Morgunblaðið - 06.09.1985, Qupperneq 12

12 B
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 6. SEPTEMBER 1985
ur sér alltaf eitthvað lítið fyrir
hendur sem það veit að það
raeður við þá miðar því lítt
áfram. En þegar hlutverkin eru
svona stór og erfið þá er hægt
aö víkka sinn skala og þaö held
ég að við séum örugglega að
gera hér.“ Hlutverk hennar er
með stærstu kvenhlutverkum
sem skrifaö hefur verið fyrir ís-
lenska kvikmynd til þessa. Það
er þó ekki „aðalhlutverkið",
Helgi er aðalpersóna myndar-
innar þó svo að Lára sjáist oftar
í mynd.
Þá daga sem blaðamaður
dvaldi meö hópnum viðraði
óvanalega vel og fór tíminn í úti-
tökur á líflegum ánægjustundum
ungmennanna. „Það er verst að
þú ferö aö halda aö þetta sé
einhver allsherjar skemmti-
mynd,“ komst leikstjórinn að
orði þegar aðalleikararnir voru
búnir að ærslast framan viö
kvikmyndatökuvélina í heilan
dag, „þau láta ekki svona í
gegnum alla myndina". En
hvernig eru þessar persónur fyr-
ir túlkendunum?
„Hvernig týpa er Lára, ja,
hvað finnst þér Þröstur?" segir
Edda Heiðrún þegar talið berst
að Helga og Láru. Og mótleikar-
inn tekur við: „Hún er svona
svolítið „spes“, allavega miöað
við margar stelpur. Nokkuð ör-
ugg meö sjálfa sig og svona veit
Aðatandandur kvik-
myndarinnar, taldir t.v. ofan
frá: Elín Sveinadóttir förðun-
armaistari og skrifta, leikar-
arnir Þröstur Laó Gunnars-
son og Edda Heiðrún
Backman, Hilmar Oddsson
leikstjóri, Sigurður Sverrir
Pálsson kvikmyndatöku-
maður, Stefán Smári Magn-
ússon svæöisstjórí, Gunnar
Smári Helgason hljóðmaður,
Kristín Erna Arnardóttir
aðstoðarhljóðmaður, Þórður
Ólafsson, Hulda Kristín
Magnúsdóttir búningahönn-
uður, Hróðmar Sigurbjörns-
son tónskáld, Jóhann Hauk-
ur Sigurðsson og Ólafur
Rögnvaldsson aðstoóar-
menn, Þórarinn Guðnason
kvikmyndatökumaður, Jón
Ólafsson eigandi Bíós hf.
ásamt Hilmari og loks er það
maðurinn með myndavélina
f fanginu, Þorgeir Gunnars-
son aðstoðarleikstjóri.
alveg hvað hún er aö gera,“ seg-
ir Þröstur, en hann er sjálfur að
takast á við sitt stærsta hlutverk
til þessa. Edda er sammála
þessari lýsingu á eigin hlutverkiö
og bætir við aö þetta sé dugleg
og heilbrigð alþýðustúlka sem
skilji Helga og þekki mjög vel og
örvi hann á réttan hátt. Og
hvernig er svo Helgi?
„Helgi er ofsalega spennandi
strákur, sjarmerandi og miklu
ófeimnari en hún,“ segir Edda
og Þröstur bætir við: „já og tölu-
vert ólíkari. Hún kemur hreint
fram á meðan hann er þessi
týpa sem aldrei þorir að svara
allveg beint út, gefur frekar hlut-
ina í skyn. Reynir ekki að geðj-
ast fólki og hleður í kringum sig
ýmiskonar múra.“
— Það verður að segjast að
þegar þau tvö ræða um hlut-
verkin er eins og þau séu að tala
um fólk sem þau hafa þekkt ná-
ið allt sitt lif. Líklegast eðlileg
afleiðing í senn forvinnunnar,
allra umræönanna og æfing-
anna með leikstjóranum sem
jafnframt er höfundur handrits.
Þessar æfingar hófust löngu áð-
ur en Sigurður Sverrir Pálsson
kvikmyndatökumaður fór að
þræða filmu í vélina fyrir þessa
mynd. Hún er sú sjötta ÍYöðinni
af íslenskum kvikmyndum sem
hann hefur tekiö frá því ferillinn
hófst með Landi og sonum. Af
öðrum gamalreyndum á íslensk-
Jóhann Sig-
uröarson
(t.h.) sem fer
með þridja
hlutverkið i
myndinni og
Þröstur Leó
Gunnarsson
húsi og hópurinn dvelst í. Það
veröur sem sé ekkert tekiö i
stúdíói? „Nei, allar innisenur
fara fram innan þessara
veggja,“ segir Hilmar þegar við
ræöum saman að loknum vinnu-
degi. „Bæði æfðum við senurnar
með þetta hús í huga og svo
verð ég að viðurkenna að ég er
mjög hrifinn af þvi að nota að-
stæður þar sem einn mynd-
rammi getur sagt tvær sögur,
þ.e. gerst utan dyra og innan á
sama tíma.“
— En hvað um kvikmyndina
sjálfa, hvaða sögu segir hún?
„Myndin segir sögu tveggja
ungmenna sem koma hingaö til
að dvelja í nokkurn tima og
vinna hvort um sig að tilteknum
markmiðum. Þessar nokkru vik-
ur i lífi þeirra draga fram ýmis-
legt í þeirra persónum sem
Eins og
skepnan
deyr,...
kannski hafa ekki komið fram í
dagsljósið áður og dvölin breytir
ýmsu í þeirra fari. Bæði hvað
varöar hluti sem þau sjálf búa
yfir innra með sér og óvænta
atburöi — þetta er samt ekki
draugasaga og engir yfirnátt-
úrulegir hlutir sem eiga sér staö.
Heldur er um að ræða einhvers
konar spennumynd með mann-
legu ívafi, í senn tragísku og
kómísku."
— Þetta mannlega ívaf
myndarinnar byggir á aðalper-
sónunum, Helga og Láru sem
svo nefnast og eru leikin af þeim
Þresti Leó Gunnarssyni og Eddu
Heiðrúnu Backman. Á þeim
tveimur hvílir þungi myndarinnar
og þó ekki síst þriöja aöilanum
sem mikið kemur við sögu hvort
heldur í mynd eða ósýnilegri
nærveru. Hann nefnist Baldur
og er móðurbróður Helga, leik-
inn af Jóhanni Siguröarsyni. Eru
þá svo gott sem upptaldar per-
sónurnar sem koma við sögu.
„Fyrir mér eru þau þrjú úr
framvarðarsveit ungra islenskra
leikara í dag,“ segir Hilmar um
leikarana, sem öll hafa útskrifast
úr Leiklistarskóla Islands á liðn-
um árum, Þröstur Leó nú síðast.
Og um svo veigamikil verkefni
sem þau eru aö takast á við seg-
ir Edda Heiðrún Backman: „Ég
held aö það sé ekki verra fyrir
unga leikara að fá að glíma við
svona stórt verkefni. Ef fólk tek-
Edda Heiðrún Back-
man. Hlutverk hennar
í myndinni er stærsta
kvenhlutverkið í ís-
lenskri kvikmynd til
þessa. Er það þó ekki
aðalhlutverk myndar-
innar.