Morgunblaðið - 11.01.1973, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 11. JANÚAR 1973
Hfingt eftíi midncetti
M.G.EBERHART
Karmski hefurðu einhvem tíma
átt bágt með svefn . . . og svo
gleymt þvi.
En hún var alveg viss. — Ég
hefði þurft að fá lyfseðil, og þá
mundi ég muna eftir þvi. Auk
þess veit ég, að ég hef aldrel
tekið svefnmeðul. Ég þorði
ekki að byrja á því.
Hún hefði getað bitið í tung-
una á sér, þegar hún minntist
allra svefnlausu nóttanna, og
þetta fór heldur ekki framhjá
Cal. Hann sagði snöggt. — Ég
ætla að kalla á lögregluna, og
gekk siðan aftur inn i svefnher
bergið.
Eftir stutta stund kom hann
aftur. Hann hafði vindlingaöskj
una í hendinni og gekk að
frakkanum sínum. — Það er
varðbill héma á næstu grösum
og verður kominn eftir stutta
stund. Ég ætla bara að taka
þennan silfurkassa með mér og
koma honum fyrir á öruggum
stað, Það er dagsetning á hon-
um. Það liti ekki vel út, ef það
vitnaðist, að það er ekki lengra
síðan en um siðustu jól, að Pét-
ur var að gefa þér gjafir. Svo
ættirðu að klæða þig.
— Já, auðvitað. Meðan hún
var að koma sér í fötin, heyrði
hún að Cal var eitthvað að
bauka í eldhúsinu.
Hann kallaði til hennar: —
Týndirðu líka lyklunum að úti
dynmum á húsinu ?
Hún smeygði sér í peysuna.
— Já, þeir voru báðir á sama
hringnum.
Hún strauk á sér hárið og
stakk fótunum í inniskó. Cal
sagði. — Ég held ég heyri til
þeirra. Ertu komin i?
— Já.
Hann kom að svefnherbergis-
dyrunum. — Ég hef verið að
hugsa um þetta, en ég er ekki
viss um, að það sé rétt hjá mér.
En ég held það væri betra, að
við töluðum ekkert við lögregl-
una um morðið á Fioru. Ég á
við, að það mál er í höndum Par
entis. Það er engin ástæða til að
fara að blanda því saman.
— Gott og vel.
— Þarna koma þeir, sagði Cal
er þau heyrðu skröltið í lyft-
unni.
Þetta voru tveir ungir lög-
regluþjónar og þeim fannst, að
strax hefði átt að tilkynna
þessa innbrotstilraun. Hann hef
ur haft kappnógan tlma til að
komast burt. Hvemig leit hann
út?
Þeir urðu ekkert hissa á því,
að ekkert andlit skyldi hafa ver
ið á manninum. — Hann hefur
verið með grímu, sagði annar. —
Og þetta að segjast vera með
skeyti er eldgamalt bragð.
Hafði hann nokkur sérkenni?
Þessari spurningu var beint
að Jenny. — Hann virtist mik-
ið kvefaður.
Annar lögregluþjónninn tók
upp vasaklút. — Það eru nú
næstum allir á þessum tima árs.
Svo hnerraði hann.
Cal sagði: — Frú Vleedam hef
ur týnt lyklunum sínum. Já, það
voru lyklarnir að húsinu og svo
íbúðinni hennar.
Hvenær týnduð þér
þeim? Það var sá með hnerrann
sem sagði þetta gegnum vasa-
kl'útinn sinn.
— í fyrrakvöld, held ég.
— Var veskinu stolið?
—- Nei, ég bara týndi þeim.
— Var nokkurt heimiUsfang á
lyklahringnum?
— Nei, en hann var úr guUi.
Pétur hafði lika gefið henni
hann, mundi hún aUt í einu.
En á honum var engin áletrun
eða dagsetning.
— Ggeti honum hafa verið
stolið úr veskinu yðar?
— Ég held ekki. . .
Þetta er nú annars algengt.
Að lyklum sé stoUð, eða mann-
eskja elt til þess að vita, hvar
hún á heima. Siðan brotizt inn
í búðina. Jæja, við gerum okkar
bezta. Var annars nokkru stol-
ið?
— Ég sagði yður, að hann
hefði ekki komizt inn. Ég viidi
ekki opna fyrir honuan.
— Það var rétt. Jæja, við
skulum svipast um eftir honum.
Við gerum okkar bezta.
Cal sagði: — En svo er ann-
að. Frú Vleedam fann tómt glas
undan svefnmeðali, sem hún á
ekki sjálf.
— Látum okkur sjá það.
Cal fékk honum glasið, og
mennirnir skoðuðu það báðir.
Og svo litu báðir á Jenny. —
En þarna stendur. . . sagði ann-
ar.
— Frú Vleedam, bætti hinn
við.
— Já, ég er frú Vleedam. En
ég . . . Jenny þagnaði. Minnztu
ekki á Fioru, hafði Cal sagt.
Cal sagði: Hún er viss um, að
hún hefur aldrei á ævinni keypt
svefnmeðal. Og þetta glas hef-
ur hún aldrei séð áður.
Lögregluþjónninn með hnerr-
ann hnerraði aftur. Hinn sagði:
— Þér hijótið að muna það. Ef
þér eruð í nokkrum vafa, getið
þér alltaf náð í lækninn. ..
Cal sagði: — Það er ekkert
læknisnafn á glasinu. Það hef-
ur verið skafið út.
— Ég gerði það ekki. . .lofaðu
mér að sjá það, sagði Jenny.
Annar lögregluþjónninn rétti
henni það. Allt sem hún hafði
séð var „Frú Vleedam, tvær
undir svefninn“, og svo nafn lyf
salans. Hún hafði tekið eftir, að
miðinn var skafinn, en það var
lika allt og sumt. En Cal var
nógu næmur til að sjá, hvað
það gat þýtt. Hún sagði dræmt:
— Ég tók bara ekkert eftir þvi.
En þama er númer. . .
— Já, vitaniega. Þetta er
hægt að sannprófa, ef þér viljið.
Sá með hnerrann virtist vera
aðalmaðurinn. Hann sagði: —
— Jæja, ef það var ekki ann-
að — þá skulum við gefa
skýrslu um það. En þér skuluð
hafa auga með hverjum, sem
verður á ferli hérna. En andar-
tak. . . Ég fékk ekki nafn yð-
ar, herra minn.
Hann leit á Cal. —- Ég heiti
John Calendar, sagði hanm og
gaf síðan upp heimilisfang sitt.
— Nú? sagði lögregluþjónn-
inn. — Þér eigið ekki heima
hérna?
— Frú Vleedam var hrædd
og hringdi til min. Ég er gam-
affl vinur hennar.
í þýðingu
Páls Skúlasonar.
— Hmm, sagði sá með hnerr-
ann og leit svo hvasst í krimg-
um sig í stofunni. Jenny var
Cal þakklát fyrir að hafa skip-
að henni að klæða sig. Hún leit
á Cal og sá, að hann glotti.
En annað var það ekki. Lög-
regluþjónamir fóru aftur til
starfa sinna við að halda friði
í þessari órólegu og óútreitan-
anlegu borg.
Ueizlumatur

Smiírt brauð
OB
Snittur
SÍLD S FISKUR
velvakandi
Velvakandi svarar í síma
10100 frá mánudegi til
föstudags kl. 14—15.
• Bætið aðstöðuna
í Bláfjöllum
Mats Wibe Lund skrifar:
Að gefnu tilefni hripa ég
hér niður fáeinar línur, sem
verða ef til vill tilefni til þess
að látið verði til skarar skriða
varðandi ýmis mál, sem snerta
Bláfjöll. Ekki kæmi mér þó á
óvart, ef aðrir hefðu hreyft
þessu máli við blaðamenn. Þar
sem veturinn getur oft verið
stuttur má þetta mál alls ekki
dragast á langinn, eigi úr-
lausn að koma að einhverju
gagni í ár.
1. 1 viðtali, sem ég átti við
starfsmann hjá Vegagerð ríkis
ins i dag, kom í ljós, að eng-
inn veit hver á að standa
straum af útgjöldum vegna við
halds og moksturs á Bláfjalla-
veginum. Vegagerðin sá einung
is um lagningu vegarins eins
og hver annar verktaki.
2. Ill'fært var í Bláfjöli um
hátiðamar og algjörlega ófært
nú um áramótin ennfremur
eru bílastæðin ónothæf, vegna
þess að þau hafa ekki verið
rudd.
3. Fyrst Bláfjafflasvæðið er
ætlað almenningi til skíðaiðk-
ana og annarrar heilsubótar-
starfsemi, þarf að sjá svo um,
að vegurinn þangað og bíla-
stæðin verði rudd í hvert
skipti sem snjóað hefur eða
skafið.
4. Ef enginn á peninga til
þess að kosta þetta viðhald,
væri þá ekki ráð að taka vega
toll af þeim, sem um veginn
fara og selja inn á svæðið? Við
erum hvort sem er vön að
borga aðgangsgjald í sund
laugarnar og Sædýrasafnið,
svo að eitthvað sé nefnt.
5. Glæsilegur skáli hefur ver
ið reistur i Bláfjöllum, en
hann hefur enn ekki verið opn
aður. Er það satt, að ekki sé
búið að ganga frá þvi hver eigi
að sjá um reksturinn? Ef svo
er, þá hvers vegna? Ennfrem-
ur, hvenær má gera ráð fyrir
því að skálinn komist í gagnið?
6. Þvi fer fjarri, að þau skil-
yrði til útivistar, sem eru í Blá
fjöllum, séu nýtt sem skyldi.
Hvers vegna þurfa allar drátt-
arbrautimar að vera á sama
staðnum? Væri etaki miklu
betra að dreifa þeim um víð-
áttumeira svæði, meðal annars
til þess að allir séu ekki á
sama stað og myndi þannig
þvögu?
7. Til þess að forðast slys,
sem urðu of mörg þama um
hátíðamar (mesta mildi var,
að ekki skyldi verða þar dauða
slys) — verður að hafa sér-
stakar brekkur fyrir krakka
með snjóþotur brekkur fyrir
byrjendur í skíðaíþróttinni og
svo brekkur fyrir þá, sem
lengra eru komnir. Brekkurn-
ar þarf að merkja vel og hafa
ennfremur umsjónarmenn til
þess að fylgjast með þvi, að
reglum sé hlýtt. 1 Bláfjöllum
er svo mikið landrými, að þetta
ætti að vera vel framkvæman
legt.
8. Til mikilla hagsbóta væri,
ef merktar yrðu göngulieiðir og
útsýnisstaðir, þvi að margt er
hægt að gera þama annað en
að standa á skíðum.
9. Skipuleggja þarf skíða
námskeið við allra hæfi, þann-
ig að áhugi á s'kíðaíþróttinni
breiðist út eins og eldur i sinu.
10. Þeir, sem stóðu fyrir gerð
vegarins i Bláfjöll eiga mikiar
þakkir skildar, en mættu iíka
gjarnan beita áhrifum sínum
til farsællar og skjótrar úr-
lausnar þessara mála, sem því
miður hamla stórlega gegn því,
að sem flestir geti haf not af
svæðinu.
Mats Wibe Lund.“
• Samtök leigjenda
„Heiðraði Velvakandi.
Það er nú sennilega að bera
í bakkafullan lækinn að tala
um húsnæðismálin, eftir allt
sem um það er búið að ræða
og rita.
En lengur get ég ekki orða
bundizt. Svo er mál með vexti,
að ég er búin að leita að ibúð
síðastliðið hál'ft ár. Ekki svo að
skilja, að ekkert sé til á mark
aðinum, ef það eiga þá að kall-
ast mannsæmandi ibúðir. Til
dæmis þá er gangverð á íbúð,
sem er tvö herbergi og eldhús
10—15 þúsund á mánuði. Þá
sér hver heilvita maður að
stúlka í venjulegri daglauna-
vinnu hefur ekki mikið eftir til
að standa straum af öllu öðru
sem tilheyrir venjulegum þjóð-
félagsþegni. En séu manni
sýndar ibúðir á hóflegu verði,
sýnast þær öllu líkari rottuhol
um en mannabústöðum. Þætti
mér gaman að sjá húseigendur
sjálfa setjast að í slíkum grenj-
um. Nei, góðir hálsar, burt með
okrið, en leigið á sanngjörnu
verði fólki, sem gengur vel um
og skilar íbúðinni jafngóðri
eftir tiltekið leigutimabil.
Það er sannarlega verk að
vinna fyrir þá, sem um þessi
mál eiga að fjalla, ef þeir eru
þá til. Viltu upplýsa það, Vel-
vakandi góður, hvert hægt er
að snúa sér í svona málum. Er
ekkert heilbrigðiseftirlit til,
sem hægt er að fara með og
sýna svona staði og láta þá
dæma hvað er íbúðarhæft?
Eru engin samtök til í þjóðfé-
laginu sem geta verndað leigj-
andann gegn svona ósóma?
Spyr sá sem ekki veit.
Með vinsemd og virðingu.
Frostrós.“
Velvakandi veit ekki til þess
að starfandi séu nein samtök
þeirra, sem leigja sér húsnæði.
Þó mun þetta vera mjög fjöl-
mennur hópur fólks, þannig að
áreiðanlega væri grundvöllur
fyrir slíkri starfsemi. Þó skal
Frostrós bent á, að Félags-
málastofnun Reykjavíkur hef-
ur annazt fyrirgneiðslu fyrir
þá, sem eru í húsnæðishraki.
• Lélegt dagskrárefni
frá íslandi
Bréf hefur borízt frá Olly
Staniey Svendsen, sem er is-
lenzk kona, búsett í Þránd-
heimi. Hún segir, að í norska
sjónvarpinu og útvarpinu sé
stundum flutt íslenzkt dag-
skrárefni, sem hún og aðrir Is-
lendingar hlakki ávallt til að
sjá og heyra. Samt segist hún
ekki geta látið hjá líða að
segja frá því, að oftast valldi
þetta dagskrárefni vonbrigðum
og veki það furðu, að ekki sé
hægt að senda betra efni landa
á milli.
Bréfið er skrifað 5. desernb-
er en kvöldið áður segist
Olly hafa horft á íslenzkan
þátt í sjónvarpi, ásamt manni
sínum, en við hefði legið, að
þau hefðu slökkt á tœkinu. Þar
hefði meðal annars komið fram
söngflokkur, sem hefði veifað
áfengisflöskum meðan á söngn
um stóð.
Olly segist vera viiss um, að
hægur vandi sé að sýna eitt-
hvað fróðlegra og fallegra frá
íslandinu góða. 91'ífct skemmiti-
efni sé a.m.k. ekki vinsælt í
Noregi.
Hundohreinsun — Hnfnnrfirði
Hundahreinsun fer fram laugardaginn 13. janúar kl.
14 að Garðavegi 16, Hafnarfirði.
Samkvæmt lögum nr. 7 frá 3. febrúar 1959 eru allir
þeir, sem eiga hunda, skyldir til þess að færa þá til
hreinsunar. Svelta skal hund í sólarhring fyrir inngjöf
bandormalyfs. Samtkvæmt þessu er lagt fyrir alla
hundaeigendur að mæta með hunda sína til hreins-
unar á áðurgreindum tíma og stað.
Heilbrigðiseftirlit Hafnarfjarðar.
íbúðnrhús ú stórri lóð
Gott íbúðarhús 170 fm á stórri lóð í Austurbænum
til leigu eða sölu.
Eign þessi er hentug fyrir stóra fjölskyldu, svo og til
ýmiss konar atvinnurekstur. Byggingarréttur fyrir
stórhýsi til iðnaðar á lóðinni.
Tilboð sendist Mbl. fyrir 15. jan., merkt: ,,Hús og lóð
- 921".