Alþýðublaðið - 09.08.1958, Side 7

Laugardagur 9. ágúst 1958.
AlþýðublaSið
7
LeiSir allra, eem eetla aS
kaupa eða selja
B I L
liggjs til okkar
Klapparstíg 37. Sími 19032
önnumst allskonar vatna-
og hitalagnir.
HitalagnEr a.f.
Símar: 33712 og 12893.
Húsnæðismiðluniii
Bíla og fasíeignasalan
Vitastíg 8 A. Sími 16205.
' ikl Jakobsson
®g __ •
Krisiján lirisson
hæstaréítar- og héraðs
ðcmslögmena.
Málílutnirgur, innheimta,
samningagerðir, fasteigna
og skipasala.
j Laugaveg 27. Sími 1-14-53.
Saíii&^arkort
Slysavamafélag Islands
kaupa flestir. Fást hjá slysa
varnadeildum um land allt.
f Reykjavík í HannycSaverzl
nrninni í Bankastr. 0, Verzl.
, Gunnbórunnar Halldórsdótt
ur og í skrifstofu félagsins,
Grófin 1. Afgreidd í síma
14897. Heitið á Slysavamafé
lagiS, — ÞaS bregst ekki. —
KAUFUlVi
prjónatuskur og vað-
málstuskur
hæsta verði.
Alafoss,
Þángholtstræti 2,
SKINFAXi h.f.
Klapparstíg 30
Sími 1-6484.
Tökum raflagnir og
breytingar á lögnum.
Mótorviðgerðir og vi8
geðir á öllum heimilis-—
tækjum.
fést hjá Happdrætti BAS,
Vesturveri, sími 17757 —-
Veiðarfæraverzl. Verðanda,
*ími 13786 — Sjómannafé
lagi Reykjavíkur, sími 11915
— Jónasi Bérgmann, Háteigs
vegi 52, sími 14784 —- Bólia
vsrzl. Fróða, Leifsgðtu 4,
iimi 12037 — ólafi Jóhanns
| synl, Rauðagerði 15, sími
33Ö96 — Nesbúð, Nesvegl 29
----Guðm. Andréssyni gull
»mi3, Laugavegli 50, síml
18709 — í Hafnarfirðl í Fóít
Mtónu, fími 00987.
PILTAR ■
CF ÞjÐ É/GIP ÚNNUSTUKAí
ÞÁ A ,ÉÖ/HRINGANA /
>; ■ •... sfjýfrfsdi// 6 ~ YfcU^-—I
Þorvaldur Ari Arason, hdl.
LÖGM ANNSSKKIFSTOF A
SkólavörSuatíg 38
c/o Pill fóh. Þorleifsson h.f■ — Pósth. tS2l
$im*r tHléog 15417 - Simnefni: AU
Harry Carmichael: Nr. 38
Greiðsla fyrir morð
•300-400 !
BÍLAR
til sölu
Bifreiðar við flestra
hæfi. Salan gengur vel
hjá okkur.
Bifreidasalan ÁSsfoð
við Kalkofnsveg. Sími 15812
KEFLVÍKINGAR!
SUÐURNESJAMENN!
Innlánsdeild Kaupfélags
Suðurnesja greiðir yður
hæstu fáanlega vexti af
innistæðu yðar.
Þér getið verið örugg um
sparifé yðar hjá oss.
Kaupfélag
Suðurnesja,
Faxabraut 27.
Höfum úrval af
barnafafnaði og
kvenfalnaði.
Strandgötu 31.
(Beint á móti Hafnar-
fjarðarbíói).
Vasadagbúkin
Fæst í öllum Bóka-
verzlimum.
Verð kr. 30.00
LEIGUBÍLAR
Bifreiðastöð Steindórg
Sími 1-15-80
—o—
Bifreiðastöð Reykjavíkui
Sími 1-17-20
ekki, að það hafði verið í þessu
umhverfi, sem Christina How
ard dvaldist þegar myndin var
tekin.
'Reyk lagði upþ um reykháf
inn, inni fyrir heyrðist í við-
tæki, það var lúðrasveit sem
lék. Á veginum frir utan hlið
ið stóð sendiferðabíll.
íSlater tók til máls. „Veistu
hvað. — ég finn ilm af nýbök
uðum tekökum, og það kemur
illa heim við þann ljóta grun
sem ég hef alið með mér.
Raunar...“ Hann stakk vindl
ing á milli varanna og leitaði
að eldspýtum í vösum sínum,
„þurfa allir að tta og drekka.
Heldurðu að okkur verði boðið
inn til tedyrkkju þegar þú hef
ur borið upp erindið?“
Piper svaraði honum ekki
en knúði dyra, og þegar nokk-
ur stund leið án þess að nokk
ur svaraði, tók Slater enn til
máls. „Þú verður að knýja fast
ara á . . teið okkar verður kalt
með þessu móti maður“.
Það lá við siálft að Piper
reiddist. Slater var alh í einu
tekinn að þúa hann og láta eins
og þeir hefðu lengi þekkzt.
„Mig langar til að segja yður
eitt“. sagði Piper. „Þér hafið
gert mér góðan greiða sem ég
er yður þakklátur fyrir. Þér
ættuð því að gæta þess að
spilla ekkj okkar góða sam-
komulagi með . . .“
Konan, sem opnað hafði dyrn
ar, var miðaldra og mögur. Aug
un lágu djúpt og hár hennar
var litað svart. Hún var í dökk
um vinnukjól og bar hvíta
svuntu. og hún bauð þeim ró
lega gott kvöld, rétt eins og
hún hefði búizt við þeim báð-
um tveim.
Það barst matarangan að inn
au ,og Piper gramdist það að
hann fann til svéngdar.
Hann bauð gott kvöld á móti
og kveið því að Slater kynni
að segja eitthvað í fljótfærni,
sem ekki ætti við. Dálítið ein
kenuilegt raunar að bjóða
iþeirri konu hispurslaust gott
kvöld, sem maður ætlaðj síðan
að spyrja svona hálft í hvoru
•hvort hún hefði veitt óþekktri
persónu aðstoð við að drekkja
stúlku, er nefndist Christina
Howard.
Kona þessi bar ilskó á fótum
og var í háleistum. Hún stóð
með fætur fast saman og ti'naði
höfðinu á meðan hún beið
þess að hann tæki til máls;
minnti helzt á hauslítinn fugl.
Piper tók eftir að eitthvað var í
munnvikjum hennar, sem gæti
hafa verið smiör.
„Ég er að reyna að rekja
slóð stúlku nokkíirar“, tók
Piper til máls og ég hef nokkra
ástæðu til að ætla að hún hafi
dvalizt einhvers staðar hér í
grennd fyrir nokkru. Ef þér
vilduð gera svo vel að líta á
þessa ljósmvnd . . .
Smá augu hennar fylgdust
með hveriu svipbrigðl hans og
hverr; hreyfingu þegar hann
stakk hendinni í vasann eftir
myndinni. Hún virti fvrir sér
myndina af Christinu án þess
að snerta hana. „Já, auð-
vitað“, sagði hún en það var
eins og hún vildi umfram allt
láta orðið ósagt um leið og
hún hafði sleppt því af vörum
sér. Og svo sagðj hún, dálítið
hikandi. „Komið hingað, — í
þetta hús. eigið þér við?“
„Já, eins og þér getið sjálf 1
séð, þá er þessi myndin á fiöt
inni hérna úti fyrir. Ég veit^^þé
ekki með vissu hvenær, en.“'1f-í!. •’
„Hvað hefur komið fyrir r
hana?“
„Hún lenti í slysi fyrir nokkr
um dögum síðan . . . þér munjð
eftir henni, er ekki svo?“
_,Slysi, ég skil“. Nokkra hríð
starði hún niður á trosnaðan
dregilinn á dyrahellun’ni, blim
skakkaði síðan augun á Plper
um leið og hún svaraði. „Nei,
ég man ekkert eftir henni.
Þetta hlýtur að hafa verið áð
ur en við fluttum hingað.“ Hún
leit enn á myndin, kinkaði
kolli. ,.Já, auðvitað, — þessi
mynd hlýtur að hafa verið ték
in í sumar leið.. .falleg stúlka,
já. En við fluttum hingað ekki
fyrr en í októberlok, eða fyrir
tæpum fjórum mánuðum. Þér
sjáið því að við getum ekki |
hafa kynnst henni.. .“
„Vitið þér hver bjó hér áð-
ur?
„Frú Farne. Það hefur senni
lega verið hún. Hún hafði búið
hér { því sem næst þrjátíu ár,
held ég ...“
„Getið þér veitt mér nokkr-
ar upplýsingar um núverandi
dvalarstað hennar?“
Konan hristi höfuðið. „Og
lézt nefnilega í september , .
Tólfti kafli.
Það var komin kafaldsihríð
þegar Pilper steig út úr leigu-
bílnum. Það var kominn tals
Verður snjór á gangibrautina
upp að húsinu og kuldi ílofti.
Hann lokaði að sér_ kveikti á
rafmagnsofni og fór úr frakkan
um. Líkama hans bókstaflega
þyrsti í hita. Hann var allur
stjarfur og stirður eftir að hafa
setið í bílnum. Og hugsun hans
var sljó og köld...
Þetta hafðj ekkert verið ann
að en tímasóun. Þessi náungi,
sem var að sötra í sig teið, og
svo þessi Slater. Kjaftæði og
ekkert annað. Og svo að vera
að þvælast þetta úti á ánni
síðla vetrardags, það var svo
sem ekki að undra þótt manni
yrði svalt.
Hann hafði haldið gæfuna
brosa við sér þegar hann komst
í tæri við Slater og þeir fundu
húsið og flötina, — og svo
hafði það reynst gabb eða því
sem næst. Konan með litaða
'hárið hafði ekki farið með
neina lygi, iþessj frú Farne
hafði búið í húsinu unz hún
lézt af elli síðla í september
mánuði. Maður, sem bjó í
næsta húsi_ hafði staðfest
þetta, meira að segja sagt
þeim nafnið á lækni þeim, er
stundaði gömlu konuna, í
banalegunni og þeir snúið sér
til hans, og stóð það allt heima;
hún hafði verið komin að átt-
ræðu og látist úr hjartabilun,
sagði hann.
Ef þau Christina og Barrett
nutu stolinna unaðsstunda í
húsbát, sem legið hafði við fest
ar á þessum slóðum, var eiiia
manneskjan sem um það gat
vitað — látin. Og þann' leyndar
dóm hafði Christina tekið með
sér í ána hvers vegna hún leit
aði aftur á þennan stað_ sein
geymdi) svo margar minningar.
Ef til vill hafðj Slater rétt að