Alþýðublaðið - 07.02.1931, Blaðsíða 3

3
Bezta Cigarettan ! 29 stk. pðktmin,
sm kosta 1 kÉQ, er:
Gommander
s$f
&

§ WestiHiuster,
t/igmettiir*
f
Viröinia,
Fást í öiiiim verzXrnimn,
I hverjnm pakfea er gnKfalleg fslenzk
mynd, og fær hver sá, er safnað hefir 50
myndasa, eina stækkaða myiad.
Ferðasögar
Jóns Trausta.
Þaö hygg ég, að þessi ferða-
sögubók muni örva löngun
margra lesenda sinna, ekki sízt
ReykvíMnga, til ferðalaga um
fögur héruð, og þó einkum upp
í óbygMr íslands, til þess að
njóta tilbreyti ngarinnar, sem höf.
lýsir svo vel og látlaust m. a.
]>egar hann hefur frásögn sina
um ferðalag eftir Fjallabaksvegi.
Ef kaupstaðabúar ættu alment
kost á því að fara, þótt ekM væri
nema svo sem tvisvar á sumri,
í slíkt ferðalag á góðum hestum,
er vafaiaust, að glaðlyndi myndi
eflast að mun og heálsufar batna.
Bókin er víðast hvar skemtilega
skrifuð, eiins og vænta var af
höfundiinum. Hann hafði lag á
því að hrífa lesendurna með sér.
Og þótt sumt væri það í kenn-
ingum hans siðari árin, sem æski-
iegt hefði verið að væri á annan
veg, þá er þó t. d. frásögnin
af Pétri í sögunni „Fylgsnið" í
„Heiðarbýiinu" viðkvæm lýsing á
ógöngum þekn, sem þjóðfélagið
hrekur fátækan mann, sem ekki
vill kys,sa á vöndinn, út í í bar-
áttunni fyrir brauði bama sinna.
i þessari: bók eru mannlýsingar
elddi aðalefni. Náttúran opnar þar
unidraheim sinn fyrir athugulum
ferðamanni, og hann segir lesend-
unum, hvað honum bar fyrir
augu.
SkemtiLegastar af ferðasögum-
uim þykja mér af Snæfellsnesi,
„EinsamaH á Kaldadal" (förin
upp á Strútinn) og gangan á
Eiríksjökul. Víða eru skemtíleg-
ar athugasemdir fléttaðar inn í
söguna, og er það mjög til bóta.
Höf. getur þess í ferðasögunni
um Smæfellsnes (51. hls.), að
glæfralegri leið en í Búlands-
höfða hafi hann aldrei farið með
hesta. Sjálfsagt er oft illfært í
höfðanum, eiinkum á vetrum, og
vil ég alls ekki andimæla þvf, þótt
ég hafi hitt þar á betri götu en
ég bjóst við, og auðvitað þarf
að hæta vegiinn þar. Ég gekk
þessa leið seint um haust árið
1914. Þá var smjólaust þar, enda
þótti mér miklu greiðfærara í
tíöföanum heldur en ég hafði
heyrt af látið, og ekki var gatan
sambærileg við silluna í Aðalvik,
enda er hestum algerlega ófært
þar. Er það og naumast manna-
vegur, pótt oft sé fariinn. Sillan
er á ieiöinn imilli Sæbóls í vest-
urvikinni og Látra. Er hún í háu
fjalli, og verður að stikla niður
í eimstigið eftir dálitium ójöfn-
(um í sjávarbergi og halda sér í
hinar efri, en ekki þarf langt að
fara áður en siilan tekur við.
Þar heiitir Posavogur, sem farið
ier i silluna Sæbólsmegin, og er
sú saga sögð um nafnlð, að einu
sinni fór kari nokkur þessa leið
með bam tii skírnar. Hafði hann
barnið í „posa“ (litlum poka),
og lét hann „posa.nn" á stall í
berginu meðan hann hvíldi sig.
Ekki gætti kari þess, að þar var
ekki öruggur hvílustaður fyrir
barnið, og misti hann „posann"
niður í sjó, sem gín við neðan
undir. — Þegar í silluna kemur
er hún slétt einstigi, en ekki
breiðara en svo, að þægilegt er
einum manni, og kynnu þó tveir
að geta leáðst, ef á sléttlendi
væri. Brátt tekur við fjaran neð-
am undir hillunni, en eftir ein-
stiginu er um 20 mínútna gang-
ur, og emdar það loks i sléttri
fjöru. Ekki er fýsilegt að fara
fsilluna í leysi'ngnm, því að þá er
hætt við grjóthruíni úr fjallinu.
Ég fór þarna eiru sinni, miðviku-
daginn fyrir páska árið 1923, en
ágætur maður, sem var spkum
ferðum vamur, Betúel bóndi í
Görðum, fylgdi mér yfir silluna
og kvaðst skyldi gripa mig ef ég
mi'Sti fótanma í klungrunum nið-
ur að henni. Þá var snjóiaust: og
veður hið bezta. En Aðaivíking-
ar fara margir upp og miður
bergið í bancLi þegar ófært er í
silluna. Mun slíkt ferðalag ekki
þykja árennilegt óvaninguim.
Uppi'yfir sillunni er fjallið hátt
og snarbratt að framan. —
Ég hefi teMð eftir að nokkur
örmefni eru röng í ferðasögubók-
imni. Þar segir, að feilið, sem
Reykjaness \dtinn stendur á, heiti
Valahmúkur, og furðar höf. sig
á, hvers vegna það sé hnúkur
ikallaður. Valahmukur er ekM þar,
heldur stóð c/amti vitimn á hon-
um, en hjá Valahnúknum stæm
er Liitli-Valahnúkur, að eins
gamla bátavðrim á milli, og er
eða hefir a. m. k. verið gengið
í stiga úr vörinm upp á berg-
brúnina. f Litia-Valahnúki eru
sjávarhellar, sem ferðafólki þykir
gaman að skoða.
Það ætla ég og, að fjall það í
Eyrarsveit á Snæfellsnesi, eir
gengur milli Látravíkur og Kross-
ness, heiti ekki „Stöðin" réttu
nafni, heldur BTÍmlárhöfði. í
Eyrarsveit lieyrði ég bæði nöfn-
in, en hygg, að ,JStöð“ »é til
orðið á líkán hátt og „Sykur-
topps“nafnið á Kirkjufelli, sem
er iítið eitt innar á nesiniu £
Eyrhyggju er getið um Krossnes
við Brimlárhöfða, og aítla ég, að
höfðanafnið sé um fjallið alt. í
því er Tröllakirkja, klettavirki
mikið og eánkennilegt Hún er
Gruind arf jaröarmegin í fjaLlinu.
Get ég hennar af því, að hún er
ekki nefnd í ferðasögunni; en
þeir, sem skoða Snæfellsmes,
þurfa Líka tti hemnar að koma,
þótt það sé dálítill krókur af al-
faraleið. —
Auk ferðasagnanna er í bók-
imni stutt lýsing á æskustöðvum
höfumdarins, „Frá rryrsta tanga
íslands". Sú lýsing er sérlega
skemtileg. — tJtgefandinn, Aðal-
steinn Sigmumdsson, á þakkír
slúlið fyrir að hafa komið frá-
sagmrm þessum fyrir almenmings
sjónir. Gudm. R. Ólajsson
úr GrSndavík.
Póstílug yíir fttlandsliatíð.
Flugfélögin „Imperial Airways"
i Bretlandá, „Pan American Air-
vvayis" í Bandaríkjiumum og „Aero
Poötale“ í FrakkLandi hafa umd-
ahfarið rætt sin á milli um regiu-
bumdnar flugferð&r yfir AtLanfs-
hafi’ð milli Evrópu og Amerfku.
Flugleiðin, sem samkomulag hefir
orðið uni að fara nú fyrst um
sánn, er leiðin Lissabon í Portu-
gal — Azoreyjaroar — Bermuda-
eyjannar til New York. Leiðina
milli Evrópu og Azoreyja hafa
franskar póstflugvélar farið og
gengið vel, — en hinn hhrti leið-
arlnnar, miLli Bermuda-eyja og
New York, verðux „opnaöur" í
n. k. ji'mimánuðiL En þá er eftir
erfiöasti hlutinn, ferbin mitiii Az-
oreyja og Bermudueyja. Leiðáin er
öílyfiropið haf 2000mílna iangt.
TiJ þessarar ferðar verður að.
nota sérstaka tegumd loftskipa,
og samkvæmt áætlunum verða
þau miklu stærri en þau loftskip,
er enn hafa veriið smíðuð, — og
þessi þrjú vokLugu loftsMpafé-
lög eru þegar byrjuð á því að
láta smíða sMpin.
Talið er,aö þessari stórkostlegu
tiiraun til bættra samgamgna
málli heimsálfanna verði ekki lok-
ið fyr en eftir 2 ár, því ab fé-
lögin vilja faTa ,sem varlegast að
öillu. Þau -viita sem er, að ef
slys verður í byrjun vegna of
máikiis flans, þá getur það riðið
málinu að fullu.
Hvenær íslarnd verður við-
komustaður loftskipa á ferÖum
þei'rra yfir Atiantshafið er ekki
gott að segja.
Iðnnemar.
Er réttniætt að draga af kaupi
iðjnnema, sem hefiiv, fast mánað-
arkaup, þann tíma, sem fer til
sköLahaLds, eða tíma, sem hann
sannanlega er lasinn?
Spimill.
Suar:
Neá. Til þess er engin heimild.
SvívlFðlfigf,
Annan febrúar barst óg naoöf
straiunmum niður í eina stórverzl-
un, sem heldur útsölu þessa
daga, að Líta þar á vrarnmg eftir
himu mikla auglýsimgaskruxni,
sem getur oft verið gimnamdd, en
oft er það öfugt þegar maður er
á staðimn koininn, sem vöruimar
eru. Ég staðnæmdist við eitt
borðið og skoðaði þar varning,
sem lá þar, og spurði eftir verði
á ýmsu, sem þar var, og fékk
stumdum afgreiðslu á þeim
spunningum, þvi afgreiðsLufóLMð
virtist hafa mikið að gera. Svo
kemur karlmaður tiJ mín og spyx
hvað það sé fyrir mig. Ég spyr
hvað þessir dúkar kosti, sem óg
vai að skoða, og svarar hann
því, Mér Hkaði þeir ekki og spyr
hvort ekki séu tti ódýrari, og
sýndi hami m érþá. Ég sagði, að
mér Líkaði þeir ekM eftir verð-
inu, sem á þeim væri, og gekk
út. Þá kemur sá saimi og af-
greiddi spurmingar mínar á eftir
mér qg biður mig að koma og
tala við sig. Ég sMldi ekM i
þessu, þvi ég þekti ekki mann-
inn, en grunaði ekki þetta iLÞ
ræði hans. Ég fór með homun
inn í einhvem afMrna. Þegar
við komum þangað, setur hann
upp grim'miliegan svip og spyr,
hvort ég vilji eldri afhenda sér
það, sem ég sé með. Hann ætiaðii
mér að hafa stolið einhverju aí
því, sem ég var að skoða. Ég
vissi ekki hvað ég átti að segja
eða gera, ég varð svo yfir mig
hissa á slíku framferði. Ég hsntl
af mér sjialinu og sMpaði honum
að fletta mig Mæðum og leita.
en þegar hann sá, hvað óguðiegt
ranglæti hann hafði framið, fór-
ust honum þau orð, að honum
hefði sýnst ég svo einkenniileg,
en hann hefði ekM ætlað að gera
neitt uppistand. Hann hefir \dst.
álitiö sig vera^ sérfræðimg í að
finna út þjófseinkenni á fóíki,
þótt honuan skjátlaöist í þetta
sinn. Þegar hann sá hvaða ósigur
hann beið, sýndist bregða fyrir