Alþýðublaðið - 08.01.1932, Blaðsíða 3

£fcÞYÐUBtiAÐ!Ð
I •
blaðinu" sem ritstjórnargrieinar.
Því verður ekki neitað, að
ífjölda fólks í þessum bæ og víðar
finst prófiessorinn ©igi alvariiega
ráðningu skilið og bíður með ó-
þreyju eftir henni. Sérstaklega
þykir mörgum hin óáneiöanlega
og villiandi' fréttalapning hans í
Morgunblaðinu mjög ósæm:ilíeg'
fyrir mann í stöðu G. H. próf.
og með þeirri vísindalegu mentun
og orðsitír, sem hann hefir hlotið
á öðrum sviðum. Menn furðar
minna á, að „Morgunblaðið" skuli
flytja þetta „Senationsstof", því
að menn þekkja náið, hversu lítiö
það vandar til efnanna, þegar
baimmálid er'á aðra hlið og „Hó-
tel Borg“ er ekki á hina. Líklega,
órar blaðið ekki fyrir því, að það
muni skaða floklí þann, sem það
styður, með þessu athæfi; en það
sést máske á sínum tíma. Það er
Blls staðar í heiminum álitin hin
auvirðilegasta blaðamenska að
fylla dálka sína, nema um sér-
stakan ru'sladálk sé að ræða, sem
engum er ætlað að taka mark á,
með fréttum, sem „tilfalla" utan
við fréttiastofurnar, en eru að eins
bygðar á „hearsaij“ eða „Gróu-
sögiim'*; en ég verð að kannast
við, að þ'egar prófessorinn er bú-
inn að setja fangámark sitt undir
þetta, þá hiefir blaðið mikla af-
sökun, úr því það hefir ekkert
hugboð um skaðsemi þess fyrir
stjórnmálaheiður sinn.
G. H. sýnir mikið lítillœti með
því að leggja sig niður við þetta
blaðsnakks-starf, og mun ég bráð-
um sýna fram á enn imeira lítil-
iætii í fari hans, en það er samt
alveg óskiiijanlegt svona lágt, en
á hinn bóginn kallar hann þá mcnn,
sem hin opinbera löggæzla notar
til eftirgrenslana, „pefara“ og
starf þeirra „fúlmiensku" (sjá Lb.
Mbl. 6. dez., bls. 380, efst í tmiðd.)
Alt verður þietta enn óskiljanlegra
þegar þess er gætt, siem sést t. d.
á nefndri grein, að það er til-
gangur háskólakennarans. mieð
öllum þessum skrifum sínum, að
koma fram afnámi bannlaganna
og að gagnrýna ekki einasta ís-
lenzku löggjöfina um þetta efni,
heldur líka bæði þá finsku og
amerísku.
Tilgangur þessarar greinar
minnar er eins og hinna áður-
töldu, að reyna að benda G. H.
próf. á betur sæmandi starfsað-
ferð en hann hefir hinga'ð til not-
að, og sérstaklega vil ég leyfa
mér að koma fram með hin á-
kveðnústu mótmæli gegn neðan-
málsgrein (stjörnumerktrii) á áð-
urnefndri 380. blaðsíðu Lb. Mbll.
6. dez. f. á.:
„* Eitthuert blesaad flón (auð-
kent af mér) var að geta þess til,
að ég hefði haft áhrif á piltana.
Þeir vita bezt um það.“ Sér er
nú hvert lítillæti'ð! Þótt svo miegi
virðast, sem próf. sé með þessu
að afsaka sig gegn því áliti, að
hann með tali sínu og ritsmíðum
og ýmsri framkomu hafi haft á-
hrif á álit og sikoðanir ungra
Úr borginni Genf í Sviss.
Þjóðabandalagið, sem hefir aðsetur sitt í Genf, hefir nú gersamlega gefist upp á Mansjúríudeilunni,
þar eð Japanar hafa tekið iandið undir sig.
Á myndinni sést vík af Genfarvatni, og í baksýn er Hvítafjall (Mont Blanc), sem er hæsta fjall
Norðurálfu. Það er 4810 roetra hátt. (Esjan er ekki fulla 1000 metra á hæð. Hvítafjall er álíka langt frá
Genf eins og héðan og austur á Rangárvelli.
manna í Háskólanum og Sjó-
mannaskólanum, svo að þess
vegna séu nú 84<>/o þeiirra „frá
hverfir banni'nu", þá er það mitt
álit, og líklega alls þorra þeirru
manna, er þekkja prófessorinn,
að þessu lága sjálfsmati beri að
mótmæla. Hinn ungi skólalýður
hefir engin tök á að meta eða
gagnrýna undirstöður þeirra
kenninga um bann og bindmdi,
sem pröfessorinn lætur sér svo
títt um. Þeir geta ekkert um þetta
borið, „piltarnir", og álykta því
réttilega út frá vissunni um stað-
góða þekkingu G. H. á vísindum
þiedm, sem hann er settur til að
iðka og kenna. í þeirn efnum
þurfa inenn ekki að væna pró-
fessorinn um neina sviksemi eða
froðusnakkshótt, og því kemur
mörgum svo „spáhskt" fyrir hve
losaraliega bann rökiæðir um
banndð og hversu oft hann beinir
örfurn sínum og púðurhvelilum til
manna, sem eru alsaklausir uim
það ástand áfengismálanna, sem
nú ríkir hér á landi, manna og
félagsskapar, siem enga ábyrgð.
vilja taka á hinum ýmsu smug-
um þeirra og undanþágum, siem
G. H. öðru veifinu kannast við í
oftnefndri Lesbókargrein. Hann
segir bannmenn berja sér á
brjóst, en verður að kannast vi’ð,
að Spánarsamniingurkin breyti
mikíu. En hverju háskólaprófess-
or í læknisfræði og leiðtogi
læknastéttarinnar breyti með
þeim skrifum, sem ég nú hefi
lýst, um það veit hann í líttllœti
sínu ekki vitundarögn.
Til þess nú að sýna svart á
hvítu, að sunnudagsliugleiðinga r
(merktar G. H.) í Morgunblaðinu
eiga fylliJiega sldlið Gróusögu-
nafnið, vil ég til áréttingar benda
á einn slíkan pistil í mefndu
blaði 15. marz. Hér ræðir um
samtök finskra kvenna og söfn-
un undirskrifta þeirra á meðal
gegn finsku bannlögunum. Máske
hefir hann ©kki haft hugmynd
um, að undirskriftasmölunin var
á báóa, bóga, og að undirskriftir
kvenna méS banninu urðu miklu
íjölmennari. Þá kemst hann í
sama pistli inn á fullyrðingar sín-
ar um skaðsemi bannsins í U. S.
A. og tilfærir þar (óstaðfesta)
fregn um eitthvert samkvæmi í
Boston, þar sem 800 manms eða
meir áttu að hafa veikst og 7
dáið í spítala þar í borgiinni
vegna neyzlu áfengisó'lyfjana. Nú
hefir íslenzk-danski ræðism. í
Boston verið sþurður um þietta
tilgreinda atvik, og hann hef-
ir afdráttarlaust neitað, að fyrir
hafi komið nokkuð þvílíkt, en tii
frekari fullvissu útvegaði hann,
með skriflegrii beiðni, umsögn
lögreglustöðvari'nnar. Konsúll
þessi. er víst Dani og heitir Ni-
els H. Larsen, en lögreglufull-
trúi sá, er svarar bréfi hans, heit-
ir Eugene C. Hultman, og er
hverjum einum kostur á að fá
að sjá ummælin. Konsúllinn seg-
ir um bréf lögreglumann&iins:
„This letter corraborates my don
opiniion, that the notice appea-
ring in yoúr paper is untru and
without fundation." — Þýðing;
M„Þettia (mieðfylgjandi) bréf stað-
festir mitt eigið álit um að frétta-
greinin birt í blaði yðar sé ósönn
og ekki minsti fótur fyrir henni.“
Or þessu er ekki um þaÖ að
villast, hverrar tegundar sumar
fregnirnar eru, sem hinn góðfrægi
læknisfræðiprófessior hefir liagt
sig niður við að smala saman og
halda til haga í Mgbl. Svoma eru
þær vafalaust margar hverjar, og
þarf varla fleiri dæmi því til
stuðnings, en ég fæ ekki stilt
mig um að tilfæra enn þá eina
klausu úr bréfi Larsens konsúls
til Stórstúkunnar, er hljóðar svo:
„From time to.timie we read from
newspaper reports generally,
that some one has become ill or
died from poisomng or impure
alcohol or alcoholic beverages.
There is no do-ubt that many ca-
, ses of this kind exist, but I am»
I informed that. the same thingi
! happened before the prohibition
laws were enacted." — Þýðing:
„Við og við les maður, einkan-
(1 ega í blaðafregnum, að einhverj-
ir hafi veikst eða dáið af eitruðu
eða menguðu áfengi eða áfengum.
drykkjum. Ekki er minsti vafi á
því að þetta hefir iðulega komið
fyrir, en ég hefi sannanir fyrir, að
sams konar skeði áður en áfeng-
isbannlögin voru sett.“
Enn fremur segir. hann:
„Many of the poorer or igno-
rant people. for economic reasons
buy thve cheapest of beverages.
That is true today as it was in
the past, and of course the re-
sult is the same in both cases.“
Þýðing: „Vegna fátæktar eða fá-
kænsku kaupa ýmsir ódýrustu
drykkjarföng. Þetta er sannleik-
ur nú eins og fyrrum, og afleið-
ingin er auðvitað hin sama bæði,
nú og þá.“
P.
E. s. Konsúll Larsen hró&ar
ekki banninu í Bandaríkjum
Norður-Amieríku og segir ým-
islegt, sem G. H. myndii þykja
matur, en það hefir enginn búist
við því, að ekki fari misjafnar
sögur af b anninu þar. Hiniu
þóttust menn miega búast við, að
heilbrigðisfræðingur eins og G.
H. flytti ektó einlitar slúdursögur
um málefni, sem er eitt af vanda-
málum núverandi kynslóðar, bæði
hér á landi og annars staðar.
P.
íslendingum fjö'gar. Árið 1930
dóu 1253, svo það voru 1555,
sem fæddust á árinu á landinu
á landinu umfram þá, er dóu. Það
erþví orðið um hálft annað þus-
und, sem islendingum fjölgar á
ári.
Islenzka. krónan er í dag í 56,84
gullaurum.