Morgunblaðið - 11.01.1973, Blaðsíða 10

lO MOEGUNBLAÐIÐ, FlMMTUDAGUR 11. JANÚAR 1973
Frumflutti lög við texta
eftir Dag Hammarskj öld
— á hljómleikum í Vínarborg
Sigríður E. Magnúsdóttir heldur hljómleika
á laugardag á vegum Tónlistarfélagsins
ur henrrar, Múr MaanúBison, fyrir að ljúka prófi frá ljóða-
NÆSTKOMANDI laugar-
dag heldur Sigríður
E. Magnúsdóttir, söngkona,
hljómleika í Austurbæjar-
bíói á vegum Tónlistarfé-
lags Reykjavíkur. Syngur
hún þar ljóðalög eftir
Brahms, Hugo Wolf, Manu
el De Falla og nokkra ís-
lenzka höfunda en einnig
aríur eftir Gluck og
Pergolese.
Sigríður kom til laodsins
fyrir jól 'frá Vimairborg, þar
sem hún hefur sem kunnugt
eir veiúð við nám undamfarin
ár, ag á giamlársdaig gakkhúin
í hieiliagt hjónaband. Er mað-
einnig við söngnáim í Vín jafn
framt háskólanámi í þjóð-
háttiajfræði, siem senn er á
enda, — hanin viraniur raú að
tokaprófsirifgierð sinni, sem
f jaiUliar um hulduifölik og álfa.
Blaðamaður og ljósmynidari
Morgurabliaðsins hiibtu þau
hjónin að máili sem snöggv-
aist í viJkunni og lieituðu frétita,
eirakuim af þvi sem Sigríður
hefur verið að gera, því að
jaífraframt námiinu hefur hún
talsvert suragið opiniberlega.
— Fyrasit og fremsit hef ég
nú verið að vinnia í Skódianuim,
sagði Sigríður, —: ég hef ver-
ið bæði í ljóða- og óperudeiJd
tónlisfcarhásíkólans og gani ráð
deildinni í vor. Óperudeildinrai
lýk óg svo efibir ár eða svo,
eftir því hvað ég verð duigleg
Em ég hef liíka verið aifar
heppiin oig feragið teakifæri til
að syngja á nokkruim sfcöð-
uim, m. a. í stóra salraum í
Musikverein í Vín, en þar
hefði ég ekki búizt við að fá
að syngja fyrr en kanraslki
efitir rnörg ár. Þar voru fluifct
verlk fyrir einsöngvara, kór
oig Mjómsveit eiftir ýmsa höf-
unda og fór ég með althlut-
verk í vertouim eftir Leoraard
Bemstein og Heinrich Scfhiitz.
Þiessuim hljómieikum var svo
úfcvarpað á Þoriiálksimessu.
Sl. vor var tattsvert um að
vera hjá mér, þá hélf ég mína
fyrsfcu opinlberu tónl'eifca í Vin
og þá um leið fór fram ail-
þjóðlieg söngkeppni, þar sem
þálfcttakenidur voru um 130 frá
öðrum löndum, auk nemenda
Vímarslkólans. Þar voru fyrst
vaMir úr 39 söngvarar, sem
sungu opimberiega. Ég komst
í þennian hóp og úr honium
voru síðan valdir fjórir beir
bezitu, sem fiengu samninga
við ViniaTóperunia aiuik annarr-
ar viðurkenningiar. Við hin
femgum diplomsikj'al undir-
Skrifáð aif f jölmörgum heims-
frægum siöngvuirum, svo sem
Elizaíbefcu Sohwarzíkopif, James
Kinig og Max Lorenz. Þefcfca
var ætliað sam dáffitil Skraut-
fjöður í hatfca okkar.
1 desemiber hélt ég fcvanna
hljómiieika í Kloster Neu-
burg, sem er lítill úfcbong Vín-
ar. Þar söng ég hlu'ba af þeim
llögum, sem verða á eifinis-
slkránni hér á laiugardaginn.
Þá frumfHutiti ég llíika þrjú lög
við texta eftir Dag Haimmar-
skjöM fyrrum fraimíkvæimdia-
stjória Samieinuðu þjóðanna.
Eru ®jóð þeissi úr flokki 7
ljóða, sem ungt aust'urrfískt
tónskáld, Neumann að raatfini,
er að semja lög við, en hann
hafði aðeins lokið við þessi
þrjú.
Loks bauðst mér að synigja
mieð dr. Erik Werba í tilliefni
kynningar á nýju heimildar-
rifci um Scbubeirt.
— Þú vinraur að sitaðaldri
með dr. Werba.
— Já, hanin er einn aif kenn
uruim miíraum við skólan n. —
Nemendurnir í ljóðadeMidinni
skiptaist milii þriggja kenn-
ara, seim leika með þeim og
leiðbeina þeim í túGikun. Þeir
eru dr. Werba, Schoillum og
Amfcon Dermoifco, sem er fræg-
ur Mozart fcenór og hefur sér
til aðsifcoðar korau síoa — hún
leikur á píanóið en hann
Musifcar á raemenduirna og seg
ir þeim til. Dr. Werba gerir
hvort tvaggja — að vísu er
það ék'ki beinlínis hans verk-
eifini að Ifeiðbeina um tæikniatr
iði, en hann segir hilk’.aust
skoðun Sínia í þeim efraum.
— Veruilegur hliuti námsins i
báðum dieildíum SíðuSfcu árin
byggist á því að iæra Ifjóð og
óperuhl utverk, vinna upp
reperboire, sem er ákatflega
gofct að gexa undir hand-
ieiðsilu svo ágæ'tra manraa.
Vegna þesisa m. a. er goitit að
vera lengi í skióia, þvi eikki
er víst að eins góður fciimi gef
— Man ég ekki rétit að þú
hafir hlotið sem verðlaiun í
al'Jþjóðlegri söngkeppni í Belg
íu að syngja þar á listaiháfcíð.
— Jú, það er réfct. Sú Msita-
hátíð var sl. sumar. En ég
fékk að fresfca tónleitounuim til
mæista árts, þvi að þá stóð
svo á, að mér hatfði gefizt
tækiifæri til að virana fyrir
mér á listaháfcíð í Bregenz við
Bodensee. Þar féklk ég að
igera hi'fct og þetiba, fylgjaist:
með öllu, sem fram fór og
söng mieð kór Vinaróperunn-
ar. Þama var álkafltega gam-
an að vera og lœndóimsniíkt.
Meðal þeiirra, siem þarna
sumgu, var Sigurður Björns-
son, sem fór með stórt óperu-
hlu'fcverk.
— Hvar er Sigurður niú?
— Hann er búisetbur í Graz
í Austburríki og syngur við
óperuina þar, en um þessar
mundir' einniig í Pollkisoper í
Vín, m. a. hliuibverk Tonys í
West Side Sfcory.
— Eru ffieiri íslendimgar við
söngnáim í Vín?
— Bkki raema við hjónin
sem stendur, en Svanihvíit Eg-
ilsdóbtir kennir þar og er imteð
vinsiælustiu og e'fitirsóittusfcu
toenrauirunum. Hún vinnur
geysimitoið, því að auto nem-
endanna í steótamum hefiur
Framhald á bls. 21.
ist tiil þessa seinna.
Sigríður E. Magnúsdóttir og Már Magnússon.
Sigriður E. Magnúsdóttir.
Ástarbréf Churchills
til Clementine birt
NYT, jan. 1973 —
ÁSTARBRÉF, sem sir Win-
ston Churshill skrifaði til
eiginkonu sinnar, Clementine,
í fyrri heimsstyrjöldinni,
koma væntanlega út í London
á næstunni.
Ástarbréf Churchills hafa
að geyma hinn ástríka og
rómantíska eiginmann, og í
þeim lýsir hann ástirani á
konu sinni á undurblíðan
hátt, og hve heitt hann þráir
hana.
f bréfunum örlar einnig á
kvíða hans fyrir ósigri Eng-
lendinga og örvæntingu yfir
auknu mannfalli á vigvellin-
um og hann óttast um stjórn-
málamöguleika sína.
Brétfin verða gefin út sem
viðauki við þriðja bindi ævi-
sögu ChurcMlls, sem fjallar
um líf hans á árunum 1914—’
16.
Ekkja Cburchills, Lady
Spencer Churchill, er nú orð
in 87 ára gömul, en við beztu
heiísu. Hjónin höfðu verið gift
í 7 ár, þegar hann hélt til
Frakklands í herþjónustu ár
ið 1915, en þar liðstýrði hann
skozkri herdeild. Á árunum
áður hafði honum vegnað illa.
Hann sætti hörðum ásökunum
fyrir hemaðarleg mistök, sem
honum höfðu orðið á í Tyrk-
landi og skömmu síðar var
hann sviptur sæti sinu í her
ráðinu brezka.
— Hvernig get ég lifað áin
þin — skrifar hann í einu
bréfinu. — Án þín vegnar
mér iila, og stjómmálahætfi-
leikar mtfnir fyrirfinnast ekki
lengur og vinir mínir eru mér
horfnir.
Daglega bárust Clementine
bréf, þrungin af ást og sökn-
uði, sem yfirleitt enduðu á
þessum orðum: Ef þú einungis
vissir hve heitt ég ann þér.
Þúsund kossa sendi ég þér,
mín ljúfasta fagra.
í einu bréfinu fullvissar
Churchill konu sína um, að á
hverju kvöldi kyssi hann
mynd hennar og áður en hann
leggist til svefns, bjóði hann
henni góða nótt með þessum
orðum: — Aðeins að þú vær-
ir hjá mér, svo að ég gæti
kysst fagurt andlit —
Og Churchill skrifaði einn
íg. Það er þér að þakka, hve
skaplyndi mitt er gott, það
er einnig þér að þakka hve ó-
bilandi starfsþrek mitt er. Þú
ert mér allt.
Líklega hefur Clliurchill
fundizt næturnar kaldar án
konu sinnar og i eiriu bréfinu
biður hann hana um að senda
sér hitabrúsann sinn.
— Eg er þér meira en vinur
— skrifar Churchill. — Ég
bið þig uim að miuna það. Ég
þrái þig ákafar með hverjum
degmum sem líður, óg ain:n
fegurð þinni.
Hugsunin um dauðann er
mér ekki þungbær og’ oft
óska ég þess, að óg mætti
endurfæðast í öðrum heimi
og öðrum likama og veita þér
ást mtfna likt og riddaramir
gerðu í gamla daga.
Á einu bréfi Churchills
stóð: Sendist frú Churchill að
mér látnuim. f bréfirau stóð
m.a.: Ég bið þig uim að syngja
mig ekki. Ég yfirgaf þennain
heim með hreina samvizku.
Dauðinn er aðeins ómerkileg
ur atburður, og eklki það mik-
ilvægasta sem okkur menn-
ina hendir.
Það allra mikilvægasta er,
að þú gerðir mig hamingju-
saman og þú kenndir mér,
hve göfugt konuhjartað gefcuir
veriö.