Alþýðublaðið - 26.07.1931, Blaðsíða 3

ALÞSÐUBLAÐIÐ
3
Rekstrarlán
fyria* samvlnBsrafélog sjósnianna ©i bátaút"
vegsmanna.
Fulltrúax Alþýðuflokksins í
neðri deild aiþingis, Haraldur,
Vilmundur og Héðinn, flytja
frumvarp um rekisiturslán, sem
veitt séu samvinnufélöguin sjó-
manna og bátaútvegsmanna. Lán-
in séu veitt úr Fiskivei'ðasjóði Is-
lands, en ríkið ábyrgist alt að
þriggja imillj. kr. neikni’ngsláh
handa sjóðnum í því skyni frá
ári til árs. Lánin séu veitt til
saimeiginlegra framkvæmda fé-
iagsmanna til öflunar fLSkjiariins
og til að gera afiann siem verð-
mætastan. Þetta er einn liðurinn
í isamia kerfinu til bjargar báta-
sjómönnum eins og frumvarpið
um stuðning rikisins tii þess að
koma á útflutningi á nýjum fiski
og frv. um lengingu dragnóta-
veiðitimians til þess að bátasjó-
vik krefst nákvæmni og umhugs-
unar. Mikil vinna í öllu uppeldis-
istarfi fer í að æfa leikni handar-
innar í því að hlýða fyrirskip-
uhuim heilans. Við ræktunarnám
í skólagarði er sú æfing ljúf og
motadrjúg. Ég vil gefa lesendum
minum stutta lýsingu á skóla-
garðinum í Oslo og starfsemi
barnanna þar, eins og þau komu
mér fyrir sjónir.
Á sínum tíma var hörð deila
innan bæjiarstjórnarinnar um
hvar velja ætti skóJagarðinum
land. Forsvarsmenn málsins
höfðu augas.tað á nokkrum hekt-
örum lands, er lágu í nánd við
ríkisspítalabyggingamar, en því
landi vildu andsitæðingar málsins
ráðstafa fyrir kirkjugarð, og
kváðu sikólagarðsmálinu ekkert
liggja á. En þá var það að einn
bæjarfulltrúanna beindi athygli
að þvi hvort heiilavænlegra væri
fyrir hedlsufar og lífsgleði sjúk-
iinga spítalanis, að horfa út um
gluggann sinn á æsku borgarinn-
ar við lífrænt nám, eða kalda
legsteina yfir beinum horfirmar
kynslóðar. Á þeirri ræðu bæjar-
fuiltrúans sigraði skólagarðamál-
ið í Oslo.
Garðurinn er fagurlega girt
svæði, fleiri ha. að stærð. Garð-
inum er skift í marga reiti með
breiðum og góðum vegum, en
utan með þeim eru ræktaðir
runnar.
Hver skóli borgarinnar fær þar
sinn afmarkaða reit, sem síðan
er aftur skift í smærri reiti á
mdlli deildanna, sem í skólanum
eru.
Hvert barn fær á þiann hátt lit-
ið land til umráða og ieggur
vinnu af mörkum við að hirða
og arinast um þann gróður, er
vex á reitnum. Barnið iærir að
undirbúa jarðveginn, losa hann
og bera í hann áburð.
Skólinn leggur börnum til verk-
mienn geti hagnýtt sér kolann.
— ihaldsmlemi í neðri deild flytja
einnig frumvarp um reksturlána-
félög fyrir bátaútvegi'nn, en sá
miklii munur er á því frumvarpi
og frumvarpi AlþýÖuílokiksi'ns,
að samkvæmt frv. íhaldsmann-
anna séu lánin veitt einstakling-
um, en ekki tíl félagsfram-
kvæmda. Þeir ætlast til, að hver
og einn hokri í sínu horni og
gera alls ekki ráð fyrir sam-
starfi. Og hiutasjómenn, sem ekki
eru sjálfir báteigendur, eru al-
veg útiiokaðir frá því að verða
aðnjótandi reksturslánanna sam-
kvæmt frumvarpi íhaldsmann-
anna. —
Frumvörp þessi eru bæði kom-
in til sjávarútvegsnefndar neðri
deildar.
færi, áburð og fræ. Fræinu sá
þau sjálf, bíða óþolinmóð eftir
því að fræið spíri og skjóti upp
frjóanga. — Þau rækta þenna
reit, það er, þau hjálpa jurtum til
að, vaxa, og þau gera meira,
þau hafa glöggar gætur á störf-
um jurtanna og lífi þeirra þar,
frá því jurtin er lítið frækorn í
litlum lófa þar til hún er orðin
stór og þróttmikil planta, er ber
blóm og aldini eða ávöxt.
Börnin fá svo uppskeru garðs-
ins sjálf. Þau eiga hana að laun-
um fyrir vinnu sína.
Það er rík gleðitilfinning, sem
bærist í brjósti lítillar stúlku eða
idrengs, er í fyrsta sinn á æfinni
kemur heim með ávöxt iðju sinn-
. ar á milli handanna og færir
móður sinni ■heim úr skólagarð-
inum næpuknippi, berjakrukku,
kryddjurt eða þá blómvönd. Jörð-
in gaf þeim þenna ávöxt vegna
þess, að þau vildu eitthvað gera
fyrir hana. Sýnilegur ávöxtur
iðju, reglusemi og dugnaðar við
ræktunarnám örvar þau jog hvet-
ur til dáða og starfa, þegar get-
an og mátturinn leyfír þeim að
reyna sig við stærri viðfangs-
efni.
Hér hefir verið lýst uppeldisr-
stofnun, er ein menningarborg
, nágrannalandanna starfrækir,
vegna sjálfrar sín og framtíðar
sinnar.
Þessar fxæðslu- og uppeldis-
stofnanir, skólagarðarnir, eru enn
alls óþektar meðal vor.
Sldlyrðin fyrir starfræikslu
þeirra eru engu síðri á neínn
hátt hér á íslandi en annars stað-
.ar á Norðurlöndum, en þörfin
fyrir þær engu minni.
(Frh.)
Arngr. Kristjánsson:
Beztú tyrknesku cigaretturnar í 20 stk. pökkum
a
sem kosta kr. 1,25, eru:
Statesman.
Tmrkish Westmiissfer
Gigarettiir.
A. V. I hrerjom pakka ero samsheoar Safilegar
Sandslagsmyndir ogíGommandei>'<clgarettnp(ikknni
Fást i ðllnna verzlnnœm.
Pabbi vill fá
ÞÓRS-PILSNER
pví hann hefur
hinnektaölkeim,
Svalandi. —
Hressandi.
Sa!a útvarpstæhja.
Haraidur Guðmundsson flytur
svo hljóðandi þingsályktunartil-
iögu á alþingi:
„Alþingi ályktar að skora á
ríkisstjórmna að hlutast til um
það við stjórn Viðtækjaverzlunar
ríkisins, að sö 1 nfyrirkomuiaginu
verði breytt í það horf, að við-
tækin fáist framvegis keypt gegn
greiðslu á sem mestuim hluta and-
virðisins með ákveðnum mánað'
arafborgunum.“
í greinargerð tillögunnar bendir
H. G. á, að „viðtæki eru svo
dýr, að öllum þorra fólks er of-
vaxið að greiða andvirði þeiirra
alt, auk uppsietningarkostnaðar,
við móttöku. Áskoxanir og til-
mæli til ríkisstjórnarinnar og
stjórnar Viðtækjiaverzlunarinnar
hafa drifið að víðs vegar af land-
inu um að breyta sölufyrirkomu-
laginu þannig, að viðtækin fengj-
ust gegn ákveðnum mánaðaraf-
borgunum á að minsta kosti
nokkrum hluta andvirðisins. Með
núverandi fyrirkomulagi á söl-
unni er fjölda fólks., sem að öðr-
um kosti gætí eágnast viðtæki,
gert það ókleift með öllu, og það
þar imeð útilokað frá því að geta
notið þéss fróðleiks og skemtun-
ar, sem útvarpinu .er ætlað að
breiða út um bygðir landsins. —
Telja má vist, að útvarpinu væri
og beinn fjárhagslegur gróði að
því, að sölufyrirkomulagi Við-
tækjaverziunarinnar yrði breytt í
þietta horf. Viðtækjaeigendum
imyndi áreiðanlega fjölga stór-
mikið og tekjur útvarpsins þar
með aukast mjög mikið.“
Þegar tillaga þesisi kom til
.byrjun arumræðu í neðri deiid brá
svo kynlega við, að bæði út-
varpsstjórinn. og forsætisráðherr-
ann töluðu á móti henni — og
útvarpsstjórinn sérstakiega af
miklum.móði. Raunar sagði hann,
að verið sé að athuga leiðir ti.I
að breyta sölufyrirkomuiaginu,
en H. G. benti á, að sú athugun
gengi nokkuð seint, þvi að saima
svar hefði .vérið gefið síðast liðið
haust. Spurði hann hvaða vit væi\
í því, að rikið verji rösklega
xniilij. kr. i að koma ,upp út-
varpsstöð og reki hana með
tekjuhaila, ef það er látið gott
heita, að notendurnir séu að eins
um þrjár þúsundir.
Tillögunni var vísað til fjár-
hagsnefndar.
Aðra tillögu,ium aðkaupendum
viðvarpstækja sé gerður kostur
á að greiða þau á alt að þremur
árum, flytur J. A. J. og fleiri,
svo og að árlegt afnotagjald
lækkað í a. m. k. 20 kr.
En Magnúis fyrrum dósent kær-
ir sig ekkert um umbætur á
útvarpsieinkasölunni. Hann vill
eingöngu leysa hana upp, svo að
hinum og öðrum gefist tækifæri
til aö briaska mieð útvarpstækin.
Hann flytur því frumvarp um af-
nám einkasölunnar. — En ætli