Alþýðublaðið - 20.01.1931, Blaðsíða 3

ÁLÞÝÖtíBLAÐIÐ
\
J;
3
Virginia cigarettnr. ■
20 stk. pakkinn kostar kr. 1.25. — Búnar til
|H h]á British Aaneriean Tohaeeo Go« Lnndou.
S Fást i heildsSlu hfá:
■ Tóbaksverzl. tslands h.f.
M Einkasalar á Ísíandi:
Hattar!
Hattar!
Enn er nokkuð eftlr af h'&tt-
unnm,sem rid seljam á 5 fcr.
Ræsisveif sem jafnframt er hjóla-
sveif af bifreið, hefir tapast, að
líkindum siðastliðin laugardag.
Skilist í Alpýðubrauðgerðina.
9
sungnar af Sigurði' Skagfield: Ég man pig. Svanasöngur á heiðí. Heima vD ég vera. Biikar-
inn. Son guðis ert pú með sanni. Verðu, guð faðir, faðir minn. Ó, gu'ð, pér hrós og heiður
ber. Vor. Erla. Ay, Ay, Ay. Tonarne. — Auk peirra 74 áðnir út komin lög, sungin af
■pessum uinsœla söngvara. — Sungnar af Sigurði Birkis: Largo. Englasöngur. Saknaðar*
ijóð. Svo undur kær. Taktu sorg mína. Sofðu, unga ástin mín. — Biðjíð um skrá ókeypis.
Hljóðfærahúsið.
Fást einnig í Vtbúinu, Lcmgavegi 38, og hjá V. Long í Hafnarftði.
E.s. nSisðnrlaid(i,
Blaðið hefir verið beðið fyiir
eftkfarandi grein:
Suðurlandið hafði áætlunarferð
frá Reykjavík um Akranes tii
Borgarness í dag, miðvikudaginn
26. nóv. 1930.
Pað átti að leggja af stað kl.
8V2 að morgni og gerði það líka,
eða pvi sem næst. Farpegar voru
margir, höfðu rifið sig á fætur í
býti um morguninn til pess að
verða nú ekki of seinir. Ég, sem
þetta rita, var einn af þeim, og
var hálf argur yfir að þurfa að
rísa svo árla í skammdeginu til
pess að komast ekki lengri leið.
En hvað um það. Það var nú
lagt af stað og menn fóru aö
búa um sig eftir föngum, sem eru
reyndar pf skornum skamti. á
skipinu pví. Nú var haldið áfram
í ca. 20 mín., eða sem næst út að
SiFk j ohijðmleikaroir
á snnnnðaQmD.
Hljömsveit Reykjavíkur hélt
hljómleika í fríkirkjunni á sunnu-
daginn var, svo sem auglýst hafði
verið. Viðfangsefnin voru: Fanta-
,sía í G-dur, fyrir orgel, eftir J. S.
Bach, Partita (í 10 köflum), fyrir
hljómsveit, eftir I. P. Krieger,
Konsert í a-moll (í 3 köflum),
fyrir fiðlu og hljómsveit, eftir
Antonio Vivaldi, og Prelúdía og
íFúga í c-moll, fyrir orgel, eftir J.
S, Bach. (Pessi þrjú ágætu tón-
skáid voru uppi um svipað leyti
(frá miðri 17. öld fram að miðrí
18. öld), og eru mörg af tónverk-
um Bachs orðin vel pekt hér á
landi, einkum frá kirkjuhljómleik-
um Páls ísólfssonar.) Dr. Franz
Mixa stjómaði hljómsveitinni, en
Páll Isólfsson lék á orgeliö og
Karl Heller (kennari við Tónlist-
ariskólann) lék einleikinn í Kon-
sertinum eftir Vivaldi. — Oft hef-
ir Páll ísólfssan fengið mikið og
makLegt lof fyrir snilli sína við
orgelleik, en ekki minnist sá, er
petta ritar, að hafa heyrt hann
leika betur í annað sinn. Dr.
Franz Mixa hafði örugt vaM á
hljómsveiitinni, sem aðallega mun
hafa verið skipuð nemendum
Tónlistarskólans. Var samleikur-
inn ágætur og festa og einiurð
yfir leiknum. Karl Heller lék af
mikilli lip.urð og smekkvisi og
féll vei saman einleikur hans. og
undhieikur hljómsveitarinnar. —•
Öll voru viðfangsefnin úrvals-
tónsmiðar og hljómleikarnir svo
ánægjulegir sem frekast mátti
verða. Var auðséð á áheyrendum,
að pieir höfðu mikla löngun til
að láta í Ijós gleði sína á pann
hátt, sem venja er til í hljóm-
leikasölum, en ekki pyltir við eiga
í kirkju. Áheyrendur voru margir,
en — þeitr hefðu getað verið
fM;ri. Ef til vill hafa einhverjir
setið heima vegna Jress, að veður
var ekki gott, en það er varla
Hæg afsökun. Hljómsveit Reykja-
víkur er búin aö sýna, að hún
verðskuldar fyllitega að menn
leggi nokkuð á sig til að fá að
njóta peirra gleðistunda, sem hún
býður upp á, svo margir, sem
húsrúm frekast leyfir. s.
Inðlandsmál.
Lundúnum, 20. jan.
United Press. — FB.
Á síðasta fundi Indlandsráð-
stefnunnar- sagði McDonald for-
sætisráðherra, að brezka stjórnin
teMi, að ábyrgð á stjórn Ind-
lands ætti að fela þingstjórn
indversku fylkjanna, J>ó með
þehn skilmálum, sem nauðsyn-
legir séu, á xneðan verið sé að
breyta stjórnarfarinu, til Jiess að
tryggja ákveðnar skuldbindingaí
af hálfu Indverja. Slíkar skuld-
bindingar telur hann nauðsynleg-
ar, hæði vegna Jiess hvernig hag-
ar til í Indlandi og ti! þess að
tryggja frelsi og réítindi minni-
hlutaflokka.
Rikarður Jónsson.
í „Aftonbladet", sem gefið er
ját í Stokkhölmi, stóðu rétt fyrir
jóliin eftirfarandi ummæli: „Einn
af hinum fremstu núlifandi ís-
leinzku listamönnum er Ríkarður
Jónsson myndhöggvarí. Nýlega
hefir Aðalsteinn Sigmundsson
gefið út ágæta bólí um lista-
manninn og birtir par 200 myndir
af verkum hans. Myndirnar eru
sýnilega vel valdar og sýna
margt af því fegursta, sem lista-
maðurínn befir gert. Alt frá barn-
æsku hefir Ríkarður Jónsson sýnt
listrænt gáfnafar og smekkvísi.
Hann stefnir hátt í list sinni og
er J>ar öðrum til fyrirmyndar. í
föðurlandi sinu nýtur hann mikils
álits, og er pað gleðilegt að pessi
hók getur nú orðið til J>ess, að
eiirinig útlendingar eiga kost á
að kynnast list hans og verða
heinnar aðnjótandfli. R. J. hefir
feinrúg lagt fyrir sig diráttlist í
stórum stil og er þar að auki
framúrskarandá útskurðannaður.
Sú grein er einnig byrjunarstig
listar hans. Jafnvel þó að R. J.
hafi orðið fyrir djúpum áhrifum
í Italíuferð sinni, par sem lista-
verk Donatellos hafa mest hrifið
hann, er list hans samlt í ebli sínu
mjög íslenzk, og eiinmitt pess
vegna hlýtur hún að vekja sér-
staka athygli. Enginn listvinur né
Islandsvinur ætti að láta hjá líða
að eignast pessa bók.“
(FB.)
bauju. En viti menn! Alt í einu
er snúið við. „Hvað er um að
veva?“ segja Jreir, sem veittu ’pvi
eftirtekt. Ná i skipsmenn pg
spyrja: „Er eitthvað biia'ö ?“
„Nei.“ „Hvað er pá í veginum?“
„Vitum þa'ð ekki, veðrið Ivann
ske.“ „Veðrið!“ Hvernig var pað?
Norðan kaldi og þvi bei-nt á móti,
dálítil vindkvika, kafaldsmugga
og dimmur. „Slíkt veður getur
ekki hamlað gufuskipi að fara
leiðar sinnar fjarða á mill,“
segja farþegarnir. „Nei, ekki
nema karin ske Suðurlandinu,"
segir einn. „ÞaÖ hlýtur að vera
eitthvað bilað," segir annar, er
vildi tala máli skipstjóra. En það
var ekki um pað að villast, að
til Reykjavíkur var haldi'ð, aftur
með fullri ferð, og pví hlaut eá-tt-
hvað að vera alvarlegt í vegin-
um, og um pað varö að fá upp-
lýsingar hjá skipstjóra. Svar hans
var, að veðnr og að tæplega værs
nægur sjór inn Borgarfjörð haml-
aði frekara ferbalagi í dag, en
á morgun yrði lagt af stað aftur
um sama leyti.
„Takk fyrir upplýsingarnar!"
sögðum við og stigum í 1 and í
Rvík aftur í sama góða veðrinu
óg þegar við fórum — en í verra
skapi
Þessar linur eru ekki skrifaðar
að eius upp á grin, heldiur einn-
ig til alvarlegra hugleiðinga. Það
héfir áreiðanlega engum blandast
hugur um, sem á SuÖurlandinu
voru (nema kann ske skipstjór-
anum), að pað væri ágætis ferða-
veður, að tninsta kosti fyrir gufu-