Morgunblaðið - 16.03.1991, Blaðsíða 2

2 B
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 16. MARZ 1991
að bæta inn í verkið nokkrum
helstu perlum Porters, lögnm sem
eru löngu orðin klassísk. Þau voru
hugsuð og unnin frá grunni upp
á nýtt, þannig að þetta er öðru-
vísi uppfærsla en gerð hefur verið
á þessu verki áður og heyrist mér
flestir harla ánægðir með hvemig
til hefur tekist.“
— Hvaða leið ferð þú sem út-
setjari. Ert þú trúr frumútgáfum
eða ferð eigin leiðir?
„Þessi lög era flest samin á
fyrri hluta aldarinnar, þegar jazz-
inn, það stórkostlega listform, er
að fæðast og þroskast. Flest lögin
era innblásin af þeirri miklu jazz-
vakningu sem mótaði samtíð Cole
Porters. Ég hef reynt að vera trúr
uppranalegri hljómsetningu og
sveiflu laganna, en hef um leið
reynt að fegra þau með nútímaleg-
um litum. Ég var til dæmis ekki
nógu sáttur við útfærslur margra
þekktustu listamanna veraldar á
„Red, Hot and Blue“ útgáfunni,
sem barst mér nýlega, og hélt
mig víðsijarri slíkum vinnubrögð-
um.
Mér hefur reyndar oft fundist
Porter karlinn vera að horfa yfir
öxlina á mér meðan lögin vora á
teikniborðinu.
Ég tók þann pól í hæðina að
láta eingöngu heimamenn sjá um
tónlistarflutninginn og að sjálf-
sögðu mótar val á hljóðfæraleikur-
um hinn tónlistarlega prófíl. Mér
heyrist að Tónlistarskólinn á Ak-
ureyri hafí veitt mörgum innfædd-
um efnispiltinum hollt tónlistar-
uppeldi."
— Hvemig á það við þig að
vinna í leikhúsinu?
„Það hefur verið afskaplega
skemmtilegt. Þetta leikhús er
notalegt; sérlega indæll og
skemmtilegur vinnustaður. Ég á
reyndar bágt með að ímynda mér
að hlýlegra andrúmsloft' sé að
fínna í öðram leikhúsum, hér á
landi eða annarsstaðar. Stærðin
er kjörin, fullt á öllum sýningum,
og yfírbyggingin ekki of mikil.
Vitaskuld er kvíði í manni fyrir
frumsýningu. Ég hef unnið í verk-
inu frá grunni, útvegað nótur,
útsett og breytt ýmsu; það hefur
þurft að taka tillit til margra óska
og ólíkra sjónarmiða. En vonandi
nær þetta allt að ganga upp.“
— Er þessi vetur hjá L.A.
kannski þara byijun á starfí þínu
í leikhúsinu?
„Ég get vel hugsað mér að
vinna meira við leikhúsið, og sama
held ég sé að segja um Ragn-
hildi, konuna mína. Það væri helst
að börnin okkar kynnu að gera
athugasemdir við áframhaldandi
leikhúslíf, því þau hafa einungis
séð okkur með höppum og glöpp-
um undanfamar vikur.“
Næturklúbbadúfan (Vilborg Halldórsdóttir),
Ragnhildur Gísladóttir: Leikur
Lilli Vanessi o g Kötu
Ragnhildur Gísladóttir söng-
kona fer með titilhlutverkið, hlut-
verk Lilli Vanessi og skassins
Kötu. „Það er mjög skemmtilegt,“
segir Ragnhildur, þegar hún er
spurð að því hvernig það sé að
vera komin á svið og farin að leika
í söngleik. „Þetta er allt annað en
að syngja með Stuðmönnum. Ég
var svo heppin að fá að spreyta
mig fyrst í Ættarmótinu, og það
var góður undirbúningur; ég lærði
margt á því, raddbeitingu og ann-
að slíkt.
Þetta er alveg geysilega
skemmtilegt, það skemmtilegasta
sem ég hef geft held ég bara.“
— Þannig að þetta er einungis
byijun á leiklistarferli?
„Ég vona það. Þetta hentar mér
mjög vel, mér finnst svo gaman
að leika. Auðvitað finnst mér líka
gaman að syngja, en leikurinn er
svo mikið nýnæmi.
Annars stendur til hjá fjölskyld-
unni að fara utan, og dveljast um
tíma, en ég get vel hugsað mér
að koma aftur til Akureyrar. Ég
kann mjög vel við mig hér; bæði
í leikhúsinu og staðnum sjálfum.“
— Hvernig á verkið við þig?
„Þetta er klassastykki. Alveg
sérlega vel skrifuð músík, og gam-
an að fá að læra og vinna með
þessa „standarda“. Uppfærsla er
ólík öllum öðram að því leyti að
helmingnum af lögunum er skipt
út, fyrir önnur þekktari eftir höf-
undinn, eins og Don’t Fence. me
In, Night and Day og Every Time
You Say Goodbye, og það gerir
söngleikinn kannski enn áhuga-
verðari.“
Helgi Björnsson: Leikur Fred
Graham og Petruchio
Helgi Björnsson, leikari og
söngvari, fer með .hlutverk leik-
stjórans og leikarans Fred Gra-
hams, og stertimennisins frá Ver-
óna sem tekur að sér að temja
óhemjuna Kötu. „Það er mjög
gaman að koma hingað til að
leika," segir Helgi. „Ég hef aldrei
leikið hér í húsinu áður, en hef
spilað hér. Það er gott að vera á
Akureyri, púlsinn er allur hægari.
Og húsið er mjög gott.“
— Þetta er ekki fyrsti söngleik-
urinn sem þú leikur í, þú varst til
dæmis í Land míns föður, í Iðnó.
Er þetta eitthvað svipað?
„Já, á vissan hátt. En þetta er
annað verk, og þessi tónlist Cole
Porters er alveg frábær. Lögin era
gullfalleg. Söngleikjaformið þykir
mér mjög skemmtilegt — það er
alltaf gaman að syngja.“
— Eru það örlög poppsöngvar-
ans sem er leikari, að vera ráðinn
aðallega í söngleiki?
WILLIAM HEINESEN
OG EINAR BENEDIKTSSON
Færeyska sagnaskáldið mat íslenskar bnkmenntir mikils
FÆREYSKA sagnaskáldið
William Heinesen er látinn og
skilur eftir sig sögur, ljóð og
myndir sem munu halda nafni
hans á Iofti. Hann fæddist í
Þórshöfn aldamótaárið. Skáld-
sögur Heinesens og smásögur
eru kunnustu verk hans, en
hann kvaddi sér fyrst hljóðs
sem ljóðskáld 1921 og náði góð-
um árangri á því sviði. í skáld-
sögunum er ljóðskáldið aldrei
langt undan. Víða eru Ijóðræn-
ar stemmningar og dulúð hluti
frásagnarlistarinnar sem er um
margt einstæð.
jr
Isamtali Matthíasar Johannessen
við William Heinesen (Morgun
blaðið 1954) kemur í ljós að Heine-
sen þekkir vel til íslenskra bók-
Teikning eftir William Heinesen
mennta. Þegar hann er spurður að
því hvaða íslenskt skáldverk hafi
haft mest áhrif á hann, er svarið
eftirfarandi:
„Tvímælalaust gimsteinn ís-
lenzkra bókmennta, Njála. Af ein-
stökum skáldum hef ég sennilega
lært sitthvað af Jónasi Hallgríms-
syni og Einari Benediktssyni — og
ekki sízt þeim Laxness og Gunnari
Gunnarssyni."
William Heinesen og Einar Bene-
diktsson kynntust um borð í skipi
milli Færeyja og Danmerkur. Glæsi-
leiki Einars, andríki og hin marg-
rómaða mælska hafði áhrif á Heine-
sen eins og fleiri. Þessa sér merki
í smásagnasafninu Gamaliels be-
sættelse (1960) en það kom út í
íslenskri þýðingu Þorgeirs Þorgeirs-
sonar 1978 undir heitinu Fjandinn
hleypur í Gamalíel. Sagan Jómfrú-
fæðing gerist einmitt um borð í
Botníu árið 1919 á sömu leið og
áður var getið. Meðal helstu per-
sóna er Einar Benediktsson og sóp-
ar að honum, en aðalsöguefnið er
reyndar óvænt bamsfæðing á jóla-
nótt lengst úti í hafi. „Fáránleg-
ustu“ sögum um Einar er haldið til
haga (seld norðurljós o. fl.) og
skáldið er látið fara með erindi úr
Útsæ þar sem það situr að drykkju
ásamt litríkum félögum sínum.
Þetta „langa særingaljóð“ rís einna
hæst í lokaerindinu:
Sem leikandi böm á ströndu, er kætast og kvarta,
með kufung og skel frá þínu banvæna fangi,
ég teyga þinn óm frá stormsins og straumanna gangi
stimandi, klökka djúp, sem átt ekkert lijarta.
Missýnir, skuggar, mókandi ey og drangi,
myndaskipti þín öll, þau skulu mér fylgja.
Þó kait sé þitt bijóst, þar sem bliknar geislanna sylgja,
þó björgin þú knýir til ákalls, en svarir ei neinu,
allt það, sem hjúpur þíns haiborðs gjörir að einu,
hnigur að minni sál eins og ógrynnis-bylgja.