Morgunblaðið - 03.10.1979, Side 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 3. OKTÓBER 1979
GRANI GÖSLARI
— og svo athugum við viðbrögðin hjá yður — og hér er
reikningurinn!
Til Kúbu!
Komdu hingað, hér er miklu
meira fjör.
BRIDGE
COSPER
'C PIB
V aldar án í
ríkisútvarpinu
Undirritaður þakkar þér
birtingu orðsendingar varðandi
róttæklingadeild ríkisútvarpsins,
sem prentuð var í dálkum þínum
föstudaginn 28. september. — í
þeirri orðsendingu var það tíund-
að, hvernig búast mætti við að
hefðbundin misnotkun umræddr-
ar róttæklingadeildar á hljóðvarp-
inu, yrði framkvæmd gegn-her-í-
landi-göngudaginn (Hvaleyrar-
daginn) 29. september, ef lögð
væri til grundvallar reynsla und-
anfarandi ára, og ýmsar upplys-
ingar sem fengizt hafa undanfarið
um áætlanir þorskhausaliðsins frá
Sundahöfn í þessu efni.
Og nú eru staðreyndirnar ljós-
ar. — Valdarán hefur verið framið
í útvarpinu. — Róttæklingadeildin
hefur verið gerð gersamlega óvirk
á göngudegi (hvernig svo sem til
tekst endranær), — og reyndist
raunar svo rækilega til verks
gengið, að ýmsir útvarpshlustend-
ur trúðu ekki sínum eigin eyrum.
Með öðrum orðum, —það fer
ekkert á milli mála að kjörnir
húsbændur ríkisútvarpsins hafa
ótvírætt endanlega vaknað af
dvala undanfarandi ára og hrein-
lega svipt róttæklingadeild stofn-
unarinnar völdum.
Það er raunar merkilegt rann-
sóknarefni hversu rækilega hér er
gengið til verks og hefur því strax
verið gerð nokkur samanburðar-
könnun á fyrirbærinu og eru
niðurstöður þessara athugana
látnar í té hér að neðan. —
Lesendur þínir eru beðnir að
athuga, að samanburðurinn er
gerður á „þjónustu" útvarpsins við
róttæklinga-gönguna 21. maí 1977,
er nefndist Straumsvíkurgangan,
annars vegar — og hins vegar við
Hvaleyrargönguna s.l. laugardag
29. september 1979. — En talið er
að „þjónustan" við Straumsvík-
urgönguna hafi verið nokkuð
dæmigerð fyrir undanfarin ár. —
Samanburður þessi er sem hér
segir:
l)Árið 1977 var grímuklæddur
áróður útvarpsþular í þular-
störfum, mæltum af munni
fram eftir innblæstri, svo til
linnulaus allan morguninn, —
og yrði of langt mál að endur-
taka lýsingar af þeirri samsuðu
heí og nú, — en væri þó hægt, — •
Hvaleyrargöngudaginn 29. sept.
s.l. var alls enginn slíkur áróður
hafður í frammi af hálfu þula
þess daes.
Umsjón: Páll Bergsson
Lesendur mega gjarnan lita á
allar hendurnar í spilinu að
neðan þegar þeir reyna að finna
bestu vinningsleið í sjö tiglum
suðurs.
Norður
S. G9
H. Á953
T. KDG
L. ÁG107
Suður
S. ÁKD105
H. DIO
T. Á6432
L. 6
Útspil: Laufkóngur.
Mörgum kann að detta í hug að
beita einfaldri kastþröng gegn
vestri. Þá tekur suður trompin,
spilar spöðunum og áður en varir
er staðan orðin þessi:
Vestur Norður S. - H. Á9 T. - L. G Austur
S. - S. -
H. K8 H. G76
T. - T. -
L. D Suður S. 10 H. D10 T. - L. - L. -

Og þegar spaðatíunni er spilað
lendir vestur í sannkallaðri púka-
pressu og verður að gefa eftir vald
sitt.
Þessi aðferð gefur 50% vinn-
ingslíkur, þar eð vestur verður að
eiga hjartakónginn auk lauf-
drottningarinnar eins og útspilið
gaf til kynná. En fyrir hendi er
mun betri leið. Þá er tekið á
trompkóng eftir laufásinn, síðan
lauf trompað heima, lágt tromp á
blindan sannar þá trompleguna,
aftur trompað lauf, spaðafimm á
níuna og síðasta laufið trompað
með ásnum og hjartaásinn verður
innkoman í blindan til að taka
síðasta trompið og losna um leið
við hjartadrottninguna og spað-
arnir sjá um afganginn af slögun-
um.
Vestur
S. 43
H. K82
T. 85
L. KD9852
Austur
S. 8762
H. G764
T. 1097
L. 43
|77
sniðugt. Sú spenna sem var
komin upp á milli þeirra var
mjög hættuleg og gat haft
afleiðingar. Resnais vissi það
mætavel að fyllstu aðgát varð
nú að sýna. Hann hafði aldrei
unnið með Peters áður, en
þekkti oröstir hans. Stúlkan
var dæmigerð arabisk kven-
vera. Þóttist var frjáls og óháð
og var svo niðurbrotin af því að
hún hafði beðið lægri hiut i
rúminu. Maður eins og Peters
var aðeins starfhæfur vegna
þess að hann var ónæmur á
manniega breyskieika. Og hann
mundi eftir Lufthansaflugran-
inu og myndunum sem birzt
höfðu. Peters og Madeleine
höfðu stjórnað því.
Hann hafði einnig heyrt sög-
ur um iðju hans i Chile, sem
voru vægast sagt hressiíegar.
Nú var hann og stúlkan að
f jandskapast út af Eileen Field.
Samband þeirra var meira og
minna i hnút og sameiginlegar
hugsjónir bundu þau ekki leng-
ur saman.
Hann tcygði úr sér i stólnum.
Á efri hæðinni var ástæða alls
þessa. Peters haföi ekki látið
hann koma nálægt henni siðan
þau komu hingað. Eitthvað
hafði hún við sig, það var
auðsætt af öllu. Hann hafði
fundið það þegar hann sat við
hlið hennar i vélinni og hafði
tautað að hann skyldi sjá um
hana. Honum hafði verið
skemmt er hann skynjaði ótta
hennar. Hún var yfirstéttar-
kona og það vakti með honum
sjúklcga löngun til að kveija
hana. Hann átti sér ástkonu i
Marseilles, sem var fáguð og
menntuð og þau fengu bæði
töluvert út úr þvi þegar hann
svivirti hana og sýndi henni
hrottaskap. Hann hafði ekkert
sérstakt á móti Eileen persónu-
lega, en hann hefði ekkert haft
við það að athuga þótt hún
hefði verið sett i kjallarahoi-
urnar og rotturnar fengið að
hrjá hana. Hann hafði aldrei
talið að þeir riku og voldugu
ættu neitt gott skilið. Hann
velti fyrir sér hvað það væri við
hana sem væri að umbreyta
Peters i mannlega veru. Banda-
rikjamaðurinn mundi sjálfsagt
ekki verða hress með það, en
hann var engu að siður að
hugsa um að fara og ganga úr
skugga um það sjálfur.
Telexið kom frá Paterson í
Tókió. Logan hafði verið á
skrifstofunni i klukkutima þeg-
ar það barst. Janet var hjá
honum. Hann hafði hringt eins
og hann hafði lofað og hún var
haldin sömu eftivæntingu og
hann. Hún gerði ekki þau
venjulegu kvenlegu mistök að
spyrja hann öðru sinni hvað
væri að. Hún hitti hann á
skrifstofunni, ekki i hlutverki
ástkonunnar, hcldur starfsfé-
lagans. Hvað svo sem það var
sem oili honum heilabrotum
varð að vera hans mál. Hann
myndi segja henni frá þvi þegar
hann væri tilbúinn til þess. Hún
vissi að það væri aðeins til ills
að reyna að þvinga hann.
Þegar telexið kom stóð Logan
upp og kom til heflnar.
— Eg heyri ekki betur en
Japanirnir séu til i að taka þátt
i þessu! Hlustaðu. Aðstoðarfor-
sætisiáðherra Tomo Funasaka
óskar eftir nærveru yðar á
fundi með forsætisráðherranum
til að ræða hugsanlega mögu-
leika á að fjármagna þessa
framkvæmd. Utlitið feiknalega
jákvætt, sting upp á að þér
komið til Tókió ekki á morgun
heidur hinn.“ Ef þetta Skota-
blóð telur að eitthvað sé feikna-
lega jákvætt þá þýðir það i
raun að málið sé sem sagt i höfn
eða svona allt að þvi.
Hann greip þéttingsfast utan
um hana og skyndilega fannst
honum eins og fargi væri af sér
létt. Hann skynjaði að hún
brást við á sama hátt, liklega
var Imshan í höfn. Það var
stórkostlegt.
— Elskan min, sagði hann
— er þetta ekki stórkostlegt.
Eg er 8annfærður um aö nú