Morgunblaðið - 15.08.1990, Síða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. ÁGÚST 1990
heimili þeirra Sigrúnar Eiríksdóttur
og dr. Páls Isólfssonar á Víðimel
55. Má segja að heimili þeirra hafi
staðið öllum opið og var stöðugur
gestagangur þar allan liðlangan
daginn. Margs og margra er að
minnast frá þessum fallegu árum.
Minnisstæðar eru t.d. heimsóknir
Ragnars Jónssonar í Smára, sem
var daglegur gestur hjá Sigrúnu
og Páli. Ekki veit ég hvort Ragnar
var þekktur fyrir almenna stund-
vísi, en það mátti a.m.k. stilla
klukkuna eftir heimsóknum Ragn-
ars á Víðimel 55. Hann kom á hveij-
um morgni kl. 11 í kaffi og færði
Sigrúnu og Páli nýjustu fréttir úr
menningarlífinu og pólitíkinni og
svo var hann rokinn.
Aftur kom svo Ragnar í Smára
þegar líða tók á daginn með glóð-
volgar eftirmiðdagsfréttir og frétta-
útskýringar.
Kaffitímar þessir voru hinir
ánægjulegustu og ekki lítils virði
fyrir undirritaðan að fá að kynnast
þessum menningarfrömuðum á
unga aldri og taka þátt í samræðum
um landsins gagn og nauðsynjar.
Fyrir Pál voru heimsóknir þessar
ómetanlegar, sérstaklega eftir að
hann fór að missa' heilsuna og
komst minna að heiman.
Ekkert umræðuefni var þess eðl-
is að ekki mátti fara um það nokkr-
um orðum í þessum góða félags-
skap. Sigrún og Ragnar ræddu
mikið ríkisfjármálin og þótti þeim
oft illa farið með gott bú. Ragnar
sagði einhveiju sinni að besti fjár-
málaráðherra sem ísland ætti völ á
væri Sigrún Á. Eiríksdóttir — og
veit ég að henni þótti gaman að
rifja upp þessa skoðun Ragnars
þegar þannig lá á henni. Þetta var
heldur ekki sagt út í bláinn. Sigrún
bjó einmitt yfir þeim mannkostum,
sparsemi og nýtni, sem prýða góðan
bústjóra. Hún lét aldrei af þeirri
skoðun sinni að ýmsir nafntogaðir
stjórnmálamenn hefðu takmarkað
vit á fjármálum og að þjóðin lifði
um efni fram.
En þó ekki hafi legið fyrir Sig-
rúnu að komast til pólitískra met-
orða þá hefur hún sjálfsagt lagt
sitthvað gott til málanna þegar
tækifæri gáfust í samræðum við
ýmsa vini sína og ráðamenn þjóðar-
innar. A.m.k. var hún ekki vön að
sitja á skoðun sinni þegar þannig
bar við.
Eins lengi og heilsan leyfði naut
Sigrún menningarviðburða í höfuð-
borginni. Hún sótti t.d. tónleika
Sinfóníuhljómsveitar Islands auk
frumsýninga Þjóðleikhússins allt
frá upphafí. Þá bauð hún gjarnan
völdum vinum heim í kaffi og fjör-
ugar samræður að kvöldskemmtun
lokinni.
Síðasti listviðburðurinn sem Sig-
rún sótti var lokaæfing á „Ur
myndabók Jónasar Hallgrímsson-
ar“ við tónlist dr. Páls, sem flutt
var af listafólki Þjóðleikhússins á
Kjarvalsstöðum í júní sl. Þuríður
Pálsdóttir bauð Sigrúnu þangað og
veit ég að henni þótti afar vænt
um að fá tækifæri til að rifja upp
textann og tónlistina, sem hún hélt
mikið upp á.
En líf Sigrúnar var vitaskuld
ekki aðeins glaumur og gleði. Því
fer auðvitað víðs fjarri eins og
nærri má geta.
Sigrún rifjaði stundum upp at-
burði liðinna ára þegar við sátum
saman að spjalli.
Minnist ég frásagnar hennar af
sársaukafullri lífsreynslu frá
stríðsárunum, m.a. þegar fyrri mað-
ur hennar var handtekinn og num-
inn brot't snemma morguns af
breskum hermönnum á heimili
þeirra við Laufásveginn, fyrir fram-
an litlu telpurnar þijár, og heimilis-
faðirinn fékk ekki leyfi til að kveðja
eiginkonu og dætur áður en hann
var fluttur í fangabúðir í Bretlandi.
Sigrún sá fyrir sér og dætrunum
öll stríðsárin m.a. með því að stofna
og starfrækja barnafataverslunina
Tröllafoss í Reykjavík, og saumaði
hún sjálf heima á kvöldin flestan
þann fatnað sem þar var til sölu.
Eftir stríðið gerði Sigrún, ásamt
öðrum eiginkonum þeirra Þjóðveija
sem fluttir voru á brott héðan í
stríðinu, ítrekaðar tilraunir til að
fá leyfi fyrir endurkomu eiginmann-
anna til ísíands, en íslensk stjórn-
völd höfnuðu alfarið að veita slíka
heimild, a.m.k. til að byija með.
Þótti Sigrúnu framkoma ráða-
manna hér ekki hafa verið stór-
mannleg eða sýna skilning á að-
stæðum þeirra fjölskyldna sem
sundrað var í stríðinu.
En minningar mínar af Sigrúnu
Eiríksdóttur eru allar baðaðar sól-
skini. Ég vil þakka henni fyrir þann
yndislega vinskap og hlýhug sem
hún sýndi mér allt frá okkar fyrstu
kynnum. Hjá okkur var alltaf glatt
á hjalla. Við höfðum bæði jafn gam-
an af saklausri stríðni og góðlátlegu
gríni og beittum hvoru tveggja
óspart þegar við hittumst. Það gerð-
um við líka á síðasta fundi okkar
á Laufásvegi 34.
í huga mínum er sterk mynd af
Sigrúnu á pallinum við Isólfsskála.
Þar er húsfreyjan að glóðarsteikja
fullar fötur af gljáandi humarhölum
„a la maison", sem nýbúið er að
sækja í frystihúsið. Á pallinum
standa og sitja ástvinir þeirra hjóna
og skála í sólargeislum sumar-
kvöldsins.
Fjöruskröltið berst til eyrna og
Sigrún spyr fólkið hvaða land það
haldi að verði á vegi manns sem
siglir beint í hásuður frá ísólfsskála.
Þama má kenna Níni og Örn,
Hönnu og Nonna, Nenna og Bessí,
Kalla og Bitten, Heddí og Óla, Erlu
og Ilildegaard, Dídí Kerúlf og Þóru
Timmermann, Hönnu og Matta
Joh., Eyrúnu og Víglund, Stínu,
Hauk og Guðjón, Sigurð smið, Önnu
og Árna sr., Kristíne og Árna jr.,
Björgu og Ragnar, Siggu og Krist-
in, Sigurbjörgu og Pálmar o.fl.
Þetta er góð veisla.
Guð blessi minningu minnar ást-
kæru tengdamóður, sómakonunnar
Sigrúnar Á. Eiríksdóttur.
Hans Kristján Árnason
Þriðjudaginn 7. ágúst sl. lést að
heimili sínu Sigrún Eiríksdóttir,
ekkja Páls heitins ísólfssonar. Mig
langar til að minnast hennar lítil-
lega með fáeinum orðum.
Nú eru liðin 27 ár síðan ég kynnt-
ist Sigrúnu. Hún var mamma henn-
ar Önnu, vinkonu minnar. Þegar
ég nú hugsa til baka, þá get ég
varla skilið hvernig Sigrún gat látið
eins og við vinkonurnar værum allt-
af skemmtilegar og þess verðugar,
að hafa í sínum félagsskap.
Á þessum árum okkar Önnu,
vorum við annaðhvort grátandi í
ástarsorg eða hlæjandi eins og
skessur að öllu mögulegu og
ómögulegu. Þessar geðsveiflur okk-
ar gátu verið tveir skammtar af
hvoru, sama daginn. Ekki má skilja
orð mín svo, að Sigrún hafi verið
laus við alla kímni, síður en svo.
Það glens og gaman, sem henni
datt í hug og sýndi, þekktu hennar
nánustu best og því er það svo að
nú, þegar ég skrifa þetta, þá brosi
ég vegna allra þeirra skemmtilegu
atvika sem ég man eftir.
Dætur Sigrúnar af fyrra hjóna-
bandi, þær Hjördís, Erla og Hilde-
gard voru á þessum árum „konur“,
en nú erum við Anna búnar að ná
þeim og nú erum við allar „stelpur".
Ég minnist Sigrúnar frá þessum
árum sem glæsilegrar og fallegrar
konu sem var alltaf í fínum fötum,
með hárið vel reitt og með tvo gráa
lokka. í öll þessi ár breyttist hún
ekki neitt. Hún var einhvern veginn
aldurslaus. Elli kerling náði aldrei
tökum á henni.
Frá þeim tíma, er Sigrún veiktist
af þeim sjúkdómi, sem nú hefur
lagt hana að velli, barðist hún hetju-
lega við ofureflið og hélt alltaf reisn
sinni. Sigrún fór á spítala sl. vor
og þá stóð þannig á, að Anna, dótt-
ir hennar, þurfti að fara til útlanda,
atvinnu sinnar vegna og vera þar
í nokkrar vikur. Okkur þremur
samdist svo um, að í fjarveru Önnu
yrði ég „umboðsmaður" hennar í
heimsóknum á spítalann og kynnti
hún mig því sem „dóttur“ sína
meðan ég gegndi þessu embætti.
Þegar svo von var á Önnu heim,
þá neitaði ég algjörlega að gefa frá
mér nýfenginn titil. Þessu var tekið
með brosi og ég fékk að ráða.
Svo var það þriðjudaginn 7. ágúst
að dagurinn byijaði með rigningu
og var heldur dökkur, en svo birti
heldur betur til og um eftirmiðdag-
inn dó hún Sigrún mín inn í sólskin-
ið með dætur sínar ijórar hjá sér.
Með þessum orðum vil ég reyna
að þakka fyrir allt það sem Sigrún
hefur gefið mér í öll þessi ár. Að-
standendum hennar öllum votta ég
mína innilegustu samúð.
Hjördís G. Thors
í dag er til moldar borin frú Sigr-
ún Eiríksdóttir, Laufásvegi 34 hér
í borg. Hún var fædd 2. júní 1911
og var því komin á 80. aldursár er
hún andaðist 7. þ.m.
Sigrún var komin af kjarnmiklum
skaftfellskum ættum. Faðit' hennar
var Eiríkur Ormsson, rafvirkja-
meistari frá Efriey í Meðallandi,
stofnandi og lengst aðaleigandi fyr-
irtækisins Bræðurnir Ormsson í
Reykjavík, og kona hans, Rannveig
Jónsdóttir frá Þykkvabæjarklaustri
í Álftaveri. Þau hjón urðu bæði
háöldruð, en báru ellina með sjald-
gæfum glæsibrag.
Sigrún Eiríksdóttir giftist ung
Heinrich Dúrr, þýskum rafmagns-
verkfræðingi er starfaði við fyrir-
tæki föður hennar og eignuðust þau
þijár dætur. Hann var einn þeirra
þýsku manna, sem Bretar handtóku
og fluttu _af landi burt, þegar þeir
hernámu ísland vorið 1940. Leiðir
þeirra Sigrúnar lágu ekki saman
eftir það. Hún rak á stríðsárunum
barnafataverslun hér í borg og sá
sér og dætrum sínum þannig far-
borða.
ðinn 25. janúar 1947 giftist
Sigrún Páli ísólfssyni, organleikara
og tónskáldi. Hún var þá hálffertug
að aldri, Páll nærri 18 árum eldri.
Þó var með þeim á þessum árum
hið mesta jafnræði. Sá sem þessar
línur skrifar kynntist Sigrúnu fyrst
og best sem húsmóður á hinu mikla
rausnarheimili þeirra Páls, fyrst á
Bergstaðastræti, síðar á Suðurgötu
og Víðimel. Þau eignuðust eitt barn
saman, Önnu Sigríði, kennara. Páll
lést eftir löng og erfið veikindi 23.
nóvember 1974. Síðustu árin all-
mörg bjó Sigrún sér heimili í húsi
foreldra sinna við Laufásveg 34.
Dr. Páll ísólfsson var einn þeirra
manna sem setti svip á borgina
meðan hann naut heilsu. Hann var
um langt skejð fremstur tónlistar-
manna á íslandi, frábær og
víðkunnur organsnillingur og gott
tónskáld, stórglæsilegur maður
ásýndar, allra manna skemmtileg-
astur þegar það átti við, en annars
alvörumaður. Hann hafði áður verið
kvæntur Kristínu Norðmann og
áttu þau þijú börn, en Kristín and-
aðist 1944. Á heimili Páls var alltaf
mjög gestkvæmt og hafði Páll yndi
af að taka á móti gestum og gleðj-
ast í góðra vina hópi. Sigrún Eiríks-
dóttir var eins og sköpuð til að
vera drottning slíkrar hirðar,
stórglæsileg kona, virðuleg en þó
glaðleg í viðmóti og hjartahlý, vin-
föst og trygglynd. Ef til vill komu
þó mannkostir hennar best í ljós
eftir að Páll missti heilsuna og var
lengi lítt sjálfbjarga sjúklingur í
heimahúsum. Það var mikil raun
að horfa upp á slíkan atgervismann
svo hjálparvana, og aðdáunarverð
sú ósérhlífni og æðruleysi sem Sig-
rún sýndi í hinu erfiða hjúkrunar-
starfi þar til yfir lauk.
Með Sigrúnu Eiríksdóttur er
gengin mikil kona og minnisstæð.
Eg votta dætrum hennar og öðrum
vandamönnum innilega samúð okk-
ar Sigutjónu Jakobsdóttur.
Jón Þórarinsson
t Móðir okkar,
INDÍANA GÍSLADÓTTIR,
Dalbraut 27,
Reykjavfk,
áður til heimilis á Akureyri,
lést á Borgarspítalanum þriðjudaginn 14. ágúst. Börnin.
t Móðir okkar, tengdamóðir, amma ■ s og langamma,
KRISTÍN GUÐMUNDSDÓTTIR,
dvalarheimilinu Hraunbúðum,
Vestmannaeyjum,
andaðist þriðjudaginn 14. ágúst.
Jarðarförin auglýst síðar.
Sigurgeir Jóhannsson, Sigriður Guðmundsdóttir,
Ásdís Jóhannsdóttir, Vignir Jónasson,
Fríða Dóra Jóhannsdóttir, Gunnlaugur Axelsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
GUNNAR E. BJARNASON,
Suðurgötu 64,
Hafnarfirði,
andaðist 14. ágúst.
Bryndís Björgvinsdóttir,
Erlendur G. Gunnarsson, Andrea Olafsdóttir,
Áslaug Gunnarsdóttir, Þröstur Guðnason
og barnabörn.
t
Ástkser eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
MAGNÚS GUÐMUNDSSON
frá Odda, Reyðarfirði,
sem lést á heimili sínu Miðvangi 22, Egilsstöðum, 9 ágúst sl.,
verður jarðsunginn frá Reyðarfjarðarkirkju fimmtudaginn 16. ágúst
kl. 14.00.
Unnur B. Gunniaugsdóttir,
Þórunn A. Magnúsdóttir, Ingvi G. Magnússon,
Helgi Þ. Magnússon, Elín H. Jónsdóttir,
og fjölskyldur.
- t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ALDÍS ÓSK SVEINSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 16. ágúst
kl. 15.00.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
Okkar ástkæra, t
SIGRÚN Á. EIRÍKSDÓTTIR,
Laufásvegi 34,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í dag, miðvikudaginn 15.
ágúst, kl. 13.30.
Hjördís Diirr, Ólafur F. Bjarnason,
Erla Dúrr, Þórhallur Halldórsson,
Hildegard Durr, Böðvar Guðmundsson,
Anna S. Pálsdóttir,
Þuriður Pálsdóttir,
Einar Pálsson, Birgitta Laxdal,
Jón N. Pálsson Jóhanna Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
SÉRA ÓSKAR J. ÞORLÁKSSON
fyrrum dómprófastur,
Aragötu 15,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 16. ágúst
kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er vinsamlegast bent á líknarsjóð
Dómkirkjunnar. Minningarkortin fást hjá kirkjuverði.
Elísabet Árnadóttir,
Árni Óskarsson, Heiðdís Gunnarsdóttir,
Helga Pálmadóttir, Helgi G. Samúelsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og út-
för elskulegrar dóttur minnar, móður, ömmu, langömmu, systqr
og tengdamóður \
SIGRÍÐAR AXELSDÓTTUR
hjúkrunarfræðings.
Fyrir hönd vandamanna,
Málfriður Stefánsdóttir
og fjölskyldur.