Morgunblaðið - 06.10.1990, Blaðsíða 4

4 B
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. OKTOBER 1990
Brasílíski
sellóleikar-
innPinto
Þorsteinn Gauti Sigurðsson, Matias de Oliveira Pinto og Guðni Franzson. Morgunbiaðið/Einar Faiur
HÉR á landi er staddur bras-
ilíski sellóleikarinn Matias de
Oliveira Pinto. Hann er þrítug-
ur að aldri, og hefur þegar
getið sér gott orð fyrir list sína.
Eftir sigur í suður-amerískri
tónlistarsamkeppni bauðst
Pinto að nema í Evrópu; hann
var meðal annars við Tónlistar-
háskólann í Búdapest og
Karajan-akademíið í Berlín, en
í síðarnefndu borginni býr
hann nú og starfar. Hluta úr
árinu dvelur hann í heimalandi
sínu, Brasilíu, og stjórnar
kammersveit í borginni Cu-
ritiba.
Pinto og Guðni Franzson
klarinettuleikari kynntust
í Berlín, æfðu saman og
ræddu um að leika saman ef færi
gæfist. í vor sem leið héldu Guðni
og Þorsteinn Gauti Sigurðsson
píanóleikari svo í tónleikaferð til
Italíu. í leiðinni æfðu þeir með
Pinto í Berlín; nú eru þeir allir
staddir hér á landi og ætla að
halda tvenna tónleika, í Ytri-
Njarðvíkurkirkju í dag og í Lista-
safni Siguijóns Ólafssonar annað
kvöld, sunnudag.
Pinto segir að kona sín, Sandra
Geirharðsdóttir, sé fædd á Siglu-
firði, og þau hafí lengi langað til
að koma hingað til að kynnast
landi og þjóð. Hann heyrði Guðna
leika á tónleikum og hreifst af,
og við nánari kynni ákváðu þeir
að reyna, að leika saman. Þegar
Þorsteinn Gauti kom svo til
Berlínar í vor, hafí þeir lagt
gi-unninn að þessum tónleikum á
Islandi.
„Ég er fæddur í Brasilíu og
lærði þar á selló,“ segir Pintp. „Ég
var svo að byrja að vinna við tón-
listardeild í háskóla einum, þegar
ég vann suður-ameríska sam-
keppni og fékk tækifæri til þess
að mennta mig frekar í Berlín,
við Karajan-akademíið meðal
annars. Það var góð reynsla, ég
fékk tækifæri til að starfa með
frábærum tónlistarmönnum í
Fílharmóníuhljómsveit Berlínar.
Síðan hef ég búið og starfað mest-
megnis í Berlín, en ég ferðast þó
mikið, held tónleika, og svo leiði
ég kammerhljómsveit heima í
Brasilíu, er þar tvo til fimm mán-
uði á ári.“
Þú bæði kennir og spilar opin-
berlega.
„Já, ég hef nemendur og held
námskeið. Það er gaman að kenna
og mér finnst það mikilvægt. Svo
leik ég með hljómsveitum og með
smærri hópum tónlistarmanna; ég
er alltaf að snúa mér meira og
meira að samtímatónlist, verkum
eftir menn sem eru að semja í
dag. Vandamálið er að það er
frekar lítið til af verkum fyrir
sellóeinleikara, það er nauðsyn-
legt að hvetja tónskáld til að
semja fleiri, það reyni ég að gera,
ég útset verk líka, tek upp og gef
út.“
Svo sellóeinleikarar hafa ekki
úr mörgum verkum að velja.
„Nei, því miður. Baeh samdi
sex frábærar svítur fyrir selló, en
svo liðu heil tvöhundruð ár þar
sem sellóið var lítið áberandi.
Píanóið var stóra hljóðfærið í ró-
mantík, svo flest tónverk voru
samin fyrir það.“
Hvað getur þú sagt mér um
efnisskrá tónleikanna hérna.
„Við leikum ólík verk eftir
þýska og brasilíska höfunda. Með-
al annars sónötu eftir Brahms og
tríó fyrir píanó, selló og klarinett
eftir Zemlinsky; en hann er höf-
undur sem uppi var um aldamótin
síðustu og er nú að öðlast þann
sess sem honum ber. Þá flyt ég
einleiksverk, svítu fyrir selló eftir
Jaime Zenamon. Þarna verða bar-
okk, rómantík og samtímaverk.
Ég hlakka til, þetta ætti að vera
áhugaverður samsetningur“, seg-
ir sellóleikarinn Matias de Oliveira
Pinto um tónleikana.
efi
— leikur á tvennum tónleikum hér um helgina
Pétur Tryggvi Hjálmarsson, gullsmiður:
Fjórar sýningar erlend-
is og ein hér heima
Á SAMA tíma og bókamessan var haldin í Gautaborg í septem-
ber, opnaði Vigdís Finnbogadóttir, forseti íslands, sýningu í Röh-
sska-museet þar í borg á verkum eftir Leó Jóhannsson húsgagna-
hönnuð í Stokkhólmi, og Pétur Tryggva Hjálmarsson gulismið.
Pétur sýndi þar silfursmíði, skartgripi og skúlptúra úr járni og
steinsteypu. Hann Iætur ekki þar við sitja því á næstunni verða
opnaðar sýningar á verkum hans í Stokkhólmi, Los Angeles, Wies-
baden og Reykjavík.
Pétur lærði gullsmíði hjá föður
sínum, Hjálmari Torfasyni
gullsmið, hélt þá til Kaupmanna-
hafnar og nam þar við Gullsmíða-
há skólann. 1985 stofnaði hann
eigin verslun í Reykjavík og rak
hana til 1988, en þá fluttist hann
búferlum aftur til Kaupmanna-
hafnar.
„Þetta er meira miðsvæðis, það
er styttra í allar áttir og hér eiga
fleiri leið um en í Reykjavík,“ seg-
ir Pétur. „Ég hefði ekki fengið
tækifæri til að halda þessar sýn-
ingar sem nú standa til ef ég hefði
verið staðsettur á íslandi. Svo er
samkeppnin hér hörð og skemmti-
leg, í henni eru engin landamæri,
þetta er Evrópa sem er við að eiga.
Hér er markaðurinn allt öðruvísi,
ég er með verkstæði heim hjá mér
og hef ekki verslun sjálfur. Ég get
því einbeitt mér að verkefnum við
vinnuborðið, en aðilar í Þýskalandi
kaupa af mér mikinn hluta þess
sem ég srníða."
að eru margar sýningar á
döfinni. „18. október opnar
sýning í Epal í Reykjavík, en fyrir
hana verður sett upp sérstakt
umhverfi í versluninni. Þar sýni
ég aðallega skartgripi. 8. nóvemb-
er verður opnuð önnur sýning i
Nutidiga Svenska Silver í Stokk-
hólmi, en það er annar af tveimur
stöðum þar í borg sem eru leið-
andi á þessu sviði, og það er gam-
an að fá tækifæri til að sýna þar.
í Los Angeles opnar sýning 17.
nóvember og enn ein í Wiesbaden
í byijun desember. Ég sýni á þess-
um stöðum skúlptúra úr járni og
steinsteypu, silfurmuni og svo
skartgripi, en í þá nota ég blandað
efni; hefðbundna steina, en líka
ryðgað járn og steinsteypu, og
átján karata gull,“ segir Pétur.
„Þetta eru hlutir sem ég hef
verið að undirbúa síðustu tvö ár,
og vinnan hefur verið mikil. En
ég ætti að geta leyft mér að anda
rólegar fyrir jólin, og það er til-
breyting frá því að vinna heima;
þar er jólavertíðin lang erfiðust.“
efi