Morgunblaðið - 28.04.1973, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 28. APRlL 1973
Björn Guðbrandsson,
Loftsölum - Minning
'"'f
F. 14/5 1911 — D. 20/4 1973
„Við leLku m oss bömLn við lánið
vaTt,
en lút-JHn þó daiuðans veldi.
Þvi áðiur en varir er allt orðið
kalt
og ævinnar dag,ur að kveldi."
ÞESSAR ljóðlíinur eftir Einai
Benediktssom komiu í huig mér,
þegar ég frétti að vinur minn
írá bamæs'ku og síðan, Bjöm
G'uðbnandsson, bóndi frá Loft-
sölum, væri alliur. Andlát hains
Móðór okkar,
Guðný Guðnadóttir,
frá EskiTirði,
andaðist fknmitudaigiinn 26.
apríl
Jónina Einþórsdóttir,
Helgi Einþórsson.
Ininiiiegt þaikfcliæitii fyrir auð-
sýnda siaimúð og vináJttu við
amdliát og jarðairför móöur
mininar og tenigdamóður,
Guðrúnar Konráðsdóttur.
Aðalsteinn Jónsson,
Valgerður Stefánsdóttir.
Þökkum inmfflega auðsýnda
samúð við amdilát og jarðia.r-
för sitjúpföður okkar,
Konstantins Alexanders
Eberhardt,
Grensásvegi 26.
Fyrir hönd vandamanma.
Haukur Friðriksson,
Svavar Erlendsson.
kom mér ekki á óvait, em þó á
ég erfitt með að sætta míg við
það, að hann þurfti að kveðja
lífið, þegar vorfuglamir voru að
koma.
Ég kom að sjúkrabeði Bjöms
á Landspítailamum skömmu áður.
Hann trúði á bata og ræddi um
verkefmim, ssm biðu hams heima.
Bjöm var sornur hjónanna á
Loftsölíum, Elínar Bjömsdóttur
og Guðbrands Þarsteimssomar,
vitavarðar. Hann bjó á Loftsöl-
um lengst af ásamt systkimum
sínu.m tveimur og þar til hönd
dauðíjns tók hann. Þau systkinim
tóku að sér tvö böm og fórst
uppeldi þeiirra vefl. Bjöm var
ákaflega bamgóður og bönn
hænduist að honum, en bann gift
ist aldrei, þvi að hann taldi sig
ekki eiga samleið mieð hinu ve.k
ara kyni. Bjöm var snillin.gur í
höndunum. Hann var smiður á
tré og járn. Hann heíði getað
ver.ð búinn að öðlast rafvirkja-
réttimdi fyrir löngiu, hefði hanm
sótzt eftir þvi. En Bjöm eiskaði
aldrei auðinn og haifði annað mat
á lífsigæðium ag kapphiaupi eftir
veraidlegium hlutum en fjöld-
inn. Hamn var góður drengur,
sem ætí® kom framam að mönn-
um. Ef lastaður var maður í ná-
vist hans, eyddi hamn þvi tali.
Hann óttaðist hvorki Guð né
fjiandann. Hann var æðrulaius
rnaður allt sitt lif.
„Hamn bognaði aldrei em brotn-
aði í bylmum stóra seinast."
Hainn verður borinn til himztu
hvildar við Skeiðflatarkirkju i
daig, la'Ugardaginn 28. aprill.
Ég er fátækari, eftir að vinur
minm er horfinn. Ég þakka vim-
áttu og tryggð sem aldrei brást.
E. Sv.
Frændi minn og vinur Bjðm
á Loftsölum er látinn. Hann and
aðist í Landspitalanum 20. þessa
mánaðar, föstudaginn langa.
Ég hafði ávallt búizt við, að
það ætti fyrir Bimi að liggja að
ná hærri aldri í þessu lífi en
raun hefur nú á orðið. Hann
var ávallt vel hraustur maður
og bar aldur sinn vel. En á síð-
astliðnu hausti tók hann að
kenna sjúkdóms þess, sem nú
hefur hann að velli lagt.
Bjöm var fæddur á Loftsöl-
um í Mýrdal 14. maí árið 1911.
Maðurinn minn,
VALDIMAR STEFÁNSSON,
saksóknari,
er andaðist 23. þ.m. verður jarösunginn frá Dómkirkjunni,
mánudaginn 30. apríl kl. 13.30.
Asta Andrésdóttir.
Hann var sonur hjónanna Elín-
ar Björnsdóttur og Guðbrands-
Þorsteinssonar bónda þar og
vitavarðar á Dyrhólaeyjarvita.
Bjöm var tíundi í röðirmi af
fimmtán bömum þeirra hjóna,
næstur á eftir minni kæru móð-
ur, sem lézt nú fyrir tæpum
mánuði síðan. Nú hafa því ver-
ið höggvin tvö stór skörð í
systkinahópinn frá Loftsölum.
Það er þó tæpast hægt að segja,
að dauðinn hafi verið aðgangs-
harður á þeim vettvangi fram að
þessu, því auk þeirra tveggja,
sem nú hafa kvatt, er aðeins
einn bróðir, Daníel, látinn fyrir
um tíu árum síðan.
Ég átti því láni að íagna, sem
bam og unglingur að dvelja á
sumrum á Loftsölum undii
stjóm og eftirliti Bjöms. Er
skemmst frá því að segja, að
hann var fyrir mig ekki aðeins
frændi og bóndinn, sem ég var
hjá í sveit. Það skapaðist milli
okkar einlæg vinátta, sem ég
held að sé fátíð milli manna á
svo ólíkum aldursstigum. Á ég
það að þakka óvenjulegum
skilningi Bjöms á hugsunar-
hætti unglingsins, enda var
langt því frá að ég væri eina
ungmennið sem laðaðist að Bimi
á Loftsölum.
Það varð hlutskipti Bjöms
ásamt þeim Þórunni systur hans
og Þorsteini bróður þeirra að
taka við búinu á Loftsölum að
foreldrum þeirra látnum.
Ýmsa hef ég heyrt láta þá
skoðun í ljós, að Björn fengi
ekki fullkomlega notið sín i
þessu hlutskipti. Rétt er, að jörð
in á Loftsölum býður ekki upp
á mikla möguleika fyrir duglega
og hæfileikaríka menn, sem þeir
Loftsalabræður voru og þau
systkin öll, til hagkvæms rekst-
uns nútima landbúnaðar. Það er
þó ekki það sem mestu ræður
um þetta álit manna á lífsstarfi
Bjöms, heldur hitt, að hann bjó
yfir óvenjulega fjölþsettum hæfi
leikum á fleiri sviðum. Það var
sama hvort það voru húsasmíð-
ar, innréttingar, jámsmíðar,
vélaviðgerðir, raflagnir og raf-
vélaviðgerðir eða pípulagnir.
Allt lék þetta í höndunum á
honum. Hef ég ekki séð spreng-
lærða fagmenn, hverja á sinu
sviði, eiga auðveldara með að
glíma við þessi verkefni en
Björn á Loftsölum gerði á sinn
hógværa hátt.
Augljóst er því, að í upphafi
tækni- og vélaaldar, er Bjöm
var i blóma lífsins, hafa honum
staðið ýmsar leiðir opnar.
„Römm ér sú taug er rekka
dregur föður túna til.“ Víst er
að Bjöm unni föðurletíð sinni
heitt og innilega. Þó hann hafi
ekki búið neinu sérstöku stór-
búi, þá fannst mér hann ávallt
vera hreykinn af því að vera
bóndi á Loftsölum, þar sem fað-
ir hans og afi höfðu búið áður.
Þó Björn væri í mörgu á undan
sinni samtíð I skilningi á tækni
og vélmenningu nútímans, þá
dáðist hann að og hélt í heiðri
minningunni um gömlu menn-
ina, en svo kallaði hann fyrir-
rennara sína. Ég varð þess var
að það tók hann oft sárt ef rifa
þurfti eða breyta gömlum mann
virkjum sem staðið höfðu á jörð
inni frá gamalli tið. Og ein-
hvem veginn vaæ það þarunig,
að þó Bjöm væri iangtínvuim við
að byggja vegleg mannvirki úr
steinsteypu á nútírna máta fyrir
granna sína, þá byggði hartn sin
eigin hús á einfaldari máta,
meira í likingu við eldri bygg-
ingarhefðir. En þar hefur sjátí-
sagt einnig komið til eðlislæg
hógværð og lítiilæti. Ajftur á
móti var Bjöm ávallt vel búinn
að tækjum á búi sínu og smíð-
aði jafnvel sjálfur sum þeirra.
Vélaöldin skall yfir sveitinar
af engu minna krafti en bæina.
Þar var þó sá munurinn, að ekki
voru eins hæg heimatökin fyrir
eigendur þessara tækja að fá
við þau gert og í þéttbýlinu, ef
eitthvað bilaði. Augljóst er því,
að áður en þekkingin á meðferð
þessara véla varð jafn aimenn
og hún er nú orðin, gegndu þeir
menn, er yfir slíkri þekkingu
réðu í sveitunum ákaflega þýð-
ingarmiklu hlutverki. Ég minn-
ist þess líka, hve oft var ónæðis
samt við bústörfin hjá Bimi,
er hann var að sinna slífcum
líknarstörfum við tækjakost
sveitunga sinna.
Bjöm var hæglátur og hóg-
vær maður í allri framkomu.
Hann tók lífið cilvarlega og ég
held að jafnvel hafi hann verið
Framhaid á bls. 24.
Heigi Guðmunds-
son — Minning
í DAG fylgja vámiár Helga Guð-
mundssonar honium til himmar
himzitu hviliu. Em huigurimm dvei-
ur víð mimminigair frá Idðmium dög-
um heiima í sveflitimmá okkar.
Helgi G'uðmiumdssioin vair fædd-
ur í KvígimidisÆiirðí í Mútesivei.t,
A-Bairðasitiraindarsýsllu, 10. nóv-
emiber 1882. Hamn vair eiitt aif
bömium hjónamma Imigibjargiar
Þórðardórt'tur og Guðmumdar
Jónssonar, er þar bjuiggu, og er
hamm siðastur aif sinum systik.im-
um, er kveður þemmam heim.
Hamm ólist upp í Kviigdndisifirði og
tók þátt í vem'julegum sveiitar-
störfum. Þá var sveitiim þéttset-
im og ailte staðar miangt fólik á
hverjum bæ.
Um þrítugsaMur, eða 5. okt.
1912, kvæmitlisit Helgii Guðmumds-
son Steiimininá Guðmiuindsdóttur
frá Svinameai., ein faðiir hemmar,
Guðmundur Guðmundissom, hafði
veriið hreppsitjóri svei.tarimmar
um áraibil. Þaiu hófú búskap i
Kvígimidisfirði og bjuggu siðar
að Svínamiesi og Bæ í sömu sveit.
En voriið 1936 fiuittu þau að
Sviniain.asi aftur og bjuggu þar
tiifl ársdms 1943 og voru það þedrra
Hjartanlegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við
andlát, minningarathöfn og útför systur okkar,
MARÍU GUÐMUNDSDÓTTUR
frá Bjarnastöðum.
Guðfinna Guðmundsdóttir, Auðbjörg Guðmundsdóttir,
t Faðir okkar, tengdafaðir og afi, OLAF P. NIELSEN, rafvirkjameistari, verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánudaginn 30. apríl kl. 10.30. Þeim, sem vildu minnast hans er bent á Ifknar- stofnanir. Aage Nielsen, Stella Magnúsdóttir, Sigurbjörg Nielsen, Bragi Jakobsson og barnabörn.
t Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og jarðarför eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa, JÓNS JÓNSSONAR, Hlíðarbraut 5, Hafnarfirði. Þjóðbjörg Þórðardóttir, böm, tengdabörn og barnaböm.

t Útför móður okkar. t
LÁRU sigurðardóttur, Innilegar þakkir tfl al.ra þeirra er sýndu mér samúð og
Laugalæk 60, vmarhug við hið sviplega fráfall og útför eiginmanns míns.
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 30. aprfl k1. 13.30. ÓLAFS JÚLlUSSONAR,
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á líknarstofnanir. byggingafræðings.
Jóhanna Ingólfsdóttir,
Gliðrún Jóharvnesdóttir, Sigurbjörg Kristfinnsdóttir,
Katrfn Jóharvnesdóttir. Reynimel 37, Reykjavík.
beztiu búskapairár. Svínanes er
þriðja stærtstia jörðiiin í Múlasveit.
Þaðam er rniikið og feigumt ú tsýni
yfir Ðreiðafjörðiinn.
Á þessu vori eru liðin 30 ár
siðan ég fiutiti á heiimili tengda-
foredidra rnimmia að Svímamesd, og
Viil ég með þessum iinum þakka
homum fyrir míma hönd og dætra
mimna, hvað hamm var góður og
skifliniimigsríkur aifi.
Steinumm og Heigi eignuðust
þrjá syni, Aðaflis/teim, sem látámm
er fyrir 7 árum, Sæmumd, vél-
stjóna, búsétfam í Hafinarfirði,
kvæntam Ragmihifldii Þorgeirsdótt-
ur, og Gummar, húsgaigniaibólsitr-
ara, búsettam í Reykjavík, kvænrt
an Guðibjörgu Þórarimisdóttur.
Helgi Guðmiundssom var glað-
lyndur og bros'hýr og hafði gott
aiuga fytrir því, sem broslegt var
í aitvilkuim dagsáns. Hann þótti
því ákafiega sikemmtílliegur mað-
ur. Hann var ræðinm og gestxis-
imm með aifbrigðum. Hann átitl
aldrei svo amnrílkt að hamm gæfi
sér ekki tima iiil að ganga á móti
gesitum og bjóða þá vefllkomina í
bæimn. Hainn átti miarga góða
V:mi, þvi aKa táð var Heligi hug-
þekkur sínai saimferðafóliki
vegna simmar glaiðværu góðvild-
ar.
Síðixsitu sex árim dvafl'dist hann
á Hrafniistu. Þar var hiann mjög
vel kynntur, bæði af srtarfstfólki
í>g vistmönmum.
Ég víI að lofeum þaktea ölium,
sem heiimiséttiu hamn og styttu
homum stundiirmar, því það var
hainis mesita ánæg ja að taka á
móti gestum og veiita þeirn aí
rausm.
Ég votta þér, Steinunm mín,
soniuim þínum og öðrum aðstand-
endum mirna immdflegusitu hlut-
tekninigu. Ðlieisisuð verli miinmiinig
Helga Guðtmumidssonar.
Guðrún Þóiða.rdóttir.