Morgunblaðið - 09.11.1983, Side 26

74
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 9. NÓVEMBER 1983
„ Hv/enger aeiiai'bu ab fcvra a5 atta þig
6. pi/I c&> þú eri \je\egor uasaþjófur?"
Á ég ekki aö vera heima í dag og
gæta hans?
HÖGNI HREKKVÍSI
Bætt heilsufar og betra skap
ESSI skrifar:
„Velvakandi.
Merkilegt má heita hvað við ís-
lendingar höfum lært vel á að lifa
með landi okkar, kostum þess og
göllum. Auðvitað hefur þetta þró-
ast smám saman, með reynslu af
langri búsetu í landinu. Þó hefur
okkur enn ekki lánast að ná tökum
á því sem kalla mætti „áhættu-
laust skemmtanalíf". Á ég þar
ekki við stympingar og andlega
árekstra í öldurhúsum, en þar eig-
um við nokkuð langt í land á
þróunarbrautinni. Hætti ég mér
ekki út í þá sálma. Hins vegar
mætti með smávilja og reglugerð-
arbreytingu byggingarnefnda
kippa í liðinn því ófremdarástandi
sem skapast við skemmtistaði um
hverja helgi mestallt árið.
Biðraðirnar
I rysjóttum veðrum er okkur
gert skylt að híma undir húsveggj-
um, eins og búpeningi sem bíður
eftir að verða tekinn á hús.
Þeir sem átt hafa leið í klúbb-
ana á Keflavíkurflugvelli hafa séð
hvernig Bandaríkjamennirnir
hafa brugðist við þessu og hafa
þeir þó mun skemmri búsetu að
baki hér á landi.
Sem sagt: Sú lausn er tiltæk, að
við skemmtistaðina verði komið
upp eins konar yfirbyggðu svæði
(jafnvel upphituðu ef við ætlum að
vera flottir á því), þannig að þeir
sem ekki komast samstundis inn í
sæluna, þurfi ekki að verða háls-
bólgu, blöðrubólgu eða öðrum
kvillum að bráð, auk hnjasks á
hárgreiðslu, að nauðsynjalausu.
Um hagkvæmni þessara fram-
kvæmda þarf ekki að deila; árang-
urinn mun skila sér í bættu
heilsufari, ásamt því að skapið
verður betra þegar inn er komið.
Með von um skjóta úrlausn af
hálfu eigenda skemmtistaða."
Látum rjúpuna lifa
Rósa B. Blöndals skrifar:
„Velvakandi.
„Þúsund rjúpur í einni veiði-
ferð — eins manns."
Þetta sagði „ferðamaður", eins
og hann nefndi sig. Hann lýsti
blóðbaðinu dálítið.
Áður en íslendingar breiða
friðarfaðm á móti vopnuðu stór-
veldi, ættu þeir að athuga friðar-
aðgerðir þessarar þjóðar — í sínu
eigin landi, í ljósi þeirrar frið-
semi, sem lýsir sér í aðförum fjöl-
margra manna, bæði gagnvart
rjúpunni og selnum.
Eru ekki fleiri ábyrgir? Það er
einnig sök að láta þetta viðgang-
ast.
Rjúpan gæti jafnt og dúfan
verið tákn friðarins.
„Ferðamaður“ mun réttilega
hafa lýst rjúpna-smalamennsku
á hálendi landsins, þar sem farið
er á vélsleðum og smalað. Og síð-
an hefst skothríðin, ógeðslegt
blóðbað.
Ferðamaðurinn ætti að skrifa
aðra grein með lýsingu á þessum
veiðum og láta þar við fullt nafn.
Það er vel gert að vekja athygli á
þessu athæfi.
Ég er honum hins vegar ekki
sammála um að veita skuli veiði-
leyfi fyrir vissum fjölda af rjúp-
um til þess að íslendingar geti
fengið í jólamatinn. Rjúpur eru
ekki islenskur jólamatur. Islensk-
ur jólamatur er hangikjöt. Það er
óþarfi að veita veiðileyfi fyrir
rjúpum í jólamat hjá þeirri þjóð,
sem hefur offramleiðslu á ís-
lensku dilkakjöti. Sjálfsagt m.a. í
því tilfelli að gjörbanna búdrýg-
indi af rjúpum.
Ég skora enn einu sinni á ís-
lensk stjórnvöld að alfriða rjúp-
una.
Rjúpnaveiðin, eins og hún er
framkvæmd og hefur verið stund-
uð, er búin að vera slík skömm
fyrir þjóðina, að minna má ekki
vera en að nú sé tekið í taumana
með alfriðun: Ekkert annað dugir.
Hvað ætli eftirlitsmenn þekki í
sundur þá sem hafa leyfi og hina
sem hafa ekki leyfi. Og þótt svo
væri, þá er ástæðulaust að halda
þessum drápum áfram.
Og að hafa jólin til afsökunar
drápinu, eins og hverjum sótrafti
hefur þóknast, tekur þó útyfir.
Ég skora á Dýraverndunarfé-
lag íslands að taka þetta mál
alvarlega með engri málamiðlun.
Eiga þeir engan rétt, sem vilja
friða rjúpuna? Það er einkenni-
legt ef drápsmennirnir skuli nú
ekki missa þann „rétt“ sinn, ef
rétt skyldi kalla, sem þeir í ára-
tugi hafa skammarlega misnotað.
Myndir úr lofti væru fyrirtak,
ef friðun næst og friðun er brotin.
„Nú er bágt til bjargar,
blessuð rjúpan hvíta.“
(J.H.)
Hvaða hagur er íslendingum
að því að strádrepa rjúpuna eins
og þeir eyddu geirfuglinum? Var
þjóðin að bættari þegar síðasti
geirfuglinn var dauður?
Mikill hefði sá munur verið að
leyfa þeim fagra fugli að lifa
óáreittum, hefði hann verið frið-
aður í tæka tíð, og íslendingar
ekki verið gereyðingarmenn.
Honum var smalað til slátrunar
eins og rjúpunni nú.
Er engin leið að fá áheyrn
ráðamanna öðruvísi en með
ofbeldisaðgerðum og verkföllum.
Ég vildi heldur fara í verkfall
til þess að stöðva seladráp og
rjúpnadráp heldur en t.d. að láta
skipa mér að hætta kennslu ein-
hvers staðar á námsvetri til þess
að fá hærra kaup.
Fuglalíf íslands er nú orðið svo
fátæklegt vegna minka og mýra-
skurða, að það er alveg óþarft að
hjálpa minknum til þess með
skotvopnum að gera Island að
fuglalausu landi. Landið, sem átti
syngjandi vor og rjúpur hlaup-
andi um alla móa — og kallað
fuglaparadís.
Fyrir allmörgum árum sendi ég
húsmæðrum íslands áskorun um
það svo sem einum mánuði fyrir
jól, að verðlauna ekki rjúpna-
skyttur og blóðbaðið herfilega.
Neytendur geta nefnilega ráðið
þessu líka. Morgunblaðið birti
ekki greinina fyrr en öruggt var
að allar húsmæður væru búnar
að undirbúa sín jól hvað matar-
innkaup snerti.
Ég segi enn: Húsmæður, verð-
launið ekki rjúpnadrápið. Látum
rjúpuna lifa.
Kaupið ekki rjúpur í veislu-
mat.“