Alþýðublaðið - 20.02.1932, Blaðsíða 3

fffcP'VBUBBftÐIB
3
vœTu til trafala afgrei'ðsiu skipa
vi'ð höfniinia, hefðu ekki rétt til
fjess að haldast þar við. Hann
*etti því að hverfa á braut, þar
aem hann hefði gert sig sekan í
slíku athæfi. En Sigurður svaraði
því einu, að yfirh. kæmi slíkí
ékkert við.
Fór yfirheyrður þá urn borð í
iTðafoss og keypti þar einn fisk
og gekk síðan með hann í herid-
inni upp bryggjuna. Er hann var
kominn að þar sem Sigurður Öi-
afsson var, réðist Sigurður Ói-
áfsson að honum og tók báðum
hþndum í yfirheyrðan og sitöðv-
aði hann, og í því tóku ednhverj-
ir aðrir fiskinn af yfirheyrðum
og köstuðu honum í sjóinn. Yfiir-
heyrður reif sig strax lausan úr
tökum Sigurðar og náði í fisk-
jnn aftur og lagði enn á stað með
hann upp bryggjuna. Réðást Sig-
urður þá aftur að yfirheyrðum
og var fiskurinn rifinn af honum
á ný og kastað í sjóinn. En ekki
sá yfirh. hver það gerðii. Gafst
yfirheyrður þá upp á þessu og
fór af vettvangi. Með Sigurði ÓI-
afssyni í þessum aðföxum var
og Sigurður Guðmundsson. Hafði
hann hendur á yfirheyrðum, svo
hann sæi, með þeim hætti, að
hann tók í jakkaboðang yfir-
heyrðs og slitnaði við það tala
úr jakkanum. Fleiri raenn, sem
yfirheyrður þekti ekki, tóku þátt
3 þessum ryskingum', en Sigurð-
ur Ólafsson hafði ,orð fyrir þeilm
og var aðalmaðurinn. — Aö-
spurður kveðst yfdrheyrður hcifa
borið einkermishúfu sína, er þetta
gerðíst.
(Frh.)
Kinverjar hafna hrGfnm
Japana.
Lundúnum, 19. febr. U. P. FB.
Shanghai: Kínverjar hafa hafnað
kröfum Japana. — Uyeda hefir
tóilkynt, að Japanar séu reiðubún-
ár að hefja sókn sína á bendur
Kínverjum, og ver'ði, hún hafin
árla morguns á laugardag, hafi
Kínverjar þá ekki hörfað úr fyrstu
varnarlínu siuni.
Gernf: Framkvæimdaráð Þjóða-
bandalagsins hefir kiallað þing
bandalagsinis saman til funda 3.
marz, vegna Shanghaiófri'ðarins.
Alfsingi.
I gær fór m. a. frarni í jefri deilkl
1. umræða um niiðuriiagniingu Síld-
areinkasöiunnar (um staðfestiing-
una á bráðabirgðál'ögunum um
skiftameðferð á búi hennar), og
var frumvarpinu vísað tii sjáv-
arútvegsniefndar, og í neðri deittt
1. umræða um íimtardómsfruim-
varpið, og var því vísað tii alls-
herjamefndar.
I dag er upphafsumræða tim
fjárlög næsta árs.
Verkamenn oo De Valera
vinna saman.
Dublin, 20. febr.. U. P. FB. Sein-
Ustu úrslit í fririkiskosningun-
um: Fiiannafaii-flokkuiiinn 54
þingsæti, ríkisstjórnarflokkurimi
39, óháðir 9, verkamenn 6, bænd-
ur 2. — Verkamenn munu styðja
De Valera, og hefír hann því 60
atkvæði á þingi.
Kínverjar verjast af
hreisti.
Lundúnum, 20. febr. U. P. FB.
Fregnir frá Shanghai1 híerma, að
sókn Japana gegn Kínverjum hafi
byrjað kl. 7,20 í morgun. Kín-
verjar hafa hafið fallbyssuskot-
hríð á sóknarlið Japania.
Síðari frtegn frá Shanghai: Að-
alsókn Japania er í nánd við Ki-
angwanþorpið. Stórskotalið Jap-
ana hélt uppi skothríð þrjár
klukkustund'ir á varnarlinur Kín-
verja, áður en sóknám hófst. Jap-
anar tóku Kiiangwan,, en Kínverj-
ar tóku þorpið aftur litlu síðar,
er þeir höfðu brotiö á bak aftur
skriðdreka-árás Japana. Höfðu
Kínverjar komiiö fyrir fallbysis-
um þar sem Japana sízt grunaði,
og skutu á skriðdrekana úr peirn
er árásán með þeim hófst. Óttuð-
ust Japanar, að allir skriðdrekar
myndu eyðiilieggjast í bardögun-
um og fyrirsikipuðu að halda
undan með þá.
Flugvélar úr japanska flotanum
haf,a skotið á Chapei og Kiangwai
og fara bardagarnir þar harðn-
andi). Japanar tilkynna, að þeim
miði áfram í sókn sinni, en er-
lendir fréttaritarar segja, að Kín-
verjar hafi ekki hörfað undian
neins staðar, nema þar, seim þeir
hafi aftur sótt fram og tekið það,
sem þei'r hafi mi'sit, eins og í
Kiangway. Róma þeir vörn Kín-
verja.
Verður Lav 1 áfram
f orsætisrá ðherr a
Frakka ?
Laval.
AfviisiBSileysið
útienðingarEBÍp.
Hér eins og víða annars staðar
er kvartað yfir atvinnúlieysic f
öðrum löndum er reynt að bæta
úr því, til dæmis með því að tajk-
marka eða banna innflutning á
úflendingum. Hér er takmarkaður
innflutnmgur á vörum, en lítið
eða ekkert gert tsl- þess að tak-
maTka innflutning á útlendu fólki,
enda flykkist útlent fólk hingað,
j Sumir landsroenn leggja jafnvel
talsverðia áherzlu á að veita út-
lendingum atvimnu, og verður það
eðlilega til þess, að íslenzkir
menn hafa mitaró vinnu eða jafn-
vel enga, og það gengur svo
langt, að útlendingar hafa verið
og eru látnir ganga fyrir um at-
vinnu í -ýmsum gieiintam, sem þeir
hafa aldredi unnið við fyr, og er
þá ekM krafiist af þeirn kunnáttu,
sem heimtuð er annars af íslenzk-
um inönnmn.
Skal ég nú sýna hér eitt dæmi
af mörgum, sem er þess vert
að almennmgur fái að sjá, því
þar kemur bezt í Ijós hversu á-
fjáðir einstakir íslenzkir borgar-
lar eru í þvl að troða hér inn út-
lendingum að ástæðulausu.
Fyrir rúmi ári síðan var ráðinn
þýzkur verzlunarmaður í e. s.
Goðafoss, til þess ab gegna þ:ar
v-eitmgaþjónsstörfum. Maður
þessi hafðii fyrir nokkrum árum
verið við matvöruverzlun hér í
bænum, en var fluttur af landi
burt. Hann hafði aldrei verið við
veitingastörf hér eða, í heima-
landi sínu. Um það leyti stem
hann kom á Goðafoss, tók Mat-
sveina- og veitingaþjóna-félag fs-
lands til starfa, og sendi þá
nokkru síðar bréf til brytanna
og Eimskiipafélags fslands, og
fór fram á að íslenzkt fólk fengi
að ganga fynir útlendingum ó
skipunum. Þesisiu sinti E. í. litið.
Og er kom frarn á síðast Hðið
sumar, var brytanum á Goðafossá
skrifað enn á ný, og óskað eftir
að hann léti íslenzkan veitinga-
þjón ganga fyrir Þjóðverjanuim.
Varð þá að samkomulagi að bryt-
inn létii Þjóðverjann fara um ára-
mót, og í hans stað yrði tekinn
vanur þjónn.
Nokkru fyrir áramótin sótti
Þjóðverji þiessi um inntöku í Mát-
sveina- og veitingaþjóna-félag fs-
lands, en samkvæmt lögum þess
félags var eklti hægt að veita
honum inngöngu, þar sem hann
var útlendiingur og þar að auki
ekki fagmaður. Heyrðust þá þeg-
ar raddir um, að óviðeiganidi væri
að neita honumi, þar sem hann
væri úilendingur. Þegar stjörn
Matsv,- og veitingaþjóna-fél. ósk-
aÖi eftir að hann færi, samkv.
•bréfi frá brytanum, taldi Eiim-
skip ýms vandkvæði á því að
Þjóðvcrjinn yrði að fara, og ósk-
aði cindregið eftir að hann yrði
kyr og félagið Iéti það óátalið.
Sótti Eiimskipafél. þetta svo faet,
að búast hefði mátt við, a.ð
Goðafoss yröi að hætta sigling-
um, ef þessi maður væri ekki
um borð. Bar það fram sem að-
•alástæðu vankunnáttu yfirmamia.
á Goðafossi á þýzka tungu. Var
þvi meiningin að þjónn yrði að
ganga vinnulaus til þess að þýzk-
ur verzlunarmaður hefði lifibrauð
af þessari atvinnu og miimia bæri
á fákunnáttu yfirmianna.
Fór þó svo, að Emakipafél. gaf
það eftir, að Þjóðverjinn færi, e»
'tók 1 hans stað fagmann, sem i
mörg ár hefir verið á skipum
fél. Gerðu þá þjónarnir ráð fyrir
að þeir fengju að vera óáreittir
fyrir sendimönnum Maguúsar
Kjaranis út af atvinnulieiit í þejfcra
greiin til handa þessum Þjó'ðverja,
stean hvorki er þjónn eða ísL rik-
isborgari; þar sem líka Magnús
Kjaran hafði útvegað honum
verzlunaratvinnu frá þeim degi,
er hann fór af Goðafo&si. Er það
líka glö-gt dæmi þess, hvað út-
lendingar geta fengið hér, þy£
þann dag mistu að sögn maiigir
tugir af ísl. verzlunarfólkii at-
vinnu hér í bænum. Enda sýnir
það bezt hversu þessum heild-
sala er umhugað um, að fslend-
ingar gangi fyrir útlendingum. ‘
Ekki er öll nótt úti enn, sagöi
draugurinn. Fyri.r nokkru kemur
hr. Björn Björnsson hirðbakari m.
m. tiil Matsv. og þjónafél. fsl. og
óskar eftir yfirlýsingu frá því úm,
að þessi margumtalaðii þýzki
verzliinarm. megi vinna óátalið
af fél. sem franikvæindarstjörí
og veitingaþjónn i veitingahúsi,
er hann ætlaði að opna við Aust-
urstræti. Kvað hann sér það mjög
nauðsynlegt að fá þenna mann
vegna kunnáfiu hans!! og svo
væri maðurinn atvinnulaus út-
lendingur. Félagið kvað ekki hafa
getað orðið við ósk hirðhakarans
hvað þjónsstarfið snerti, en talið
sér óviðkomandi hvað framkv,-
stjórastöðunni viðvéki. Svo líkur
eru tiil að Hressingarskáli Björns
Björnssonar geti notið hæfileika
þessa ónii.ssanlega manns/ Hvað
skulda fslendingar þessium er-
lenda manni og öðrum útlend-
ingum, sem hér eru og taka at-
vinnu frá landsmönnum? Afsak-
anlegt er, að hi-ngað séu fengnir
sérfræðingar og kunnáttumemi í
ýmsum greimum, sem ísil. menn,
ekki kunna. En hitt er óafsakan-
legt, að sækja útlendinga til
þrórra starfa, er landsmenn g-eta
leyst af hendi, og þá ekki sízt
menn, sem ekki hafa kunnáttu í
þeim greinum, er þeir sækjast eft-
ir að vtena við. Væri því sæmi-
legra fyrir þessa útlendinga-„úg-
enta“ að stuðla meira að því aði
íslenzkir nnenn njóti vinnunniar,,
þótt eitthvað kunni að vera á-
bótavant um kunnáttu þeiirra,
heldur en að troða hingað erlendu
fölkii, er vér íslendingar eigum
ekkert vant við, og þá um leið
að auka á það erfiða ástand,.
sem nú er hér í 'landinu.