Morgunblaðið - 16.09.1977, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 16. SEPTEMBER 1977

RAFr/NL) \ f
(()

Nú eru góú ráð dýr, maður
lifandi!
Forstjórinn ætlar að losa sig við hann fyrir fuilt og allt!
Bersýnilegt er að hér hefur
verið gerð tilraun til INN-
BROTS!
Játningar
BRIDGE
Umsjón: Páfí Bergsson
Eitt af undirstöðuatriðum
sterkrar sóknar er staðsetning há-
spila á höndum andstæðinganna.
Oft er því mikilvægt fyrir varnar-
spilara að sýna ekki háspil sín
fyrr en nauðsynlegt er. En engin
regla er án undanteknínga. Spil
dagsins er frá Evrópumeistara-
mótinu 1949. Og við sjáum hvern-
ig Terence Reese villti um fyrir
sagnhafa á heppilegum tíma.
Suður gaf, allir utan hættu.
Norður
S. 86
H.G6
T. G432
L. K8762
Vestur
S. Á102
H. D532
T. AK985
L. 10
Austur
S. KG74
H. A874
T. D1076
L. 5
Éfí held bara aö ’ann sé afbrýöisamur?
„Fyrstu kynni af hinum dásam-
legu skáldsögum Selmu Lagerlöf
urðu undirrituðum stórkostleg
opinberun. Nýr heimur opnaðist,
þar sem allt aðra yfirsýn bar fyrir
eftir þann leiðinda hagbyl sem
umlykur rit Gamla testamentisins
og jafnvel er á sveimi í baksýn við
guðspjöllin. Hagbyl sífelldrar
áráttu til að túlka æðstu hug-
sjónir, vonir og innræti aðeins í
sambandi við og útfrá stjórnmála-
legu ástandi þeirra tima, sem
sögur Bibliunnar allrar spanna
yfir og vefja dýrlegustu frá-
sögurnar óbænaklúðri. Nánast
sjaldan er að finna málstaðinn
skýrðan til rótar, vegna hinssvo-
nefnda farísea-innrætis.
Lesendum finnst alltaf og enn að
tollheimtumenn séu ekkert betri.
En það gátu Gyðingar vitanlega
ekki skilið!
Undirritaður fylgdi þroskaferli
Nils Holgerssonar á baki grágæs-
ar um endilanga Svíþjóð með
mikilli eftirvæntingu og hrifni.
Gagnvart þessari beztu barna-
lesbók 1 heimi fölnuðu ævintýri
Grimmsbræðra og Þúsund og
einnar nætur. Jafnvel H.C.
Andersen og er þangað þó ekki í
kot vísað. Löngu fyrir fermingar-
aldur minn kom kennari austan
yfir Vaðlaheiðina og sagði
börnunum sögur af Nils Holgers-
syni. Síðar gerði ég innrás í bók-
menntir Skandinavíu og eignaðist
ritverk Selmu Lagerlöf.
Innrásinni lauk að vísu ekki
innan landamæra Selmu Lager-
löf, þvi að ég hertók að lokum
fjölmarga stræstu rithöfunda og
ijóðskáld allra Norðurlanda.
Síðan hefur mér þótt lítið koma
til rússneskra og barnariskra rit-
höfunda nema þeirra sem skrif-
uðu fyrir 1900. Og örfárra ann-
arra.
Persónurnar i sögum Selmu
Lagerlöf hefur undirritaður alla
tíð séð hylla undir hér og þar. Og
eins og í sögunum hafa Tvífararn-
ir verið skiljanlegar persónur
þrátt fyrir allt. Jafnvel þrákelkni
Ingimaranna sýnist hafa sinn
ljósa geísla. Duga varia til sál-
ræns samanburðar aðrir en sam-
landar þeirra: Swedenborg og
Birgitta frá Vadstena svo að nógu
djúpt sé tekið í árinni.
„Hver einn bær á sina sögu,
sigurljóð og raunabögu." Og þetta
sannaði Sigrid Undset í Noregi,
einkum með sinu stærsta og
snjallasta ritverki. Uppi á litlu
íslandi má minnast kvæðisins
„Ekkjan við ána“. Og kemur þar
að efni guðspjalls dagsins.
Stendur skrifað hjá Mattheusi.
Stendur skrifað hjá Guðmundi á
Sandi. og víðar. Þetta að hver ein
sál á sína sögu. Það fer eins og að
lesa um Gösta Berling, Kristinu
Lavransdóttur og Maríu á Knúts-
Sudur
S. D953
H. K109
T. —
L. ÁDG943
Sudur Vestur Nordur Austur
1 L 5 L pass dobl 3 L 4 L
pass pass pass pass dobl
Reese var í austur og Schapiro,
félagi hans, spilaði út trompi.
Suður tók slaginn heima, spilaði
aftur trompi, var inni í blindum
og spilaði spaða. Reese stakk þá
upp kóngnum og spilaði lágu
hjarta!
Afleiðing þessa var eðlilega vit-
laus staðsetning háspilanna. Suð-
ur gerði ráð fyrir, að austur ætti
ás og kóng i spaða og vestur ætti
því hjartaás. Hann lét því lágt og
vörnin fékk fjóra slagi, tveir nið-
ur.
Vel staðið að spilinu hjá báðum
aðilum. Suður spilaði spaðanum
til að vita hvernig spila skyldi
hjartalitnum en austur sá við hon-
um — lét krók koma á móti
bragði.
RETTU MER HOND ÞINA
44
JL JL
hafði ákveðið, að allir svert-
ingjar skyldu greiða skatt. Og
þá tók uppreisnarseggurinn
Bambata með sér nokkur
hundruð negra og réðst á sveit
lögreglumanna nálægt
Greytown. Þeir fláðu skinnið af
fótum þeirra og neyddu þá til
að ganga yfir brennandi gras á
nöktu hoidinu — áður en þeir
káluðu þeim.
— Þetta var eiginlega enn þá
glæsilegri aðferð en þegar þeir
áttu við mig, sagði Erik. — Eru
þeir vanir að vera svona dýrs-
legir?
— Já, svo framarlega sem
þeir þora það. Jæja, sfðan lögðu
þeir áf stað og komu öllum
hvftum mönnum í héraðinu
fyrir kattarnef. Þeir voru tvær
eða þrjár þúsundir manna. þeir
sem tóku þátt í þessu. En þá
voru allir vopnfærir menn
kvaddir á vettvang. Þá var ég
liðþjálfi. Fékk reyndar falleg-
an heiðurspening. En ég kunni
að skjóta skal ég segja þér.
Ofurstinn sagði um mig ...
— Pabbi! Þjáningarrödd
Mary barst handan yfir blaðið.
— Hvað er nú? Jæja, við get-
um sleppt þvf. Við vorum sem-
sé fimmtfu manna hópur, og
við vorum þeir asnar að setjast
að niðri f dal nokkrum. Einn
daginn réðust nokkur þúsund
Zúiúmenn á okkur ofan af hæð-
unum allt f kring. Þeir ráku
ógrynni af kúm með sér.
— Hvaða erindi áttu kýrnar
þangað?
— Bfddu nú hægur, þá skal
ég skýra þetta út fyrir þér.
Svertingjarnir voru auðvitað
ekki vopnaðir öðru en spjótum,
og þeir voru hræddir viö byss-
urnar okkar. Kýrnar áttu þvf að
fara fyrir þeim og skýla þeim
fyrir byssukúlunum. Það var
sannarlega óhugnalegt, dreng-
ur minn, þegar beljurnar komu
hlaupandi á móti okkur úr öll-
um áttum, og ótal spjótsoddar
stóðu upp f loftið að baki þeim.
En fyrirliðinn sagði: Rólegir,
piltar, skjótið kýrnar fyrst.
Eina kú f hverju skoti! Við fret-
uðum allt hvað af tók! Eg held
ég hafi hitt fimmtán kýr. _____
— Kúnum fjölgar um eina í
hvert skipti, sem pabbi segir
söguna.
— Mary, þú ert alveg óþol-
andi! En þegar svertingjarnir
voru tuttugu metra frá okkur
— Fjörtfu.
— Nú, jæja, fjörtfu metra
þá, — þá voru kýrnar úr sög-
unni, og við hófum skothrfð á
þá. Þú hefðir átt að sjá, hvað
þeir urðu hræddir. Þeir, scm
næstir stóðu, sneru við og
reyndu að flýja, en hinir þrýstu
á aftan frá, svo að þetta varð
ógurleg ringulreið. Það reið því
á að skjóta án afláts. Þetta varð
hrein slátrun, skal efg segja
þér.Skál!
— Skál! En funduð þið ekki
fyrir ógleði þegar þið voruð að
hrytja þá niður?
— Svertingja? Nei, alls ekki.
Þeir eru svo margir, svo að það
er ágætt, að nokkrir þeirra séu
skotnir. Og síðar meir frelsuð-
um við alla sveitina upp til
Dundee. Og hvað heldurðu:
F ramhaldssaga eftir
GUNNAR HELANDER
Benedikt Arnkelsson
þýddi
Þegar við komum til Jagers-
drift, þá höfðu svortingjarnir
ekki skert hár á höfði kristni-
boðanna. Það sýnir vel, að
kristniboðarnir vinna með
þeim á laun.
— Tja, það má vera. — Flrik
hafði ekki áhuga á að sam-
þykkja allt, sem Cliff sagði.
Hann virtist vera vænsti karl,
en einfaldur og raupsamur.
Gæzkan virtist reyndar ckki ná
út fyrir mörk kynstofns hans.
Honum bauð við, hvernig hann
talaði um „bölvaða villimenn-
ina“ f áheyrn innbornu þjón-
anna. Erik langaði til þess að
andmæla honum. En hann
mannaði sig ekki til þess, enda
var honum óhægt um vik, þar
sem hann var gestur á heimil-
inu.
— Það kom gráskeggjaöur
kristnihoði og bað okkur að
hlffa svörtum þjónum sfnum.
Fln þeir hafa áreíðanlega verið
uppreisnarmenn, án þess að á
þvf bæri, svo að við skutum þá í
öryggisskyni. Og trúboðs-
kirkjuna f Amiobie, hana
brcnndum við. Þetta var