Alþýðublaðið - 04.10.1958, Side 11

Laugardagur 4. október 1958
Alþj'lnbiaiil
11
5 ára áæílun
Framhaiú af IS.síðu.
SKOEAR Á FLN
AÖ HÆTTA AÐGERÐFM
De Gaulle skoraSi á þjóðfrels
ishreyfingu Algier að hætta
hinni vonlausu baráttu sinni.
Frakkar vildu frið og bræðra-
lag og atkvæðagreiðslan hefði
sýnt, að meirihluti þjóðarinnar
vildi það lika,. Hann bauð Al-
geirbúum að lokum frelsi, jafn
rétti og bræðralag, sem eru
einkunnarorð frönsku stjórnar-
byltingarinnar.
R. J. IVLnney s Nr, 10
Orðstír
deyr aldregi
Léttlð störtln.
KOMINN er út bæklingurinn
Léttið störfin, eftir Hermann
Bökrs. Útgefandi er Iðnaðar-
málastofnun íslands.
í bæklingi þessum eru leið-
beiningar um hagræðingu vinn
unnar, í honum eru 100 skýring
armyndir.
Bæklingur þessi hefur að
geyma 24 myndskýrðar forsagn
ir um beztu tilhögun vinnu og
vinnustaðar. Þeim er fyrst og
fremst ætlað að hvetja Og leið-
beina mönnum sem skipuleggj a
og undirbúa verk og þeim mönn
um sem verða daglega að fást
við vandamál vinnuskipulagn-
ingar. Bókin er einnig ætluð fyr
ir starfsmennina sjálfa, hvort
sem þefr vinna á verkstæði, —
skrifstofu, akri, í eldhúsi eða
annars staðar.
LEIGUBILAR
Bifreiðastöð Steindórs
Sími 1-15-80
Bifreiðastöð Reykj avíkur
Sími 1-17-20
Bifreiðasalan
BókhlölEusfíg 7
Sími 19-168.
Yfir 400 bifreiðar til
sölu hjá okkur. ÁvaHt
stærsta úrval og hröð-
ust sala. Nýir verðlistar
komu fram í dag.
Kynnið ýður
haustverðið.
BókhSöðostíg 7
Sími 19" 168.
eða Túnis, eða hún dveldist í
Casablanca, Rabat og Marrak
esh, og loks settist hún að í
litlu og fallegu einkahúsi í ein
hverju af helztu hverfum Par
ísar, ásamt herforingjanum,
sem þá yrði kominn á eftirlaun,
mikils metinn og virtur af öll-
um. Og vitanlega ættu þau þá
börn. ’. .
Etienne og Violletta hittust
í borgi'/mi kvöldið eftir. Þau
fóru með strætisvagni til Rich
mond, drukku þar te og um
kvöldið horfðu þau á fransk.a
kvikmynd í skólasýnarsalnum,
— beint á móti Wollsworth-
verzlunarhúsinu, þar sem Vio-
letta hafði unnið áður fen styr-
jöldin hófst. Kvöldið eftir kom
hann heim til hennar og
snæddi kvöldverð, en að honum
loknum héldu foreldarnir upp
í svefnherbergi, eftir að hafa
séð svo um að ungu elskend-
urnir yrðu látnir einir og í
næði.
Undir vikulokin skipulagði
Violetta dál-tla skemmtiferð,
og hafði kunningjakonu sma.
Winnie Wilson með, en hafði
áður séð svo um að Etienne
hefði einn af kumiingjum sín-
um úr útlendingahersveitinni
með sér, hét þessi ungi, franski
hermaður Marcel, en því mið-
ur gat hann ekki heldur talað
annað mál en frönsku, og varð
Violetta því að vera túlkur.
Að kvöldverði loknum héldu
þau öil fjögur til Hyde Park.
Þetta var á sólheitu og lygnu
júlíkvöldi, og nokkfa stund
sátu þau þar í garðinum og
létu fara vel um sig. Það háði
mjög kæti Winnie vesalingsins
að hún gat ekki skilið nema
þýtt væri fyrir hana það, sem
þau þrjú spjöllúðu og hlógudátt
að. Þá fengu þau bát og reru
út á tjömina, en Violetta sneri
á þau öll í róðrinum, og fóru
þeir frönsku hvorugur dult
með aðdáun sína. Eftir það
drukku þau te í veitingastofu,
þeir félagarnir keyptu stóra og
fagra rósavendi og gaf hvor
sinni; loks fóru þau ÖU fjögur
í kvikmyndahús, og Winnie
vegna völdu þau brezka kvik-
mynd, svo Violetta varðaðtúlka
allt efni hennar fyrir þá félag-
ana. Þetta var síðasta kvöldið,
sem Etienne dvaldist í Lund-
únum í bili; um morguninn
kvaddi hann Violettu og hét
því að skrifa henni oft, og voru
ekki liðnar nema tuttugu og
fjórar klukkustundir, þagar
Violettu barst fyrsta tréfið frá
honum. Ekki þótti hc .. n þó
nóg að skrifa henni ti’. haldur
leitaði hann þegar upp b óður
Violettu, ssm dvaldisc, einnig
við heræfingar í Alderrhot, og
maeltist til vináttu við hann. •
Violetta stóð í stöðugum
bréfaskiptum við Roy. og auk
þess skrifuðu þru, Etienne og
Violetta hvort öðru íöng bréf
á hverjum einasta degi. Hún
var nú hieima á hverju kvöldi
og gerði annað hvort að skrifa
honum eða lesa bréf hans aftur
og aftur. Og þar sem ekki voru
nema þrjátíu og fimm milur á
milli Aldershot og Brixton,
gerðist það dag nokkurn að
Etienne kom, öllum að óvör-
um, og dvaldist stutta stund
heima hjá Violettu. Tveim
eða þrem dögum síðar lét
Violetta svo um mælt að kom
inn væri tími til þess að hún
skryppi til Aldershot að heim-
sækja Roy, en áður en af þvi
yrði, kom Etienne enn, og
hafði nú sólarhrings leyfi; þá
nótt bjó móðir Violettu honum
hvílu á legubekk í borðstof-
unni, og þar sögðu ungu elsk-
endurnir nú hvort öðru aftur
allt það, sem þau höfðu áður
skrifað hvort öðru oft og mörg
um sinnum.
Og brátt fór heldur en ekki
að koma hraði á atburðarásina.
Herdeild Etiennes átti þá og
þegar að halda úr landi, og nú
krafðist Violetta þess allt í einu
að fjölskyldan tækist ferð á
hendur til Aldershot
að heimsækja Roy. Var það af-
ráðið, en svo fór á síðustu
stundu að frú Bushell gat ekki
farið, og fór Violetta því með
föður sínum einum. Þeir Eti-
enne og Roy biðu þeirra á stöð
inni, og þóttist Bushell þegar
veita því athygli, að Etienne
væri dálítið einkennilegur í
framkomu. Hann hafði lært
nokkur orð í ensku, og það va :
sem hann teldi það sér í lagi
viðeigandi að reyna þau í sí-
fellu á Bushell, þar sem ekki
var nein leið fyrir Etienne að
tala við hann á frönsku. En
samtalið varð heldur slitrótt,
þótt Etienne segði án afláts
„mjög gott” og „Já”, og þau
Violetta og Roy drógust hlæ.j
andi aftur úr. En Etienne hélt
sig eftir sem áður við hlið
Bushell og vildi endilega tala
við hann; virtist jafnvel mest
í mun að þeir gengju sem lengst
á undan systkinunum, en það
féll gamla manninum síður en
svo í geð. Reyndi Etienne nú
eins og hann mátti að segja
honum eitthvað, sem gamla
maniiinum v'ar ekki nokkur
leið að skilja, en Violetta og
Roy drógust æ lengra aftur úr,
enda kom að litlu haldi þótt
Víiþletta væ|ri í talfæri, þar
sem hún virtist nú með öllu
haía misst Jállan hæfiléika
til að túlka frönskuna fyriv
gamla manninum.
Einhverjum kynni nú ef‘
til vill að hafa dottið í hug
hvað Etienne vildi, en Bushell
gamli gat ekki með neinu móti
rennt grun f það, ekki einu
sinni þegar Eíienne leiddi
hann að bekk og benti honurn
að sitjast. Og nú vildi svo ein-
kennilega til að þau systkinin
hurfu þeim algsrlega sjónum.
Bushell gamli sat á bekkn-
um og starði, ssm steini lostinn
á unga manninn, sem lét móð
an mása án afláts og lét móð-
ann mása á frönskumii. Hann
ræskti sig án afláts, lagfærði
hálsbindi sitt, gamli maðurinn
svipaðist um eftir Violettu og
tók að kalla á hana, en hún
virtist með öllu horfin. Og
þegar gamli rnaðurinn reyndi
að standa á fætur, ýtti ungi
maðurinn honum jafnan blíð-
lega niður á bekkinn aftur og,
lagfærði hálsbindið sitt aftur
og aftur. Nú fór hann að beita
bendingunum, benti í áttina
þangað, sem Violetta hafði horf
ið þeim sjónum, bar hendina
síðan að hjarta sér, og loks þótt
ist Bushell gamli skilja, að
þetta væri víst einskonar lýs-
ing hans á ást þeirri, sem hamn
bæri til Violettu, og ef til vill
bæri líka að skilja þetta sem
beiðni hans um samþykki föð-
urins til að kvænast henni.
Þetta kom gamla Bushell
mjög á óvart. Að vísu vissi
hann allt um hrifningu þeirra,
en han n hafði haldið þetta
stundardaður eitt. Og hvað átti
bónorð að þýða svona upp úr
þurru,— þau höf ðu ekki þekkst
nema í viku. Og fyrir nokkru
síðan hafði hún lýst hátíðlega
yfir 'því, að hún mundi alls
ekki giftast fyrr en að sex ár-
um liðnum, — en þá kemur
þessi náungi og lætur eins og
allt sé að farast. Nú, — og þeg
ar allt kom til alls, þá höfðu
þau svo sem ekki mikla og þó
sízt staðgóða vitneskju fengið
um fortíð hans, eiginlega ekk-
ert annað en það, sem hann
hafði sagt þeim sjálfun, Og þeg
ar gamli maðurinn hafði hug-
leitt þetta allt eins nákvæm-
lega og tími vannst til, svaraði
hann bendingaleik unga manns
ins, — vitanlega á ensku. „Nei,
lagsmaður, það gengur ekki.
Hún er alltof ung, — ekki
nema nítján ára“.
Nú var það 'Etienne að svip-
ast um eftir þýðanda. Og svo
einkennilega vildi til að nú var
Violetta við hendina. Hún var
komin þarna til þeirra, hvessti
augun á gamla manninn og
gerðist nú fast mælt í meira
lagi.
„Annað hvort gefur þú okk-
ur fullt samþykki þitt, eða ég
giftist honum án þess,“ mælti
hún.
Það leyndi sér ekki að allt
þetta tilstand var aðeins forms
atriði, sem þeim frönsku þótti
allt ógerlegt án, en hinsvegar
ekkert mark takandi á hvort
það leiddi til samþykkis eða I
ekki. Gamli maðurinn gerði
því aðeins að yppta öxlum. Um
leið og þeirr, athöfn var lokið
voru þau fallin • hvort í annars
faðm.
Etianne vildi endilega fara
og kaupa handa hienni rós-
vönd. Hringinn hafði hann þeg
ar í vasa sínum, demántshring,
verðmætan mjög, sern hann
renndi á fingur henni og
brósti við. Yfir morgunv-erðar
borðum var helzt ekki á annað
minnst en hið væntanlega
brúðkaup, því þar sem her-
deildin átti að halda á brott
innan þriggja Vikna, var auð-
sætt að brúðkaupið yrði að
standa í næstu viku; öllu leng
ur mátti það að minnsta kosti
ekki dragast.
Loks var brúðkaupsdagur
urinn ákveðinn, — þann 21. á-
gúst og einnig fast ráðið að
hjcnavígslan skyldi fara fram
í Aldershot. Skömmu áðm’
skr-app Etienne tpl liimdúna,
og Violetta tók hann með sér
til frændfólksins, en fyxrver-
andi samstarfstúikur hennar í
vlsrzluninni ujrðu vitanlega
líka að sjá hann. „Hún hallaði
sér upp að honum, hvenær
sem hún mátti, þann stutta
tíma, sem þau stóðu við í verzl
uninni“.
Foreldrar brúðariranar voru
bæði viðstödd hjónavígsluna
og brúðkaupið. og Roy, bróðir
brúðarinnar, að sjálfsögðu líka.
Violetta var mieð afbrigðum
fögur í látlausum brúðarklæð
um, og Etiennt glæsilegur
mjög í einkennisbúningi sín-
um. Koenig hershöfðingi heiðr
aði þau með því að vera við-
staddur athöfnina, en þeir
þekktust, hann og Etienne, frá
því fyrsta e.r Etienne kom í út
lendingahersveitina. Var hers-
höfðingmn maður mikill vexti
og spengilegur og bar af öllum,
hvar sem hann sást. Um það
bil tuttugu aðrir úr herdeild-
inni komu til að vera viðstadd-
ir“.
En varla var athöfninni hjá
lögmanninum lokið þegar loft-
varnaflautur voru þeyttar, og
brúðhjón og brúðkaupsgestir
urðu að hlíta settum reglum
og halda í næsta loftvarna-
byrgi, Þar sátu svo gestir og
brúðhjón langa hríð á hörðunc,
bekkjunum og fór heldur ill?
um söfnuðinn, og ekki um ann-
að að velja til að hafa fyrir
stafni en horfa hver á annan-
Violetta hélt í hönd Etienne,
hrukkaði nefið og brosti til
hans. Roy stríddi þeim með
alls konar hótfyndni og her-
sveitarfélagar Etiennes
skemmtu sér óspart á hans
kostnað. Þarna urðu svo allir
að dúsa í meira en tvær klukku
stundir, og þótti einkum. ungu
brúðhjónunum bið sú leið og
löng. Skothvellir loftvarna-
byssanna heyrðust niður í byrg
ið, og mátti af þeim ráða að
hart væri skotið að árásarflug-
vélum fjandmannanna. En
ekki var neinum sprengjum
varpað og ekki tókst víst held-
ur að skjóta neinar fíugvélar
niður.
Öllum létti því ósegjanlega
þegar' loks var gefið merki um
áð' alHr mættu aftur fara frjáls
ir ferða sinna. Þar sem um
styrjaldarbrúðkaup . var að
ræða varð ekki hiá því komizt
að sleppa ýmsum frönskum
brúðkaupssiðum, bar á meðal
söng og dansi, en nóg var af
kampavíni og veizlumatur
bezti. Koenig hershöfðingi
kyssti brúðina á munninn og
brúðgumann á báða vanga, og
þegar hann gekk síðan að föð-
ur brúðarinnar, kveið sá gamli
Bushell því að sá væri siður
franskra að kyssa brúðarfeður
líka, en honnm til léttis þrýsti
hershöfðinginn aðeins hönd
hans, •— hins vegar kyssti hann,