Alþýðublaðið - 18.07.1932, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
a
aðar nú, nema handfæna'weiðar
stunda mienn lítils háttar á simá-
hátuin innanfjarðar.
Ríkisverksmiðjan og Goos-
verksm. eru farniar að bræða.
Bréfdúfa.
í gærkvöldi kl. 7 náði Guðjön
Guðbjörnsson 2. stýrimaður á Súð-
inni i bréfdúfu á þilfari skipsins.
þar sem pað Já við Hapiarbakkann.
Er hún merkt á vinstra fæti
LCK 41 NURP en á hægri
fæti grænn hringur og víð hann
baðmullarspotti og hefir sennilega
hangið bréf fiar við. Dúfan er
stálgrá að Iit.
Sendiheira Ólafs Thers
f SjömannaféiaoinR.
Á fundinum, sem Dagstorún og
Sjómannafélagið hélidu samieiigin-
;lega í Iðnó, var mér hent á pilt,
er stóð við lelksviðiið og ritaði hjá
sér ýmislegt, er'fram fór. Var
mér sagt, að hann hefði verið
eiinn þieirra manna, er hefðu ver-
ið hafðir til pesis að ráða verk-
fallsbrjóta til Siglufjaröar, en
þeirri svívirðilegu ráðagerð var,
svo sem kunnuigt er, komiið fyrir
kattarnef.
Ég spurðist fyrir um manninn
og fékk að vita, að hann héti
Finnhogi Kjartanssion, væri ætt-
aiðiur austan úr Vík og væri í Sjó-
mannafélagi Reykjavíkur.
Ég gekk nú til piltsins, og
spurói hann, hvort hann væri
að ráða verkfallisbrjóta til Siglu-
fjarðar. Tók hann því mjög ó-
líMega, en er ég bað hann að
segja afdráttarlaust, að hann væri
ekki einn þeirra mainna, er væru
að fremja þetta fantaístrik' gagn-
vart siglfirska verkalýðnum og
alþýðusamtökunum siem heiild, þá
vildi hann engu þar tiil svaria.
Fanin ég greinilega að hann var
sekur.
Pegar tillagan var komin fram
um að fara kröfugöniguna, gekk
ég til Finnboga þessa og siegi:
„Pú kemur í kröfugöniguna
heim.til Sveims Benediktssonar og
gengur við hliðina á mór.“ Finn-
hogi svarar þá, að það fari eftir
í hvaða h'ug væii farið heim til
Sveins, en ég svaraði, að honium
væri óhætt að koma upp á það,
að við ætluðum ekki að sýna meitt
líkamliegt ofbeldi. En hann tók
því fjarri áð komsa í gönguna. Ég
get þesisa af því, að piltur þessi
tekur -i dag undir með Einari
Olgeársisyni, siem í leámnáj göturæðu
sinini og síöar í Verklýðsiblíaðiinu
var áð kvarta undan því, að ég
Sikyldi hafa „svildð verkalýðálnn“
imeð því að ég, eftir að farið
hafði verið þanigað í ikröfugöingu,
sem samþykt hiafði verið á fund-
inum, kærðd mig pkkí um að
haida áfram að labba fram eftir
nóttunni.
Það þarf að leiðrétta það hér,
siem áður stóð i blaðinu, að vél-
ritaða tillagan, siem Fininhoigi kom
með á fundinn frá Ólafi Thors,
fékk ekki 4 atkv., heldur að eins
eilt, þáð er Fiimboga sjálfs, en á
móti gneiddu eitthvað liðlega tvö
hundruð atkvæði. Finnboga þaxf
þvi að aukast töluvert fylgi yáður
en hann gerir stjórnarhyltingu í
félaginu eða rekur mig úr því,
eins og. hann hefir við orð.
16. júlí.
i ~ Ól . Fri'ðr.
Grænlandsdeilan.
Osló, 16. júlí. N.R.P. F.B,
Finn Devold hefir sent „Tidens
Tegn“ skeyti þess efnis, að hann
fallist á, að svæði það í Græn-
landi, sem hann hefir helgað Noregi,
verði kallað „Land Friðþjófs
Nansens".
„Isbjörn" lagði af stað í dag frá
Tromsö áleiðis til Grænlands. Á
skipinu tóku sér fari leiðangurs-
menn, tveir flokkar. Fyrirliði annars
flokksins er Jon Giævers, en hins
maður að nafni Töllefsen. „Quest“
fór einnig af stað frá Tromsö í
dag áleiðis til Grænlands, Skipið
hefir á leigu frakkneskur maður,
Michael að nafni, sem hefir siglt
kringum hnöttinn.
Foringi danskra hægrimanna
hefir lagt til, að ieiðangursmönnum
norskum, sem hætta stafi af að
hans áliti, verði bönnuð landganga
í Grænlandi, en Stauning for-
sætisráðherra hefir lýst sig mót-
fallinn uppástungum hans.
AlÐlóðaráðsteíaa um vlðskifta-
mál.
Washington 17. júlí. U.P.F.B,
Utanríkismálaráðuneytið hefir til-
kynt, að nokkrar líkur séu fyrir þ ví
að Bandaríkin muni taka þátt í
alþjóðaráðstefnu um viðskiftamál
þjóðanna. — Lindsay, sendiherra
Bretlands, hefir tilkynt utanríkis-
málaráðuneytinu, að Pjöðabanda-
lagið muni bjóða Bandarikjunum
að taka þátt í ráðstefnunni, —
Lindsay lét svo um mælt, að eigi
væri unt að halda þessa ráðstefnu
fyrr en í haust, vegna Ottawa-
ráðstefnunnar.
Hótunarbféf
fókk maður nok^ur í DanmörkU
fyrir skömmu. Stóð í hréfinu, að
ef hann vildi, ekki gneiha 50 þús,
kr., þá myndi dóttir hans verða
myrt. Ef hann greiddi féð, skyldi
han/n skyldi afhenda peningana í
þekta hlómaverzlun, en þangað
myndu þeir verða sóttir. ■— Mað-
urinn gerði lögreglunni aðvart 'um
þetta, og fóriu tveir leyniilögreglu-
þjónar inn í hlómaverziuninia og
ætluðu að bíða eftir mannimrm,
sem myndi koma til að sækja 50
þús. krónurniar. Þeir biðu og bdðu,
og er þeim fanist biðin vera orðini
nokkuð löng, fóru þeir að stytta
sér stundir með því að skoða
blómin. Við hvert blóm stóð
miði, er á var skrifað verð
blómsinis, og brátt tóku leynilög-
reglmnennirnir eftir því, að skrift-
in á þesisum hréfmiðum var hin
sama sem var á hótunarhréfinu.
Verzlunaneigandinn var handtek-
iim, meðgekk að hafa sent bréf-
ið, og síðan var hann dæmdur í
18 mánaða hetrunarhúsvinnu.
Frð Hðsavík.
Skrifað að gefau tilefni.
Á Húsavík í Suður-Pingeyjar-
sýslu er maðux að nafni Krist-
ján Júlíusision. Giettinn náungi
hefir lýst honum þannig: „að
hann minti sig' á geðilTán hola-
kálf, sem .fyrir vanþraskun eng-
um gæti þó staðið ótti af.“ Eins
og mienn vita er það náttúra
þessara dýra að leita undir miold-
arbörð og tóftarbrot og ausa þar
óþverranum yfir sjálf sig. Af
þessum iðnaði mun vera sprottið
máltækið að „hölsótast eins og
fnaut í flagi“.
Nefndur Kidstján Júlíusson hiefir
nú leitað sér staðar með all-
mikla ritsmíð í „VerMýðsbliaðinu“
frá 26. apríl s. I., 17. thl., og
verður ekki um það deilt að þtar
hæfir skjól skepnu.
Það er ekki ætlun mín að krifja
íútsmíð þesisa til mergjar og enn
síður að svara henini, því til þess
yrði ég að brjóta þá mieginreglu, •
sem víða mun hafa myndast, að
virða Kristján' þennan og hans
líka ekki svars. Einungis vil ég
setja hér nokkur sýnishorni, ef
ske kynni að þeir, sem sæu, ættu
hægara með að átta sig- á og
samræma andlega hæflleika
mannsáns við hið likamlega at-
gervi, sem bent hefir verið til
hér að framan.
Kristján Júlíuissoin er mjög arg~
úr yfir því, að það skuli hafa
verið „horið“ á komanúnistama í
Húsavík, að þeir væru „valdir“
,að úrsögn Verlia.mannafél. Húsa-
víkur úr Alþýðusamhaúdi is-
lands á siðast liðnum vetri.
Það skal fúslega játað, að kom-
múnistar í Húsavík áttu hvorki
tiliöguna, sem að vísu var sitíiuð
upp á það að ganga úr báðum
samhöndunum, né heldur höfðu
þeir framisögu málsins. Hvort-
tveggja, tililagan og franrsagau,
var bygt á xieynslu og silningi á
ásigkomulagi félagsins inn á við
og út á við, sem síðar mun sýna
sig. Þær niðunstöður, sem byiggð-
ar eru á viti og skilningi, er ekki
rétt að eigna kommúnistum, enda
verða þeir húðvondir- yfir slíku.
En ég skýt því áliti tll kunn-
ugna manna hér, að koma Ein-
ars Olgeirssonar hingað haustið
1930 og frammistaða fylgjenda
hans síðan hafi verið ölkm hér til
hölvunar, og þá ekki sízt Verka-
mannafélagi Húsavíkur.
Ef Kristján Júlíusson vill ekki
beinlínis neita því, að komimún-
istana í Húsavík heri að telja mieð’
mönnum, þá geta allir sannfærst
af ritsmíð hans um það, að
Verkamiannafélag Húsavíkur sam-
anstendur af 4 pólitískum flokk-
■um. Það virðist því þurfa alveg
sérstakt gáfnafar til þess að halda
þvi fram, að þannig sldpulagt fé-
lag eigi heima í eánum póliitískuim
flokM eða þá tveimur, sem eru
í hárinu hvor á öðrum, svo sem.
Alþýðusamhand íslands og Kom-
múnistaflokkur IsJandis. Ég krefst
þesis ekki, að Kr. Júlíusson beri
sikinbragð á hvemig þettá er, en
ég hefði viljað krefjást þess af
Einari Olgeirssynji, sem er leiðtogi
kommúnista, að hann gerði til-
raun til að vitka fylgiismienn sína
fremur en orðið er, ef hann þá
getux.
Kristjáni Júlíussyni er kunnugt
um þáð, að í Vierkamannafélagi
Húsavíkur er stór meiri hluti
mannia framleiðendur, annað
hvort við sjó eða land eða hvort
tveggja. Fer hér ekkert eftir póli-
tískri flokkaskiftingu. Menin íáta
og framleiðslu sína hér í sömu
verzlánir án þesis að pólitíkin sé
þar lögð til grundvallar. Sem
sagt: mienn eiga það, við sjálfa
sig, hvar menn verzla, hvort menn
kaupa og selja vörur sínar með
ákveðnu verði hjá kaupmönnum
eða hafa vdðskifti sín upp á eigin
ábyrgð í Kaupfélagi Þingeyinga.
Þetta er grundvöllurinn, sern
hann hefir fyrir sér, þiegar hann:
talar um verkföilL Með öðr-
um orðum: Framleiðendur
eiga að gera verkföll á
sjálfa sdg og viðskiftamienn-
irnir eiga að reyna að hnekkja
sdnni eigin viðskiftastofnun. Krist-
ján Júlíusison lætur þess getfö, að
ég hafi komið „frarn fyrir krat-
ana á þingmálafundinum í vor,
sem leið“, það er 1931. En aö
enginn hafi viljað kannast við að
hafa beðið mig að tala. Er svo
að sjá, sem hann hafi snúið sér
bæði til kratanina og íhaldsmanna
í þesisum efnum. Hefix hann,
þannig orðió sjálfur lil þess að.
leiða allsterkar líkur að því, sem
ég sveigði að hér að framan, að.
enginn vildi virða Iiann svars.
Að þessu sé í raun og veru svona
varið kom átakanlega friam f öiðtru
tilfelli ,sem nú skal greina: Kriist-
ján Júiíusson sér mjög ofsjónum
yfir því ,að ég skyldi sitja við!
hliðina á heioviröum SjáJfstæðis-
mönnum fram á fundinn á Breiðlu-
mýri vorið 1931, og er það að
vonum. Kr. Júlíusison mium hafa
lapgáð til að fara á þennan fund
ásamt tveimur félögum sínum, en
hann var áður búinn að leggja
ailhart á si:g til þess að sanna
það ,aö hann og hans flokkstoræð-
ur væru ekki borgarar í venju-
legum skilningi; hafði hann vet-
urinm áðux þyrlað upp nokliurri
rnold á Húsavík í þessum til-