Alþýðublaðið - 08.01.1931, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
Miismnfjarorð.
Benedikt Á. Jónsson.
Nýlega létust á heilsuhælinu á
VifiJsstöðum bræ'ðuinir Benedikt
og Helgi Jónssynir frá Lambhól
ivið Skerjafjörð. Þann 5. þ. m.
fylgdust þeir til moldar að end-
uðu löngu og erfiðu sjúkdóms-
stríði. — Svo margar em nú
þær fórnir orðnar, sem þjóð vor
hefir orðið að gjalda þessum höf-
uðóvini íslenzkrar æsku — hvíta
dauða —, að þeim tíðindum er
nú tekið-sem óumflýjanlegu böli,
þegar ungir atgervismenn og
góðir drengir verða að sæta
þessum afdrifum, sem því miður
eru hLutskifti alt of margra
þeirra, er þenna sjúkdóm taka,
að hníga í valinn á meðan bezt
og bjartast horfir, með rnargar
djarfar vonir og einlægan vilja
til góðra verka.
Þá br.æðurna Benedikt og
Helga þekti ég frá barnæsku.
Voru þeir báðir hinir mestu efn-
isanenn. Helgi var yngri nokkuð
og tæplega af barnsaldri er haim
kendi fyrst sjúkleika síns, og
mun hann aldrei hafa notið sin
til fuJls upp frá því. Hann var
dulur í . skapi og hæglátur,
greindur vel og ágætur drengur.
Mínnisstæðust er mér af kynn-
ingu minni við hann hin einstaka
prúðmenska hans og kurteislega
viðmót, og það líklega mest
vegna þess, hve miklu hann stóð
þar íramar flestum eða öllum
ungum mönnum, er ég hefi þekt.
Var hann og hugljúfi allra þeirra,
er honum kyntust.
Af eldra bróðurnum, Benedikt,
hafði ég þó miklu nánari kynni,
og bar. margt til þess, en þó
einkum það, að við vorum meir
jafnaklra og leikbræður frá þvi
fyrsta og alt til þess, er þeim
þætti æfinnar lauk. Benedikt var
einn þeirra manna, sem tóku
daginn sniemma, byrjaði ungur
að vinna, og ollu því bæði ytri
kringumstæður og svo það, að
tápið og dugnaðurinn gerði
snemma vart við sig. Hugur hans
hneigðist að sjónum þegar í
byrjun, og sú trygð, sem hann
tók við hafið þegar í bernsku,
varð aldrei rofin svo ég vissi til,
og mun það þó tíðara um unga
Helgi Jónsson.
menn, er þeir kynnast við þær
hættur og þau óblíðu kjör, sem
því starfi eru samfara. — Jafn-
skjótt og hann hafði náð fullum
þroska og þeirri kunnáttu, sem
auðið varð, án frekari mentunar,
settist hann í Sjómannaskölann
og tók að búa sig undir skip-
stjórapróf. Fékk ég tækifæri til
að fylgjast lítið eitt með honum
á þeirri braut, og kyntist honum
eiginlega þá fyrst sem fullvaxta
manni. Eru mér ógleymanlegar
margar þær stundir, er við átt-
um þá saman og ræddumst við.
Með einbeittum hug og þeirri at-
orku, sem engum er gefin öðrum
en þeim, sem trúir á mátt sinnar
köllunar, sótti hann námið með
prýði og lauk því með sama
hætti. Stóð lrann þá i fegursta
blóma lífsins, hraustur, vonglað-
ur og ástfanginn. Vissi ég að þá
voru háar borgir bygðar og
margra vonir við hann tengdar.
Og þótt ég ætti síðar eftir að sjá
hann liggjandi í rústmn ])eirra
borga, bugaðan af vonlausri bar-
áttu við sjúkdóm og sorgir, gat
ég aldrei varist þess að muna
hann bezt eins og hann var þá
— ungan, vasklegan, hressan og
glaðan — þannig var hann að
sjá, djarfan, trygglyndan og
drenglundaðan — þannig var
hann að reyna. Ég fann að þá
var hann búinn til sóltnar, hversu
harðrar sem verða vildi, en að sú
sókn ætti að snúast upp í von-
Jausa vörn gegn sjúkdómi og
dauða ugði þá hvorki mig né
hann. Furðulög eru þau rök og
ofvaxin mannlegu viti. Er ekki
undur þótt mörgum hætti við að
telja þær rúnir helzt rammar,
þegar ungix atgervismenn, sem
eru til jafn góðra hluta líklegir
og Benedikt var að dómi allra
þeirxa, er þektu hann, og þá
einkum þeirra, er með honum
störfuðu, verða að sæta slíkum
örlögum.
Ég veit, góðir bræður, að sár
sökunuöur fyllkr margra hugi er
þið nú kveðjið hinni síðustu
kveðju. Að tveir sterkir þættir
hafa nú brostið í hjarta góðrar
móður, sem svo snemma hefir
n!lllllllll!llll!lllllllllll!ll[|||||||R!iinillIlllllllllilllllllll!llll]|l!]||lill!l!ll!lllgll!lll!lll[||IIIII[lill!iIIII!i]IIIII!l]y
| Niiar ffrsta flokfcs Virgioia cigaretíar. ■
20 sih. pakkinn kostar kr. 1.2S. — Búnao tll
h|á SSritssh ámeoiean Tobsseeo Co, London.
Fást i heílrÍsölK h|á:
■ Tóbaksverzl. Islands h.f.
Einkasalar á tslandi:
orðið að sjá á bak tveim góðum
og mannvænlegum sonum sinum.
Ég veit að bræðrum ykkar og
systrum þykir nú stórt skarð
höggvið í systkinahópinn, og
undrar mig það ekki, því kunn-
ugt er mér það, að þið voruð
jafnan góðir bræður. En dapr-
ást hygg ég þó að hinn örlög-
þungi dómur hafi látið í eyrum
hinnar ungu heitmeyjar, sem
varð nú að miissa vininn, sem
hún unni, og með honum ailar
þær björtu og barnsglöðu vonir,
sem æskuástin ein þekkir og skil-
ur.
En huggun er það öllum þeim,
sem ykkar sakna, að jafnan .mun
ykkar verða minst sem góðra
drengja, og það fullyrði ég, að>
svo trúarveikir erum við ekki,
að okkur komi til hugar að hin
sterka þrá ykkar til starfs og
dáða hafi nú miist að fullu
marksins, að vonir ykkar eigi sér
ekki lengra líf, að ástinni hafi nú
verið hringt til grafar. Til
meiri þroska og meira starfs trú-
um við ykkur kallaða.
í þeirri trú kveð ég ykkur,
frændur mínir og vinir, með ein-
lægri þökk fyrir samveruna.
Þorst. Ö. Stephensen.
AípiiiKDíekeiitíiiF styrfetlr.
Atvinnaleysisst^rknr teklon af
verkamömmm.
Berlín, 7. jan.
United Press. — FB.
Dietrich, fjármálaráðherra
Þýzkalands, hélt ræðu í Stuttgart
í gær og lýsti yfir því, að út-
gjöld þýzka ríkisins væri nú 150
milljónir sterlingspunda árlega
vegna atvinnuleysisins. Kvað
hann ríkisstjórnina hafa ráða-
gerðir á prjónunum um að at-
vinnurekendur verði styrktir af
rikinu, hlutfaltslega eftir því, hve
mörgum verkamönnum þeir veita
atvinnu til viðbótar þeirn, er þeir
hafa, þegar þessar ráðageröir
korna til framkvæmda.
Á að draga úr eða hætta að
veita atvinnuleysisstyrki, ef
þetta gefst vel.
Frá „Tradewind.“
Norfolk, Virginia, 7/1.
United Press. — FB.
Hart og McLaren halda áfram
Parisarfluginu. Þau lögðu af stað
p,09 f. h. í morgun álei&is til Ber-
muda.
New York. 7. jan.
United Press. — FB.
Hart og McLaren hafa símað
hingað: Fiugvéiin „Tradewind“
lenti á Bermuda kl. 1 e. h.
Af Akranesl.
Hinn mjög svo fróðlegi bréf-
kafli frá Akranesi, er hér fer á
eftir er úr bréfi frá verklýðsfé-
laginu þar til verkamálaráðsins.
„Hér hefir þvi miður — við-
gengist lánsverzlun hjá matvöru-
kaupmönnum, en sá er oftast
vaninn, að varan er lánuð jafn-
vel 15o/o dýrara en gegn stað-
greiðslu, og hinir fátækustu
verða jafnvel að sæta enn lak-
ari kjörum (fyrir utan eftirgangs-
munina, sem þeir verða að nota).
En þetta er raunverulega sama
og kauplækkun, eða sama og
minna fé yfir aö ráða, þ. e. verra
fæðii, lakari föt og s. frv.
Til þess að reyna að bæta úr
þessu var leitað til Otvegsbank-
ans, hvoxt sjómenn á Akranesi
— í sameiningu — gætu ekki
1 fengið lán þannig, að hver hlut-
armaður fengi að láni 100 kr.
um hver mánaðamót yfir vetrar-
mánuöina, og væri hlutur manns-
ins beint eða óbeint veð fyrir
greiðslu.
Með þessu var hugsað að
koma í veg fyrir óþægiiega
skuldbindingu við útgeröarmenn
— ef þeir gætu þá eitthvað lán-
að — og að afstýra skuldaverzl-
um að sem mestu leyti, og loks
að auka atvinnutekjurnar að
inokkru.
En þetta sund er víst lokað,
aðallega vegna þess, að sjómenn
eiga — og verða að eiga — hlut
sinn hjá útgerðaTmönnum, sem
taka peningana út á allan afla,
sem þeir hafa undÍT höndum, en
kaupa skipverjahlutina, þegar