Morgunblaðið - 31.10.1992, Side 3

2 B
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 31. OKTÓBER 1992
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 31. OKTÓBER 1992
B 3
Morgunblaðið/Þorkell
„Hér.
Við eigum svo fallegt land og birt-
an hér er alveg einstök. Hún undir-
strikar ólík öfl í náttúrunni, sem er
síbreytileg og breytist svo hratt að
hver staður er stöðugt að taka á sig
nýjar myndir. Þegar maður kemur á
einhvem stað sem maður hefur áður
komið á er hann ekki eins og áður
því birtan gefur honum nýja merk-
ingu.
Myndimar em fyrst og fremst mín
tilfinning fyrir þessum breytingum.
Mér þótti alltaf svo tilgangslaust að
mála náttúrulitina sjálfa. Þá hafði
ég ekki möguleika á að setja upp
sterkar andstæður í litum. Mér fínnst
það binda hugarflug manns og sköp-
un að mála náttúmna eins og hún er.
Þar með er ég ekki að segja að
ekki sé hægt að gera góðar myndir
á þann hátt og það hafa margir nat-
úralistar gert. Það var einfaldlega
ekki fyrir mig.
Það vom miklir umrótatímar í
myndlistinni þegar ég var á Akadem-
íunni í Kaupmannahöfn en þótt
myndlistin hafí verið ung hér á landi
— og sé það enn — höfðu þeir Snorri
Arinbjamar og Kjarval mikil áhrif á
mig.
Snorri fannst mér frábær málari.
Hann var mjög harður á því að hann
réði litnum og að hann réði ferðinni.
Það er nauðsynlegt að ráða sjálfur
því sem maður gerir — hafa frelsi.
Málari má ekki láta náttúmna kúga
sig, því hann er fyrst og fremst að
búa til mynd.“
- Hvað með hafíð? Það er ógn-
andi í sumum myndum þínum.
„Hafið er skrítin skepna. Það era
alltaf svo mörg blæbrigði á hafínu.
Ég er alinn upp í Skagafírði og önn-
ur eins svipbrigði náttúmnnar
fínnast ekki á mörgum stöðum. Ég
á margar yndislegar minningar af
því þegar ég sem drengur stóð úti á
endalaust grænu túni á fallegum
björtum kvöldum; horfði á hafíð sem
var kaldgrænt og knallblátt og mjólk-
urliturinn úr vötnunum litaði það
langt fram á fjörð.
Eg var oft hræddur við hafíð þeg-
ar ég var lítill. Þar vom svo ægileg
brim. Þegar við þurftum að sækja
brauð fómm við krakkamir yfír í
hinn enda bæjarins til að þess. Við
þurftum að sæta lagi á milli þess sem
brimið gekk yfír götuna sem við
þurftum að komast yfír. Svo var
þetta draugaleg ferð. Okkur fannst
þetta hinar mestu svaðilfarir.
Náttúran í Skagafírði er stórkost-
leg. Fjörðurinn er svo víður og stór
að mér hefur aldrei tekist að mála
hann.“
- Ertu ekki alltaf að mála hann?
„Ætli það ekki. Þegar við vomm
að slætti var svo fallegt. Himinn var
svo bjartur, álftimar flugu yfir hross-
in í hópum á víðáttum Eylendisins
— þetta vom ólýsanlegar stemmning-
ar. Mér fínnst Jón Stefánsson hafa
náð að lýsa þeim best í sínum mynd-
um.“
- Þú sérð náttúrana öðmvísi. Hún
er rauðari.
„Það em svo heitir litir um allt
ísland. Heitir og brúnir og rauðbrún-
ir. Hversu heitir þeir em í mínum
myndum, em hversu heitir mér fínnst
þeir vera.
En það var ekki alltaf svo. Eins
og ég sagði þá vann ég lengst fram-
an af í dökku og mín skoðun er sú
að maður læri mest á því að vinna
í dökkum litum. Tvö fyrstu árin á
Akademíunni snertum við ekki á lit-
um. Það var ekki fyrr en á 3. ári
að manni leyfðist það. Ég held að
þetta sé eitthvað sem hver listamað-
ur ætti að ganga í gegnum. Við höfð-
um mjög gott af þessu. Við unnum
bara með hvítt og svart, unnum með
koli. Hver myndlistarmaður þarf að
Iæra teikninguna. Það er reynsla
margra málara að hafa byijað í mjög
svörtu og endað feril sinn í knall-lit,
kannski á gamals aldri.
Þegar ég var yngri var ég hrædd-
ur við sterka liti. Mér fannst þeir
glannalegir. Þrátt fyrir óttann, varð
ég fyrir miklum áhrifum af Nolde,
þýskum málara af dönskum ættum.
Hann bjó á Fríslandi og notaði sterka
liti; þar vom þung höf og mikil dra-
matík.
Hann hafði þau áhrif á mig að
mig fór að langa til að takast á við
litina. Löngunin blundaði í mér fram
undir 1970. Þetta var tilvalin leið til
að ögra sjálfum mér.
Málarinn verður alltaf að taka
áhættu. Það er nauðsynlegt fyrir
listamann að fást við það sem hann
er hræddur við. Þetta er glíma og
tilgangslaust að vera alltaf að dúlla
við það sem maður ræður við.“
- Sumir segja að þú sért abstrakt
málari, aðrir segja að þú sért í upp-
reisn gegn abstraktmálverkinu.
„Náttúran sjálf er abstrakt. Um
leið og þú segir „þetta fjall hefur
sísvona form“ breytist birtan og fjall-
ið tekur á sig aðra mynd, önnur lit-
brigði. Kannski gýs það og breytist
enn meira. Enda sækja abstrakt
málarar fyrirmyndir sínar að mestu
í náttúmna."
- Hvað fínnst þér um myndlistina
á íslandi í dag?
„Mér fínnst of mikið um að fólk
sé að reyna að vera fmmlegt, en
fmmleikinn verður að koma inn-
anfrá. Svo er reynt að hanna stefnur
áður en myndlistin sjálf verður til
og verkin síðan skilgreind og flokkuð
um leið og þau verða til.
Hinsvegar er til mikið af feykilega
duglegu ungu fólki í dag. Það færir
miklar fórnir til að vinna að list sinni
en því miður era fáir útvaldir þegar
upp er staðið. Það gildir í öllum list-
um.
Listgreinarnar em ungar á ís-
landi. Eg held að allur sá fjöldi, til
dæmis af myndlistarmönnum, sem
við höfum sé vegna þess að listin er
hreinlega að bijótast út hjá þjóðinni.
Þetta var bælt og bara einn og einn
maður sem mátti mála. Það má sjá
á handavinnu kvenna og gömlum
útskurði að þetta hefur alltaf verið
listfeng þjóð. Nú er bara komið
frelsi til að skapa.“
VIÐTAL: SÚSANNA
SVAVARSDÓTTIR
EG MALA
LANDSLAG
„Ef þú horfir á mikið lands-
lag í björtu tunglsljósi verður
það strax dálítið göldrótt.
Formin stækka og einfaldast.
Litirnir fá í sig einhvem sálar-
hroll. En það má líka slökkva
á tunglinu og senda þetta
mikla land allaleið inní sálina
og lofa henni að sklna á það
galdri sínum lengi og vel. Sak-
ar ekki að hlusta á galdra-
söngva og sögur meðan iandið
bakast í sálarylnum."
Hugmyndir okkar nú-
tímamanna um
landslag og tilgang
þess sem augnayndis
og upplyftingar fyrst
og fremst fyrir lífsþreytta borg-
ara, eru í rauninni frekar nýjar
af nálinni. Breytt samfélag elur
af sér breytta skynjun á umhverf-
ið. Forfeður okkar úr bændastétt
mátu fegurð og gæði landslags
eftir mælistiku grasgefni, snjó-
þyngsla og beitarmöguleika,
fremur en að falla daglega í stafi
yfir samspili ljóss og lita, og ekki
höfðu þeir mörg orð um prívat
upplifun sína af landslagi að öðru
leyti.
Samkvæmt þessum skilningi -
Guðrán Kristjinsdótt-
ir sýnir í Nnriæna
húsinu ug FÍM salnum.
sem margir hafa reyndar enn -
er aðeins til eitt landslag; það sem
allir sjá þegar þeir horfa í sömu
áttina. En á þessum punkti opn-
ast víðátta sem teygir sig inn í
eilífðina, því engir tveir sjá lands-
lagið sömu augum. Það er ekki
landslagið sjálft sem breytist held-
ur er skynjun áhorfendanna ólík.
Þeir festa augun á ólíkum smáatr-
iðum og raða heildarmyndinni upp
á sinn persónulega hátt. Flestir
láta sér nægja að draga andann
djúpt nokkrum sinnum eins og til
að undirstrika upplifunina og
hverfa svo endurnærðir til starfa
sinna á öðrum vettvangi.
Kannski er það svo fyrir ein-
skæra tilviljun að þeir eru aftur
minntir á þessa augnabliksupplif-
un, þegar fyrir augun ber málverk
sem ber yfirskriftina „landslag",
en er þó ekki af neinu ákveðnu
landslagi, ekki af neinum ákveðn-
um stað, og ekki frá ákveðnum
tíma. En það býr yfir upplifun-
inni, felur í sér kjarna þeirrar til-
fínningar sem bærðist í brjóstinu,
þegar loftið fyllti lungun eitt
augnablik. Og þannig getur lista-
verk orðið myndræn staðfesting á
líðan fremur en nákvæm eftirlík-
ing af því sem fyrir augun bar.
„Já, ég fékk einmitt þessa tilfinn-
ingu,“ hugsar áhorfandinn þegar
hann virðir fyrir sér málverk lista-
mannsins. En hvar fékk hann
þessa tilfinningu? Kannski á allt
öðrum stað, á allt öðrum tíma.
Það er galdurinn.
Kveikjan að þessum vangavelt-
um er sýning Guðrúnar Kristjáns-
dóttur sem opnar í Norræna hús-
inu í dag og einnig í FÍM salnum
við Garðastræti. I Norræna hús-
inu sýnir Guðrún olíumálverk og
stálskúlptúra, en klippimyndir í
FÍM salnum. Guðrún hefur ekki
sýnt í Reykjavík síðan 1988, en
hefur síðan haldið þijár einkasýn-
ingar erlendis, auk þess að taka
þátt í samsýningum hér heima og
erlendis.
Hér að ofan var vitnað í orð
Þorgeirs Þorgeirssonar er hann
hefur tileinkað myndlistarkonunni
og verkum hennar. Niðurlag
þeirra orða hljóðar svo: „Löngu
seinna grípurðu kanski sögustaut-
inn þinn og málar á léreftið mynd-
ir sem enginn veit hvort heldur
eru af landinu í skini sálargaldurs
eða manneskjunni sjálfri. Sem
vonlegt er. Sálin og myndin eru
af sama kyni.“
„Ég mála landslag,“ segir Guð-
rún.
HS
ÓMUR AF ÆÐRIMYND
Löngu sögð orð skulu lifa/ og snúast gegn sínum munni
orti Guðbergur í fyrstu bók sinni „Endurtekin orð“ sem Heims-
kringla gaf út 1961. Ekki veit ég hvort þessi orð reyndust vera
áhrínisorð, hvort sögð orð hafi nokkru sinni ofsótt Guðberg. Hitt
veit ég betur, að orð Guðbergs sóttu mig heim um ellefu ára aldur
í líki samlyndra hjóna. Ég beið þess aldrei bætur. Það er kannski
ofverk ellefu ára gutta að rekja þræðina í bók sem virðist stundum
gæla við samhengi og stundum við glundroða, stundum við köll
milli kafla og stundum köll út í loftið, en þessir þræðir teymdu mig
alla vega inn í þennan margróma heim og veiddu mig gapandi.
ví nokkru áður hafði Guð-
bergur gert sér ljóst, að
„hið hefðbundna, ríkjandi
formskyn mitt var það
mikið að innan skamms
hlaut það að ná fullkomnun þess sem
menn kalla yfírleitt söguþráð, og rit-
höfundar höfðu keppst um að ná sem
hreinustum og beinustum, en eftir
því sem hann varð fullkomnari hlaut
hann að trénast, eins og rófan sem
var of lengi óupptekin í garði“. Og
hann hafði því jafnhent forkinn og
ráðist á rófugarðinn þar sem hann
var reglulegur og beinn; skrifað
Tómas Jónsson Metsölubók. Innviðir
íslensks vemleika skekktust við
hamfarimar. Gott ef moldarrykið
setjist ekki enn á trýni sumra og
orsaki hnerraköst. Þremur ámm áður
hafði gos hafíst neðansjávar við ís-
land og Surtsey risið nær hringlaga
úr djúpinu. Allir vildu einkenna sér
þetta furðuverk, ekki ósvipað því og
sömu mennimir sem hallmæltu Tóm-
asi og manninum sem gat hann,
reyndu síðar að eigna sér heiðurinn
af því að hafa komið auga á skilin
sem bókin klauf í snúningsglaðan
bókmenntaheim. Því það er sameig-
inlegt með mörgu sem kemur fram
án hliðstæðu sinnar annars staðar,
að allir vilja þekkja gripinn þegar
hættan af sköpun hans er liðin hjá
eða sljóvguð. Það er hægara að éta
gæsina en skjóta hana á flugi og
hérlendis má víða finna að „áhuga-
leysi og deyfð þeirri sem ríkir í hinum
innbyrgða menningarblæ íslenska
gæsakofans“. Útgefandi Tómasar
hafði ekki meiri trú á verkinu en
svo, að hann eyðilagði prentmótin
eftir að hafa blaðfest nokkur hundr-
uð eintök. En það segir kannski
meira um viðhorf fjöldans til eðlis
og umgjarðar lesmáls árið 1966,
heldur en útgefandann. Því Tómasi
var ætlað að vera fulltrúi svonefndr-
ar aldamótakynslóðar; „táknmynd
hinna trénuðu afla í þjóðfélagsgarð-
inum“. Bókinni var beint gegn stöðn-
uðum gildum og kynslóð sem tálm-
aði eðlilegar framfarir, af þrákelkni
þess sem er minnugur þeirra fram-
fara sem hún stóð eitt sinn fyrir.
Og lagið geigaði ekki. Tómas les
ekki skáldsögur, hann „segir að bók-
menntimar séu holdsveiki með-
almennskunnar“, Tómas er kjallara-
íbúð og „vonandi á hann aldrei eftir
að fæðast, hvorki í bókmenntalíki né
í þjóðarlíki".
Ef skáld eru ekki nærsýn ...
Síðan koma Astir samlyndra hjóna
sem rugluðu drengshugann um árið,
og þríleikurinn sem stundum gengur
undir nafninu Tanga-bækumar.
Þjálfuð augu rýna gegnum feyskið
sjávarplássið sem kannski er fæðing-
arstaður skáldsins suður með sjó. I
smásagnasafninu Leikföng leiðans
drap Guðbergur líka niður fæti við
sjóinn, miðlaði sýn á ytri strandlengj-
una sem vísaði stundum innfyrir, á
fúkkaloft verbúðanna og fólksins
sem er óánægt, rótlaust og matreið-
ir fiskinn sem makarnir veiða. Og í
grennd við safnþró textans hjá
Tanga vex sveppagróður „í furðuleg-
um myndum og síbreytilegum upp
úr eitilgrænni ýldunni ...()... því að
hér er ekkert fagurt nema rotnunin
og litir ýldunnar í öllum regnbogans
litum ...“ Og Guðbergur hafði fæðst
við sjóinn, unnið við sjóinn, unnið í
verksmiðju í eign erlendra aðila,
spunnið fíngerðan vef í verksmiðju
í eigu innlendra aðila, gætt nætur-
innar og geðsjúkra, horft til Parísar
sem miðpunkts heimsins en hafnað
á Spáni vegna þess hve miðpunktur
heimsins er dýr. „Um leið og maður-
inn sem sagan segir frá vaknaði, eða
rankaði við sér, þá fannst honum að
hann hlyti að vera staddur á torgi í
útlendum, óþekktum bæ. Hann leit
upp og svipaðist um eftir nafni á
torginu." Hann hafði gengið fyrir
horn og mætt einhveiju sem hann
einn veit hvað er. Hann hafði skilið
frjómagnið í því sem hýsir rotnun.
Hann hafði skynjað fleira en sól í
suðrænum löndum. Hann hafði séð
bióm smáþjóðanna, enda kominn af
smáþjóð. Hann var hærri en flestir
innfæddir. Augun meðtóku það sem
fyrir bar á annan hátt en áður,
„vegna þess að ef skáld em ekki
nærsýn á þjóð sína, og á vissan hátt
afturhaldssöm, þá geta þau heldur
ekki verið víðsýn. Skáldskapurinn
sprettur af hinu einstaka og úr spori
móti hinu algilda". Síðar fór hann
yfir landamærin og til Portúgal, en
brá sér alltaf til baka. „Portúgölsku
landamæraverðimir höfðu þá Iokið
störfum. Ég tók eftir að einn sendi
brúðunni illt auga. Ég lét hana á
pallinn yfir dymnum og höfuðið stóð
út úr pokanum og var í allra aug-
sýn. Ég vissi að besta ráðið væri að
leyna henni ekki.“ Guðbergur tók að
þýða bækur latneska menningar-
heimsins, bæði frá löndunum sem
urðu nýlenduveldi uppúr Iandafund-
unum og löndunum sem voru í fyrnd-
inni nýlendur þeirra. Bækur sem em
Morgunblaðið/Einar Falur
Guðbergur Bergsson: „Til er Ijósmynd af mér, sjólfur er ég ekki til.“ Konnski vegno þess að „mynd gerir svip
lifandi manns eilífan en svipur breytist stöðugt. Það er auðveldara að réða við mynd en lifandi rnann".
ekki ósnortnar af Spáni og höfuð-
skáldum þeirrar tungu, eða af
spænskum bókmenntum sem sækja
„fremur gróðurmátt í þjóðarmold
sína, í hið margsamsetta spænska
menningarlíf frá upphafí, en til að
mynda út fyrir landsteinana, til ann-
arra þjóða, eins og við gerum“.
Bækur sem spanna ferli frá hrekkja-
sögunni, til heimsmyndar ævintýris-
ins, til töfraraunsæis, til glæpasögu
sem hefur ekki áhuga á glæpnum ...
í djúpi spænskrar menningar er
„myrkrið þar niðri einkennilega kvikt
og margbrotið og eflaust óskiljan-
legt“. Sem málsvari og sjálfskipaður
kynningarstjóri þessara menningar-
svæða, hefur Guðbergur með þýðing-
um sínum unnið tvöfalt ævistarf,
fjórfalt ef eigin ritsmíðar hans á
sama tíma em hafðar í huga. Jafn-
ingjar em torfundnir.
Samt, eða þess vegna, gætir efa-
semda hjá manninum um tungumál-
ið, og þá ekki síst skjaldborgina sem
fagurkerar hafa slegið utan um tung-
una. Að sögn til að vernda hana
gegn illum öflum í hvalslíki, en svo
ströng gæsla getur leitt til ófijó-
semi. „Stundum hvarflar að mér að
það hafi verið ritlistin sem hefti fram-
gang tungunnar og þess að maðurinn
héldi áfram að tjá sig í nýjum orðum.
Það er engu líkara en ritlistin hafi
brugðist hlutverki sínu sem list.“ En
áfram hélt hann, knúinn af efa eða
þrátt fyrir efann, leitaði að ójarð-
neskum lendum handan fjarskans.
„Listaverkið er ekki frelsi heldur
frelsisþrá hugar sem er þrælbundinn
af formhugsun og lista- og menning-
arhefð. Formin em af frostheimi."
Og: „Sjálfur held ég að listaverk
hætti í rauninni að vera list um leið
og það fæðist. Að sérhvert listaverk
sé ómur af æðri mynd sinni. Eðli
listaverksins er að vera ófætt.“
Margir kunna að reka upp stór augu.
„Kannski er allt sem fæðist svik við
það sem það fæddist af, með svipuð-
um hætti og lífið kviknar til þess að
fremja sjálfsmorð á vissan hátt. Lífíð
verður til svo það geti svipt sig lífí
í lokin.“
Þróun Guðbergs sem listamanns
er bersýnilega fyrir hendi og skynj-
unin nemur hana hvarvetna, þó skil-
greiningar nái vart utan um skrefín.
Enda tæplega eftirsóknarvert. Hann
hefur raunar sjaldnast verið hneppt-
ur í strauma og stefnur, lengur verið
snúið við honum baki en hann hyllt-
ur. „Það er regla í þessum heimi,
að aðeins sá rithöfundur sem er fyrir-
litinn framan af ævi verður frægur
á miðjum aldri, en upphafínn í elli.
Og þar étur hann sjálfan sig í gylltri
gröf, sem hann hefur grafíð sjálfum
sér með gráðugum, gagnrýnislausum
og gömlum gullpenna, fíflslega glað-
ur.“ Guðbergur virðist því lúta regl-
um annars heims, því fráleitt hefur
hann grafíð sér vel orðaða gröf.
Megi hann safna hugsunum sínum
uppvöfðum í krukku um ókomna tíð
og fórna Frey eða hveijum þeim
guði sem eyjuna gistir. Samkvæmt
ýmsum táknum, er aðeins brot af
myndlausum leirnum harnað í orð.
„Hver veit nema upp séu mnnir al-
gerlega framandi tímar, sem eigi
eftir að mgla okkur í fleira en rím-
inu.“ Því „við lifum á tvíkynja tím-
um“.
(Allt það sem birtist hér innan gæsa-
lappa er runnið frá Guðbergi Bergssyni.)
SFr
í tilefni al sextugsafmæli Guðbergs Bergssonar verður opnuð sýning í Gerðubergi, sem kennd er við oiðlist hans
MENNING/LISTIR
í NÆSTU VIKU
MYIMDLIST
Listasafn íslands
Finnsk aldamótamyndlist. Sýning 20
fmnskra listamanna stendur yfir.
Skúlptúrar Jóhanns Eyfells. Sýningin
stendur til 22. nóvember.
Listasafn íslands er opið alla daga
nema mánudaga kl. 12 - 19.
Kjarvalsstaðir
Opnun á þremur myndlistarsýningum
í dag kl. 16.00. í Austursal er yfírlits-
sýning á verkum Hrólfs Sigurðssonar,
listmálara. í Vestursal sýning á nýjum
verkum Eiríks Smith. I Vesturforsal
er sýning á marmara- og granftsk-
úlptúrum Thór Barðdal, myndhöggv-
ara. Sýningarnar standa til 15. nóvem-
ber.
Norræna húsið
Guðrún Kristjánsdóttir opnar sýningu
á verkum sfnum í kjallara Norræna
hússins í dag kl. 15.00. Sýningin er
opin til 15. nóvember.
Menningarmiðstöðin Gerðubergi
Sýningin -Orðlist Guðbergs Bergsson-
ar- opnar f dag og í tengslum við hana
dagskrá sem byggist á verkum hans.
Sýningin stendur til 24. nóvember.
Sfðasta sýningarhelgi á verkum Þor-
valds Þorsteinssonar, sem sýnir lág-
myndir frá síðustu 8 árum. Sýningin
stendur til 3. nóvember.
Gerðuberg er opið fimmtud. 10-22,
föstud. 10-19 oglaugard. 13-16. Lokað
á sunnud.
Hafnarborg
Sfðasta sýningarhelgi Ásrúnar
Tryggvadóttur á tréristum.
STRAUMAR, Lárus Karl Ingason sýn-
ir portrettmyndir af hafnfirskum lista-
mönnum.
Opið frá 12-18 alla daga nema þriðju-
daga.
Listasafn A.S.Í.
Erla B. Axelsdóttir sýnir verk sfn.
Sýningin stendur til 1. nóvember.
FÍM-salur, Garðastræti
Guðrún Kristjánsdóttir opnar sýningu
á klippimyndum, unnum úr pappfr.
Opið frá kl. 14 - 18
Geysishúsið
Fjörutfu grafíkmyndir frá Mexikó og
Suður-Ameríku sýnd til 15. nóvember.
Nýlistasafnið, Vatnsstíg
Kristján Kristjánsson sýnir verk sín til
1. nóvember. Sigurlaug Jóhannesdóttir
sýnir verk sfn úr hrosshári og gleri til
1. nóvember.
Menningarstofnun Bandarfkjanna
Farandsýning á úrvali bandarískra ein-
þrykksmynda stendur til 1. nóvember.
Ásmundarsafn
Þjóðsagna og ævintýramyndir Ás-
mundar Stefánssonar. Sýningin stend-
ur til 29. nóvember.
Eldsmiðjan
Sesselja Bjömsdóttir sýnir olíumálverk.
Sýningunni lýkur 15. nóvember.
Listhús Laugarda!
Vinnustofur listamanna opnar almenn-
ingi alla daga kl. 10-18 nema sunnu-
daga.
Hulduhólar, Mosfellssveit
Keramikverkstæði Steinunnar Mar-
teinsdóttur er opið er frá 14 til 19 alla
daga nema fimmtudaga og föstudaga,
þá er opið frá 17 til 22.
Vinnustofur Álafossi
Vinnustofur listamanna í verksmiðju-
húsinu Álafossi eru opnar almenningi
á laugardögum og aðra daga eftir sam-
komulagi.
Listasalurinn Nýhöfn, Hafnarstræti
Guðmunda Andrésdóttir opnar mál-
verkasýningu kl. 16-18. Sýningunni
lýkur 18. nóvember.
Listmunahúsið, Hafnarhúsinu
Tryggvagötu
Steinunn Þórarinsdóttir opnar sýningu
á verkum sínum kl.16.00. Sýningunni
lýkur 8. nóv.
Onnur hæð, Laugavegi
Bandaríska listakonan Louise Bo-
urgeois sýnir teikningar og eitt skúlpt-
úrverk.
Gallerí Sævars Karls
Sæmundur Valdimarsson sýnir reka-
viðsskúlptúr. Sýningin er opin til 6.
nóvember.
Stöðlakot, Bókhlöðustfg 6
Katrín Didriksen, gullsmiður sýnir verk
sín. Sýningin stendur til 1. nóvember.
Gallerí Úmbra
Börkur Arnarson sýnir ljósmyndir unn-
ar með blandaðri tækni.
Lóuhreiður, Laugavegi 59
Jón Páll Vilhelmsson, ljósmyndari sýn-
ir svart-hvítar landslagsmyndir. Sýn-
ingin stendur til 14. nóvember.
Gallerí 11, Skólavörðustig
Hannes Lárusson með sýningu á verk-
um sínum, sem nefnist „Aftur-aftur“.
Sýningin stendur til 5. nóv.
Snegla - Listhús, Grettisgötu 7
Sýning á myndverkum og listmunum
15 listamanna. Opið virka daga 12-18,
og laugardaga 10-14.
Slunkaríki, lsafirði
Sýning á verkum Karin Tiberg og
Thorleif Alpberg frá Svíþjóð. Lýkur
8. nóvember.
Byggðastofnun, Egilsstöðum
Sýning á verkum Louise Heite. Sýning-
in stendur til áramóta.
TONLIST
Laugardagur 31. okt. íslenski
tónlistardagurinn
Útvarpshúsið, Efstaleiti l:Ráðstefna
um íslensk tónlistarmál á vegum Sam-
starfsnefndar um íslenskan tónlistar-
dag.
Tónleikar í Útvarpshúsinu í beinni út-
sendingu kl. 13-17. Fjöldi íslenskra
tónlistarmanna koma fram.
Háskólabíó kl. 17.00:Sinfóníuhljóm-
sveit íslands. Stjómandi Ed Welch.
Létt tónlist eftir fslenska höfunda.
Tónlistarskóli Bessastaðahrepps kl.
11.00:Tónleikar í hátíðasal íþrótta-
hússins helgaðir íslenskri tónlist f tali
og tónum. Allir velkomnir.
Keflavíkurkirkja kl. 16.00:Kennarar
Tónlistarskóláns f Keflavík halda tón-
leika. Á efnisskrá fslensk og erlend
verk. Kennarar koma fram í stórum
og smáum hópum. Einnig einsöngur.
Aðgangur ókeypis og öllum heimill.
Barnaskóli Húsavikur kl,16.00:Kári
Friðriksson tenor og Þóra Fríða Sæ-
mundsdóttir, pfanóleikari halda söng-
tónleika. Efnisskrá með fslenskum og
ítölskum verkum.
Sunnudagur 1. nóv.
Fjölskylduhátíð i Perlunni:á vegum
Samstarfsnefndar um fslenskan tón-
listardag. Fram koma kórar, lúðra-
sveitir og strengjasveit bama, unglinga
og fullorðinna sem flytja tónlist fyrir
böm á öllum aldri. Sett verður Tónlist-
arár æskunnar.
íslenska óperan kl. 20.00:Lucia di
Lammermoor.
Skjólbrekka, Mývatnssveit kl. 15.00:
Kári Friðriksson, tenór og Þóra Fríða
Sæmundsdóttir, píanóleikari halda
söngtónleika. Á efnisskrá era íslensk
og ftölsk verk.
Fimmtudagur 5. nóv.
Háskólabió kl. 20.00:Sinfóníuhljóm-
sveit íslands. Einleikari: Krystyna
Cortes, píanó. Stjómandi: Hannu Koiv-
ula. Á efnisskrá era: Reflections, Ámi
Egilsson; Píanókonsert op.54, Schum-
ann; Sinfónía nr. 9, Shostakovich
Föstudagur 6. nóv.
fslenska óperan kl. 20.00:Lucia di
Lammermoor.
Laugardagur 7. nóv.
Akureyrarkirkja kl. 17.00:Voces
Thulis og félagar úr Caput. Verk eftir
Arvo Part og gömul, fslensk kirkjutónl-
ist.
LEIKLIST
Þjóðleikhús
Hafíð eftir Ólaf Hauk Símonarson.
Sýningar á Stóra sviði, 1., 6. nóv. kl.
20.
Kæra Jelena. Sýnt á Stóra Sviði 7.
nóv. kl. 20.
Rita gengur menntaveginn. Á Litla
sviðinu lau. 31. okt. 5., 6., 7. nóv. kl.
20.30
Stræti eftir Jim Cartwright. Sýnt á
Smíðaverkstæði 31. okt. 5., 6. nóv.
Uppreisn. fslenski dansflokkurinn 1.
nóv. kl. 14.
Borgarleikhús
Dunganon eftir Björn Th. Bjömsson.
Sýnt á Stóra sviði kl. 20.00 6. nóv.
Heima hjá ömmu. Sýningar á Stóra
sviði kl. 20.00: 31. okt. 5. nóv.
Sögur úr sveitinni. Platanov á Litla
sviði kl. 17.00: 31. okt., 1. nóv.
Vanja frændi á Litla sviði kl. 20.00:
31. okt., 1. nóv.
Leikfélag Akureyrar
Lína langsokkur lau. 31. okt kl. 14.00;
1. nóv. kl. 14.00 og 17.30; 4., 5. nóv.
kl. 18.00: 7. nóv. kl. 14.00.
Neinendaleikhúsið
Clara S. 1., 5. nóv. kl. 20.30
Alþýðuleikhúsið Frumsýning: Hræði-
leg hamingja eftir Lars Norén í Hafnar-
húsinu 5.nóv. kl. 20.30.
Til umsjónarmanna listastofnana og
sýningarsala
Upplýsingar um listviðburði sem óskað
er eftir að birtar verði í þessum dálki
verða að hafa borist bréflega fyrir kl.
16 á miðvikudögum. Merkt: Morgun-
blaðið, menning/listir, Hverfísgötu 4,
101 Rvk. Myndsendir 91-691294.