðustu samfundir okkar
murau aldrei líða okkur úr minrai.
Við litum inn til heraraar, þar
sem hún lá í sjúkrahúsinu
þungt haldin, enda varð sú raun-
in á, að þá var skammt eftir að
leiðarlokum. Hún minntist ekki
einu orði á sjúkdóm sinn og van-
líðara, en harmaði aðeiras, að nú
gat hún ekki komið og fagraað
með okkur eins árs afmæli dótt-
ur okkar. Okkur þykir vænt um
þessa minniragu, hún lýsir Gullu
svo vel. Alla vildi hún gleðja
og öllum gera vel.
Enda þótt Gulla hafi kvatt
okkur að sinni, þá lifir hjarta-
lag hennar áfram í dætrum
hennar og bam'abörnum. Harm-
ur okkar er sár, en við vitum
að harmur dætra heramar og
fjölskyldraa þeirra, er enn sárari.
En vissan um það, að Guð held-
ur vemdarhendi sinrai yfir okk-
5 flokka stjóm
í Finnlandi
Helsinki, 13. júlí NTB
ÞINGFLOKKUR Sænska þjóð-
flokksins ákvað í dag að taka
þátt í samsteypustjórn fimm
flokka, sem Ahti Karjalairaen
myndar.
Aðrir flokkar, sem þátt taka
í stjórnirarai, eru Miðflokkurinn,
Féll með glugga-
rúðu í fanginu
MAÐUR, sem var að setja 4 fer
metra rúðu í glugga í húsi við
Safamýri, féll niður af fyrstu
hæð og rúðan með. Hafði mað
urinn tyllt rúðunni í karminn og
var að búa sig undir að festa
hana, er dragsúgur myndaðist og
feykti rúðunni út. Manninum
tókst með naumindum að forða
sér undan níðþungri rúðunni, og
mun því ekki hafa slasazt alvar-
lega.
Sósíaldemókratar, Kommúnistar
og Frjálslyndi flokkurinra.
Er þess vænt, að Karjalainen
muni birta ráðlherraflokk sinn á
miðvikudag.
G.O. Sars
í loðnuleit
Björgvin, 13. júlí — NTB —
HAFRANNSÓKNASKIPIÐ G.
O. Sars, sem nú er við loðrau-
leit á svæðinu frá Bjarnarey
til Svalbarða og að Barents-
hafi hefur undanfarna daga
kannað vesturhluta svæðisins
fyrir norðan Noreg og gvæðin
umhverfis Bjarnarey og norður
á bóginn að suðurodda Sval-
barða. Tilkynnti skipið sl. laug-
ardag, að á Bjamareyjarsvæð-
inu hefði fundizt loðna á 20—
60 mílraa breiðu belti út af eynni
nema fyrir norðaustan hana.
ur og að við hittumst öll aftur,
þegar okkar tími kemur, léttir
sorg okkar.
Megi Guð styrkja ykkur, kæru
systur, og fjölskyldur ykfcar, og
vera yfckur hin styrka stoð í
rauraum ykkar.
Guð blessi þig, Gulla mín.
Friða og Matti.
f DAG er til moldar borin Guð-
björg Svanlaug Guðmundsdóttir,
eins og hún hét fullu nafni, en
hún lézt 7. þ.m. En af öllutm sín-
um mörgu ættingjum, venzla-
fólki og vinum var hún ævin-
lega kölluð Gulla Guðmunds.
Hún var fædd 19. júlí 1908 og
voru foreldrar hennar Mattína
Helgadóttir og Guðmundur
Guðnason skipstjóri, stórbrotin
og harðdugleg heiðurshjón, en
þau létust fyrir fáum árum í
hárri elli. — Gulla ólst upp í
stórum systkinahópi á umsvifa-
miklu heimili, en fór ung að
vinna fyrir sér við ýmis verzlun-
arstörf. Árið 1935 giftist hún
Birni L. Björnssyni hagfræðingi,
ágætum dugandismanni. Þau
eignuðust tvær dætur, Ásgerði
Birnu, sem er gift Vi'l'hjálmi
Hjörleifssyni brunaverði, og
eiga þau fjögur börn, og Helgu
Mattínu, sem er gift Markúsi
Sveinssyni tæknifræðingi, og
eiga þau tvö börn.
Björn dó fyrir aldur fram
1956. Til þess að sjá sér farborða
fór Gulla þá til Kaupmanna-
hafnar og lærði hársnyrtingu og
stundaði þá iðn síðan, meðan
kraftar entust. Fyrir meir en
tveimur áratugum kenndi Gulla
erfiðs og ólæknandi sjúfcdóms,
sem ágerðist unz yfir lauk.
Þetta eru í örstuttu máli ævi-
atriði Gullu, mágfconu minnar.
Ég þekkti Gullu frá þvi að hún
var lítil telpa. Hún var þá þegar
óvenjulega tápmikil og kröftug,
eins og hún átti kyn til, hug-
rökk og óvílsöm, fljót til og
sporlétt, hjálpsöm og greiðvikin,
bjartsýn og glaðlynd, hispurs-
laus og hreinskilin.
Allir þessir eiginleifcar hinnar
ungu telpu entust Gullu alla tíð
allt til hinztu stundar. Þrátt fyr-
ir áföfi og erfiðleika, sem hún
mætti, hélt hún hugrekfci slnu
og glaðværð. Og þó að hún vissi,
að hinn langvarandi sjúkdómur
hennar var ólæknandi, og hún
væri oft þjáð, minntist hún
aldrei á það og kvartaði ekki.
Við vinir hennar gerðum okkur
því kannski ekki grein fyrir
því, hve langt leidd hún var.
Hún var alltaf sú sterka, sem
aðrir leituðu til í sínum erfið-
leikum. Dætrum sínum og síðar
teragdasonum, var hún í sanfc-
leika mikil Og góð móðir á alla
lund og stoð þeirra og stytta,
í hverjum hlut, enda kunnu þau
vel að meta það. Og barnabörn-
um sínum var hún hin ágætasta
amima, sem gott var að koma til.
Og þannig var hún öllum sinum
vandamönnum.
Ég á sjálfur Gullu mágkonu
minni margt og mikið að þakka
á meir en hálfrar aldar sam-
veru okkar. Hún var mér alla
tíð trygg og hollráð vinkona,
eins og hin bezta og ástúðlegasta
sytstir.
Með þessum fátæklegu orð-
um vil ég þakka henni allt, sem
hún var mér og mínum um leið
og við hjónin vottum hinum
nánustu ástvinum hennar samúð
okkar.
Einar Magnússon.
GUÐBJÖRG Guðmundsdóttir,
fædd 19. júlí 1908, dáin 7. júlí
1970. Á sólbjörtum sumarmorgni
barst mér fregnin, þú varst horf-
in, Gulla mín. Það dimmdi yfir,
enda þótt ég vissi, að um roargra
ára skeið hafðir þú eigi geragið
heil til skógar, þá bjóst ég við
leragri samleið. En dauðinn kemur
svo oft á óvart, og þar fá óskir
rraamras engu um þokað. — Að-
eiras nokkrum dögum áður höfð-
um við dvalið kvöldstund sam-
ara í góðviraa hópi, ásamt dætrun-
um þíraurn tveim elskulegu. Og
enda þótt þú þá feragir leyfi af
sjúkrahúsinu til að vera með
okkur, datt mér ek'ki í huig að
sá fundur yrði okkar síðasti.
Það er svo margs að minraast
og þakfca þér frá liðnum árum.
Eiginmenn okkar voru bræður
og því tókust svo fljótt með okk-
ur raáin kynrai, enda jatfnaldira
og byrjuðum búskap og hjúskap
um sama leyti og aldrei bar þar
á nokfcum Skugga. Oft var til
þín leitað, er ég þurfti að
skreppa til Reykjavíkur rraeð
börnin min, urag, eitt eða fleiri,
og alltaf var heimili þitt okkur
opið, alltatf sama hlýja viðmótið
og umhyggjam frá þinni hendi.
Það vil ég nú þafcfca af heilum
huga, er vegir okkar skiljast um
sinn.
Það er mikil'l sjónarsviptir, er
þú ert ekki leragur í vina hópi,
en sárastux er söknuðuirinn
dætranma þinma og litlu bam-
anna, sem amma strýkur nú ei
Fridtiof Nielsen
— Minningarorð
Gott tímorit er til sölu
THboð óskast. — Upplýsingar gefnar á lögfræðiskrifstofu
Sigurðar Helgasonar hrl., Digranesvegi 18, Kópavogi. Simi
42390.
F. 20/6. 1890. — D. 7/7 1970.
Til moldar oss vígði hið mikla
vaid
hvert roamnslíf er jörðin elur.
Sem hafsjór er ris roeð fald við
fald
þau falla, en Gu'ð þau telur.
Því heiðloftið sjálft er huliðs-
tjald
sem hæðanna dýrð oas felur.
E. Benediktsson.
Fridtiof Nielsen viraur minn
er allur. Haran lézt í Borgarspít-
alanurn í Reykjavik að morgni
þriðjudagsins 7. þessa roáraaðar,
eftir lanigvarandi vaniheilsu, rétt
áttræður að aldri. Þar er genig-
iran góður dremigur og mikill
manwkostaroaður. Leiðir okkar
Fridtiofs láigu saman ’fyrir þó
nokkrun. árum, og þrátt fyrir
allmikinn aldursmun, myndað'ist
á milli okkar gó'ð og söran vin-
átta, sem aldrei bar skugga á, og
reyradist hiainra mér hinm bezti
dreragur í hvívetraa og á ég marg-
ar góðar mimmimgar frá sam-
verustundum okkar. Hann var
heilsteyptur persómuleiki, hafði
ákveðniar skoðanir á mönnum og
málefnum og var sannu-r viraur
viraa siraraa. Fridtiof hafði með
höndum um tuigi ára all umfarags
mikla og raotadrjúiga uimboðs- og
heildverzlun hér í borg, og var
virtur vel í sírau starfi af öllum
þeim fjölmörgu, er við hiann áttu
viðskipti, sökum duigraaðar síns
og anniarra manmikiasta. Haran var
fæddur á ísiatfirði þairan 20. júraí
1890, soraur Sophuisar Nielsen,
kaupmianras þar, og konu hans,
Þórumiraar Blöndal Nielsen.
Við fráfall Fridti/otfs votta ég
leragur hlýrri hönd. Votta ég
þeirn og öðrum ástvinum þínum
hjartaralega samúð okkar hjóra-
anma og barraa okkar, sem sum
eru fjarstödd, svo að þau eigi
geta sýnt þér þann þaikklætis-
og virðiragarvott að fylgja síð-
asta spöliran.
Elsku Gulla mín, „far þú í
friði, friður guðs þig blessi.“
Pálína Þorsteinsdóttir.
HÚN amma Gulla, stoðin okkar
og styttan, gleðigjafiran og huigg-
arinn er horfin sjónum okkar.
Við bamaböm heranar sex eig-
uim henmi svo ótal margt að
þafcka, þó á misjöfnum aldri
séum. Því amma var söm við
okkur öll. Alltatf var hún fyrst
ti'l að Skilja vandamál okkar,
allitaf fyrst til að greiða úr vand-
ræðum okkar, þolinmæði henn-
ar við að hlusta á okfcur og
segja okkur söguæ, það verður
ógleymanlegt.
En á þessari sorgarstundu
viljum við þakka Guði fyrir
hana ömmu okkar og um leið
biðja hamn að blessa hana og
varðveita.
Sá daigur kemur elsku amma
að við hittumst að nýju og í
fullvissu þess kveðjum við þig
að simmi.
Bjöm, Margrét Helga,
Guðbjörg, Björn Guðmundur,
Sveinn og Vilhjálniur Þór.
f dag er til moldar borin Guð
björg Guðmundsdóttir, ekkja
dr. Björns Björnssonar frá
Núpdalsturagu, hagfræðirags
Reykjavíkurborgar. Dr. Bjöm
var föðurbróðir mannsins míns,
Sigfúsar Bjamasonar, og þegar
þau Bjöm gengu í hjónaband
tengdust heimili okkar órjúfandi
vináttuböndum. Því er það að
mig langar nú til að skrifa fá-
ein kveðjuorð og þakka liðin ár.
Guðbjörg var sérstæður per-
sónuleiki skýr og raunsæ í
hugsun hjartahlý svo af bar, og
þá fyrst og fremst gagnvart
þeim, sem minni máttar voru,
enda bar hún djúpa lotningu
fyrir öllu lífi. Hún var höfð-
ingi í sjón og reynd, enda kom-
in af sérstöku myndar- og at-
orkufólki þar sem fléttuðust sam
an ættir bænda og sjómanna.
Þegar hún missti mann sinn fyr
ir fimmtán árum síðan lét hún
ekki bugast. Með atorku sinni
og fyrirhyggju studdi hún dæt-
ur síraar til mennta og naut síð-
an þeirrar gleði að sjá þæreign
ast góða maka og heilbrigð og
efnileg böm. Það er dýr sjóður
sem hún kunni líka að meta og
bakka.
Það skarð, sem nú er höggvið,
verður ekki aftur fyllt, en
minningarnar lifa þó maðurinn
deyi og eins og skáldið sagði um
lok viðburðaríkrar ævi: — „Vort
líf sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir“. Það
er takmarkið. Sé því náð er allt
fengið og við getum aðeins bætt
við: Hjartans þökk fyrir allt.
R.Í.
ættinigjum hanis míraar innileg-
ustu samúð og þá sérstaklega
Hirti bróður hans, siem einn lifir
eftir af stórum systkiraahóp, en
rrueið þedm bræðrum var alla tíð
afar kært
Far þú í friði, vimur miran.
Hatfðu hjartaras þafckir fyrir allt.
Páll Skúli llalldórsson.