Morgunblaðið - 18.09.1973, Qupperneq 7

MORGU'NBL.AÐIÐ — ÞRIÐJUDAGUR 18. SEPTEMBER 1973
i
Bridge
1 eltmríaram<}i spiDi verða viaiT)-
0'rspjiaria á máistök sem Oei®a tiil
Þess að spilið vimmsit.
' Norður:
S: K
M: K-5-3-2
T: 7-4
1L: Á-K-D-9-74
Vesitmj-:
S: G-10-6-54
B: 10-84
T: Á-K-2
L: 8 3
Austnrr:
S: 9
H: G-9-6
T: G-10-9 6-5-3
L: G-10-2
Sníur:
S: Á-D-8-7-3-2
H: Á-D-7
T: D-8
TL: 6-5
Saginiir genigp þanniig:
Suður: Vesíur Norð«ir: Aiistur:
1 spaði F’iass 2 liauí Pass
2 spaðar Pasis 3 hjörlu Piass
4 spaðar Dobl AlMr pass
Vestuir var ám«egður með loka-
^ögwna, en vafasamt er hvoit
rétt hafi verið að dobla. Hann
lök ás og kóng í tigli og léí sáð-
®h tigul í þiriðja sinn. Sagnhafí
trompaði heima, lét út spaða,
örap með kóngi, lét hjarta, drap
heima með ás.i og tók sóðae
®P«ða ás og þá kom sannJeiiajr-
Jtnm i ]jós varðandi trompin. Aust
'u'r lét laufa 2, en með þestsu ætl-
&ði hamn að gefia féliaga siinum
W kynna hve mörg lauf hann
®tti. Þetta varð til þess að hjálpa
^ögnihafa við áætlamir hans um
vinna spiliið. Sagnihafi tók nú
2 slagi á hjarta og 2 á laui og
átti þá vestur eftir G-10-6 í
trompi, en saignhafi átitd D-8-7.
Sagnhafi lét nú út spaða 7, vest-
Vr drap með tíunni, en varð siið-
an að gefa sagnhafa 2 siðustu
Siiagina og s;>ili ð var unmið.
Mistök vesturs voru þau, að
hann lét tígui I þriðja scmm í upp
kafí spilsins. Þetta varð til þess,
sagnh-afi gat eytt trompd
keima og það varð tál þess að
endastaða, sem getið er hér
að framan, kom upp. Látii vest-
ut ekki tígul í þriðja sinn getur
segnhafí ekki unnið spffláð.
FRETTIR
Bvenfélagið Hrund, Hafwarfirðd
heOd'ur fund miðvi!kudaginn 19.
s^ptember kl. 8.30. Rætt verður
eem undirbúmimg Iðnþingsáns.
Býravinir! Styi'kið dýraspdtal-
Girónúmer Dýravemdunar-
Söffntoands/ins er 44000. — BJöðin
teikia einniig við framJögum.
Smávarningur
Hver þjóð hefur sán máitækii
váðvjikjiandá bornum. Hér eru
hok'kur:
Austurriki: Hvergi er snjórinn
Jafin -hvítur og hvengi er sóiskin-
í® jafn háýtt og í huigarheimá
hfi'manina.
Kina: Bamáð skal læra að váirða
‘*g eliska Jeiiksystkind sdn, vera
háýðið foreldrum sínum, og hug-
uteöm við sjúka og elMhiruma.
Sviþjóð: Æsikan er fagur aldin-
'garður með liæsitu hlliðá. Og vér
höfum týnit lyklimum.
SkáJdið MiDiton, sem oirti Para-
hisanmisisii er saigður haifa verið
^jög eiigáingjam og óneargætiin
gagnvart kmu sinni. Hún varð
f'vl neestum þvl klökk, er hann
Nnjröi hana einu sinná að því i
-S1am:kva9mi, hvort ékki væni drag
Sugur, þar sem hún saeti. Slíteri
‘J'mhyglgj-userni hafði hún ekki átt
að venjast.
— Neá, góði minn, saigðá hún.
— Þá skuilium við skipta um
*®ti, sagði skáldið, því hér c
hblvaður dragsúgur.

DAGBÓK
BARNANM..
ÆVINTÝBI
MÚSADBENGS
Alexander Klng skrásetti
„Nei, nei,“ segði Eaikar. „Margix eru hugaðix en íáir
hafa vitið. Ég hef fylgzt með yður að starfi, og mér ex
óhætt að fullyrða, áð þér hafið sannarlega óvenjulega
hæfilejka. Mér finnst hrein skömm að því að láta þá
fara til spiilis. Ég tók eftir því, þegar ég korn, að þessi
bygging er staðsett rétt hjá stórum lystigarði. Það væri
einmitt hinn ákjósanlegasti staður fyrir yður bæði hvað
snertir viðurværi og skjól. Nú er komið fram í marz-
mánuð og veðrið einstakiega gott undanfarna daga, svo
að þér þurfið ekki að hafa neinar áhyggjur af því. Ekki
vænti ég, að þér ættuð vini eða ættingja, sem gætu
rétt yður hjálparhönd . . . svona rétt í byrjun?“
„Ég á systur í Princeton,“ sagði ég . . . „og bróðir minn
vinnur við Harward-háskólann. Ég heyrði doktor How-
ard minnast á þau af hendingu um daginm við doktor
Ya-sakuchi, sem lítur stundum hingað inn. Hanm fór
FRHMf+WLÐSSfl&HN
mjög lofsamiegum orðum um þau og alla mína fjöl-
skyldu."
„En þér fáið ekki annað að launum fyrir slíka viður-
kenningu en ískalt bað á hverjum degi aila ævi. Nema
þeir ákveði að reyna rafmag’nsihöggin við yður . . . svona
til ti]breytingar.“
„Rafmagnshögg?“ æpti ég. „Hvað í ósköpunum eigið
þér við?“
„Ég á aðeins við það, að ég hef séð ýmislegt óskemmti-
legt eiga sér stað á þeim ramnsóknastofum, sem ég hef
gist. Satt .að segja er það tæplega fyxir vjðkvæmatr sál-
ir að beyra lýsingarnar á því.“
„Ég er viss um, að það er ekki ætlun yðar að bræða
mig,“ sagði ég, „en . . .“
„Jú, það ætla ég einmitt að gera,“ sagði hann, „vegna
þess að ég vil, að þér skijjið til fullnustu, hvernig kom-
ið ex fyrir yður. Ég vil að þér takið yður á og ákveðið
sjáifur framtíðina. Jæja, hvað segið þér um það? Viljið
þér, að ég ]júki upp fangelsisdyrunum núna strax í
kvöld? Þ-að er hægur vandi að komast út á götuna núna,
þar sem gJuggarnir eru látnir standa hálfopnir á nótt-
unni vegna hitans. Það eor ekki hátt fall niður á gang-
stéttina og hægðarleikur að komast í örugga höfn í lysti-
garðinum fyrir miðnætti.“
SMAFOLK
3UTI ALÚÖ DOMl’TMlNK WO
5H0ULD 6ETS0MAP ATAÍE...
AFTEKALL, l'M 5TILL WUR
MA$T£i?,,.¥ou'Ke m poe...
xc
I) Mér þykir þetta leitt, 2) En mér firanst samt, a® 3) Mundn feara þaS, að ineð
Snati . . . . ég veit að ég eyði- þá ættir ekki að vera svoitua einu iitln sínjta.li gæti ég fót-
la,gði fyrir þér mögiileikann vondnr út í mig . . . . ég er þó 5ð senda þig toeínt aftur þang-
á að jafna met Transta Vals. ernnþá eigandi þinn . . . . þú að sem ég fékk þi.g!
ert hundurinn minn.

Blýanturinn