Morgunblaðið - 16.06.1971, Side 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 16. JÚNl 1971
Sigríður Jónsdóttir á
Egilsstöðum - Kveðja
Fædd 26. maí 1891.
Dáin 9. júni 1971.
SIGRlÐUR Jónsdóttir frá Egils
stööum andaðist i Landspítalan-
um í Reykjavík þann 9. júni si.
Útför hennar veröur gerð í dag,
miðvikudaginn þann 16. þ. m.
frá Egilsstöðum og v - hún
iögð í heimagrafreit þai
Faðir Sigriðar, Jón Bergsson
á Egilsstöðum var bóndi, kaup-
maður og um skeið kaupfélags-
srtjóri, póstafgreiðslumaður og
íyrsti símastjórinn þar. Hann
varð sjóndapur um aldur fram
og alblindur í mörg ár. Homim
reyndist vel að nota augu og
hendur þessarar dóttur sinnar.
Sigríður, sem hafði erft gaman-
semi og létta kmd föður síns,
lærði ung að umgangast og af-
greiða fólk. Það varð hennar há-
t
Faðir okkar,
Eggert Runólísson,
Laugavegi 147,
andaðist að heimili sinu föstu-
daginn 4. júní
Jarðarförin hefur farið fram.
Fyrir hönd okkar systkin-
anna,
Jón Eggertsson,
Hjalti Eggertsson,
Magnús Eggertsson,
Edda Eggertsdóttir.
skólamenntun. Hún umgiekkst
fólk af meðfæddri háttvísi og
afgreiðslustörf léku i höndum
hennar, fyrirhafnarlaust að þvi
er virtist. Sigriður var nokkrum
árum eldri en ég. Það man ég
að þegar ég, ungur stráklingur,
uppburðalaus og dauðfeiminn,
átti erindi við hana þá leit ég
upp til þessarar fögru og tigu-
legu stúl'ku. Hún var fijót að
venja mig af feimninni, en ég
leit upp til hermar alla sevi. Ég
var ekki einn um það. Hún var
hefðarkona eins og þær gerast
beztar.
Sigriður var fædd á Egilssíöð-
um þann 26. maí 1891, dóttir
þeirra hjóna þar, Jóns bónda og
kaupmanns Bergsisonar prófasts
í Vallanesi Jónssonar, og konu
hans frú Margrétar Pétursdótt-
ur bónda í Vestdai, Sveinssonar.
Sigriður 61®t upp í stórum systk-
inahópi. Einn bróðir hetnmar er
látinn, Bergur bóndi á Ketilsstöð-
um. Hin eru þau: Þorsteinn frv.
kaupfélagsstjóri Héraðsbúa á
Reyðarfirði, Sveinn bóndi á Eg-
ilsstöðum, Egill læknir, lengst af
á Seyðistfirði, Ólöf frv. verzlun-
t
Sesselja Runólfsdóttir,
Langeyrarvegi 8 B,
Hafnarfirði,
lézt að Elli- og hjúkrunar-
heimilinu Grund 12. þ.m.
Jarðarförin auglýst siðar.
Vandamenn.
t
Maðurinn minn
BERGUR KRISTÓFERSSON
Keidunúpi,
andaðist í Borgarspítalanum 13. þessa mánaðar. Jarðsett
verður irá Prestbakkakirkju á Síðu, laugardaginn 19. júní
kl. 1.30.
Fyrir hönd vandamanna
Wtorgrét Kannesdóttir.
t
Útför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og afa
RAGNARS J. LARUSSONAR,
Brekkustíg 12.
fer fram frá Dómkirkjunni föstudaginn 18. þ.m. kl. 13,30.
Andrea Jónsdóttir,
börn, tengdaböm og bamaböm.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við fráfall og jarðar-
för sonar okkar og bróður
SIGURÐAR ÞÓRS PALSSONAR
Skaftahlíð 15.
Sérstakar þakkir færum við deildarhjúkrunarkonu og starfs-
fólki á deild 8.
Bára Sigurðardóttir, Páll Gísiason,
Auðbjörg Pálsdóttir, Gísli Pálsson,
Lilja Pálsdóttir, Kari Pálsson.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við
andlát og útför
REYNIS TRYGGVASONAR
Isafirði.
Bima Sigurðardóttir, Tryggvi Jóakimsson,
:>•' i Tryggvi Tryggvason, Erlingur Tryggvason,
Svanbjöm Tryggvason, Jóhanna M. Tryggvadóttir.
arfkona á Egillisatöðum, Péifcur
bóndi á EgiQsstöðum og Uraiur
leiikfimikeraiaxi í Reykjavik. —
Eftir að hafa aðsfcoðað föður
sirm, sjóndaprain og alblindan
siðar, við alis kanar störf, en þó
sérsbaiklega póst- og sámaaf-
greiðólu í mörg ár, var hún
skipuð póst- og sámastjóri á Eg-
iisstöðum árið 1924. Þvi starfl
giegmdi hún, fyrsit heirna á Egils-
stöðum, en sáðan í nýju póst- og
simalhúsi í EgiJsstaðakauptúni
þar til í byrjun árs 1960. Þá
fh.tt.ist hún aifibur heim í Egiis-
ataði og bjó þar með Ólöfu
systur sinnd. Fyrir skömmu varð
hún fyrir því óhappi að fót-
brotna og var þá fflutt á Land-
spítalanm i Reykjavik og amdað-
ist þar.
Vissulega mæitti skrifa margt
um frú Margréti og Jón Bergs-
som á Egitastöðum, svo og systk-
imin öll og Egilsstaðalheimilið.
Það verða aðrir að gera. Ég er
að skrifa um Sigríði Jónsdóttur.
Hún var hjarfca þesisa heimi'lis.
Frá Egilsstöðum liggja vegir til
allra átta. Þangað áttu margir
erindi og flestir við Sigriði. Ég
held að árin sem hún starfaði í
nýja póst- og sámahúsinu, haffl
orðið henna erfiðust. Hún var
þreytt þegar hún hætfi störfum
og naut sín ekki siðustu æviór-
in. Ég kýs að ganga upp bratt-
am stiga inn í liitla póst- og
símaherbergið heima á Egils-
stöðum og iitast þar um. Þar
var skrifborð á miðjum vegg,
fullir eða tómir póstpokar sitóðu
á gðlfi eftir ástæðum og peniniga-
kista með þungu loki úti i horni.
Samt var aldrei þröngt í kring-
um Sigriði Jónsdótfcur. Þama af-
greiddi hún alla. Héraðsmenn
þekkti hún auðvitað alla með
natfni nema þá helzt nýskirð
böm. Hún samdi sikeyti fyrir þá
sem ekki kunnu það, taliaði í sáma
fyrir þá sem ekki treystu sér til
þess og annaðist peningavið-
skipti héraðsmanna við Kaupfé-
lag Héraðstoúa á Reyðarfirðí áð-
ur en það setti upp útibú í Eg-
ilsstaðakauptúni og sparaði þeim
þannig marga kaupstaðarferð-
ina. Vinnudagur hennar var ekki
mældur í klukkustundum og yf-
irvinna var orð sem ekki var til
í hennar munni. Á Egilsstöðum
mæbtuet landpóstar. Þegar við,
Sigurður Ba.ldviinsson, þá póst-
meistari á Seyðisiflrði fórum uþp
í Egiisstaði tSJ þess að færa Sig-
ríði útvarpsviðtæki, lagði Eðvald
pósrtur til hesta sána og fór sjálf-
ur með. Eklki minnist ég þess
að Eðvald haffl, áður eða siðar
farið yfir Fjarðarheiði póstlaus.
Það er ekiki sama að tala i sáma
og tala við mann augliti til aug-
litis. Við erum ekki eins varkár
við símatækið og látum þá gjam
an ýmislegt fjúka. Einu sinni
'leit Sigríður brosandi til mín og
sagði: „Ég held að það sé ekki
hægt að komast hjá þvá að vera
dálitiM mamnþekkjari á þvi að
vera við síma.“ Er nú ekki hægt
að segja meira um Sigríði Jóns-
dóttur? Jú, efalaust, en það er
ekki á mánu færi. Þeigar Sigríð-
ur hæfcti störfum var henni hald-
ið samisæti. Þar munu hatfa stað-
ið að affir hreppar á Héraði. Þá
var íjölmienni á Egilsistöðum og
illa þekki ég Héraðsmenn etf þeir
haía setið þegjandi í þvi hótfi.
Þar hefúr sjáifsagt Xífi Sigríðar
verið gerð góð skil og reynt að
kvitta fyrir störtf hennar, etf það
er þá hægt með ræðuhöldum.
Fyrir nokkrum dögum var ég
staddur í Fossvogskirkjugarðá.
Þar standa hváitir trékrossar með
svörtum nafnspöldum í hundr-
aðatali. Noktour nöfn las ég, en
var jafnnær. Ég vissi ekfcert um
þetta fólk. Jú, ég viasi alveg
nóg. Þetta fóHk hetfur flest, unn-
ið hversdagsleg störf sem ekki
t Þökkum af alhug auðsýnda hluttekningu við andlát og
jarðarför
MARGRÉTAR SIGURÐARDÓTTUR
Súðavk.
Kari Þorláksson, Kjartan Geir Karlsson,
Sigriður Sigurgeirsdóttir, Salbjörg Þorbergsdóttir,
Garðar Sigurgeirsson, Ragnheiður Gísladóttir,
Kristján Sigurgeirsson, Guðmunda Amadóttir,
Jóna Sigurgeirsdóttir, Gunnar Klængsson,
bamabörn og barnabarnabörn
Okkar innilegustu þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát
konu minnar, móður, tengdamóður og ömmu
GUÐBJARGAR FNNBOGADÓTTUR
Jón Bergsson,
Jónsna J. Ward, Leslie Ward,
Bergur Jónsson, Rut Amadóttir,
Magnús Jónsson, Selma Kristinsdóttir,
Finnbogi örn Jónsson, Elín Tryggvadóttir,
og barnaböm.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andiát
og útför
HALLDÓRS SÖLVASONAR,
kennara, Skípasundi 3.
Katrín Sigurðardóttir,
Irtgiriður Halldórsdóttir,
Þórhildur Halldórsdóttir,
Signý Halldórsdóttir,
Sigrún Halldórsdóttir,
Oddný Dóra Halldórsdóttir,
Pétur Eggertsson,
Jón Amason,
Hrafn Einarsson,
Birgir Þorsteinsson,
Kristján Kristinsson.
og barnaböm.
eru HkDeig til að halda nöfnum
þess á loft. Fáein nöfn geym-
ast etf tíl vöil. En hvað er þefcta
tfóllk fyrir neesbu kynslóð? EMd
meiifct, eða i hæsta lagi nöifin
sem utngir skólanemar þylja upp
á IsQandssöguprófium. Sigríður
Jónsdófctír Mmdi firámerki á brétf-,
ftoktoaði póst, tróð í potoa. Sfcrif-
aði skýrsiur, taldi peninga, seindi
skeyti, aifigreiddi sámtöl og gerði
mönnium greiða, stóra eða smáa
eftir ástæðum. Þetta eru allt
hversdagsleg störf og ekki um-
talsverð. Þeirra vegna getur niatfn
henniar gleymzjt. Þá væri hún í
góðum félaigsskap, nafnlauss
fólks, sem hetfiur borið uppá
menninigu Islamds á umliðmum
áraibugum og öldium, en það er
til fóHto sem samtíðarmiennimir
gieyma ektoi. Þar er Sigríður
ein. FjöOdi fófltos á Fljótsdalshér-
aði og á Austf jörðum, í Reykja-
vik og á öfflu Mandi man eftir
Si.griði Jónsdótbur á Egiisstöð-
um og á þá minmingu ber enigan
skugga.
Kniil Jónassom.
MAkil kona og göfug er horf-
in sjönum okkar, er hana þekkt
um. Ég minnist ársins 1960,
seinnipartinn í marzmánuði, er
ég kom fyrst í EgiOsstaðakaup-
tún með rúmlega tveggja vikna
dóttur mina, til að setjast þar að
ásamt manni minum, sem þá tók
Við stöðu stöðvarstjóra pósts og
sima þar, af Sigríði Jónsdottur
sem hatfði gegnt því starfi í
fjöldamörg ár. „Það var gott að
taka við starfinu eftir hana,"
sagði maðurinn minn ailtatf, „þó
að ávallt sé erfitt að taka við
starfá af svo vinsælum manni.“
Og mér þótti gott að setjast I
húsmóðurstöðuna i hennar fyrr-
verandi íbúð og Ólafar systur
hennar, I póst- og símastöðvar-
húsinu. Mér fannst eins og ég
væri komdn í móðurhemclúr
þarna á Austurlamdi, þar sem ég
þekkti engan og hafði aldrei stig
ið mínum fæti fyrr. Móðurhjart-
að átti Sigríður i rikum maeli,
þótt aldrei bæri hún móðurtitil-
inn, því að hún var kona ógdft
og barnlaus al'la ævi. Hún rækt-
aði fögur blóm og falleg tré í
stórum og glæsilegum garði á
æskuheimilá sínu, bænum að
Egilsstöðum, sem litotist meira
herragarðd en venjulegum bómda
bæ, eins og flestir lamdsmemn
kannast við.
Þær systur, Sdgríður og Óiöf,
létu útbúa sér fal'lega og smekk
lega íbúð í Egdlsstaðahúsinu, þar
sem er umdursaimlegt útsýni yí-
ir garðinn fagra og Lagarfijót-
ið, sem oft er eins og spegild á
að lita, og er þá varla hægt að
hugsa sér falliegra útsýni en þar
er, með Snœfeli gnætfamdi í
f jarska fyrir enda Fljótsins. Var
þetta Si-gríði mjög hjartfóligim
sjón, þvi að hún var mikild feg-
urðariunnandi, eins og sýndi sig
i öllu sem hún lagði hönd að,
t.d. hverndg húm klæddi sdg.
Alditaf á íslenzkum búmdngi, en
hann fór henmd sérstaklega vel,
því að húin var vel og tigulega
vaxim,, grönn og bar sig fallega.
Oft bað Sigriður mig að koma
með dætur minar, sem þá voru
mjög ungar að árum, í gaxðinn
til sín, því að þar væni svo skýlt
og loftið svo hreint, en ryk-
mökkurdnn alitaf kring um póst-
húsið, sem þá var stöðug hring-
keyrsla i kring um.
Ég mmn.ist hvað ég varð allt-
af himiniifandi, þegar hún
kom gamgandi í morgunheim-
sókn til min, fallega klædd eins
og ævinlega, með fangið fiuldt aí
blómium tii að gleðja okkur með;
þá flýtti maður sér að skerpa á
könnunnd! En aðaierindd henn-
ar var yfirleitt að færa mér
blóm oig fá að sjá bömin.
Sigrlðiur Jónsdóttir var kona
sem allir virtu og dáOiu, og það
með réttu, þvi að hún var mann-
vdnur sannur og kom alils staðar
fram tdl góðs. Og eins og hún
sáði, mun hún uppskera. Guð
blessi minningu hennar!
Elsku Sigriður! Þetta eru að-
eins örfá fátækteg kveðju- og
þakkarorð frá Bjama, Hönnu-
Guriru, Ragnheiði og mér.
Hjartans þakkir!
Ingibjörg Bjömsdóttir IJiuiet.