Morgunblaðið - 31.01.1993, Qupperneq 27

MORGUNBLAÐIÐ MINIMINGAR SUNNUDAGUR 31 JANÚAR 1993
27
dáinn, á 98. aldursári. Siggi, eins
og hann var kallaður, bar aldurinn
vel. Hann hafði áhuga á mörgu
því, sem yfirleitt einkennir yngri
menn. Ég minnist í því sambandi
sérstaklega áhuga hans á hand-
knattleik og pólitík. Þar átti hann
sínar uppáhaldshetjur, og honum
gat orðið ansi heitt í bamsi, ef hon-
um fannst ómaklega að sínum
mönnum vegið.
Afi gerði í því að gleðja mann
og vekja undrun manns með ýmsu
móti. Hann útvegaði mér til að
mynda ísskáp, þegar ég í dagsins
önn og erli stóð í mínum fyrstu
íbúðarkaupum fyrir mörgum árum.
Hann gerði þetta bara rétt si svona
án þess að hann væri beðinn um
það.
En hjálpsemi var honum í blóð
borin og „orð skulu standa" var
hans lífsmottó. Hann stóð við þau
loforð, sem hann gaf, og það náði
einnig til þeirra sem honum var
ekkert sérlega hlýtt til. í þeim efn-
um kaus hann fremur að eiga verð-
uga óvini en óverðuga vini, en þeir
sem á annað borð unnu vináttu afa
í eitt skipti áttu sannan vin eftir
það.
Fyrir sjö árum gaf hann út bók-
ina Ferðabrot, en hafði þá örfáum
árum áður skrifað sína fyrstu bók,
Til sjós og lands, þar sem segir frá
uppvaxtarárum hans í Ólafsvík og
lífshlaupi.
Þrátt fyrir róttækar skoðanir í
stjómmálum var hann blessunar-
lega laus við hamagang og hávaða,
þegar umræður snerust um landsins
gagn og nauðsynjar. Hann var
maður rólegheitanna. Það er
kannski einmitt þess vegna, sem
ég man svo vel margt af því sem
hann sagði mér, eins og til að
mynda frásögn hans um lífsbaráttu
lítilmagnans hér fyrr á árum, atvik
úr lífi ólíklegustu persóna, sam-
skiptin við þá sem mikils máttu sín
og gátu í krafti stöðu sinnar í þjóð-
félaginu sett fólk á vonarvöl eða
komið því til metorða. Lífið til sjáv-
ar og sveita og svo margt, margt
fleira gat hann rifjað upp í smáat-
riðum og stundum með spaugilegu
ívafí sem oft fylgdi með í frásögnum
hans. Hann hafði alltaf kímnigáf-
una í lagi. Kannski var það þeirri
gáfu að þakka að hann náði næstum
að verða hundrað ára.
Það er ekki það sama; að verða
og vera gamall. Þessi orð komu
mér í hug í sambandi við afa
snemma á síðasta áratug, þegar
hann bað mig að vera svaramaður
sinn, því hann ætlaði að kvænast
Gyðríði Jónsdóttur (Gyðu), sem var
stoð hans og stytta í erfiðum veik-
indum.
Elsku Gyða, ættingjar og vinir,
ég votta ykkur mína dýpstu samúð.
Það má með sanni segja að nú
hafi drengur góður kvatt þetta líf
með sæmd. Þröstur.
Blóm Skreytingar Gjafavara
Kransar Krossar KÍstuskreytingar
Opið alla daga frá kl. 9-22
Fákafeni 11
s. 68 91 20
Minning
Jón Páll Sigmarsson
Vitur maður sagði eitt sinn að
lífið væri banvænn sjúkdómur.
Þegar maður er 32 ára er lífið
að stærstum hluta framundan og
hjá flestum á þeim aldri eru sjúk-
dómar og dauðinn fjarlægt hugtak.
Þegar íþróttastjama á besta aldri
verður bráðkvaddur finnst mörgum
nóg um lífsins rússnesku rúllettu
og hin venjulegi „Jón Jónsson“
hugsar með sér að íþróttaiðkun og
keppni geti nú tæpast verið hollt
líferni og eins gott að byija ekki
að iðka íþróttir.
Sá hinn sami áttar sig ekki á því
að það er ekki til nein trygging
fyrir langlífí vegna slysa og sjúk-
dóma sem heija á fólk á öllum aldri.
Líkaminn er byggður fyrir
áreynslu og hreyfingarleysi er nú-
tímaböl.
Heilsan er það dýrmætasta sem
við eigum, en það vita fáir fyrr en
þeir hafa misst hana, og um það
geta allir sjúkir vitnað.
íþróttaiðkun stuðlar að bættri
almennri heilsu og er meðal annars
vísindalega sannaður verndandi
þáttur gegn hjartasjúkdómum,
beingisnun o.fl. Hún stuðlar einnig
að því að halda unglingum frá
óreglu.
I starfí mínu sem læknir verð ég
var við dauðann oftar en gengur
og gerist í öðrum störfum og þrátt
fyrir að flestir líti fram hjá því er
það staðreynd að fólk verður bráð-
kvatt á öllum aldri, en oftast lítið
um það talað.
Vinur minn, jafnaldri og fyrrum
æfingafélagi, Jón Páll, er fallinn í
valinn, óvænt fyrir einum skæðasta
sjúkdómi sem heijar á Vestur-
landabúa.
Frækileg afrek hans í krafta-
íþróttum eru alþjóð kunn og á
heimsmælikvarða.
Hann afrekaði að setja Evrópu-
met í kraftlyftingum og síðan marg-
sinnis sigra í keppni um titilinn
sterkasti maður heims.
En frægð Jóns Páls er ekki ein-
göngu fyrir það að hann var frábær
íþróttamaður. Hann hafði einstaka
persónutöfra, var alger reglumaður
og hlaðinn einstæðri hörku og ein-
beitni.
Hann var eitt af hinum stóru fjöl-
miðlaandlitum íslands á síðustu
árum og stóð sig ávallt með stök-
ustu prýði.
Fallinn er í valinn drengur góður
langt fyrir aidur fram. Blessuð sé
minning hans.
Hans skarð verður ekki fyllt. Það
er og verður bara til einn Jón Páll
í íþrótta- og kraftasögu íslands.
Ég sendi fjölskyldu hans innileg-
ar samúðajkveðjur.
Ágúst Kárason læknir,
Örebro, Svíþjóð.
Sigríður Pálína Jóns
dóttír - Minning
Fædd 24. mars 1913
Dáin 20. janúar 1993
Mig langar til að minnast vin-
konu minnar, Siggu Pöllu, sem lést
í Fjórðungssjúkrahúsinu Akureyri
hinn 20. janúar sl.
Það eru liðin 20 ár síðan ég, þá
tvítugur kennari við „Barnaskóla
íslands" á Akureyri, kynntist þeim
heiðurshjónum Siggu P. og Haraldi
Sigurgeirssyni. Eg tengdist fjöl-
skyldu þeirra allnáið um nokkurra
ára skeið og sótti þau oft heim á
Spítalaveginn, þangað sem ávallt
var gott að koma. Mér eru sérstak-
lega minnisstæðar heimsóknir til
þeirra hjóna á jólum, þegar hús-
bóndinn lék jólalög af smekkvísi á
píanó heimilisins og þótt allir við-
staddir tækju vel undir í söngnum
mátti jafnan greina hvella rödd
húsmóðurinnar, Siggu Pöllu, yfír
missterkar raddir okkar hinna. Fyr-
ir söngelskan Reykvíking voru þess-
ar samverustundir um jólin hlýlegar
og afar hátíðlegar. Æ síðan hefur
hugur minn hvarflað norður á jólun-
um, á Spítalaveginn til Siggu Pöllu
og Haralds, og eftir því sem ár
færast yfír verður endurminningin
um þessa hátíðlegu stundir mér
dýrmætari og hjartfólgnari.
Einhverra hluta vegna var mér
venju fremur tíðhugsað norður um
síðustu jól; fjölskyldan á Spítalaveg-
inum sótti sterkt á mig, en ekki
grunaði mig að þetta yrðu síðustu
jól Siggu Pöllu á meðal vor. En ég
frétti að hún hefði verið jafnhress
og áður, tekið þátt í hefðbundnum
jólasöng og leiðrétt Helgu dóttur
sína nokkrum sinnum þegar textar
vöfðust fyrir henni.
Mér þótti vænt um að heyra
þetta, að Sigga Palla hefði haldið
hressleika og andlegri reisn til
hinstu stundar, þrátt fyrir afar erf-
iða, baráttu síðustu mánuðina. Ég
mun minnast Siggu Pöllu um ókom-
in ár fyrir velvild hennar í minn
garð, við náðum vel saman þrátt
fyrir mikinn aldursmun, enda stutt
í brosið hjá báðum auk þess sem
hún hafði sérstakan húmor, sem
ég kunni vel að meta. Þessi mæta
kona hafði vissulega munninn fyrir
neðan nefið og gat verið hvassyrt
og „krítísk", en ég sá glampann í
augunum þegar hún þóttist vera
að nöldra og vissi að hlátrasköllin
voru skammt undan.
Mínar bestu þakkir fyrir stutta
en ógleymanlega samfylgd um lífs-
ins veg. Innilegustu samúðarkveðj-
ur til Haralds Sigurgeirssonar,
einnig Agnesar, Helgu, Sigurgeirs
og fjölskyldna þeirra svo og ann-
arra aðstandenda og vina.
Hörður Hilmarsson.
Birting af-
mælis og
minningar-
greina
Morgunblaðið tekur afmæl-
is- og minningargreinar til
birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
sljóm blaðsins á 2. hæð í Aðal-
stræti 6, Reykjavík, og á skrif-
stofu blaðsins í Hafnarstræti
85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
Líkkistuvinnustofa Lijvindap Árnasonar
Utfaraf)jónusta
t
I íllistusmíði
Vesturhlíð 3 ❖ Sími: 13485 ♦ Davíð Osvaldsson <> Hcimasími: 39723
t
Hjartkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURBERG BENEDIKTSSON
skipasmíðameistari,
Hvassaleiti 56,
sem lést 24. janúar sl., verður jarðsunginn frá Áskirkju þriðjudag-
inn 2. febrúar kl. 10.30.
Jóhanna S. Guðjónsdóttir,
Hrafnhildur Sigurbergsdóttir, Steinn Lárusson,
Sigurdís Sigurbergsdóttir, Pétur H. Björnsson,
Dagbjört Sigurbergsdóttir,
Steinunn Sigurbergsdóttir, Jan Jörgensen,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, stjúpfaðir, afi og
langafi,
SIGURÐUR JÓN GUÐMUNDSSON,
Hrafnistu,
Reykjavík,
áður Urðarstíg 6,
verður jarðsunginn frá Fossvogskapellu mónudaginn 1. febrúar
kl. 13.30.
Gyðriður Jónsdóttir,
Sigurþór Sigurðsson,
Kristján Sigurðsson,
Sigurður G. Sigurðsson,
Einar Sigurðsson
og aðriraðstandendur.
t
FRÚ JAKOBÍNA S. PÉTURSDÓTTIR,
Marargötu 4,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni þriðjudaginn 2. febrúar
kl. 13.30.
Þeir, sem vildu minnast hennar, eru beðnir að láta Félag velunn-
ara Borgarspítalans njóta þess.
Dóra Hafsteinsdóttir,
Pétur Vatnar Hafsteinsson,
Ingjaldur Hafsteinsson,
Anna Guðrún Hafsteinsdóttir,
Jarþrúður Hafsteinsdóttir,
Jón D. Þorsteinsson,
Dagný Jónsdóttir,
Bengta N. Þorláksdóttir,
Grétar Guðni Guðmundsson,
Bill Södermark.
t
Innilegar þakkir til allra. sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlót og útför
GÚSTAFS GÍSLA ÞORVARÐARSONAR.
Guð blessi ykkur öll.
Björk Valdimarsdóttir, Þorvarður Gústafsson,
Þóriaug Inga Þorvarðardóttir,
Áslaug Þórhildur Ásgeirsdóttir,
Már Þorvaröarson, Rósa Sólveig Steingrímsdóttir,
Aina Björk Másdóttir,
Jón Ingi Þorgrímsson.
t
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okk-
ur samúð og vinarhug
vegna fráfalls föður okkar, bróður,
tengdaföður og afa,
ODDS C. THORARENSEN
lyfsala,
Brekkugötu 35,
Akureyri,
Ellen Thorarensen,
Gunnlaug Thorarensen,
Oddur Thorarensen,
Hildur Thorarensen,
Margrét Thorarensen,
Alma Þórarinsson,
og barnabörn.
Rafn Ragnarsson,
Sóirún Heigadóttir,
Heiðar Ásgeirsson,
Erling Ingvason,
Lydia Þorkelsson
t
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
ARA BJÖRNSSONAR,
Selási 6,
Egilsstöðum.
Bjarghildur Sigurðardóttir,
Erla Aradóttir, Pétur Jónsson,
Gerður Aradóttir,
Sigurður Arason,
Björn Arason,
Bergljót Aradóttir,
Ingibjörg Aradóttir,
Einar Halldórsson,
Inga Fanney Egilsdóttir,
Margrét Sólmundsdóttir,
Karl F. Jóhannsson,
Guðni Pétursson,
Guðný Aradóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.