Alþýðublaðið - 25.08.1920, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Koll konnngnr.
Eftir Upton Sinclair.
Fjórða bók:
Erfðaskrá Kola konungs.
(Frh.).
Hallur ansaði ekki. Hann vissi,
að bróðir hans þekti „menn“ bet-
ur en hann.
„Og hvað hefir þú svo í hyggju
að gera við skjalið?“ hélt Edward
áfram. „Ætlarðu að setja það í
blöðin ?“
„Eg ætla að sýna nokkrum vin-
um mínum það“.
„Já, því ekki það? Þú gengur
auðvitað hús úr húsi með það eins
og vátrygginga-agent 1 *
-Eg get þó sýnt eiuum það —
en það er pabbi. Heldurðu, að eg
vilji, að dvöl mín hér í dalnum sé
skýrð fyrir honum á þann hátt?
Svo er líka unga stúlkan, — hún
á það skilið, að eg verndi hana".
„Sjáum til 1 “ mælti Edward þur-
lega. „Hveraig víkur því við?“
„Gerum ráð fyrir, að það væri
ein af þeim konum, sem þú þekk-
ir, sem Cartwright hefði baktalað.
Hefðir þú þá verið jafnkærulaus?"
„Hann hefði ekki baktalað vini
mína. Eg er vandari en svo í
vinavali mínu“.
„Þú átt við það, að þú veljir
þá meðal hinna ríku. En eg er nú
alþýðlegri í mínu vali. Eg held, að
fátæklingarnir geti kent mér ým-
islegt“.
„Mér virðist, að þeir hafi ekki
kent þér annað en óbilgirni".
„Þeir hafa kent mér, að sumir
geta verið mjög tillitssamir og
hvers vegna aðrir hafa ekki ráð á
því“.
„Æ, ætlarðu nú að byrja aft-
ur?“ hrópaði Edward. „Halda
lengri ræðu ? Það er hið leiðinleg-
asta við ykkur endurbótamennina,
að þið talið svo fjandi mikið".
„Við tölum svo mikið vegna
þess, að fólk er svo tillitssamt, að
hjörtu þess eyðileggjast. Eg sá
dæmi þess þar sem þær voru Jes-
sie og frú Curtis; og nú kemur
þúl Þú sérð, hvernig Pétur gamli
Harrigan ber sig að, en þú álitur
það tillitsleysi, að eg andmæli.
Þú sérð, hvílfkt kvikindi námu-
stjóri Péturs gamla er, en þér finst
það tillitsleysi að rifast víð hann.
Mér er sjálfum illa við að vera
ruddi —“
„í guðs bænum!" greip Ed-
ward fram f, „getum við ekki
hætt þessu og reynt að komast
af stað. Mér finst eins og eg standi
á toppi eldfjalls, sem þá og þegar
getur byrjað að gjósa".
„Jú, jú“, mæiti Hallur og tók
að hlæja. „Það, sem eg næst þarf
að gera, er að fara niður til Pedro,
svo við getum orðið samferða
þangað. En það er enn þá eitt —“
„Hvað er það?-"
„Félagið skuldar mér peninga".
„Peninga? Fyrir hvað?“
„Peninga, sem eg hefi unnið
fyrir".
Edward varð litið á hann. „Nóg
fyrir baði og rakstri*. Hann dróg
upp veski sitt og tók úr því nokkra
seðla. Hallur horfði á hann og
uppgötvaði, að önnur breyting
haiði á sér orðið. Hana hafði ekki
að eins öðlast stéttatilfinningu
verkamannanna, heldur líka skoð-
un þeirra á peningum. Hann halði
í alvöru hugsað um þessa íáu dali,
sem félagið skuldaði honum! Hann
hafði unnið sér þá inn í sveita
síns andlits með því að bisa stór-
um kolamolum upp í vagna. Og
þetta var nóg til þess að halda
lífinu í allri fjölskyldu Raffertys í
heila viku. En þarna stóð Edward
með mjúkt, brúnt veski fult af
seðlum, sem hann tók úr því án
þess að teija þá, alveg eins og
peningar yxu á trjánum og ltolin
kæaau upp úr jörðinni og færu inn
í ofninn, ef kallað væri á þaul
Edward rétti honum seðlana án
þess að hafa hugmynd urn þessar
hjárænu hugsanir bróður síns.
„Hana, taktu við þeim!" sagði
hann. „Fáðu þér sæmileg íöt í
Pedro. Eg vona, að þú þurfir ekki
að vera óhreinn til að vera frjáls-
lyndurl"
„Nei, það held eg ekki", sagði
Hallur. „Hvernig kornumst við
þangað? Það fer engin lest næstu
tvo tímana".
„Eg kom hingað í bifreið. Hún
bíður bak við húsið".
„Jæja, þú hefir þá alt til taks!"
Edward anzaði ekki — til þess
að blaðran spryngi ekki aftur. Þeir
fóru út um bakdyrnar og óku
gegnum bæinn, án þess að fólks-
fjöldinn sæi þá.
Gróð húsgögn
t i 1 S Ö I XX
á Vesturgötu 14.
Alþýðwblaðið
er ódýrasta, íjölbreyttasta og
bezta dagblað landsins.
Kanpið það og lesið, þá
getið þið aldrei án þess verið.
Saltlijöt* í smásölu og
stórkaupum, ódýrast í Kaupfélagi
Reykjavíkur, Gamla bankanum.
Lítil
auglýsing, sem iátin er í lítið blað
er oft mikið
betri
og áhrifameiri heldur
auglýsing sem látin er í stórt blað
þó hún sé
Þess vegna borgar það sig að
auglýsa í Alþýðublaðinu.
Kosningarréttaróeyrðir i Japan.
í júní fóru fram kosningar til
þingsins í Japan, og gekk þá all-
mikið á þar. KosningarnEtr snerust
eingöngu um það, hvort rýmka
skyldi kosningarréttinn eða ekki.
Var stjórnin á móti því að það
yrði gert, og varð hún f meiri-
hluta, þó í fyrstu !iti svo út sem
svo yrði ekki, þar eð íbúar borg-
anna voru yfirleitt á móti henni,
en úr borgunum komu fyrst kosn-
ingafréttirnar.
Um miðjan júlímánuð koni
kosningarréttarmálið fyrir þingið,
og lauk því þar þannig, að fylg-
ismenn stjórnarinnar feldu kosn-
ingalagafrumvarpið með 286 atkv.
gegn 155. Urðu þá óeirðir miklar
í borginni, og tóku þátt f þeim
mörg þúsund stúdentar, enda stóðu
fyrir þeim; særðust margir, en
ekki er þess getið að neinn hafi
verið drepinn. Tuttugu menn voru
teknir höndum.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjau: Guienberg.