Morgunblaðið - 28.08.1987, Page 5

B 5
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 28. ÁGÚST 1987
Hundahald var bannaö mað lögum f
Reykjavík á árunum 1924tll 1984 mað
örfáum undantekningum, s.s. lög-
reglu- og björgunarsveltahundum.
Árlð 1984 var gerö samþykkt þar sem
borgarstjórn er halmilt að velta lög-
ráða einstakllngum búsettum f
Reykjavík undanþágu frá þessum lög-
um. Þar með var hundahald leyft f
Reykjavík með vlssum skllmálum þó,
m.a. að hundar yrðu skráðlr og orma-
hrelnsaðir. Nú aru um 790 hundar á
skrá f Reykjavík og relkna má með að
einhverjir séu enn óskráðlr. HJá Hell-
brlgðiseftlrlltl Reykjavfkursvmðls
fengust þmr upplýslngar að hundum
fmri hmgt fjölgandl í Reykjavfk og
hefði orðlð mlklll klppur á þessu árl.
Hór á nmstu síðum tökum við fyrlr
ýmls málefnl er varða hunda og hunda-
eigendur. Rmtt er vlð forráðamenn
hundagmsluhelmillslns að Arnarstöð-
um f Hraungerðishreppi; spjallað vlð
kennara og hundaelgendur á hlýðnln-
ámskelðl; rmtt vlð formann Hunda-
rmktarfólags íslands og lltlð vlð á einu
hundasnyrtlstofunni sem starfrmkt er
hórálandl. - BF/GHS/IS
Morgunblaöiö/KGA
Mjög brýnt að flytja
inn ræktunarhunda
QuArún GuAJohnsen formaAur
HundaræktarfAlags íslands.
Hundaræktarfélaa íslands og
Hundavinafélag Islands voru
stofnuA ériA 1969. Hunda-
ræktarfélagiA hafAi þaA á
stefnuskránni aA hefja mark-
vissa ræktun á fslenska hundinum sem
þá var f útrýmingarhættu. Hundavinafé-
lagiA ætlaAi aftur á móti aA gæta
hagsmuna hunda og hundaeigenda. Nú
er svo komiA aA þessi starfsemi hef ur
veriA sameinuA í elnu félagl, Hundarækt-
arfélaglnu, og er orAin mun vl Aameiri.
GuArún GuAjohnsen er formaAur félags-
ins og viA báAum hana aA greina frá
markmiAum þess og starfsemi.
„Félagar í Hundaræktarfélaginu eru um
1200,“ sagAi GuArún. „MarkmiA þess er
aA fræAa í ræðu og riti um meðferð og
þjálfun hunda og bæta skilning manna á
hundum. Stefna félagsins er einnig sú að
framrækta þær hreinræktuðu hundateg-
undir sem til eru í landinu. Stærsta
vandamálið í þeim efnum er að innflutning-
ur á lifandi dýrum er bannaður. En til að
geta bætt okkar hundategundir þurfum við
nýtt blóð og góða ræktunarhunda. Þetta
á jafnt viö um íslenska hundinn og erlendu
hundakynin. íslenski hundurinn erorðinn
mjög vinsæll erlendis. Til félagsins berst
fjöldi fyrirspurna um hann víöast hvar úr
heiminum. Þó nokkuö er flutt út af góðum
hundum og öflug ræktun á sér stað t.d. í
- segir Guðrún
Guðjohnsen for-
maður Hundarækt-
arfélags íslands
Danmörku, Noregi og Svíþjóð og einnig í
Þýskalandi, Hollandi og Sviss. Við höfum
ekki efni á að missa okkar bestu hunda
burt úr landinu og úr okkar ræktun án
þess að vera í sambandi við erlenda rækt-
endur og hafa möguleika á að fá aftur
eitthvað af þessu góða ræktunarefni okk-
ar.
Hundaræktarfélagið þyrfti að hafa
möguleika á góðri einangrunaraðstöðu svo
hægt væri að flytja inn undir ábyrgu eftir-
liti það ræktunarefni sem okkur vantar
hverju sinni. Ég er ekki að tala um aö gefa
innflutning frjálsan, langt því frá, aðeins
að við höfum möguleika á að flytja inn eitt
og eitt gott ræktunardýr þar sem allra
varúðarráðstafana væri gætt. Það er hagur
okkar hundaeigenda að strangt eftirlit sé
haft með þessu því hér eru engir sjúk-
dómar. Ef þeir bærust hingað yrðu afleið-
ingarnar óskaplegar, þar sem okkar hundar
hafa enga mótstöðu gegn þessum sjúk-
dómum. Hérer bannað að bólusetja hunda
eins og nágrannaþjóðir okkar gera til þess
að halda niðri sjúkdómum.
Hundaæði er sjúkdómur sem allir ótt-
ast. En fleiri dýr en hundar geta borið
þann sjúkdóm. Hægt væri að fá hunda frá
löndum sem eru laus við þennan sjúkdóm
eins og t.d. Bretlandi, Noregi eða Svíþjóð.
Við erum mestmegnis með stór hunda-
kyn hér og þaö sem virkilega vantar og
hentarflestum eru litlir, þægilegur hundar.
Þeir þurfa ekki eins mikla hreyfingu og eru
tilvaldir fyrir eldra fólk sem þarf félagsskap
eða fólk sem ekki vill eða getur lagt á sig
þá hreyfingu og þjálfun sem stóru hunda-
kynin þurfa.
Þeir hundar sem hingað til hafa verið
notaðir í ræktun eru heimilishundar sem
hafa fengið undanþágu til innflutnings og
eru kannski ekki sérstakir ræktunarhund-
ar. Grundvöllurinn fyrir því að hundahald
sé gott og árekstrarlaust er sá að við get-
um byggt upp góða hunda, góða einstakl-
inga og jafnframt kennt fólki að meðhöndla
þá. Við kennum af fullum krafti en hinn
þáttinn vantar. Við höfum sótt um leyfi
fyrir innflutningi á frystu sæði en fengið
afdráttarlausa og órökstudda neitun. Okk-
ur finnst það skrítið vegna þess að við
hétum því að fylgja öllum varúðarreglum.
Sæðið átti að geyma á Keldum og dýra-
læknir átti að fylgjast með sæAisgjafanum
erlendis meðan sæðið var í sóttkví hér
heima. Ef eitthvað athugavert hefði komið
í Ijós átti að eyðileggja sæðið. Á sama tíma
og við fáum neitun eru veittar undanþágur
fyrir innflutningi einstakra hunda til einka-
aðila. Því ber að sjálfsögðu að fagna að
sumir fái þó að taka dýrin sín með sér er
þeirflytja búferlumtil landsins. Enginn
skilur betur en hundaeigandi þann sárs-
auka sem fylgir því að neyðast til þess að
skilja þennan trygga fjölskyldumeðlim við
sig. Sendiráðin hafa líka gegnum árin feng-
ið undanþágu fyrirsína hunda. Nýlega var
sett það skilyrði fyrir innflutningi þessara
hunda að þeiryrðu gerðir ófrjóir! Óneitan-
lega hefur maður það á tilfinningunni að
markvisst sé unnið á móti hundarækt og
hundahaldi með þessu rugli."
Félagið er með skrifstofu og starfskraft
hálfan daginn sem sinnir öllum fyrirspurn-
um. Fimm ræktunardeildir með sex kyn
starfa á vegum félagsins. Þær gefa leið-
beiningar um sitt kyn, para saman bestu
hundunum og benda á hvar sé hægt að
fá hvolpa. Þetta er gífurlega mikil starf-
semi. Hinarýmsu nefndir eru starfandi og
haldnar eru árlegar hundasýningar. Næsta
sýning er 13. september og Guðrún vildi
minna hundaeigendur á að skrá sig sem
fyrst. Vísindaráð skipað dýralækni, erfða-
fræðingi og ýmsum sórfræðingum er
einnig starfrækt. Þaðfylgist með heilbrigði
stofnanna og því að engin úrkynjun eigi
sér stað. Það sækir einnig um innflutning
á nýju blóði þegar þess gerist þörf.
Fyrir utan hlýðninámskeið félagsins sem
lesa má um hér á síðunum og björgunar-
hundaþjálfun hafa verið haldin sérstök
hvolpanámskeið eða hundaeigendanám-
skeið. „Við höfum verið með föst námskeið
í eitt ár. Haldin eru fjögurfyrirlestrakvöld
þar sem kennd er dagleg umhirða og fóðr-
un hvolpsins og eitt kvöldið er eingöngu
fræðsla um sjúkdóma. Farið er í gegn um
þroskastig hunds allt til tveggja ára aldurs.
Þeir eru eins og börn, þeir fara t.d. á tann-
tökuskeið og mótþróaskeið. Síðan er
útitími þar sem kenndar eru einföldustu
æfingar. Þær hafa ekkert með hlýðni né
þjálfun að gera heldur viljum við kalla þetta
uppeldi.
I sumar komu til okkar sænskir kennarar
og héldu námskeið fyrir íslenska leiðbein-
endur. Öll þessi fræðsla byggist á atferlis-
fræði sem er það nýjasta í þjálfun dýra.
Konrad Lorentz er upphafsmaðurinn og
hann fékk Nóbelsverðlaun fyrir rannsóknir
sínar. Þessar kenningar byggjast á því að
dýrunum líði vel og sóu ekki þvinguð í þjálf-
un heldur geri það sem þeim er eðlilegt.
Hundurinn hefur breytt og mikiö tjáningar-
form sem við verðum aö læra. Hann þarf
einnig að læra okkartjáningarform og er
mun næmari en við. Það er ýmislegt í fari
okkar sem hundur getur túlkað sem ógnun
og óvináttu t.d. þegar við heilsum hundi
með því að stara í augu hans, brosa (sýna
tennurnar), breiða útfaðminn og gera okk-
ur breið og mikil. Þetta eru alit hlutir sem
geta virkað mjög ógnandi á hunda. Þegar
þeir vilja sýna einlæga vináttu þá leita þeir
í munnvikin og reyna þess vegna oft að
hoppa upp. Áður var kennt að spyrna
hnénu í brjóst hundsins eða stíga á aftur-
fæturna. Því svipar til þess að við gefum
þeim utan undir sem við viljum sýna vinar-
hót. Það eina sem þarf að gera er að
beygja sig niður og leyfa hundinum að
heilsa. Það ýmislegt af þessu tagi sem
hefur verið á misskilningi byggt.“