Morgunblaðið - 19.01.1993, Qupperneq 3

MORGUNBLAÐIÐ IÞROTTIR ÞRIÐJUDAGUR 19. JANÚAR 1993
B 3
íslenski hópurinn gengur
inn á Ólympíuleikvanginn
í Barcelona á Spáni laug-
ardagskvöldið 25. júlí
síðastliðið sumar, við
setningu 25. Ólympíuleika
nútímans. Hópurinn í
sumar var sá þriðji fjöl-
mennasti sem íslendingar
hafa sent á ólympíuleika,
örlítið fleiri voru á leikun-
um í Los Angeles 1984 og
í Seoul í Suður Kóreu
1988.
Morgunblaðið/RAX
til að kosið verði á milli Bjama
Friðrikssonar, sem Júlíus hefur
lagt til, og Einars Vilhjálmssonar.
Þá eru eftir tvö sæti og er hart
barist um þau, en á meðal þeirra,
sem vilja komast inn, eru Bima
Bjömsdóttir, Jón Ármann Héðins-
son og Örn Eiðsson.
Eins er mikill ágreiningur um
þau þrjú sæti, sem enn eru laus í
framkvæmdastjórn. Ljóst er að
Júlíus fær miklu ef ekki öllu um
það ráðið hver verður gjaldkeri í
stað Gunnlaugs Briem, sem hætt-
ir, en margir eru kallaðir í tvær
stöður meðstjórnenda og stöðu rit-
ara, þó samkomulag liggi fyrir um
að Ari verði kjörinn í eina þeirra.
Ágúst Ásgeirsson og Kolbeinn
Pálsson eru í framkvæmdastjórn-
inni og hafa fullan hug á að halda
áfram. Guðfinnur Ólafsson ákvað
að draga sig í hlé eftir öll lætin,
en Sundsambandið teflir fram
Torfa Tómasssyni. Hreggviður
Jónsson hættir í stjórninni og Sig-
urður Einarsson vill komast að sem
fulltrúi skíðamanna. Margrét
Bjarnadóttir er einnig í umræð-
unni. Formönnum stærstu sam-
bandanna, Eggerti Magnússyni hjá
Knattspyrnusambandinu og Jóni
Ásgeirssyni hjá Handknattleiks-
sambandinu, finnst eðlilegt að eiga
mann í framkvæmdastjórn og hef-
ur Eggert ekki farið dult með þá
skoðun sína. Og svo mætti lengi
telja.
Öldugangur
Allir í núverandi og verðandi
forystusveit eru sammála um að
eining verði að ríkja, en þrátt fyr-
ir góðan samstarfsvilja, hugsa
margir innan sérsambandanna
fyrst og fremst um sig og sína.
Ándrúmsloftið hefur verið raf-
magnað að undanfömu og því var
skrefið ekki stigið til fulls. Menn
gefa sér ár til að lægja öldurnar,
en eftir stendur að Gísli Halldórs-
son, sem hefur lagt sitt af mörk-
um í hálfa öld, er sameiningartákn
íslenskrar íþróttahreyfingar.
Ólympíunefnd íslands í brennidepli:
Gísli sameiningartákn
íþróttahreyfingarínnar
AÐALFUNDUR Ólympíunefnd-
ar íslands verður eftir tvo
daga og er kosning sjö manna
framkvæmdastjórnar til
næstu fjögurra ára mál mál-
anna. Til þessa hafa aðalfund-
ir Óí almennt ekki vakið mikla
athygli en nú stef ndi í viss
tímamót — formannsskipti
voru boðuð s.l. haust og Ijóst
að fleiri breytingar yrðu á
stjórn. Með nýrri forystu
hugsuðu margir sér gott til
glóðarinnar, en þegar stefndi
í klofning íþróttahreyfingar-
innar beitti Ellert B. Schram,
forseti íþróttasambands ís-
lands, sér fyrir því að Gísli
Halldórsson, formaður Óí,
gæfi áfram kost á sér og
gegndi stöðunni eitt ár til við-
bótar. Ennfremur var gert
samkomulag um það að þeir
tveir, sem íhuguðu að bjóða
sig fram til formanns, yrðu
kjörnir í framkvæmdastjórn og
að öllu óbreyttu tæki annar
þeirra við stjórninni að ári.
Alþjóða ólympíunefndin, IOC,
hefur eflst mjög mikið á
undanförnum árum og hafa ólymp-
AF íunefndir aðildar-
INNLENDUM ríkja notið góðs af.
VETTVANGI Verkefnum á veg-
um IOC hefur
fjölgað og fjár-
styrkur nefnd-
arinnar til ólymp-
íunefnda þátttöku-
Eftir þjóða aukist. Þó
Steinþór Olympíunefnd ís-
Guöbjartsson lands, sem starfar
samkvæmt sáttmála IOC, hafi ekki
með beina stjórn íþróttamála að
gera er hún fjárhagslega sjálfstæð
og hefur í raun mikil völd innan
hreyfingarinnar; hún hefur pen-
inga og hefur frekar en íþrótta-
samband íslands getað styrkt sér-
sambönd vegna þátttöku í aiþjóð-
legum mótum.
Forseti íþróttasambands íslands
hefur vissar áhyggjur af gangi
mála og hefur lagt áherslu á sam-
eiginlega yflrstjórn innan íþrótta-
hreyfíngarinnar. Ifyrir tæplega ári
sagði hann í viðtali við Morgun-
blaðið að íþróttahreyfingin yrði að
starfa saman sem ein heild, þannig
að ekki færi á milli mála hver
færi með æðsta vald í málum henn-
ar. Náið samband yrði að vera á
milli Ólympíunefndar og ÍSÍ og ef
vilji væri fyrir hendi væri hægt að
hafa eina stjórn. Hins vegar hafa
talsmenn nokkurra minni sérsam-
banda, sem eru með einstaklings-
greinar á sinni könnu, talið hags-
munum sínum betur borgið innan
Ólympíunefndar og þegar formað-
ur nefndarinnar tilkynnti opinber-
lega í september s.l. að hann ætl-
aði að hætta á næsta ársþingi, sáu
þeir sér leik á borði og undirbjuggu
framboð til formanns og annarra
stjórnarstarfa á sínum vegum.
Tvær fylkingar
í Ólympíunefnd eru 24 fulltrúar,
sem kjósa sjö manna fram-
kvæmdastjórn á fjögurra ára
fresti. 16 sérsambönd tilnefna
hvert einn mann [ stóru nefndina,
fjórir koma frá ÍSÍ og þar á meðal
forseti sambandsins, en fulltrúar á
aðalfundi kjósa fjóra fulltrúa.
Morgunblaðið greindi frá því í
lok september s.l. að Gísli ætlaði
að hætta sem formaður Ólympíu-
nefndar á næsta aðalfundi, en þó
Ellert B. Schram Júlíus Hafsteln
Gísli Halldórsson
nokkru áður hafði hann tilkynnt
samstarfsmönnum sínum í nefnd-
inni ákvörðun sína. Hún kom því
ekki á óvart. Gísli, sem verður 79
ára í ágúst n.k., á að baki hálfrar
aldar farsælt starf í þágu íþrótta-
hreyfíngarinnar, hefur verið for-
maður íþróttabandalags Reykja-
víkur, forseti íþróttasambands ís-
lands og formaður Ólympíunefnd-
ar síðan 1972.
Innan framkvæmdastjómar Óí
var unnið að því að Ari Bergmann
Einarsson, þáverandi formaður
Siglingasambandsins og stjómar-
maður ÓÍ, tæki við af Gísla, en
Júlíus Hafstein, borgarfulltrúi og
formaður íþrótta- og tómstunda-
ráðs Reykjavíkur, íhugaði einnig
framboð.
Formannsefnin vom varkár í
yfirlýsingum, en hjá þeim kom
fram að ekki yrði um framboð að
ræða nema ömggur meirihluti hjá
sérsamböndunum stæði að baki.
Ari og stuðningsmenn hans treystu
fyrst og fremst á að starf í Ólymp-
íunefnd undanfarin ár yrði metið
að verðleikum, en vinnubrögð
stuðningsmanna Júlíusar vom
mun markvissari, þó lítið bæri á
eiginlegum kosningaslag.
Innan sérsambandanna hefur
réttilega verið rík óánægja með
lítil áhrif þeirra innan ÍSÍ og magn-
aðist óánægjan eftir ÍSÍ-þingið í
lok október. Ákveðinn hópur for-
manna sérsambanda ákvað því að
beina spjótum sínum að Ólympíu-
nefnd og að frumkvæði Guðfinns
Ólafssonar, formanps Sundsam-
bandsins og ritara Ólympíunefnd-
ar, Margrétar Bjarnadóttur, for-
manns Fimleikasambandsins, og
Sigurðar Einarssonar, formanns
Skíðasambandsins, var ákveðið að
stefna að því að ná sterkri stöðu
innan nefndarinnar. Þau boðuðu
til fundar með formönnum fimm
sérsambanda til viðbótar, Bad-
mintonsambandinu, Borðtennis-
sambandinu, Frjálsíþróttasam-
bandinu, Glímusambandinu og Jú-
dósambandinu og sami hópur kall-
aði síðan formannsefnin á sinn
fund og lagði fyrir þau spurning-
ar, sem Guðfinnur undirbjó. Júlíus
kom þar fram með nýjar hugmynd-
ir, sem féllu í góðan jarðveg og
var ókrýndur sigurvegari, en á
fundi með öllum sérsamböndum
kom klofningurinn innan sérsam-
bandanna fyrst almennilega í ljós.
Framkoma minnihlutans var harð-
lega gagnrýnd; hann var ásakaður
um að vera að kljúfa Ólympíunefnd
frá ÍSÍ og átalinn fyrir baktjalda-
makk. Formenn 13 sérsambanda,
sem reyndar eru ekki allir fulltrúar
sambanda sinna á ársþingi Óí, auk
annarra fulltrúa á Ól-þingi og ut-
anaðkomandi aðila skrifuðu undir
Ari B. Einarsson
yfirlýsingu um stuðning við Júlíus,
en forseta ÍSÍ blöskraði vinnu-
brögðin, sem á undan höfðu geng-
ið, og tók til sinna ráða.
Samkomulag
Forseti ÍSÍ, sem verður fyrsti
varaformaður Óí, samkvæmt lög-
um nefndarinnar, var allt annað
en ánægður með að stjórnarkjör
Óí væri undirbúið án samstarfs
við sig og þegar stefndi í klofning
hreyfingarinnar í tvær ósættanleg-
ar fylkingar fékk hann því fram:
gengt að núverandi formaður Óí
sæti áfram eitt ár til viðbótar.
Samkomulag var einnig gert um
að Júlíus yrði annar varaformaður
og tæki að öllu óbreyttu við for-
mannsstöðunni að ári. Ari tók ekki
þátt í þessu samkomulagi, en lagt
var til að hann yrði kjörinn í fram-
kvæmdastjórn. Sverðin voru slíðr-
uð og þeim misskilningi eytt að
stefnt hefði verið að því að kljúfa
Óí frá ÍSÍ.
En samkomulagið,
sem allir virðast vera sáttir við á
yfirborðinu, dró dilk á eftir sér.
Sem fyrr sagði kýs aðalfundurinn
óra fulltrúa í 24 manna stjórn
Í og verður Júlíus einn þeirra.
Ein af hugmyndum hans er að
íþróttamaður eigi sæti í stóru
stjórninni eins og IOC leggur
reyndar áherslu á og bendir allt