Morgunblaðið - 24.01.1982, Blaðsíða 3
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. JANÚAR 1982
35
Sntiður féll
metra og
slasaðist raikið
TÆPI.Fí: A k.u.. . sína iof.AX
_ 27. itóvpnbfr.
Æ-' i>''{*UKur husa.smirtur
™or<*un utan aí þaki Ibrútta
me,ra ,al' °*
astÞ^aaH'::ftearvb!Hvíi(ep')-
«m.ð,r„1rgenKiaáþcim Xinnu
laXÍ4^6*1"" °K Þær hafa veri»
kS-:s;,í*
skyndilega' Öundnanaðbehim ‘m"**''
smiðanna tókst að „V s ,?ðrum
fallin,, „ L að na handfestu í
■rapao, h,ns vegar niður oe féll
mður a Kólf hallarinnar 12 tJ
metra fall. Nokkur sn^ va7 é
gnlfinu, að vísu dálítið troðinn, en
fallinu" han" hrafa dreKÍð mjðff úr
mánnsinJ* Jafnve' MTm
ÆaSÆíkMLÍiB-
ennmeCnhaer8eekrkieuíVfnU,lkðnnU6
Mfshmttu ^ er al'ihtss" „Te";
&arhðÍr eru hrotnir ‘auk
i>andlegK9ba:niníandarbro‘inn °«
"ana vantaði stv-lr#SI“
SMfiaaS
4 Þak,nu verður haldið áfram
- Sv.P,
dreif mig áfram, og mér finnst
núna að þetta hafi reyndar verið
mikil vitleysa. í raun og veru
blekkti ég bæði sjálfan mig og
aðra, en ég gat ekki hætt svona.
Eg varð að sýna hvers ég væri
megnungur, en hver einasti leikur
var nánast kvöl og pining. Þ6 var
mér fagnað, bæði af leikfélögun-
um og ykkur öllum hinum. En
hver vissi hverning mér leið i raun
og veru?
(Eg veit að „við“ vissum það
ekki. Auðvitað fögnuðum við
endurkomu Steina Þórarins á
leikvöllinn, en til hvers ætluðumst
við af honum. Vissum við nokkurn
tíma hvers við vorum að krefjast
af honum?)
— Ég ræddi þetta aðeins við
Laufeyju, segir Steinþór. Hún var
sú eina sem átti trúnað minn.
Þetta var hroðaleg sjálfsblekking,
ég var ekki hræddur við návígi
framan við mig, en mér fannst
alltaf einhver reiðubúinn að ljósta
mig í ógróin hryggjarsárin. En
hefði ég ekki lagt hart af mér,
væri ég kannski lagstur í kör. Ég
þekki mann sem er í hjólastól eftir
að hafa oltið ofan af bekk. Eigin-
lega ætlaði ég að hætta eftir 150.
leikinn með meistaraflokki KA, en
þá töpuðum við fyrir Fram, og
mér fannst ég ekki geta hlaupist
frá. Þá var lægð hjá okkur og ekki
útséð að við héldum sætinu í
deildinni.
— Varstu sár eða feginn, þegar
Willoughby setti þig útaf?
— Ég var feginn hvíldinni, ég
get ekki annað en sagt þann sann-
leika.
— Og þegar þú fórst að vinna
aftur, hættirðu þá hjá Híbýli,
hættirðu að smíða?
— Nei, ég varð að vinna annan
sigur á þeim vettvangi líka. Auð-
vitað hélt ég áfram hjá Herði og
Gísla Braga, með mínum vinum og
félögum og ég var kominn upp á
þak íþróttahússins nýja á þriðja
degi, upp á þetta sama þak.
Grimmd, hamingja,
sársauki, sálarkvöl
Ég hef oft hugsað um hversu
fólk er óttalega grimmt; það hugs-
ar ekki út í það, hvað það er að
segja og gera. Ég get aldrei gleymt
því í sumar, ég var inni í bæ, ég
var sleginn með flötum lófa á bak-
ið og spurt háðslega: „Hvað eru
englavængirnir?"
Hvað var sársaukinn í brotnum
bak Kðttmr -hjé—hmtr?-- tívar-veru-
englavængirnir á Steina Þórar-
ins? Hann var sem sagt dauður og
floginn aftur ofan til jarðar. Hann
var bara enginn engill, vantaði
náttúrlega vængina. Þetta var
bara ekkert fyndið, frekar en
kjaftasögurnar um líðan mína.
Fólk setti sig ekki í spor mín. Ég
átti að vera skríðandi á fjórum
fótum, lamaður hjólastólsmaður
fyrir lífstíð, af mér genginn á sál
og líkama, og ég veit ekki hvað. Og
þeir, sem sáu mig, þegar ég píndi
mig í göngurferðir í bænum, þeir
ætluðu að éta mig, ef þeir voru
ekki draughræddir, svo að ég varð
seinast að fara huldu höfði. Ganga
á nóttunni, eða einhverjar koppa-
götur þar sem enginn sá mig. Sál-
rænu áhrifin af þessu hafa verið
alveg óskapleg, ég hef margspurt:
Af hverju kom þetta fyrir mig?
Öryggiseftirlitið hjá Híbýli var
fullkomið. Það er óútskýranlegt að
þessi eina plata slyppi í gegn af
kannski 1500, en mér verður oft
hugsað til Svíþjóðar. Það hefur
einhver kærulaus náungi látið hjá
líða að setja styrktarteinana í
þessa einu. Það er erfitt að verjast
ásókn þessarar hugsunar. Nei,
þetta er ekki hefnigirni, en ég veit
ekki hvort ég réði við hendurnar á
mér, ef ég sæi hann, þetta kemur
stundum yfir mig eins og lamandi
sálarkvöl. Ég veit hvernig hann
lítur út, svipljótur og bólugrafinn.
En að öllu samanlögðu er ég
lífsglaðari og hamingjusamari eft-
ir fall en fyrir. Ég sný ekki aftur
með það og ég veit að þetta eru
stór orð. En skelfingin kemur
stundum í köstum. Allt í einu
finnst ég mér svífa í lausu lofti og
grípa um járnbútinn aftur, en
dúndra svo niður í örvæntingu. En
ég hef ofsalega mikið skap og mik-
ið viljaþrek. Ég geri mér að vísu
ljóst að ég verð aldrei jafngóður í
bakinu á eftir. En ég get líka hætt
í KA með góðri samvisku. Mér
svíður sárast að margt fólk skilur
alls ekki hvað gerðist. Það heldur
jafnvel enn að ósýnileg fallhlíf
hafi verið sett undir mig og ég
hafi lent „mjúkri lendingu", liggur
mér við að segja. Mér finnst fólk
hafa gert of lítið úr mínum eigin
hluta af „kraftaverkinu", ég segi
það hreinskilnislega og feimnis-
laust. Þetta var ekki bara slembi-
lukka, auk heldur ekki bara guð og
lukkan, þetta var ég sjálfur og ör-
lögin, sem ég veit nú að ætla mér
eitthvað og hafa gefið lífu mínu
nýtt gildi.
íbúðareigendur athugið
Vantar ykkur vandaöa sólbekki í gluggana,
eöa nýtt haröplast á eldhúsinnréttinguna
ásett?
Viö höfum úrvalið. Komum á staöinn. Sýnum
prufur. Tökum mál. Gerum tilboð. Fast verö.
Setjum upp sólbekkina ef óskaö er. Greiðslu-
skilmálar koma til greina.
Sími 83757 aöallega á kvöldin og um helgar.
Geymið auglýsinguna.
Algjör fullnæging
þorrabakkinn og Tuborg öl
Úrval þorramatar ^“
Sviðasulta, svínasulta, hrútspungar, lundabaggar,
pressuð svið, bringukollar, lifrapylsa og blóðmör,
hvalrengi, hvalsulta, hákarl, hangikjöt, flatkökur,
smjör, harðfiskur, síld, rúgbrauð.
Þorrabakkinn aðeins 60 kr.
Ekkert jafnast á við að borða þorramat með
Tuborg oli. flaskan aðeins 7.30.-.
KJOTMIÐSTOÐIN Laugalæk 2. s. 86511