Morgunblaðið - 17.12.1987, Síða 30

30 C
MORGUNBLAÐIÐ, FEMMTUDAGUR 17. DESEMBER 1987
fclk í
fréttum
Jassballetthópur kom fram á
Jólag'lögginni.
Dansspunahópur Kramhússins.
Fólkið í Kramhúsinu skemmti
sjálfu sér og öðrum á hinni
árlegu jólaglögg sem haldin var
laugardaginn 12. desember fyrir
fullu húsi. Yfir tuttugu skemmt-
iatriði voru á dagskránni, 511
samin og flutt af þeim sem sækja
námskeið í Kramhúsinu.
Sýnt var gamanatriði um hóp
kvenna í leikfimitíma þar sem allt
gekk á afturfótunum; einnig dan-
spuni, ástríðufullur tangó og
Afríkudans. Kvartett frá Söng-
skólanum kom fram og rokkhópur
Áhorfendur fylgdust fullir
áhuga með skemmtiatriðunum.
Morgunblaðið/Þorkell
Litíð við í leikfimitíma þjá fremur klaufalegum nemendum. Heldur rættist þó úr þegar þeim voru
fengin strápils og spiluð fjörug tónlist.
KRAMHÚSIÐ
Dansandi j ólaglögg
Jólaglögginni lauk síðan með -
því að leiknir voru gömlu dansam-
ir og fólk dansaði eins og það
lysti, gestir og þeir sem fram
komu.
Kramhússins dansaði. „Allt getur
gerst í Kramhúsinu," sögðu að-
standendumir er einn áhorfand-
inn varð gripinn dansfiðringi,
stökk á fætur og dansaði við eina
dömuna í rokkhópnum. Þá má
nefna flamengódans, nútímadans
og kvartett úr Leiklistaskólanum.
Pað er enginn hörgull á stór-
stjömum í Hollywood, en um
stórt fólk gegnir allt öðra máli. Að
minnsta kosti um fólk sem er nægi-
lega stórt til að hæfa í hlutverk góða
risans Fezziks í mynd Rob Reiners
„The Princess Bride" - Sögunni
furðulegu. Það gekk hreint ekki
þrautalaust að finna risa við hæfi
en að endingu hafðist upp á Frakkan-
um Andre sem er rúmir 2,20 metrar
á hæð, 250 kíló að þyngd, hafði litla
leikreynslu og frönskuskotinn fram-
burð á enskunni sem hljómaði hreint
ekki vel. Allar áhyggjur af frammi-
stöðu Andre reyndust ástæðulausar,
hann varð fljótt eftirlæti allra, „hann
er svo sterkur og samt svo ljúfur.
Auk þess er hann alls ekki svo slæm-
ur leikari, eðlisávísun hans er hrein
og ómenguð," segir leikstjórinn Rob.
Andre fæddist fyrir 41 ári í
Frönsku Ölpunum og var nefndur
Andre Roussimoff eftir afa sínum,
búlgörskum jötni sem var 2,35 m
hár og þrekinn að sama skapi. Gefa
aðrir fjölskyldumeðlimir honum lítið
eftir hvað stærðina varðar. Andre
óx hratt úr grasi og fékk snemma
nóg af sveitasælunni. Hann flutti til
Parísar þar sem hann starfaði við
húsgagnaflutning og reyndist það
honum létt verk og löðurmannlegt.
í París hóf Andre að stunda glímu
og fór fljótlega út í atvinnumennsku.
Til að gera lífið sér auðveldara
breytti hann nafninu í Jean Ferré.
Eftir fímm ára dvöl í París sneri
hann til heimahaganna en fékk held-
ur kaldar kveðjur frá móður sinni
sem þekkti ekki (eða vildi ekki
þekkja) son sinn aftur. Andre leitaði
RISINN ANDRE
Stærðin er vandamál
skelfingu lostin og hann á afskaplega
fáa vini „fólk vill þekkja mig til að
geta nýtt sér krafta mína og því er
ég ekki hrifinn af. Og hjónaband
kemur alls ekki greina enn sem kom-
ið er,“ segir hann brúnaþungur.
Hann sér nú fram á endalok glímu-
ferils síns vegna smávægilegra
meiðsla og getur því vel hugsað sér
áframhaldandi kvikmyndaleik, það
er að segja ef hlutverkin era nógu
stór...
„Stundum verð ég ógurlega
þreyttur á því hvað er mikið
á mig.“
Andre tekur i hálfdauðan félaga sinn, sjóræningjaforingj-
ann Roberts í „Sögunni furðulegu".
þá á náðir föðurs síns og spurði hvort
hann ætti son sem héti Andre.
„Þekkir þú hann?“ spurði pápi. „Já
mjög vel,“ svaraði týndi sonurinn og
hvarf á braut.
Þetta varð til þess að hann breytti
nafni sínu enn á ný, í risann Andre,
og hélt áfram glímukeppni. Hann
græðir um 36 milljónir árlega og lif-
ir eins og auðkýfingur. Fyrir
kvikmyndatökumar létti hann sig um
50 kfló með því að láta af bjór-
þambinu en hann innbyrti um tvo
kassa á dag af miði. Samt er stærð-
in ennþá vandamál; hundar flýja með
skottið milli fótanna, bömin verða