Morgunblaðið - 20.11.1971, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 20. NÓVEMBER 1971
•V
A»a
hann hefur drepið Mar-
ceilu, skal ég skera hann
á háls með eigin hendi. Hann
þáði vindlding og nú virt-
ij»t skjálftinn farinn af honum.
— En hvað Thews snertir, þá
drap ég hann eteki, enda þótt
mig hafi oft langað tij þess.
Hann var bölvuð skepna, ekki
sízt við þig. Veit lögreglan um
ykkur Mel?
— Guð minn góður, nei! Ef
hún vissi það, sæti ég í varð-
haldi. Ef hún nær einhvem tíma
í þig, Max og fer að spyrja þi-g,
þá hef ég, að þvi er þú bezt
vissir, aidrei séð hann fyrr en
í samkvæminu hjá Flóru. Þú
ert eini maðurinn, sem þekkir
aha söguna. Hann . . . hann
sagði Flóru og Whitfield frá því
öMiu, en þau hafa ekki sagt orð
um það. Ekki enn, að minnsta
kosti. Jafnvel þau vita ekki um
krakkann.
Hann seildist til og klappaði
mér á öxiina.
Helgar-
innkaup í
■MA
verzlun
— Veslingurinn . . . Veiztu það,
Liz, að ef ég væri ekki . .. svodd-
an auminigi, sikyldi ég . . . í>ú
þarft að hafa einhvern til að sjá
um þig.
Ég stökk upp og kisa datt nið
ur á gólifið, en gekk svo virðu-
lega inn i setustofuna.
— Æ, Max, segðu þetta ekki.
Ég . . . Nei, ég vildi ekki segja
honum af Hue. — Þú æt-tir að
fara héðan se-m fljótast. Maður-
inn sem á heima hérna í gang-
innm, er a-líltaf að detta hér inn
öðru hverju. Héma . . . Ég
tæmdi budduna mína að þessum
átján dölum og fjöru-tiu sentum,
sem í henn-i voru og rétti hon-
um peningana. — Ég á dálltið ef
ir, sem dugar mér bangað ti'! ég
fæ útborgað. Hrin-gdu í mig þeg
ar þú ert orðinn biankur og ég [|)r með auðmýktars-vip
s-kal hiibta þig einhvers staðar.
Dyrabjöliliunni v-ar hringt.
Vi-ð horfðum hvort á annað,
g.ræn i framan.
-— Fljótiur n-ú! hvtslaði
ég. Farðu þama inn, meðan ég
sé, hver þetta er. Ég ýtiti hon-
um inn í skápinn þar sem bedd-
inn var, fiey-gði fratekan-um
hans og hatitinium á efitir honum
og lokaði dyrunum.
Aftur var bjöilund hringt og
n-ú lengur en áður.
—Hal-ió! sagði ég veikluile-ga.
Þe-tta var Gordon Parrot-t, eins
og ég hafði búizit við.
Hann kom inn og svipað-isit u-m
í stof-unnd. — Mér heyrðist þú
vera að tala við einhvem,
— Það var útvarpið. Kosniniga
ræða . . .
— Jæja, sagði hann. — Ég 1-ei-t
nú rétt inn tid þess að sjá hvem
ig þér liði í úlniMðnu-m og vi-ta,
hvort þér hefði snúizt huigur og
ætiaðir að leys-a frá skjóðunni.
— Já, úlMldðurinn. Hann er nú
orðirm -góður. Það er að segja
slkárri. Ég ætlaði einmitt að fara
að skdipta á hon-uim.
— Hvað er að þér, Liz? Þú
skelfur eins og hrisla. Hver
skrattinn! Hvað er þetta?
„Þe-tta“ var ýlfur í kis-u, sem
einhver h-afði sti-gið ofan á sikof t
ið á.
— Liz Boykin, hvern ertu eö
e-la hér-na?
— Hvem-ig dirf istu ? Hver
h-eldurðu að þú sért ? Kannski
eiiginmaður að ko-ma adl-t i emu
heim?
— Hættu þessiu, sa-gði hann
harkalega og tók u-pp byss-u.
Hann reif s-vo upp hve-rja hurð-
ina eftir aðra. Gekk að baðher
bergi.n-u og opnaði það. Ég hljóp
á eft-ir honum og hékk á hand-
leggnum á hon-um.
— Hætt-u þessu! Þú hefuir
efckert Leyf-i til að gera húsleit
án úrsfcurðar.
Hann hristi mi-g af sér og opn-
aðd skápinn þ-a-r sem beddinn
va-r. Kisa kom út bálvond og
hvæsti á hann.
— Mér da-tit það í hug, sagði hr.
Parrott. Komið þér fram, Loch'e.
Hvað hafið þér lengi fadið yður
héma?
— Um það bil fimm minútur,
sagði Max ögrandi, en höndin
sk-alf þegar hann þerraði á sér
skato-n. — Og ég er adveg að
stikn-a, Það er hitarör þarna
innd.
— Lochte! Hr. Parrott sveifl-
aði byssunni og Max s-etitist nið-
Ég ætia
að minnista kos-ti að fá sannleik-
ann upp úr yður. Þér eruð i
kMpu og ha-fið líka komið ung-
frú Boykin í klápu, og það iit-
u-r helzt út fyrir, að þið f-arið s-annleikann. Og þér verðið að
starf þitt í llítR.
þér oj? öðr-
næstinmi.
Roturðu lokið verlii
Hrúttirinn, 21. ntarz — 19. apríl.
Royndu að láta ekki einstakliiiRa trufla
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
IfuRmyndir þínar mæta mótþróa, einkum lijá eldra fólki.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júni.
I»ú skalt snúa þér og einbeita að fáum verkefnum, sem skipta
miklu máli.
Krabbinn, 21. júní — 22. jiílí.
Gerðu ráð fyrir möi-Riim breytingum hjá sjálfum
um á næstunni.
Ljónið, 23. júií — 22. ágúst.
Flestar iiiipástuiiR'ur þínar fá svipaðar móttökur
Mærin, 23. ágúst — 22. september.
Ef þú byrjar tlmanlega og I Róðu skapi,
þínu iiokkuð tímanleRa.
Voffin, 23. september — 22. október.
I»ú ska.lt reyna að fá einhverja sróða menn til liðs
ef þú þarft að taka mikilvægar ákvarðanir.
Sporðdrekinn, 23. októlær — 21. nóvember.
I»ótt þú hafir tekift til hendinni vift eitthvert verk nokkrum
siniium máttu ekki ofmetnast af þvf.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Iteyndu að skýra afstiiðu þína strax. I»íi R*-tnr nfit hagkvæmar
breytiuRar á uæstunui.
Steingeitin, 22. desemlier — 19. janúar.
Það skiptir litlu, live vel l>íi liefur uuuið verk þitt, þvl að þ*
liefur Rleymt einu eða tveimur atriðum. Leiðrðttu þetta strav, »*R
þá er allt i lavi.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Pú gretur verlð fastur fyrir os ákveðinn og það skaltu vera uúna.
Fiskarnir, 19. fehrúar — 20. marz.
1*0 verður að vera við því búinn að gera miklar hreytingrar með
stuttum fyrirvara.
við þig,
bæði i fajiigel-sd.
Það var sn-iðiuigit af hon-urr, að
draiga mig inn í málið.
— Segðfu honum ekker- mín
vegna, Max, sa-gði ég. — Ég skal
sjá u-m mig sjálf.
— Sjáið þér tid, Lochte! Segið
mér nú alla söguna, ann-ars far-
ið þér . á lögreigd-us-töðina og ég
skal sýn-a yður, að þér hafið
h-el-duir ld-tla-r h-u-gmyndir um að-
ferðir otekar til að fá fram
játnimgu. Og þú, Liz Boykin,
skiptir þér ekki af þess-u, an-n-
ars færð þú sömu með-ferð.
Seztu n-iður og hadtu þér saman.
Max dró stólinn sinn til baka
og hal-liaði homum upp á aftur-
fæturna. — Allit i lagi sa-gðd hann
í uppgjafartón. Ég skai segja all-

Varpköggiar heílfóöur
EINKAR HAGSTÆTT VERD
KYNNIÐ YÐUR VERÐ OC GÆÐI
HJÁ OKKUR EÐA NÆSTA
KAUPFÉLACI
DANSKT ÚRVALSFÓDUR FRÁ FAF
Samband ísl. samvinnufélaga
INNFLUTNINGSDEILD
trúa mér af því að það er sann-
leikur. Ég kom hvergi nærri
morð-imu á Thews né held-
ur morðinu á frú Payne.
Ég vissd ekki ein-u sinnd, að hún
var dauð, fyrr en ég sá blöð-in
í morgun. Ég skal jáfa, að það
Lei-t iiMa út, að ég skyldi blau-pa
burt. En sann-leik-u.rinn var
sá, að ég v-iLdi ekki láta taka
fin-graförin mán.
— Hvers ve-gn-a ekki? Hr. Par-
rott leit upp úr mi-nn-is-blöð-unum
símum.
—- Löggan h-efur þa-u fyrir.
Og þegar hún fór að taika fingra
för þarna í samkvæminu, fór að
fara um mdg. Ef ég hefði haft
tíma til að h-ugisa mi-g um, hef ði
ég séð, að það var ráðlegra að
vera kyrr og segja sann-leikann
belduir en fa-ra að hl-aupa bu-rt
og verða gruniaður u-m morð. En
úr þvi sem komið var, vild: ég
vera í fel-um þanigað til þið hef ð
uð n-áð í morðingjann, og þá
munduö þið láta miig í friöi Haf-
ið xið sleppt Payne?
— Hann er í fan-gelsisspítal-
anum með drykkjuœði, sagði hr.
Parrott. En það er al-it í iagi
með f jarverusönn-undna hans.
Max bað u-m vindldng, siðan
sauig h-ann vinidldniginn og hék
áfram með sögu síma, og rödd-
in var róleg, enda þótt han-n
héldi aMita-f áfram að þurrka af
skaManium.
— Það er tilgamgsiaust
að lenigja söguna. Ég er ldstamað
ur, og þið ætiuð að viita, þó að
þið kanns'ki gerið það eteki, að
1-isitamenn vaða ekki beinMn-is í
pe-ndnig-um nú á dögum. Svo að
hven-ær sem einihver önnur
vin-na býðsit, þá tek ég hana, ef
ég get haft einhverj-ar situndir af
lögu tid að mála. Ég hef selt jóla
kort, ekið lieiigiu-bíl og ve-rið dyra
vörður í nœturklúbbum. Og urn
tíma var ég næturvörður í vín-
búð. Það var þá, sem ég kynnit-
isit Liz. Hann settd uipp skjálf-
andi bros. Og þá va-r það, sem
ég k-om a-uig-a á ráð til að vinna
mér inn dáMtið meira. 1 næs-ta
húsi við búði-na bafði ég . . .
spilavítd. Nei, það var ekki stórt.
Teningar, spilaborð, hjól og ein
ar tvær véliar. Gestirnir voru aM
ir kairl-menn — rnenn, siem ég gat
treys-t, eða hél-t é-g gæt-i treysit.
Liz hafði enga hugmynd
um þet*a, eða var það, Liz?
Ég h-ris-td höfuðið.
— Þegar é-g héit, að ölJu væri
óhætt, hélt Max áfram, — var ég
varnur að láta orð berasit til . . .
viðskipta-vinianna, o-g þá komu
þeir. Melcbior Th-ews var einn
þeiirra. Han-n var alveg vitJaus í
spiJamennsik-u — hvaða tegund-
ar s-em v-ar. Va-r alltaf aö þykj-
a»t fimna út eitithvert kerfi.
Hann var aJl-taf óheppinn, en
vildi siamt ekki hætta og sfund-
um var hann orðinn skuJduigur

ö IH lÚ'MbAteNII *) IHIF.
AUÐBREKKU «3 — KÓPAVOGI — SÍMl 41694.
OPIÐ TIL KL. 4 í DAG
I^Tn IDSCACNAWDSII*) HF.
AUÐBREKKU 63 — KÓPAVOGI — SÍMI 41694.
IMA
verzlun á
Seltjarnar-
nesi
Cunnarskjöt
Melabraut
57 sími
20785