Morgunblaðið - 21.12.1975, Blaðsíða 6

42
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 21. DESEMBER 1975
Tónleikahalð í Háskóláíói
r r •
Rnnar
Jnlíusson í Billbnard
Bandarfska vikuritið Bill-
board, sem er eitt stærsta og
elzta músíkblað heimsins, birti
þann 29. nóv. síðastliðinn viðtal
við Rúnar Júlíusson, meðeig-
anda Hljóma hf. bassaleikara,
söngvara o.s.frv. og það sem
meira er, viðtalið birtist að
hluta á forsíðu blaðsins. Höf-
undur er Is Horowich og hitti
hann Rúnar að máli er sá síðar-
nefndi var að Ijúka hljóðblönd-
un á einni af plötum Hljóma hf
f Soundtek-Studíóinu í New
York.
Viðtalið snýst að mestu leyti
um fjármál og tölfkæðilegar
staðreyndir íslenzks hljóm-
plötuiðnaðar. Minnzt er á að á
sex vikna tímabili í haust og
vetur hafi Soundtek fyrirtækið
pressað um 40.000 eintök af LP
plötum fyrir íslenzk útgáfu-
fyrirtæki. Sfðan segir Rúnar að
20% innflutningstollur sé
lagður á framleiðslukostnað og
flutningskostnaður sé 20 til 30
bandarísk sent á hverja plötu.
Ennfremur segir Rúnar að
Hljómaútgáfan greiði um 1
Bandaríkjadollar fyrir hverja
fullunna plötu (pressun,
Albúm og frágang) og mætti
því ætla að um gróðavænlegt
fyrirtæki væri að ræða, en svo
sé ekki ef lengra er litið, því
dæmið líti nefnilega þannig út
að af hverjum 11 dollurum, sem
plata kosti í smásölu, fari 20% í
söluskatt, 37% sé álagning smá-
sala og að frádregnum innflutn-
ingstollum og flutningskostnaði
sé gróði um 4 dollarar á hverja
selda plötu. Ofan á þetta bætist
svo kostnaður á stúdíó, sem oft
fer upp í 10.000 dollara eða
meira.
Undir lokin er rætt lítillega
um kynningarmöguleika á ís-
lenzkri tónlist og hvað plata
þurfi að hafa til að bera svo
hún seljist. Síðast er Rúnar svo
spurður um ástæðu fyrir hinum
mikla tónlistaráhuga Islend-
inga og svarar hann því: „Lík-
lega vegna þess hve vetrar-
næturnar eru Iangar.“
Bald. J.B.
WUfElDMIfTAR
bhlbooNl
Bandaríkjunum
™ «
_ ■* +*
5. > J
> ; «
•= XI 1.
S » =
® g Jt
<f> >
Stórar plötur
1 1 4
2 7 3
3 8 5
5 21
2 23
6 9
7
8
9 26
3 7
4 12
10 11 6
11 13 18
12 15 8
13 14
14 16
15 17
16 44
17 19 11
18 10 15
19 9
20 20
11
9
CHICAGO IX CHICAGO’S GREATEST HITS
EARTH WINI) & FIRE — Gralitude
AMERICA —History-America’s
Greatest Hits
KC & THE SUNSHINE BAND
JEFFERSON STARSHIP — Red Octopus
PAUL SIMON — Still Crazv After
All These Years
ELTON JOHN — Rock Of The Vesties
JOHN DENVER — Windsong
JONI MITCHELL — The Hissing
Of Summer Lawns
GROVER WASHINGTON JR.
— Feels So Good
OHIO PLAYERS — Honev
BARBRA STREISAND — Lazv Afternoon
ART GARFUNKEL — Breakawav
O’JAYS — Familv Reunion
SEALS & CROFTS — Greatest Hits
HELEN REDDY’s GREATEST HITS
NEIL SEDAKA — The Hungrv Years
SILVER CONVENTION — Save Me
KISS —Alivel
ELECTRIC LIGHT ORCHESTRA
— Faee The Muxic
Litlar plötur
1 4
2 2
3 1
4 5
5 6
6 8
7 3
8 11
9 10
10 7
11 13
12 14
13 9
14 29
15 15
16 16
17 21
18 22
19 17
20 24
I
K.C. & THE SUNSHINE BAND
That’s the wav (I Like It)
STAPLE SINGERS — Let’s do it again
SILVER CONVENTION — Flv, Robin, flv
BAY CITY ROLLERS — Saturdav night
OHIO PLAYERS — Love Rollercoaster
DIANA ROSS — Theme from „Mahoganv”
(Do You Know Where You’re Going To)
JIGSAW — Skv High
BARRY MANILOW — I write the songs
SWEET — Fox on the run
BEE GEES — Nights on Broadway
FRANKIE VALLI — Our dav will come
O’Javs — I love music (Part 1)
SIMÖN & GARFUNKEL — Mv little town
C.W. MCCALL — Convov
LEON HAYWOOD — I want’a do something
freakv to vou
ELTON JOHN — Island girl
PAUL ANKA — Times of vour life
DAVID GEDDES — The last game
of the season (A Blind Man
in The Bleachers)
CAPTAIN — TENNILLE — The wav
I want to touch you
CLEN CAMPBELL — Countrv bov
(You Got Your Feet In L.A.)
* Salaívfir500þúsundeintökum.
9
11
11
6
8
17
6
6
12
10
8
10
3
16
11
6
6
13
★
★
Stærstu tónleikar þessa árs
voru haldnir í Háskólabíói fyrir
nær fullu húsi áheyrenda mið-
vikudaginn 10. des. og gengu
furðanlega vel miðað við það
skipulagsleysi er einkennt hef-
ur rokktónleikahald hérlendis.
Byrjun tónleikanna var aug-
lýst kl. 24:00, en á aðgöngu-
miðum stóð 11:30 og olli það
vafalaust nokkrum misskiln-
ingi, því um og fyrir kl. 11:30
hafði safnazt mikill fjöldi
manns í forsal bíósins, sem svo
varð að standa þar þangað til
hleypt var inn í aðalsal bíósins
um kl. 24:00.
Fyrsta atriði dagskrárinnar
var svo Spilverk þjóðanna og
hófst þáttur þess með ræðu
þeirra einkavinar, Hermóðs
danska, og var innihald hennar
dálítið tormelt kímni, og ekki 1
neinu samhengi við annað á
tónleikunum. Aður en sjálft
Spilverkið gat hafið leik sinn
tróð upp á sviðið alldrukkinn
maður, sem þvældist þar og
tafði í um stundarfjórðung, þar
til hann var fjarlægður, sem
fyrr hefði mátt vera. Spilverkið
flutti slðan þrjú lög í röð af
plötu sinni og var það gert af
öryggi og mýkt.
Tveir söngkerfishátalarar
voru sinn hvorum megin á svið-
inu og fór allur hljóðfæraleikur
og söngur gegnum þá. Sökum
þess hve langt þessir hátalarar
voru frá sjálfum flytjendunum
kom svo tónlistin úr allt
annarri átt, og virkaði þetta
dálítið skringilega i fyrstu.
Nokkrir erfiðleikar voru líka á
hljóðblöndun í byrjun, en lag-
færingar urðu fljótlega þar á.
Lítið heyrðist þó f gítarleik
Sigurðar Bjólu allan tímann.
Næst lék Spilverkið átta lög,
ýmist gömul eða áður óheyrð.
Það sem athyglisverðast var af
þeim voru lögin „River song”
og lagið, sem á eftir fór, en ég
náði ekki nafni á. „Riversong”
var dálítið frábrugðið öðrum
lögum Spilverksins og lék Val~v
geir á bandaríska hljóðfærið
dulcimer og Sigurður Bjóla á
bongótrommur í því, og gaf það
laginu töluverða fjölbreytni.
Lagið sem á eftir fór var svo
eitt bezta lag Spilverksins á
þessum tónleikum. Fjölbreytni,
skiptingar og styrkur i laglínu
ásamt sérlega góðri röddun og
söng hjálpuðust að til að skipa
þessu lagi á bekk með beztu lög-
um Spilverksins. Seinustu Iög
Spilverksins voru svo flest
dálftið róleg og sum svolítið ein-
hæf, eins og t.d. „Miss You“. Að
loknum ellefu lögum var svo
Spilverkið klappað tvisvar upp
og flutti jafn mörg lög til við-
bótar. Segja má að síðustu um
Spilverkið að fáir ef nokkrir
Ieika í dag jafn fágaða, vel æfða
og vel sungna tónlist hér á
landi.
Næstir á dagskrá var Þokka-
bót og var þetta fyrsta opinbera
framkoma þeirra i nokkuð
Iangan tíma, ef frá er talinn
fullveldisfagnaður stúdenta 1.
des. Þokkabót fékk mjög góðar
undirtektir áheyrenda og er
það vafalaust þvf að þakka hve
þekktir þeir eru úr útvarpi og
þvi að mörg laga þeirra eru
einföld alþýðulög er menn
kunna utan að eftir fyrstu
áheyrn.
Þátt sinn hófu þeir á stuttu
og einföldu „jammi" er kallað-
ist „Kynnir á rauðum buxurn”
og var þar væntanlega átt við
Hermóð danska. Sfðan kom
hvert lagið af öðru, samtals 16
lög og voru mörg þeirra af
plötu þeirra „Bætiflákar”. Með-
al annars léku þeir lagaflokk-
inn „Sólarhring” og komst
hann sæmilega til skila, en þó
vantaði eitthvað upp á að lögin
stæðu fyllilega undir nafni.
Önnur Iög voru misjafnlega
flutt og sum dálítið losaralega.
Það, sem helzt vantaði i flutn-
ing þeirra á þessum tónleikum,
var meiri ákveðni, skýrari og
sterkari laglínur. Helzta undan-
tekningin frá þessu var þó lagið
„Unaðsreitur”, sem var mjög
vel flutt. Hljóðstjórn gæti hafa
haft áhrif á útkomu tónlistar
Þokkabótar, því allan tfmann
heyrðist mjög lftið í bassaleik
og píanó var einnig mjög veikt
framan af.
1 lokin voru þeir i Þokkabót
svo klappaðir upp, eins og
venja er og léku þá lagið „Litl-
ir kassar” í nýrri, mun veikari
og flatari útsetningu og Eggert
Þorleifsson endaði svo þáttinn
á frekar þunglamalegu flautu-
sólói. 1 raun sýndu þeir f
Þokkabót ekki að þeir væru
betri en meðal skólahljómsveit.
Síðast var svo það atriði er
beðið var með hvað mestri eft-
irvæntinu, en það var Einar
Vilberg og félagar. Eins og áð-
ur hefur komið fram hér á sfð-
unni þá er Einar nú um það bil
að ljúka upptökum fyrir LP
plötu, með ýmsum aðstoðar-
mönnum og gafst almenningi
nú f fyrsta sinn kostur á að
kynnast þvf, sem hann hefur
verið að framleiða. Tónlistin
reyndist vera heldur ófrumleg
rokktónlist og áhrifa gætti frá
ýmsum höfuðstefnum rokksins,
jafnvel mátti greina svolítið
,,funk“ í öðru laginu sem leikið
var, en samtals lék hann fimm
lög. Segja má að ef ekki hefðu
komið til hinir góðu og vel sam-
æfðu aðstoðarmenn hans, þá
væri óvíst hvort tekið hefði ver-
ið jafn mikið eftir tónlist Ein-
ars, en aðstoðarmenn hans voru
Asgeir Óskarsson, Þórður
Arnason, Lárus Grímsson, Guð-
mundur Benediktsson og Spil-
verkið, sem raddaði. Sjálfur
söng Einar ágætlega og lék með
Framhald á bls. 59
Spilverk þjóðanna
Þokkabót
Hliómplötnðóinar:
De Lónlí Bln Bojs:
„Hinn Gullni Meðalvegur”
Hljómar hf 013! 1975
HLJÓMPLÖTUUTGÁFAN sendi
frá sér fyrir stuttu aðra LP plötu
Ðe Lónlf blú Bojs / Hljóma og er
þar fylgt sömu reglum og fyrr,
þ.e. á „Stuð, Stuð, Stuð“, og ætti
þessi plata því að ná sömu vin-
sældum og hin fyrri.
Reglur Blú Bojs / Hljóma eru í
stórum dráttum að taka fyrir
bandarfsk „country og western”
lög og gamla slagara, blanda þá
dálitlu rokki, eða semja svipuð
lög, þannig að útsetningum svipar
mjög til Beach Boys laga (t.d.
„Harðsnúna Hanna” og „Ut og
suður, þrúmustuð”) og setja við
íslenzka texta. BIú bojs passa sig
líka á því að taka nær eingöngu
fyrir lög er náð hafa gífurlegum
vinsældum erlendis á undanförn-
um árum, en tæplega heyrzt hér á
Iandi. A þetta sérstaklega við um
„country og western” lög eftir
Jerry Leiber/Mike Stoller og
Merle Haggard. Þegar svo búið er
að matreiða þessi lög fyrir Islend-
inga er það alveg bókað að lögin
muni ekki ná síðri vinsældum
hér, en annars staðar, og því mik-
ill fjárhagslegur ágóði tryggður
flytjendum án þess að þeir leggi
nokkuð frumlegt af mörkum.
Ein helzta undantekning frá áð-
urnefndri formúlu Blú
Bojs/Hljóma er þó lagið „Allan
sólarhringinn”, sem er mjög
skemmtileg „reggea” útsetning á
Donovan-laginu „Colors” og f
þessu lagi eiga svo allir flytjend-
ur ágætis söngsóló.
Það sem er ljósasti punktur
þessarar plötu er allur flutningur
laga, sem teljast má nær lýtalaus.
Sérstaklega á þetta við söng og
raddir, enda fyrsta flokks menn
er þar eiga hlut að máli, þ.e. þeir
Björgvin Halldórsson, Engilbert
Jensen, Rúnar Júlíusson og Gunn-
ar Þórðarson. Þessir sömu menn
sjá einnig að mestu um hljóðfæra-
leik, þ.e. gítar, bassa og hljóm-
borð, en auk þess kemur fram
ónefndur stálgftarleikari í nokkr-
um lögum og tveir trommuleikar-
ar sjá um að halda taktinum. Ann-
ar þeirra mun vera Clem Cattini,
sá hinn sami og lék á sólóplötú
Gunnars Þórðarsonar. I nokkrum
lögum hefur svo einnig verið bætt
strengjahljóðfærum eða strengja-
sinthesiser til áherzluauka. Text-
ar eru flestir eftir Þorstein Egg-
ertsson, þ.e. níu stykki, en Rúnar
Júlíusson á tvo og Jónas Friðrik
einn og flestir þeirra eru lítill
skáldskapur. Sumir jafnvel þýdd-
ir og endursagðir af frummálinu,
en eignaðir þýðanda (t.d. Mamma
grét).
Að lokum: Hve lágt geta nokkr-
ir fremstu tónlistarmanna Islands
á sviði rokktónlistar (þar á meðal
Gunnar Þórðarson, sem hlotið
hefur listamannalaun sem viður-
kenningu) lagzt á sviði „commer-
cialisma”?