Alþýðublaðið - 29.01.1932, Blaðsíða 2

B
AliPVSUBfcáÐIS
Morgwbl&ðið w©i*
ofstopaineiBiBÍiia kofl-
vískn.
t gær reynÍT Mgbil. a'ð verja of-
stopamennma í Keflavík. Ferst
KLaðtetrinu það mjög óhöndug-
tega og breg'ður í því ekki út af
venju.
Blaðið byrjar á því að verja
hneppstjóraómyndina, sem tók
þátt í aðförinní að Axei. Byrjar
það með því að skýra frá þvi,
að ofstopamennirnir hafi hafið
eðför sína með því að tílikynína
■~þessum háttviirta „lögreglustjöra
á staðnum", að þei'r hef'ðu í
hyggju að taka Axel með valdi
og flytja á brott úr þorpinu.
Fylgdist hreppstjórimn svo rn-eð
óaldarlýönum sem nokkurs kon-
ar vitni að ofbeldisverkinu og
stóð í imðjum hópnum er hand-
takan um nóttitna fór fram. Blað-
ið hefir ekkert að athuga við
þessa framkomu og segir, að
breppstjórinn hafi getið þess fyrir
rétti, a'ð hann hafi ekki stöðvað
útger'ðarmienniina af því að. hapn
var einn(-I). Auðvitað sjá alilir
heiilvita menn, að slík framkomia
er stórkostlega vítaver'ð aí hrepp-
stjóranum. Hann átti au'ðvitað að
ganga fram fyriir hóp óaldarlýðs-
ins og segja honum, að fyrst yrðu
þeir að leggja hendur á sig, áð-
■ ur en þeir brytust inin í hús að
núttu til og tækju mann með.
valdi og flyttu í þurtu. — En
hreppstjói'inn var einn þátttak-
anda í aðförinni, og útgerðar-
menn vissu hvar þeír höfðu hann.
Óaldarlýðurinn viissi, að iuinn var
í hans hópi, og það afsakar fram-
fer'ði hreppstjórans alls ekki, þótt
hann segi, að hefði hann beitt lög-
regluvaldi sínu, þá hefði það að
eins orðið til hins verra, „orsak-
oð áflog og ryskingar". Þao sann-
ar bara enn að hreppstjórinn
vissá', a'ð hér var veri'ð a'ö fremja
glæp, og a'ð að hdiium stóðu
menn, sem e'mskis svifust.
Morgunbiaðið mótmæláir því
fyrir höind slqólistæðáinga sinria,
atvinnurekendanna í Keílavík, að
Áxél hafi orðið fyrir árásum, en
svo segir það: Það var ekM: „ann-
að en að Sigurður Pétursson hafi*
rétt honum jakka, í því skyni að
hann færi í hann, og gæti verið,
að hann hafi tekið í handlegg
hans í því skyni að berða á hon-
iun me'ð að fara í jakkann“.
Mgbl. reynir a'ð afsanna kærur
verMýðsmanna í Keflavík um of-
beldishótanáir ofstopamannanna
og segi'f:
„. . . hinn eiinasti „fjöðurstaf-
ur“ fyrir því rausi virðisf vera
sá, að á fundi í verMýðsfélagiinu,
sem samþykti að leysa félagið
upp, hafði Sigurc>w Pétursson
formáðiir mijrtdað sig til að slú
Daneval noklturn Danevalsson.
En Daneval var sá einasfi, sem
gmidcli atkvœði á móti fiví að
ieysa félagið upp“('-)
Menn geta gert sér í hugarlund
hvernig orðið hefði, *yf fleiri
verkamenn en Bamevai hcíou
greitt atkvæði gegn viíja var-
mennanna. Allir vita, að þáhefðu
ofstopamennirnir staðj,ö, við hót-
anir sínar og rá'&iist með grimd
siðlausra skrílmenna að verka-
mönnum og misþyrmt þeim.
Morgunblaðíið hefir því í þes&-
ari „vörn“ sánni eigi gert annað
en sanna kærur verMýðsáns í
Keflavík. Sannað glæpsamlegt at-
hæfi hreppstjórans, sannað árás-
irnar á Axel, sannað hótanimar
og árásimar á verldýðsfundinum,
sannað að óáldarlýðuárm í Kiefla-
vík verður að fá 'þyngstu refsángu,
sem lög mæla fyrár.
En þetta hefiir varila verið til-
gangur vesalings bla'ðsins.
1 siðuðu þjóðfélagi eru morð og
morðtáilrauniir talin til hinna
hræðilegustu glæpa. Slíkir giæpif'
eiga sér hvergi varnarvon hjá
siðuðum mönnum. Enda þótt
morð hafi að vísu komið fyrir
hér á landi, er sííkt svo fátíður
viðburður, að flesta miuin hafa
hrylt við er þeir heyrðu það, að
gerð hefði verið tilraun til þess
að skjóta ísteif Högnason í Vest-
mannaeyjum. Hitt mun þó hafa
vakið *enn meiri skelíingu, að hér
skuli vera bla'ð á vegum stærsta
stjófnmálafliokksins í landinu,
sem hefir morðtiilraumna í Visst-
mannaeyjum í flimtingum og
reynir að vilila hug almennings í
málinu áður en rannsókn er lok-
ið, með því að reyna að gera frá-
sögn isleifs og þeirra, er hjá bon-
um voru þegar morðtilraunin var
framiin, tortryggilega. Jafnvel
hreinræktuðum ihaldssálum, scm
hlotið hafa í vöggugjöf hatur til
verklýðssamtakanna og forystu-
liðs þeirra, mun ekki hafa órað
fyrir því, að Morgunblaðið, blað-
ið, sem þær hafa sótt í kjarna
þekkingar sinnar í félagsmálum,
færi að verja verknað, sem bygg-
■ist á blóðþorsta viliidýrsins. En
það fór þó svo. Morgunblaðið
tefir reynt að læða því iinn í
hugi almennings, að morðtilraun-
in við Isleif væri fyrirfram á-
kveðiinn verknaður hans sjálfs,
framánn í þeám tilgangi að sök
verknaðarins lenti á pólitísikum
andstæðingum. Þetta er því sví-
virðilegra, sem siíkar aðdróttanir
blaðsins í garð Isleifs og félaga
hans koma fram áður en árang-
ur fullkomimnar rannsóknar í
þessu efni er kominn í Ijós. En
það er eins og Morgunblaðinu sé
ekki sjálfrátt. Þetta veslings mál-
gagn íhaldsflokksins er í sífeldri
vörn fyrir illan málstað og jafn-
vel glæpi í opinberu lífi. Og það
mé teíja fuilvíst, að fjölda af
fólki, sem hingað til hefir verið
í íhaldsflokknum, er ekki annað
nær skapi en að segja upp holl-
ustu sinni við Morgunblaðið og
þá pólitísku aumingja, sem að
því standa. Hafi einhver rétthugs-
andi Islendingur haft þá trú, að
forsprakkar íhaldsins þektu eða
vildu þekkja takmörk heiðarlegra
hardagaaðferða í siðuðu þjóðfé-
lagii, þá hefir möguleikunum fyr-
ir slíkri trú verið Mpt 1 burtu af
þeimi sjálfum mieð hinni siðlausu
framkomu Morgunblaðsdns út af
Keflavíkurdeilunnii og morðtil-
íraunánmi í Vestmanmaeyjum. Vörn
Morgunblaðsinis undanfarna daga
fyrir ofbeldisverk nokkurra sið-
spiltra íhaldsmanna í Keflavík
hefir þó haft eitt gott í för með
sér. Hún hefir vaMð fjölda manns
til skiinings á því, hvílík van-
sæmd það er Mendingum, að
hafa blað ritað á íslenzku, sam
ekM þekkir skömm frá heiðri.
Mendingar eru flestir alþýðu-
menn. Þeim ber því að fylkja sér
um flokk alþýðunnar gegn fá-
mjennri rániðjustétt, þeirri rán-
íðjustétt, sem með aðstoð burg-
edisa og íslandsfjerida í Danmöirku
hefir gefið út Morgunblaðið.
Og það ér heilög sikylda allna
alþýðumanna að varna því, aó
þjóðin tengiist íhaldsflokknum,
þeim stjórnmálaflo-kkii, sem er
eins konar vopnasmiðja ísliands
óhamingju.
28—1—1932.
Á. Á.
Kíiiverjar ofurliði bornir,
Shanghai 28. jari. UP. FB.
Kínverjar hafa fallist á allar
kröfur Japana.
Síðar sama dag:
Þegar tilkynt hafði verið, að
Japanar ætluðu að h-ernemia
Shanghai í bi!i, að undantekmim
forréttindasvæðum erlendra
þjóða, hófust þegar orrustur í
Chap-ei, borgarhlutanum sem Kín-
verjar búa í. Opinbertega er til-
kynt, að þrír menn hafi beðið
bana, en 32 særst. — Tundur-
spillladeild Japana skaut 40 skot-
um á Wosung-vígi og þaggaði
biiður í fallbysisum Kínverja. Her-
lið Japana, sem sett var á land,
hóf gönguna tiil Chapiei kl. 11,10 í
gærkveldi, en um leið fór ja-
panski herehöfðinginn fram á
það, að kínverska herliðið væri
kvatt á brott frá Chapei.
Enn síðar:
«
Japanar tilkynna, að þeir hafi
lokið við að hernema Chapei kl.
6 í morgun, nema svæðið Ming
um járn brautars t öðina í noröur-
hluta hverfisins.
Skipafréttir. „Lyra“ fór í gær-
kveldi áteiðiis til Noregs. „Suður-
(land“ fór í morgun til Borgar-
ness.
Karlakór Reijkjavíkur biður
konur þær, sem hafa lofað fé-
lagiinu aðstoð sáinni í veíur, að
mæta á æfingu í Útvarpsisallnum
í nýju Laridsisímastö'ðiinni á
sunnudaginn kemur kl. 2^2 e. h.
Er ierprastpfii f
aðsigi?
Svartliðaæði aoðvaldsins.
ReykvíMngum bárust miMI tíð»
iindi, sem allir undruðuist og ef-
uðu, þar til þeir þreifuðu á, nema
þdr fáu, sem á bak við kynnti
að standa. Hver skyldi trúa því,
að ístenzka auðvaldið ætti* sína
auðmjúkustu þræla meðal stétt-
arbræðra smáútvegsbænda íVest-
mannaeyjum? Skýtur afekökku
við, er við athugum félagsíleg ör-
eigasamtök eyjarstoeggja annars
vegár, en hinis vegar svartliða-
samsæri keflvisMa útgerðaiv
manna. Er ólíkt hlutverk, ser~'
miililistéttakjósendur Jóh. Þ. Jós-
efssonar og Ólafs Thors hafa-
valtð sér. Smáútvegsbændur í.
Vestmiannaeyjum eru nú farniir acl
eygja þá staðreynd, að tíkiisvald
og bankaauðvald eru þeirrai
fjendur. Þeiim fer að verða Ijóst,
að auðvaldið malar þá í miisk-
unnarláusrii kreppukvörninni;
nema þeir fylki sér undir merki
sociialiistiskrar verklýðshreyfing-
ar. Þá er farið að óra fyrir því,
að miijistéttin sé á þrælaklafe
auðvaldsinis og ei-gi því sameig-
inlegra hagsmuna að gæta með
verklýðsstéttinni. En siiniáútgerð-
aimenn í Keflavík leika stiga-
menskubragð. hins eniska sjóram-
irigja, sem hlieypti til hafis hérna
á árunum með Guðm. Björnsson,
þáverandi sýsiumann Barðstrend-
iinga, og hreppstjórann, Snæbjörn:
úr Hergiisey. Minnir þetta rneir
á Korsíkubófa nútímans en Na-
póleon mikla. Útgerðarmenn-
irnir í Kefiavík eru dauða-
drukknir af pólitískum eit-
urlyfjum íhaldsins og berjast
gegn sínum etgin réttindum. Þeir
hefja svartliðaofsókn á hendur
verMýðsfulltrúunium. Þeir gerast
sínir eigin böðlar, og í blóðigír-
ugu ofsóknaræði beita þeir of-
beldi við formann Verklýðsfélags,
Keflavíkur.
Er hræðitegt til þess að vita,,
hvernig þessi pelabörn auðvalds-
insi eru aliin upp til ódæðisiverka
og glæpa. Sem vonliegt er dáisf
Mgbl. að heiimsku þeirra og guð-
lausu framferði.’ Moggi er hreyk-
inn yfiir þessu djarfa framtaki
keflvískra kjósenda Ólafs Thoris,
Ég undrast ekki þó svo sé, því.
vissulega sýnist sigurinn meiri í
bili fyrir auðvaldið, ef því tekst
að kveikja eld borgarastyrjaldar
í landinu. Takist það eru íhöldin
bæði búin að rita nöfn sín á
spjöld íslandssiögunnar, svo að
seint verður burtmáð. Flónskan
ier svo undarlega sigursæl í
fyrsta áhlaupi.
Seint mala kvarnir goðanna, en
mala þó, og vissulega mun hin
dauðlega hugmiynd íhaldianna
hverfa aftur til moldarinnar, þar
sem hún áður var, en hin ódauö-
lega hugsjón jafnaðarstefnunnar