Morgunblaðið - 01.03.1980, Side 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 1. MARZ 1980
5-4-3-2-1- og nú byrjar þú að
afplána dóminn.
Ef þú grípur ponnuna getum við tekið einn leik hér við borðið.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Ekki var auðvelt að koma auga1
á moguleika varnarinnar i spili
dagsins. En þó má segja, að strax
eftir fyrsta slag gæti vestur
dregið sinar áiyktanir.
Suður gaf, aliir utan hættu.
Norður
S. KG73
H. 752
T. Á109
L. DG4
Vestur
S. 6
H. D8643
T. G762
L. ÁK3
Austur
S. Á109542
H. GIO
T. 843
L. 75
Suður
S. D8
H. ÁK9
T. KD5
L. 109862
COSPER
Svona ættir þú að gera! Já, en ég þekki bara
stúlkuna ekki neitt.
Getum við lært
af Svíum?
„Þann 29. febr. birtist í Morgun-
blaðinu árangur rannsóknar sem
sýndi að nýting vinnustunda í
skipaviðgerðum komst niður í
liðlega fimmtung reiknaðra
stunda.
Ég átti viðtal við skipasmið sem
unnið hafði um tíma í sænskri
skipasmiðju. Hann bar saman
vinnutilhögun hér og í Svíþjóð og
sagði orðrétt: „Við vissum alltaf
að kvöldi að hverju skyldi unnið
að morgni og gengum að öllum
verkfærum á vísum stað. Hér
rennum við blint í sjóinn, enginn
veit að hverju hann skal ganga.
Þegar búið er að tvístíga drykk-
langa stund er farið að leita að
verkfærum. Þegar því er lokið er
oft farið að styttast að kaffitíma."
Lokaorð viðmælanda míns þóttu
mér næsta athyglisverð. Hann
sagði: „Þetta hangs þreytir mig
miklu meira en þegar ég gekk
hiklaust að vinnu minni í
Svíþjóð."
Af þessu má ætla að slæm
verkstjórn sé undirrót þessara
óskapa, ekki vinnusvik iðnaðar-
manna.
Gætu íslenskar skipasmiðjur
ekki lært verkstjórn af Svíum,
fetað í fótspor þeirra á þeim
sviðum sem vel fer, eða eru
íslendingar þeim örlögum háðir
að apa einungis það sem úrskeiðis
fer svo sem í skólamálum, en í
þeim eru Svíar í slíkri úlfakreppu
að einkaskólar skjóta upp kollin-
um eins og gorkúlur á mykjuskán
vegna þess að ríkisskólar hafa
brugðist hrapallega.
J.Á.G.“
• Leiðrétting
Velvakandi harmar myndaval
í dálki sínum í gær. Birt var mynd
úr miðborg Reykjavíkur af öldruð-
um manni og dreng og skal það
sérstaklega tekið fram, að mynda-
valið á ekkert skylt við efni
lesendabréfs, er birt var fyrir ofan
myndina. Hlutaðeigendur eru
beðnir velvirðingar á þessum mis-
tökum blaðsins.
SuÖur Vestur Norður Austur
1 Lauf 1 Hjarta 1 Spadi P
1 Grand P 2 GrOnd P
3 Grönd Allir P Pass
Varla er hægt að segja, að sögn
vesturs hafi verið til neinnar
fyrirmyndar með svo lélegan lit.
Én gegn gröndunum þrem spilaði
hann út hjartafjarka. Tían frá
austri og suður tók. Hann spilaði
strax laufi, sem vestur tók með
kóng og spilaði aftur lágu hjarta.
En þegar austur lét gosann fékk
hann að eiga slaginn og þar með
voru möguleikar varnarinnar úti.
Ekki var lengur hægt að fríspila
hjartað og suður fékk í ró og næði
sína niu slagi.
Þegar austur lét hjartatíuna í
fyrsta slag vissi vestur strax
ýmislegt. Með tíunni neitaði aust-
ur níunni og úr því suður tók með
kóngnum hlaut austur að eiga
gosann. Að þessu athuguðu mátti
sjá, að austur varð að eiga spaða-
ásinn að auki. Þannig gat vestur
af nauðsyn spilað spaða, sem
austur tæki með ásnum og spilaði
hjartagosanum. Og þá nægði ekki
fyrir suður að gefa, þar sem vestur
gæti tekið með drottningunni og
spilað þriðja hjartanu. Og með
laufásinn sem örugga innkomu
hlyti vestur að sjá vörninni fyrir
nægilega mörgum slögum.
Maigret og vínkaupmaöurinn
Eftir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdótfir
sneri á islensku
59
— Það eru nokkur atriði
sem enn eru óljós. Maðurinn
missti atvinnu sína í lok júní.
Að öllum líkindum hefur hann
ekkert fagt fyrir. en samt sem
áður afhenti hann eiginkonu
sinni um næstu tvenn mánaða-
mót upphað sem svaraði til
mánaðarkaups síns. Yfirmaður
hans borgaði honum engin
laun. ekki einu sinni fyrir
júnímánuð. Það er ekki fyrr en
í lok september að hann hverf-
ur að heiman og það að hann
kom alltaf með peninga heim
sem venjulega var til þess að
kona hans hafði ekki hugmynd
um að hann hefði misst vinnuna
á Quai des Charenton.
Hann hefur trúlega leitað sér
að vinnu en enga fengið.
í september hverfur hann.
Upp frá því virðist íyrir alvöru
hafa farið að síga á ógæfuhlið-
ina og hann hefur sýnilega
gefizt upp á því að berjast á
móti og eins og hann kemur
fyrir nú er ekki sennilegt að
hann sofi í rúmi né hafi aðgang
að hreinlætisaðstöðu.
Hann hefur verið tilneyddur
að hafa úti allar klær til að fá
sér peninga fyrir mat. Það
getur verið hann hafi unnið í
Hallerne við vöruflutning.
Síminn hringdi.
— Rannsóknarlögreglan ...
Maigret iögregluforingi... Það
er aítur þessi maður sem vill
endilega tala við yður persónu-
lega.
— Gefið mér samband.
Og við hina sagði hann:
— Það er hann.
Svo sagði hann i simann:
— Maigret lögregluforingi
hér...
— Þér haíi talað við konuna
mína. Það datt mér i hug. Þér
voruð drjúga stund hjá henni.
en aðstoðarmaður yðar beið á
bar í grenndinni. Er hún mjög
reið út í mig?
— Ég held ails ekki að hún
sé reið.
— Ekkert óhamingjusöm?
— Hún kom mér alls ekki
fyrir sjónir sem ólukkuleg
kona.
— Minntist hún ekkert á
peninga?
— Nei.
— Mér er óskiljanlegt á
hverju hún lifir.
— Hún fór að hitta Chabut
að máli íyrir nokkrum vikum
og hann gaf henni þúsund
franka.
Hæðnishlátur heyrðist í sím-
anum.
— Og hvað sagði svo faðir
minn?
Þetta var undravert. Allt
virtist hann vita og fylgjast
með hverju fótmáli Maigrets.
Hann hafði þó ekki yfir neinum
bíl að ráða og væntanlega átti
hann ekki peninga fyrir leigu-
bílum. Hann virtist arka þetta
allt saman þótt haltur væri og
svo hvarf hann eins og töfra-
sprota væri lyft og birtist á
næsta stað.
— Ekkcrt sérstak. Mér
skildist hann væri ekki sérlega
hrifinn af konu yðar.
— Þér eigið við að hann
hefur viðbjóð á henni. Það var
þess vegna sem við urðum
óvinir. Eg varð að velja milli
hennar og hans...
Hann hafði óneitanlega veðj-
að á vitlausan hest.
— Hvers vegna komið þér
ekki til min hér á Quai des
Orfevres. svo að við getum talað
saman undir fjögur augu? Ef
þér hafið ekki drepið Chabut
farið þér héðan frjáls rnaður. Ef
þér hafið á hinn bóginh skotið
hann fáið þér snjallan lögfræð-
ing sem myndi tryggja að þér
fengjuð minnstu hugsaniegu
refsingu ... Halló ... halló ...
Gilbert Pigou hafði lagt tólið
á.
— Þið heyrðuð þctta. Hann
veit að ég hef verið hjá konu
hans og að ég fór síðan að ræða
við föður hans.
Þetta var eins og spil — og í
hvert skipti hafði Pigou yfir.
Og þó var hann áreiðanlcga
ekkert fluggáfaður.
— Ilvar var ég nú? Já. Hall-
erne. Ilvernig va'ri að iáta
finkemba þá i nótt. Þið getið