Morgunblaðið - 01.03.1987, Page 28

28 B
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 1. MARZ 1987

_,7Vert ekki ac) nötdra., e.Fpö viLt
'cg elökM/i íjósib, seg&u þá barcu."
... að bera hana
upp himnastiga
hamingjunnar.
TM R*0 U.S. Plt Ofl.-aB rights rtMrvtd
•1983 to* AngatM Timm Syndicalt

Mér virðist að þá sé óhjá-
kvæmilegt að þú farir í
rúmið áður en sólarhring-
urinn er iiðinn ...
HÖGNI HREKKVtSI
/r þ&TTA ER AIITT HOfZN, WEKKVÍ S'"
Þessir hringdu . . .
Allt í lagi
með broddinn
Svana hringdi:
Ég vil gera smá athugasemd
vegna þess sem kona sagði í Vel-
vakanda sl. fimmtudag um brodd
er hún hafði keypt á Lækjartorgi.
Ég keypti þama þijá lítra og það
var allt í lagi með hann. Ég held
Ég vil gjaman vekja athygli á
málum fráskilinna kvenna og áður
„giftra". Ég var gift og sá aldrei
pening, gat ekki unnið úti vegna
skorts á dagvistunarplássi og hárra
gjalda hjá dagmömmum, um og
yfir 10.000 krónur á bam á mánuði.
Nú er ég fráskilin — og þvílík
fyrirgreiðsla. Niðurgreidd dagvist-
unarpláss strax fyrir bömin, meðlag
og mæðralaun. Ég hef ekki haft
það eins gott í mörg ár síðan ég
skildi og fór að vinna. En vegna
þess að ég hef verið gift í mörg ár,
og liðið fyrir það, þá vil ég biðja
að þetta sé bara vankunnátta
þeirra, þær hafa líklega farið að
blanda þetta og broddurinn því ekki
hlaupið. Þær sem seldu þetta tóku
það sérstaklega fram að þetta væri
blandað.
Riddarar
g'ötunnar
frá Borgarnesi
Hulda hringdi:
A mesta umferðartímanum
klukkann sex varð bíllinn minn
bensínlaus rétt áður en ég kom að
ljósunum á homi Miklubrautar og
Réttarholtsvegar. Nú vom góð ráð
dýr,ég ein á ferð og bíllinn stór og
þungur. Það var ekki um annað að
ræða en að reyna að ýta honum í
um, að þeim verði sýnd smá tillit-
semi og hjálpað til að geta hreinlega
lifað, því það era til menn sem
þurfa að borga með bami eða böm-
um, borga háa skatta tengda
þessum bömum, en enginn hugsar
um hjónabandsbömin fyrr en til
skilnaðar kemur. Þá má gera eitt-
hvað fyrir þau.
Hugsið um þetta, þið sem ráðið
Iífí fólks. Ég þakka fyrirgreiðsluna
eftir skilnaöinn og samhryggist
þeim giftu.
Ein fráskilin
burtu því allt í einu fannst mér eins
og allir bílar Reykjavíkurborgar
þyrftu að komast fram hjá mér.
Ég fór að mjaka bílnum áfram og
vonaðist til þess að einhver úr öllum
þessum bílaflota, sem framhjá mér
fór, kæmi til hjálpar. Allt í einu sá
ég hvar tveir menn komu hlaup-
andi. Og þvílíkur léttir. Þessir
riddarar götunnar hjálpuðu mér að
ná í bensín á brúsa og setja á bílinn.
Kann ég þeim Borgnesingum á
M-1194 alúðarþakkir fyrir. Fram-
vegis ætla ég að kaupa bensín á
brúsann um leið og á bflinn því
ekki er hægt að treysta á að riddar-
ar á M-bfl séu alltaf á ferðinni.
Segðu mér
einhvern
skandala
Margrét K. Jónsdóttir hringdi:
Getur einhver hjálpað mér við
að muna gamalt gamankvæði sem
ég kann hluta af? Það gengur út á
það að kona fær vinkonu sína í
heimsókn og fagnar henni mjög,
en snýr sér svo að dóttur sinni og
baktalar vinkonuna í hinu orðinu:
Settu þig niður sófinn bíður,
segðu mér einhvem skandala.
Nóg er sjálfsagt nýtt að frétta
(snýr sér til dótturinnar)
nú verður talað vel um náungann.
Því kom ekki litla Lára,
líka með þér hingað góðasta?
Uppáhald mitt er hún Berta,
(snýr sér til dótturinnar)
ágæt til að svína út stofumar.
Meira kann ég ekki af þessum
ágæta brag. Ef einhver kannast við
framhaldið er hann beðinn um að
hafa samband við Velvakanda.
Málefni frá-
skilinna kvenna
Athugasemd frá
starfsfólki Torgsins
Athugasemd vegna fréttar i
Þjóðviljanum 25. febrúar 1987:
Þar stendur „Að sögn Gunnars
hefur öllu starfsfólkinu í Torginu
verið boðin störf hjá Domus og á
fleiri stöðum og hafa flestir fengið
vinnu nú þegar."
Hið sanna í málinu er að engum
starfsmanni hefur verið boðin vinna
í Domus, enda hefur það hús verið
til sölu að undanfömu. Hins má
geta að tveim af tuttugu starfs-
mönnum Torgsins hefur verið boðin
vinna á öðram stöðum innan Sam-
bandsins.
Við sjáum ekki hver tilgangurinn
er með svona frásögnum.
Starfsfólk í verslunmni Torgið
Kafbáta-
leitendur
skandínava
3480-3940 hringdi:
Eiga íslendingar, sem gerðu
vamarsamning við lýðræðisþjóðir
til vemdunar frelsi gegn útþenslu-
stefnu heimskommúnismans, að
láta kafbátaleitendur skandínava
segja sér fyrir verkum? Hvar er nú
hin fomi drengskapur?
Víkverji skrifar
að var svosem auðvitað að ein-
hver þyrfti að nöldra útaf
bflbeltunum nú þegar allar horfur
era á því að menn verði skikkaðir
til þess að nota þau við akstur í
stað þess að hafa þau eins og hvert
annað fánýtt dinglumdangl í bflun-
um sínum. Hjá sumum sem er í nöp
við þessi meinlausu öryggistæki á
þetta víst að heita spuming um
„frelsi", og einhver lagði það meira
að segja á sig að berja saman heil-
an leiðara í eitthvert blaðið um
daginn til þess að mótmæla þessum
forkastanlegu afskiptum löggjafans
af svokölluðu „frelsi" okkarlslend-
inga.
XXX
Og svo era það vitanlega blessuð
lesendabréfin líka: einn eða
tveir bréfritarar era þegar komnir
á stjá þegar þetta er ritað, og eiga
fremur en leiðarahöfundurinn ekki
nógu sterk orð til þess að lýsa
hneykslan sinni. Tíðum hafa þessir
menn þar að auki fyrir satt að í
rauninni séu bflbeltin hið argasta
morðtól. Þeir hafa þá venjulega á
takteinum einhveija furðuvera
austur í Flóa sem hafi unnið sér
það til ágætis að hvolfa jeppanum
sínum i skurði blekfullum af vatni,
og þar hefði þessi manneskja síðan
eflaust sungið sitt síðasta er við-
kvæðið, ef hún hefði verið ein af
þessum sérvitra íslendingum sem
nota hin títtnefndu belti.
XXX
Hvað gæti að vísu verið rétt.
Engum heilvita manni kemur
til hugar að mótmæla því að sum
umferðarslys geti borið að með
þeim hætti að beislið geri illt verra.
En þetta era frávikin, einsog allir
heilvita menn vita líka. Með þvi að
ríghalda sér í garpinn beltislausa
sem endastakkst útí skurðinn og
lifði það af era menn að afskrifa á
einu bretti alla þá vinnu og reynslu
og hugsun og þekkingu sem hundr-
uð sérfróðra manna ef ekki þúsund-
ir hafa lagt í að rannsaka orsakir
og afleiðingar umferðarslysa og um
leið vænlegustu mótleikina.
Þar með er skýrslum færastu
manna í bflaiðnaðinum varpað á
haugana ásamt niðurstöðunum úr
aragrúa umfangsmikilla kannana.
Og svo að sjálfsögðu líka rannsókn-
um og ályktunum læknanna sem
hafa afleiðingar hinna síflölgandi
umferðarslysa daglega fyrir aug-
um.
XXX
tli við íslendingar höfum al-
veg áttað okkur á því, þrátt
fyrir allar fréttimar, hvað selurinn
hefur reynst norskum fiskimönnum
mikill vágestur í ár? Breska blaðið
Observer nefnir Tromsö sem dæmi,
sem er fiskimannabær norðan
heimskautsbaugs. Þar komust bát-
amir að sögn blaðamannsins allt
upp í tíu tonn í róðri áður en selur-
inn kom að marki til sögunnar, en
eftir „innrásina" datt þetta niður í
svo sem tonn — eftir mánuðinn!
Vinnslustöðvamar hafa reynt að
bjargast við aðkeypt hráefni en
hafa allt um það orðið að segja upp
fólki. Og sjómaður sem rær á eigin
bát (jáði Observer-manninum ein-
faldlega: „Við mér blasir ekkert
nema algert hrun ef ekki \lerður
tekið í taumana."